27.Komunikowanie medialne jest często zredukowane tylko do jednego wymiaru, a więc bywa niepełne i monofoniczne, natomiast komunikowanie pełne jest polifoniczne. Człowieka całym sobą gra „akt komunikacji”. Komunikowanie ciałem spaja całą grupę; jej członków w system. Język ciała (body language) – to klucz polifonii, który składa się z ruchów brwi, nosa, warg, stanowiąc tzw. jednostki komunikowania pozawerbalnego -„kinemy”, które z kolei tworzy „kinemorfemy” w języku ciała, tworząc ciągi językowe ciała.

Model pełnego komunikowania ma więc charakter polifoniczny, oparty na sprzężeniach zwrotnych pomiędzy językiem werbalnym i językiem ciała. Zachowania każdej osoby wpływają na zachowania wszystkich i są nimi warunkowane. Zachodzą pomiędzy tymi dwoma językami sprzężenia zwrotne – dodatnie wspomagające i ujemne – hamujące skuteczność komunikowania, kierujące i regulujące tak powstałym systemem. Systemy te działają jako „maszyny celowe” – samoregulujące się w sensie Wienera. W systemie Sharona_ Wawera społeczne szumy w kanalach uniemożliwiły by komunikowanie, a więc musza istnieć redundancje społeczne, oparte na sprzężeniach zwrotnych, wspomagajże komunikowanie przez wcześniejsze porozumienie.

Komunikowanie społeczne opiera się na interakcjach polifonicznych i dzieli się na trzy części: syntaktyczna, semantyczna i pragmatyczną. Syntaktyka bada sygnały, semantyka grę znaczeń, pragmatyka – wpływ komunikowania na zachowania i efekty

84. kultura obnażania w mediach

książka Briana McNaira, brytyjskiego socjologa mediów, pokazuje jak ewoluowały media, przechodząc od konserwatywnego patriarchatu do liberalnej wolności seksualnej.

„Kultura obnażania” rozpoczęła się wraz z liberalizacją życia publicznego, do głosu zaczęły dochodzić kobiety i mniejszości seksualne, które posiadły swój własny kulturowy idiom, oparty głównie na epatowaniu swoją seksualnością. Spowodowało to reakcję dominującego dotychczas męskiego punktu widzenia, co doprowadziło do całkowitego voyeryzmu współczesnej kultury.

McNair za najbardziej widoczny skutek „kultury obnażania” uważa ekshibicjonizm zwykłych ludzi, którzy w programach typu reality show czy talk-show całkowicie ujawniają swoje intymne sfery, mówiąc o swoim życiu seksualnym czy całkowicie obnażając się przed kamerami. Nie jest to powodem do wstydu, lecz możliwością zaistnienia i zarobienia pieniędzy.

Seksualność jest najlepiej sprzedającym się towarem we współczesnych mediach. Powoli przedzierała się do świadomości społecznej, z tematu tabu stała się wszechobecna. McNair w swojej książce opisuje ten proces z wielka wirtuozerią, pokazując ciekawe przykłady, zwracając uwagę na rzeczy przełomowe dla współczesnej kultury.

122. Proces symulacji rzeczywistości w komunikowaniu medialnym i multimedialnym, – na czym polega?
Rzeczywistość nie istnieje. Utralicilismy bezpośredni dostęp do rzeczywistości, przywaleni lawiną znaków, przyrastającą gwałtownie na skutek pracy elektronicznych mediów. Pod lawiną tą zginęła sama rzeczywistość. Jedyne, z czym obcuje współczesny człowiek, to medialna symulacja rzeczywistości. Zamiast realnych wydarzeń mamy do czynienia z symulakrami – sztucznymi obrazami, których związku z realną rzeczywistością nie sposób stwierdzić. Bo rzeczywistość jest pojęciem z innej epoki, dziś lepiej mówić o hiperrzeczywistości. To naturalne dla nas środowisko codziennego życia, Bo czym są systemy muzyczne hi-fi, produkujące dźwięk lepszy od naturalnego, jak nie urządzeniami wytwarzającymi symulakry, które spychają w niebyt muzyczną rzeczywistość

Rzeczywistość nie istnieje zastąpiły ją symulakry - To nic innego, jak nasz świat, tyle że wyprodukowany sztucznie. Żyjemy w często nieuświadomionej symulacji rzeczywistości, w której potrzeby są nieustannie wytwarzane, rozbudzane w nieświadomym manipulacji człowieku. 
Istniejemy we wszechświecie, w którym jest coraz więcej informacji, a coraz mniej sensu, nasze sądy o świecie „programuje telewizja. Jesteśmy zdominowani przez reklamy telewizyjne i (zakupywane dzięki nim)  niepotrzebne przedmioty. To, kim jesteśmy, określa nasz wypełniony "dobrami współczesności" koszyk towarów w super- czy hipermarketach. Z obecnym stylem życia świetnie koreluje zasada to: "nadmiar rodzi brak".

121. Koncepcja mediów, jako „świątyń konsumpcji”

W nowych środkach konsumpcji najistotniejszą rolę ogrywa interakcja konsumenta z towarami, a nie z innymi osobami. Ludzie nie chcą, by magia interakcji z przedmiotem została zakłócona przez innego człowieka. Współczesny konsument bez przerwy odczuwa stan nienasycenia. Media i reklama motywują ludzi do inwestowania i udoskonalania swego wizerunku zewnętrznego oraz wewnętrznego pokazując cały czas, co jest modne (trendy), a co niemodne (passe). Jeśli coś jest passe, to wcale to nie oznacza, że jest zniszczone lub zużyte. Chodzi tutaj o to, że w momencie udoskonalenia jakiegoś przedmiotu, np. pod względem technicznym, jego stary model staje się automatycznie przeżytkiem,  więc trzeba kupić nowy, żeby być „na czasie”. Bardzo dobrze widać to w przypadku telefonów komórkowych. Co więcej: współczesny konsument nie kształtuje swojego wizerunku tylko poprzez nabywanie przedmiotów, ale i usług. 

143. porównaj model komunikowania w modelach elektronicznych: Web 1.0 web 2.0 i web 3.0

Web 1.0 Czas rozwoju przypada na lata 1991-2003. Cechy:

-statyczne strony www,

-tradycyjne wyszukiwarki i portale.

wyraźny podział na nadawcę i odbiorcę.

-Twórca strony był odpowiedzialny za treści dostarczane użytkownikom.

-Komunikacja przebiegała jednokierunkowo: nadawcy -> odbiorcy.

-Użytkownicy Internetu nie mieli możliwości wpływania na zawartość stron www.

-Mieli szansę przeglądać je tylko w takiej formie, w jakiej zostały one zaprogramowane.

Koniec ery Web 1.0 nastał wraz z pojawieniem się nowej jakości Internetu - Web 2.0.

web 2,0 Cechy: 
- uspołecznienie technologii 
- system korporacyjny o zachowanej hierarchii; jest niewydolne bo mało elastyczne 
- wzory amerykańskie są upowszechnione 
- "Bogactwo sieci" ; internauci dostarczają materiałów 
- rozpada się społeczeństwo masowe, fragmentaryzuje się dla celów sieciowych 
- rozwija się system produkcji bazarowej, halowej 
- zjawisko pear production (nie wiem co to jest) 

Web 3.0 cechy:

- wyszukiwanie informacji w sposób celowy i zgodny z oczekiwaniami użytkownika.

- ułatwienie korzystania z istniejących zasobów informacyjnych

- zmniejsza motywację do samodzielnego myślenia i działania oraz podejmowania wysiłku weryfikacji i selekcji

Web 3.0 spełniać będzie cztery podstawowe kryteria zmakdonaldyzowanej sieci usługowej: sprawność, wymierność, przewidywalność i możliwość sterowania

29. Jakie znaczenia ma dla komunikowani hipoteza Sapir-Whorf

prawo relatywizmu językowego - teoria  głosząca, że używany język wpływa w mniejszym lub większym stopniu na sposób myślenia.
Edward Sapir – w roku 1921 wydał książkę - „Language”, które rozpoczęło rozwój językoznawstwa strukturalistycznego w USA. Zauważył, badając pierwotne społeczności Indian, że język ma „pierwotna strukturę”, bez znajomości, której samo słownictwo i gramatyka nie wystarcza do efektywnego porozumiewania się nim. Jest to struktura fonemiczna, która pozwala odróżniać dźwięki od siebie. Świat nie jest obiektywnie zdeterminowany, czyli nie ma jakiegoś „świata realnego”, ale jego obraz jest ściśle determinowany przez język mówiony, czyli przez jego formy kulturowe, strukturalizujące normy językowe. Zaś zachowania społeczne są wyrazem form ustrukturowanego języka. Należy wejść do wewnątrz tych struktur, zrozumieć jego, by móc się z ludźmi tej wspólnoty komunikować.

90. proces denotacji i konotacji w komunikowaniu masowym?

Z komunikowaniem wiąże się nierozerwalnie proces denotacji i konotacji znaków werbalnych:

Denotacja- bezpośrednie znaczenia danego slowa, które pozwala je identyfikowac, odnoszące się do definicji słownikowych, dosłownego poziomu znaczenia danego slowa

Konotacja-ujawnia obszar emocji, wartości i uczuc związanych z poszczególnymi slowami.

78. zalozenia imperializmu komunikacyjnego w ujeciu Schillera.

Szkoła krytyczna – cultural studies- H. I. Schiller- - teoria imperializmu kulturowego. Głownym obszarem zainteresowań jest analiza dyfuzji komunikowania. Analiza problemu – inwazji lub dominacji kulturalnej w krajach 3 świata, dokonującej się przez transplantacje kultury zachodniej.

111. globalna metropolia

Metropolia globalna - miasto mające międzynarodowy zakres oddziaływania w dziedzinie ekonomicznej, kulturalnej i politycznej.

Charakterystyka ogólna

Nie ma ścisłej i jednoznacznej definicji miasta globalnego, jednak powszechnie uznaje się, że miasta takie powinny spełniać następujące warunki:

Nazwa rozpoznawana na całym świecie i jednoznacznie kojarzona z danym miastem (np. wystarczy powiedzieć Londyn; nie ma potrzeby uściślania, że chodzi o Wielką Brytanię)

Międzynarodowe wpływy i udział w wydarzeniach o zasięgu światowym (np. w Nowym Jorku mieści się główna siedziba ONZ)

Duża liczba ludności

Duże, międzynarodowe lotnisko, będące bazą i punktem przesiadkowym dla przynajmniej kilku międzynarodowych linii lotniczych (np. Amsterdam-Schiphol)

Rozbudowana infrastruktura transportowa obejmująca połączenia drogowe (w tym autostrady), sieć kolejową i rozwinięty transport miejski

W świecie zachodnim - obecność wielu kultur i społeczności emigracyjnych, w innych częściach świata - obecność dużej liczby zagranicznych przedsiębiorstw

Obecność międzynarodowych instytucji finansowych, firm prawniczych, siedzib wielkich koncernów oraz giełdy, która ma wpływ na światową ekonomię

Rozwinięta infrastruktura telekomunikacyjna

Instytucje kulturalne i naukowe o światowej sławie (np. Rijksmuseum czy Uniwersytet Cambridge)

Festiwale i premiery filmowe, teatry, orkiestry, chóry i galerie

Wpływowe media o zasięgu międzynarodowym (np. BBC czy Time Warner)

Obiekty sportowe wysokiej klasy, ligowe kluby sportowe i zdolność do organizacji imprez o znaczeniu międzynarodowym (np. Igrzyska olimpijskie)

Tradycyjnie, ze 'wielką czwórkę' globalnych metropolii uznaje się Nowy Jork, Londyn, Tokio i Paryż, które są jednocześnie symbolami globalnego kapitalizmu.

145. komunikacja oralna i pctorialna:
Na podstawie analizy poszczególnych okresów rozwoju cywilizacji, Innis sformułował teorię b i a s u – czyli inklinacji, albo nachylenia w komunikowaniu danej cywilizacji. Założył, że historia cywilizacji to przeplatanie się 2 rodzajów porozumiewania się w komunikowaniu: komunikacji oralnej (mowy) i wizualnej (pisma, obrazu). Nigdy nie ma między nimi równowagi, choć do płynności komunikowania jest ona pożądana. O przewadze jednej nad druga w danej cywilizacji decyduje medium dominujące w danym okresie. Z tym wiąże się bias, czyli inklinacja (wypatrzenie równowagi), wynikające z dominacji jednego z mediów. Wyraża się ona we władzy medium nad czasem – mowy oraz władzy nad przestrzenią – pisma, obrazu. Władze te kontroluje władza polityczna, określona przez wiodąca technologie epoki., która w związku z tym tworzy określoną organizację społeczeństwa. W komunikacji zdominowanej przez oralność powstająca wspólnota jest zwarta i intymna. W niej zachodzą bezpośrednie interakcje członków żyjących blisko siebie, pozostających pod sinym wpływem wzorców lokalnej kultury. Mit staje się tu narzędziem przekazu kulturowego, powtarzany ustnie, porządkując świat przez kolejne pokolenia, zaś społeczeństwo staje się bardzo konserwatywne. Głosy mediów oralnych są ulotne i nie pozwalają na ekspansje tej wspólnoty opartej na komunikacji oralnej w przestrzeni. Życiem rządzi tradycja i obrządek religijny związany z kultem zmarłych – np. obecna perspektywa PiS-u oparta na Radio Maryja i wspólnotach parafialnych.
       Kiedy pojawia się pismo (obraz) w komunikowaniu, a więc medium wizualne, kontrolę przejmuje nad nim również warstwa kapłańska i wykorzystuje go nie dla zmiany społecznej, ale do konserwacji tradycji oralnej – np. listy Pawła do wiernych. Kapłani go gromadzą i maja monopol na jego zawartość oraz interpretację. Pismo jednak, jako nowa forma władzy może być dalej transportowane (gońcy, drogi, statki), ale również może być źródłem porównania tego, co jest z tym, co było, ale i z innymi kręgami kultury. Wyzwala, więc elementy krytyki i dążenie do zmiany panującego porządku społecznego. Budzi indywidualistyczne postawy wśród odbiorców (publiczności mediów) oraz dystans krytyczny do własnej kultury. To z kolei przekłada się na ciekawość świata zewnętrznego, transformację społeczna i ekspansję w przestrzeni. Władza nad systemem medialnym (monopol) przechodzi w ręce polityków, a to powoduje zmianę sensu tego medium. Pismo klinowe (skomplikowane i trudne w transporcie) zastępuje pismo alfabetyczne, glinę papirus, a funkcję religijna funkcja polityczna i państwo przejmuje nad jego składnikami kontrolę (ustawy o języku). Powstają teksty prawne, rozkazy wojenne, sprawozdania i statystyki wojenne oraz gospodarcze. Powstające kultura wytwarza nową formę przez transformację starej.
 I tak Grecja niszczy Mezopotamię (pismo fonetyczne), Rzym – Grecję (drogi i poczta), transportując prawo, język i zwyczaje, tworząc imperium. Tak, więc media i historia  powstają w ścisłym związku z historią całej ludzkości.

25. Szkoła  Palo Alto - Komunikowanie jako interakcja . Założenia:

Odbiorca ma ważniejszą rolę w procesie komunikowania niż nadawca.

Należy analizować całość sytuacji globalnej interakcji, a nie tylko kilka różnych wyizolowanych przypadków.

Istota komunikowania znajduje się w procesie relacji i interakcji.

Wszystkie zachowania ludzkie mają walor komunikacyjny.

Problemy psychiczne jednostki mogą zakłócić proces komunikacji między nią, a jej otoczeniem.

Czynniki  odgrywające istotną rolę  w procesie interpersonalnego  komunikowania :

Postawa i płeć uczestników rozmowy, Dośrodkowa lub odśrodkowa oś interakcji

Czynnik kinezjetyczny, Zachowania „dotykowe”, Kontakt wzrokowy lub jego brak, Kod termiczny, Kod zapachowy, Wysokość głosu

Aksjomaty  komunikowania:

Każdy musi się komunikować.

Każde komunikowanie ma zawartość oraz aspekt relacji, które występując jednocześnie tworzą metakomunikację.

Proces komunikacji podzielony jest na sekwencje, które są oddzielone i występują w określonej kolejności; należy je jednak rozpatrywać jako całość, a nie jako odizolowane elementy.

Człowiek komunikuje w sposób „digitalny” lub „analogowy”.

Komunikacja jest symetryczna, kiedy stosunki uczestników procesu są równorzędne lub partnerskie oraz komplementarne, kiedy relacje między nimi są równe i występuje stosunek podrzędności.