ANALIZA EPIDEMIOLOGICZNA ZAKAŻENIA SZPITALNEGO WZW TYPU B
Pytanie 1. Co należy robić w celu potwierdzenia diagnozy i weryfikacji, z jakim typem wirusa mamy do czynienia?
W celu potwierdzenia diagnozy i weryfikacji z jakim typem wirusa mamy do czynienia należy wykonać test HbsAg, który jest przejściowo pozytywny przy zakażeniach WZW B a negatywny przy WZW A, zaś u nosicieli stałych jest on stale pozytywny.
Pytanie 2. Jaka jest różnica pomiędzy endemią a epidemią?
Endemia - występowanie choroby wśród ludności na określonym terenie w liczbie utrzymującej się przez wiele lat na podobnym poziomie, związane jest to z warunkami naturalnymi lub bytowymi ludności.
Epidemia - nadmierna zapadalność na określoną chorobę w określonej czasowo i terytorialnie populacji ludzkiej, swoim zasięgiem może obejmować rodzinę, wieś, miasto, część kraju, cały kraj.
Pytanie 3. W jaki sposób znajomość okresu wylęgania choroby może być pomocna w poszukiwaniu źródła epidemii?
W przypadku WZW typu B okres wylęgania waha się od 14-18 do 180 dni. Znajomość tego okresu może być pomocna w poszukiwaniu źródła zakażenia poprzez obliczenie czasu od momentu pojawienia się potencjalnego źródła epidemii do pierwszego (zanotowanego) zdiagnozowanego przypadku.
Pytanie 4. Czy taki rozkład zachorowań w czasie może sugerować wspólne źródło epidemii?
Tak, na zasadzie typu reakcji łańcuchowej - łańcucha epidemicznego. Pacjent przebywał na oddziale przez okres pojawiania się nowych przypadków zakażenia.
Pytanie 5. Jakie jest znaczenie epidemiologiczne faktu, że na dwóch pozostałych oddziałach nie zanotowano przypadków zachorowań?
Znaczenie epidemiologiczne faktu, że na dwóch pozostałych oddziałach nie zanotowano przypadków zachorowań jest takie, iż spowodowało to ograniczenie epidemii do jednego oddziału, dzięki czemu epidemia nie rozszerzyła się na cały szpital. Prawdopodobnie mogło być to związane z tym, że na tych oddziałach panowały bardziej rygorystyczne zasady przestrzegania higieny, warunki sanitarno-epidemiologiczne były w lepszym stanie, oddziały te mogły mieć zupełnie inny profil, który nie indukował takiego prawdopodobieństwa zakażenia WZW typu B jak ten, na którym do zakażenia doszło. Ponadto mogło być to związane również z ograniczonym przepływem pacjentów, personelu czy sprzętu medycznego pomiędzy oddziałami.
Pytanie 6. Czy fakt ten może potwierdzać wspólne źródło epidemii?
Tak, ponieważ pacjent przebywał tylko w obrębie jednego oddziału, tak samo jak pracownicy.
Pytanie 7. Czy ten pacjent może być wspólnym źródłem epidemii?
Tak, pacjent może być wspólnym źródłem epidemii, co można wytłumaczyć przez obliczenie czasu jaki upłynął od pojawienia się pacjenta na oddziale do pierwszego zachorowania (pomocna jest tutaj znajomość okresu wylęgania). Dalej zakażenia mogli zarażać się również jeden od drugiego.
Pytanie 8. Jak można wytłumaczyć ujemne HbsAg u większości lekarzy i pielęgniarek z żółtaczką?
Ujemne HbsAg u większości lekarzy i pielęgniarek z żółtaczką można wytłumaczyć tym, że ów test jest tylko przejściowo pozytywny przy zakażenia WZW typu B, zaś stale wykrywany jest u nosicieli.
Pytanie 9. Jak można wytłumaczyć dwa przypadki zachorowań, które nie miały kontaktu z pacjentem?
Osoby te mogły mieć kontakt z krwią lub wydzielinami chorego (rehabilitant, analityk).
Pytanie 10. Znając źródło epidemii i drogi szerzenia się zachorowań na WZW typu B, proszę zaproponować szczegółowy plan postępowania przeciwepidemicznego.
Postępowanie przeciwepidemiczne w przypadku zakażeń szpitalnych WZW typu B obejmuje:
prawidłowe przygotowanie pola operacyjnego
prawidłowa antybiotykowa profilaktyka okołooperacyjna
prawidłowa sterylizacja narzędzi
prawidłowe przygotowanie personelu (dezynfekcja, ubiór)
prawidłowa opieka nad raną
przygotowanie skóry pacjenta
przygotowanie lekarza do pracy w warunkach aseptycznych
opieka nad miejscem wkłucia
jak najszybsze usunięcie cewnika lub wenflonu.