Kędzierzyn-Koźle 25.03.2010r.

Sąd Okręgowy w Opolu

V Wydział Pracy

i Ubezpieczeń Społecznych

Pl.Daszyńskiego 1

45-064 Opole

Pismo procesowe

W odpowiedzi na pismo procesowe organu rentowego dotyczącego pozorności umowy stwierdzam co następuje:

§11 pkt.2 Rozporządzenia Rady Ministrów z 31.12.1975r w sprawie uprawnień pracowniczych osób wykonujących pracę nakładczą jednoznacznie określa postępowanie w przypadku nie zachowania warunków umowy przez nakładcę.

Wobec tak sformułowanego przepisu można wywieść iż ........................ nie jest stroną w sprawie czyli nie posiada legitymacji procesowej biernej.

Sam fakt iż ZUS nie powiadomił .......................... o wszczęciu postępowania i nie wezwał Go do Czynnego udziału, jednoznacznie świadczy że nie jest On stroną w sprawie.

Stronami w tej sprawie jest Nakładca i ZUS.

Zarzut pozorności w tej sprawie nie ma uzasadnienia.

Wydanie decyzji o nie podleganiu ubezpieczeniu emerytalnemu i rentowemu przez Pana ......................... nastąpiło z naruszeniem prawa, zasady współżycia społecznego i próbą ominięcia prawa, naruszyło również Jego godność i dobra osobiste.

Ponadto należy stwierdzić że na podstawie powołanych w decyzji art.83 § 1 i 58§ 1 i 2 ZUS nie posiada legitymacji procesowej czynnej do podważania umowy cywilno-prawnej jaką jest umowa o pracę nakładczą, a w szczególności do twierdzenia że czynność ta była sprzeczna z zasadą współżycia społecznego mając na uwadze powołanie się w decyzji na § 3 ust.1 rozporządzenia Rady Ministrów z 31.12.1975r w sprawie uprawnień pracowniczych osób wykonujących pracę nakładczą który przestał obowiązywać z chwilą skreślenia art. 77 pkt1 z Kodeksu Pracy.

Wskazanie przez ZUS nieważności umowy w związku z jej pozornością jako podstawy decyzji wymaga prawomocnego wyroku Sądu Cywilnego lub karnego, niestety ZUS nie został wyposażony w takie środki prawne jakie posiada organ kontroli skarbowej ( dotyczy to art.189(1) k.p.c. w związku z art.199a § 3 ustawy z dnia 29.08.1997r Ordynacja podatkowa i art.31 ust.2 pkt 3 i 3 ustawy o kontroli skarbowej) by móc skutecznie podważyć czynność prawną jaką jest umowa o pracę nakładczą mającą znamiona umowy cywilno-prawnej.

Każda inna czynność jest naruszeniem Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności.

Uprawnienia które ZUS sam sobie nadał nie wynikają z ustawy ale potrzeb politycznych i kondycji finansowej a jak wiemy jest ona bardzo zła.

Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 28.X.2009r podniósł brak statutu pomimo upoważnienia ustawowego zaznaczając iż rolę tę pełni obecnie § 2 ust.2 pkt.1 statutu ZUS stanowiącego załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 luty 2008r.

Brak statutu powoduje iż ZUS próbuje wykorzystać sytuację do niezgodnych z prawem działań.

Należy wyjaśnić czy Sąd Okręgowy Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych jest władny do rozstrzygania tej sprawy gdyż mamy tutaj do czynienia z uchybieniami formalnymi zapisanymi w KPA.

§ 27 Rozporządzenia Rady Ministrów z 31.12.1975r w sprawie uprawnień pracowniczych osób wykonujących pracę nakładczą określa kiedy uważa się wykonawcę za pracownika .

Z takim przypadkiem nie mamy do czynienia dlatego też uważam że Sąd Okręgowy Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych nie jest władny w rozstrzyganiu niniejszej sprawy.

Wobec powyższego wnoszę o uznanie Sądu Okręgowego Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych za niewłaściwym do orzekania w tej sprawie, uznanie że ZUS nie posiada legitymacji czynnej do podważenia oświadczenia woli.

W przypadku odmiennego zdania wnoszę o zmianę decyzji ZUS i uznanie że podlegałem ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu w latach zakwestionowanych przez ZUS.