wirusy pierwotnie niehepatotropowe, uszkadzające miąższ wątroby:

• CMV - wirus cytomegalii

• EBV - wirus Epstaina-Barr

• HSV₁,HSV₂ - wirusy opryszczki zwykłej

• HZV - wirus ospy wietrznej i półpaśca

• Wirus żółtej gorączki

• Wirus denga

• Inne np. Coxackie

• Uszkodzenie wątroby ma inny obraz niż w wzw

• Nasilenie objawów (żółtaczka, powiększenie wątroby i śledziony) nie są tak nasilone jak w wzw

Wirusy pierwotnie hepatotropowe

TTV (Transfusion Transmitted Virus, czyli wirus przenoszony drogą transfuzji), badania nad nim są wciąż prowadzone

wirus F (ang. fulminant - piorunujący) - bliżej jeszcze nie poznany i nie zidentyfikowany; na razie oficjalnie go "nie ma". Litera "f" w alfabecie jest dla niego zarezerwowana

HDV - dawniej zwany "czynnikiem Delta", to jednoniciowy wirus RNA tworzący część rdzeniową na powierzchni którego HBsAg tworzy płaszcz. To ułomny wirus,który do namnażania wymaga HBV.

Zakażenie może nastąpić jako: zakażenie równoczesne (koinfekcja) HBV i HDV z przebiegiem ostrego lub piorunującego WZW oraz jako nadkażenie (superinfection) po uprzednim zakażeniu HBV z przewlekłym nosicielstwem HDV lub ostrym zapaleniem wątroby o ciężkim przebiegu. Śmiertelność dochodzi do 30%. Zachorowania występują szczególnie w basenie morza Śródziemnego. W Polsce stwierdzono kilka zawleczonych przypadków.

Profilaktyka dla infekcji HDV jest możliwa przez szczepienie przeciw wzw B.

Oceniono, że pośród 350 milionów nosicieli HBV na świecie 18 milionów jest zakażone HDV. Transmisja HDV i czynniki ryzyka dla infekcji są podobne do tych dla infekcji HIV

(Jak ktoś ładnie powiedział: "Gdyby wirus typu B był odrzutowcem, wirus Delta byłby dopalaczem jego silników".)

HEV

Wirus E należy do enterowirusów

spotykany jest sporadycznie i w zasadzie jest do naszego kraju zawlekany, głównie z krajów tropikalnych. Jest on sprawcą dużych epidemii w Azji, Płn. Afryce, Meksyku, dolinie Amazonki, wsch. Europie.

przenosi się drogą fekalno-oralną oraz przez zakażoną wodę (epidemie wodne)

Dotyczy głównie osób młodych i w średnim wieku. Przebieg choroby łagodny (jak WZW A), bez nosicielstwa.

Zakażenie w ciąży kończy się w 10-20% poronieniem, przedwczesnym porodem i zgonem wśród objawów śpiączki. W Polsce brak doniesień.

HGV

wirus o pojedynczej nici RNA, zaliczany do Flaviviridae.

Badania genetyczne wykazały, że wirusy HGV, GBV-A, GBV-C (także HCV), są wirusami, spokrewnionymi ze sobą. (GBV A i B nie powodują wzw), z kolei tylko 25% zakażonych wirusem HGV ma we krwi przeciwciała, co utrudnia zdiagnozowanie zakażenia.
Droga transmisji tego wirusa jest podobna do tej, jaką ma HCV, czas inkubacji wynosi 4-12 tygodni

prawdopodobnie nie wywołuje żadnych objawów chorobowych, a jego sprzyjanie piorunującemu zapaleniu wątroby, przy nadkażeniu, jest nadal sporne.

Został odkryty niedawno, a badania nad nim trwają.

CECHA	D HDV	E HEV
Średnica (nm)	6	32
Kwas nukleinowy	RNA	RNA
Okres wylęgania (w dniach)	21-140	15-65
Obecność wirusa w kale	nie	tak
Zakażenie drogą pokarmową	nie	tak
Zakażenie perinatalne (z zakażonej matki na narodzone dziecko)	tak	nie
Nosicielstwo (przewlekła obecność przeciwciał)	tak	nie
Ryzyko przewlekłego zapalenia wątroby	tak	nie
Ryzyko marskości wątroby	tak	nie
Ryzyko pierwotnego raka wątroby	Brak danych	nie
Występowanie w Polsce	tak	jest możliwe
Szczepionka	tak	nie

2

---