Edukacja włączająca:

- proces wspólnego kształcenia uczniów ze spec. potrz. ed. z ich sprawnymi rówieśnikami w szkole ogólnodostępnej. Warunkiem efektywności tego procesu jest zapewnienie pełnego poczucia przynależności do społeczności szkolnej oraz takiego wsparcia psychospołecznego, metodycznego, organizacyjnego, technicznego, które pozwoli na zaspokojenie ich specjalnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych wynikających z ich indywidualnego rozwoju (J. Głodkowska, 2010).

Dynamika zjawiska niepełnosprawności - im bardziej zaawansowana cywilizacja, tym więcej osób niepełnosprawnych.

Uczestnictwo w powszechnym systemie kształcenia oznaczać powinno:

- właściwe przygotowanie wszystkich nauczycieli;

- aktywne zaangażowanie wszystkich uczniów w proces dydaktyczny, którego przebieg musi być dla nich zrozumiały;

- wspieranie rodziców oraz kształtowanie u nich prospołecznych postaw i wartości;

- wybór skutecznych metod nauczania uwzględniających alternatywne ścieżki kształcenia;

- wypracowanie zespołowego systemu działania, angażując do współpracy samych uczniów, ich rodziców, rówieśników, innych nauczycieli pracujących w szkole, personel wspomagający oraz odpowiednich członków zespołu skupiającego specjalistów z różnych dziedzin;

- dobór takiego systemu oceniania, który wspiera proces uczenia się, uwzględniający holistyczną perspektywę pomiaru postępów ucznia;

- wypracowanie indywidualnego Planu Nauczania (PN) służącego określonej grupie uczniów w procesie kształcenia których konieczna może okazać się bardziej specjalistyczna interwencja.

Cechy edukacji włączającej

Włączająca przestrzeń edukacyjna:

- wzmacniajÄ…ca, dynamizujÄ…ca;

- kompleksowa;

- plastyczna;

- poszukujÄ…ca;

- permanentna;

- zapraszajÄ…ca;

- Å‚Ä…czenia;

- profesjonalna;

- optymistyczna;

- skoncentrowana na osobie.

Cechy nauczyciela edukacji włączającej:

- wiedza;

- cierpliwość;

- umiejętność współpracy;

- opanowanie w działaniu;

- wyrozumiałość;

- chęć udzielania pomocy;

- empatia;

- spokój;

- tolerancja;

- umiejętność podejmowania decycji;

- elastyczność;

- poczucie sprawiedliwości;

- inne.

(tabela)

Ed. segregacyjna

- edukacja dla niektórych;

- koncetracja na przedmiocie i programie nauczania;

- jednakowy program dla wszystkich uczniów;

- nacisk na nauczanie;

- podejście diagnostyczne skupione na deficytach;

- umieszczenie ucznia w placówce segregacyjnej;

- nauczyciel bezradny bez specjalisty.

Ed. integracyjna

- edukacja dla prawie wszystkich;

- koncentracja na uczniu;

- indywidualny program nauczania dla uczniów niepełnosprawnych;

- nacisk na nauczanie i uczenie siÄ™;

- podejście poszukujące słabych i mocnych stron ucznia;

- umieszczenie ucznia w odpowiednim programie;

- nauczyciel współpracuje ze specjalistą.

Ed. włączająca:

- edukacja dla wszystkich;

- koncentracja na klasie;

- strategia nauczania dla nauczycieli;

- nacisk na uczenie się i wspólne rozwiązywanie problemów;

- podejście holistyczne skupione na możliwościach;

- adaptacja warunków panujących w regularnej klasie szkolnej;

- nauczyciel staje się specjalistą, bierze odpowiedzialność za wszystkie dzieci - sprawne i niepełnosprawne.

(/tabela)

RozporzÄ…dzenie MEN o pomocy psychologiczno-pedagogicznej!!!

17.11, zmod 02.12.2010

nowa definicja organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w przedszkolu, szkole i placówce.

Rozpoznawanie indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych oraz indywidualnych możliwości psychofizycznych --> zaspokajanie indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych odpowiednio do jego możliwości psychofizycznych.

potrzeby rozwojowe - potrzeby fizyczne, ruchu, poczucia bezpieczeństwa, społeczne, myślenie-pamięć-uwaga-spostrzegawczość, emocje - inter i intra;

poziom potrzeb rozwojowych w dużym stopniu warunkuje zaspokajanie potrzeb edukacyjnych; potrzeba wiedzy;

Pomoc udzielana w szkole wynika z:

- szczególnych uzdolnień;

- niepełnosprawności;

- niedostosowania społecznego;

- zagrożenia niedostosowaniem społecznym;

- specyficznych trudności w uczeniu się;

- zaburzeń komunikacji językowej;

- choroby przewlekłej;

- sytuacji kryzysowych lub traumatycznych;

- niepowodzeń edukacyjnych;

- zaniedbań srodowiskowych związanych z sytuacją bytową ucznia i jego rodziny, sposobem spędzania czasu wolnego, kontaktami środowiskowymi;

- trudności adaptacyjnych związanych z różnicami kulturowymi lub ze zmianą środowiska edukacyjnego, w tym związanych z wcześniejszym kształceniem za granicą.

Kto udziela pomocy psychologiczno-pedagogicznej?

- nauczyciele, wychowawcy grup wychowawczych oraz specjaliści, w szczególności psycholodzy, pedagodzy (terapeuci pedagogiczni), logopedzi i doradcy zawodowi, zwani dalej "specjalistami", we współpracy z:

- rodzicami uczniów;

- poradniami psych.-ped., w tym poradniami specjalistycznymi;

- pracówkami doskonalenia nauczycieli (ORE, strona internetowa);

- innymi przedszkolami, szkołami i placwkami;

- organizacjami pozarządowymi oraz innymi instytucjami działającymi na rzecz rodziny, dzieci i młodzieży.

Z czyjej inicjatywy udziela siÄ™ tej pomocy?

- ucznia;

- rodziców ucznia;

- nauczyciela, wychowawcy grupy wychowawczej lub specjalisty, prowadzącego zajęcia z uczniem;

- poradni psych.-ped., w tym poradni specjalistycznej;

- asystenta edukacji romskiej;

- pomocy nauczyciela.

Pomoc psychologiczno-pedagogiczną organizuje dyrektor przedszkola, szkoły lub placówki.