Oszustwa producentów mięs i wędlin

Czy wiesz, że w mięsie kupionym w supermarkecie możesz znaleźć substancje służące do produkcji materiałów wybuchowych? Wędlina którą jesz, może być zabarwiona środkiem z odwłoków mszyc lub substancjami rakotwórczymi? Ujawniamy przekręty, które stosują producenci mięs i wędlin.

Artykuł nie ma na celu zrażenia Was do robienia zakupów w supermarketach. Mamy nadzieję, że informacje w nim zawarte zwiększą Waszą świadomość konsumencką. Poniżej podpowiadamy na co zwracać uwagę kupując mięsa i wędliny w sieciówkach i przede wszystkim jak nie dać się oszukać sprzedawcom i producentom!

Jak producenci zwiększają masę mięsa?

Ile mięsa jest w mięsie? Z 50 kilogramów mięsa wieprzowego producenci potrafią wytworzyć 80 kilogramów szynki. Do produktów mięsnych dodają sporo szkodliwych substancji takich jak fosforany, karageny, sól i skrobię.

Raport Głównej Inspekcji Handlowej ujawnił, że producenci dorzucają do mięsa zmielone kości, tłuszcz, galarety i ścięgna. Są to odpady, które zwiększają masę końcowego produktu i obniżają koszty produkcji. Najczęściej znajdują się w parówkach, pasztetowych i kaszankach.

Aby zwiększyć masę mięsa producenci wstrzykują do niego wodę z substancjami toksycznymi. W skład takich solanek wchodzą azotany (to z nich w organizmie tworzą się bardzo agresywne wolne rodniki) oraz azotyny służące do produkcji materiałów wybuchowych, nawozów rolniczych czy napojów typu „cola”.

Łatwo rozpoznać taką wędlinę. Po kilku dniach przechowywania w lodówce będzie wylewać się z niej woda. Potem wędlina pokryje się galaretowatą mazią i będzie miała nieprzyjemny zapach.

Aby woda nie wylewała się z wędlin, coraz częściej podczas produkcji, naturalny flak zastępuje się cienką, plastikową folią. Wędlinę zaś pakuje się pod ciśnieniem w grubą folię.

Mięso drobiowe co raz częściej produkowane jest z MOM, czyli mięsa drobiowego odkostniałego. MOM to mieszanina zmielonych ścięgien, kości, chrząstek i szpiku kostnego.

Jak polepsza się wygląd mięsa

Aby wędlina była sprężysta producenci dodają specjalny rodzaj kleju, który wiąże wodę wewnątrz wędliny. Oprócz kleju można w niej znaleźć skrobię, białka alg morskich i preparaty z roślin tropikalnych. Są to substancje bardzo tanie i niestety szybko podlegają procesowi fermentacji.

Bladą wędlinę maluje się barwnikiem, lub dodaje emulsję o konsystencji budyniu, która powstaje ze skórek zwierzęcych. Kolejnym środkiem barwiącym, szeroko stosowanym w przemyśle mięsnym, jest koszenila. Produkowana z odwłoków samic mszyc żerujących na kaktusach, zabarwia mięso na czerwono.

Jak poprawia się smak mięsa?

Aby poprawić smak mięsa dodaje się sztuczny aromat mięsa lub bekonu. Producenci dodają również glutaminian sodu, który nie tylko poprawia smak, ale też zwiększa apetyt. Odziaływanie glutaminianu sodu na organizm człowieka jest nie do końca znane, ale wiadomo, że spożywanie jej w dużych ilościach jest szkodliwe.

Aby pozbyć się brzydkiego zapachu psującej się wędliny, producenci dodają do niej przyprawy i sztuczne aromaty.

Sztuczne wędzenie

Naukowcy stworzyli aromat, który w zapachu, kolorze i smaku przypomina dym drzewny. To właśnie tym aromatem spryskiwane są wiszące płaty mięsa w procesie produkcji.

Mięso takie jest nastrzykiwane, moczone w solankach i lakierowane. Inspektorzy z inspekcji handlowych ostrzegają, że takie praktyki mogą być niebezpieczne dla zdrowia konsumentów, ponieważ w sztucznie wędzonym mięsie występuje niebezpiecznie wysokie stężenie wielofosforanów. Nadmiar tych substancji powoduje u dzieci niedorozwój kości a u starszych osób osteoporozę.

Co kryje się za tajemniczymi oznaczeniami E…?

Czytajmy uważnie etykiety na produktach mięsnych kupowanych w supermarketach.

E250 to azotyn sodu, który konserwuje mięso. Jest to substancja, która ma działanie rakotwórcze. Z niektórych krajów została całkowicie wycofana z użycia. Nie powinny jej spożywać niemowlęta do 6. miesiąca życia i osoby z nadciśnieniem.

E120 to kwas karminowy, który działa jak barwnik nadający wędlinom piękny, różowy kolor. Uzyskuje się go ze zmielonych owadów zwanych czerwcami kaktusowymi. Owady te są hodowane z Południowej Ameryce. Kwas karminowy konserwuje mięso i nadaje mu czerwony kolor.

E425 to guma konjac. Spożyta z większych ilościach wywołuje biegunkę i bóle brzucha.

E407 to karagen, który działa jako stabilizator i zagęstnik. Powstaje z wodorostów morskich. Potencjalnie jest szkodliwy. Może wywołać zapalenie jelit, owrzodzenia, guzy a nawet nowotwory.

E621 to glutaminian sodu. Ten polepszacz smaku może wywołać alergię i otyłość.

Jak rozpoznać "oszukaną" szynkę?

1. Ma idealny połysk – po przekrojeniu nienaturalnie się błyszczy.

2. Wycieka z niej woda - po kilku dniach trzymania jej w lodówce lub rozpakowaniu z folii, z wędliny wycieka woda.

3. Ma ostry zapach – zamiast wędzonki czujemy chemiczny, kwaśno-słony zapach.

4. Złota skórka – wygląda na polakierowaną.

Po czym poznać dobrą szynkę?

1. Nie cieknie z niej woda.

2. Jest mała, poskręcana i okopcona dymem.

3. Jest niestety droższa niż ta z supermarketu.

Pamiętajmy, bo uważnie czytać etykiety na produktach, które kupujemy. Jeśli na wędlinie czy mięsie nie ma etykiety, powinniśmy domagać się informacji o jej składzie od sprzedawcy.

Starajmy się nie jeść wędlin w kolorze czerwono-fioletowym i surowego mięsa o kolorze różowym kupowanego w supermarketach.

Zakupy mięsne najlepiej robić w małych, sprawdzonych sklepach, do których produkty są dostarczane z niewielkich wytwórni posiadających certyfikaty ekologiczne.

JAK OCZYŚCIĆ ORGANIZM Z TOKSYN?

MNIEJ MIĘSA - LEPSZA SYLWETKA

Agnieszka Śliwińska/Deccoria.pl