POZNANIE SPOŁECZNE:

Sposób w jaki ludzie myślą o sobie samych i o świecie społecznym, a dokładniej, jak selekcjonują, interpretują, zapamiętują i wykorzystują informację społeczną w wydawaniu sądów i w podejmowaniu decyzji.

OSZCZĘDNOŚĆ POZNAWCZA:

Teza mówiąca, że ludzie uczą się stosować efektywne uproszczenia myślowe i praktyczne reguły zdroworozsądkowe, które pomagają im zrozumieć rzeczywistość społeczną, ponieważ nie są zdolni przetwarzać całej oddziałującej na nich informacji społecznej.

SCHEMATY:

Struktury poznawcze, za pomocą których ludzie organizują swoją wiedzę o świecie według pewnych tematów; schematy silnie wpływające na to, co z otrzymanej informacji zauważamy, o czym myślimy i co później pamiętamy.

DOSTĘPNOŚĆ:

Łatwość, z jaką możemy sobie uświadomić rozmaite myśli i idee; idea dostępna to taka, która jest obecnie uświadamiana albo która może zostać łatwo przywołana do świadomości.

WZBUDZANIE SCHEMATU POD WPŁYWEM ZDARZEŃ POPRZEDZAJĄCYCH:

Zwiększanie się dostępności schematu pod wpływem tego, co było doświadczane bezpośrednio przedtem.

ZJAWISKO WROGICH MEDIÓW:

Odkrycie, że każda z antagonistycznych, silnie zaangażowanych w coś grup spostrzega neutralne, zrównoważone przekazy mediów jako sobie wrogie, ponieważ media nie przedstawiły faktów w jednostronnym ujęciu, o którym antagoniści „wiedzą”, że jest prawdą.

EFEKT PIERWSZEŃSTWA:

Proces, za sprawą którego nasze pierwsze wrażenie dotyczące innej osoby wpływa na to, że jej późniejsze zachowanie interpretujemy w sposób zgodny z tym pierwszym wrażeniem.

EFEKT UPORCZYWOŚCI:

Odkrycie , że przekonania ludzi dotyczące ich samych i świata społecznego utrzymują się nawet wtedy, gdy dane wspierające te przekonania zostały podważone.

SAMOSPEŁNIAJĄCE SIĘ PROROCTWO:

Zjawisko polegające na tym, że ludzie: (a) mają określone oczekiwania dotyczące innej osoby, co (b) wpływa na ich postępowanie względem tej osoby, które (c) powoduje, że zachowuje się ona w sposób zgodny z ich wyjściowymi oczekiwaniami.

HEURESTYKI WYDAWANIA SĄDÓW:

Uproszczone reguły wnioskowania, którymi posługują się ludzie, by wydawać sądy w sposób szybki i efektywny.

HEURYSTYKA DOSTĘPNOŚCI:

nieformalna reguła umysłowa, na mocy której ludzie wydają sąd, kierując się tym, jak łatwo mogą coś przywołać do świadomości.

HEURYSTYKA REPREZENTATYWNOŚCI:

Uproszczona metoda wnioskowania polegająca na tym, że klasyfikacji czegoś dokonuje się na podstawie stopnia podobieństwa do przypadku typowego.

INFORMACJA O PROPORCJI PODSTAWOWEJ:

Informacja o częstości występowania w populacji przedstawicieli różnych kategorii.

HEURYSTYKA ZAKOTWICZENIA/DOSTOSOWANIA :

Uproszczona metoda wnioskowania, która polega na posłużeniu się jakąś liczbą czy wartością jako punktem wyjściowym i następnie na sformułowaniu odpowiedzi na pytanie przez zmodyfikowanie tej wartości stanowiącej zakotwiczenie; ludzie często nie modyfikują jej w stopniu wystarczającym.

WNIOSKOWANIE Z PRÓB NIEREPREZENTATYWNYCH:

Dokonywanie uogólnień na podstawie prób informacji, o których wiadomo, że są tendencyjne bądź nietypowe.

SZACOWANIE WSPÓŁZMIENNOŚCI :

Ocenianie stopnia, w jakim dwie zmienne są skorelowane, to znaczy przewidywanie jednej zmiennej (np. tego, jak przyjacielska jest dana osoba) na podstawie innej zmiennej (np. płci tej osoby).

KORELACJA POZORNA:

Przekonanie, że dwie zmienne są skorelowane, podczas gdy w rzeczywistości tak nie jest; wynika ono ze schematu, zgodnie z którym istnieje pomiędzy nimi związek.

BARIERA NADMIERNEJ UFNOŚCI:

Zbyt duże zaufanie do trafności własnych sądów; zazwyczaj nie są one tak trafne, za jaki się je przyjmuje.

ROZUMIENIE SIEBIE: W JAKI SPOSÓB POZNAJEMY SAMYCH SIEBIE

POJĘCIE JA;

Zawartość naszego Ja, to znaczy spostrzegane przez nas nasze własne myśli, przekonania i cechy osobowości.

INTROSPEKCJA:

Proces, w którym człowiek spogląda w swoje wnętrze i bada swoje myśli, uczucia i motywy.

TEORIA SAMOŚWIADOMOŚCI:

Koncepcja przyjmująca, że kiedy człowiek koncentruje uwagę na sobie samym, zaczyna oceniać własne zachowanie i porównywać je ze swymi wewnętrznymi normami i wartościami.

TEORIA PRZYCZYNOWNOŚCI:

Teoria dotycząca przyczyn naszych uczuć i zachowań; wiele z tych teorii przyswajamy sobie z kultury, w której żyjemy (np. „rozstania sprzyjają uczuciu”).

ZMIANA POSTAWY SPOWODOWANA WYSZUKIWANIEM PRZYCZYN:

zmiana postawy będąca konsekwencją zastanawiania się nad przyczynami własnych postaw; ludzie zakładają zgodność swoich postaw z przyczynami, które wydają się wiarygodne i są łatwe do zwerbalizowania.

TŁUMIENIE:

Usiłowanie, by nie myśleć o czymś; badania wykazują, że im bardziej ludzie starają się nie dopuszczać do siebie jakiejś myśli, tym częściej ta właśnie myśl pojawia się w ich głowach.

TEORIA SPOSTRZEGANIA SIEBIE:

Teoria głosząca, że gdy nie jesteśmy pewni naszych postaw i uczuć, bądź są one niejednoznaczne, wnioskujemy o nich, obserwując własne zachowanie i sytuację, w której się ono pojawia.

POMNIEJSZANIE:

Niedocenianie wpływu jednej przyczyny naszego zachowania, kiedy inna przyczyna jest szczególnie wyrazista i łatwo dostrzegalna.

MOTYWACJA WEWNĘTRZNA:

angażowanie się w jakieś działanie, ponieważ sprawia nam ono przyjemność bądź wzbudza nasze zainteresowanie, a nie wskutek zewnętrznych nacisków lub dla zewnętrznych korzyści.

MOTYWACJA ZEWNĘTRZNA:

Angażowanie się w jakieś działanie wskutek zewnętrznych nacisków lub dla zewnętrznych korzyści, a nie dlatego, że wykonywanie zadania sprawia nam przyjemność bądź wzbudza nasze zainteresowanie.

EFEKT NADMIERNEGO UZASADNIENIA:

Zjawisko polegające na spostrzeganiu swojego działania jako wywołanego przekonującymi czynnikami zewnętrznymi i niedocenianiu wagi czynników wewnętrznych.

DWUCZYNNIKOWA TEORIA EMOCJI:

Koncepcja, zgodnie z którą doznanie emocji jest rezultatem dwufazowego procesu spostrzegania siebie - najpierw ludzie doświadczają pobudzenia fizjologicznego, a następnie poszukują dla niego odpowiedniego wyjaśnienia; jeśli przypisują źródłu mającemu naturę emocjonalną, przeżywają odpowiednią emocję (np. jeśli wyjaśniają własna pobudzenie tym, że ktoś celuje w nich z pistoletu, odczuwają strach).

BŁĘDNE OKREŚLENIE PRZYCZYN POBUDZENIA:

Przypisanie własnego pobudzenia niewłaściwemu źródłu, czego konsekwencją jest fałszywa bądź nadmiernie silna emocja.

SCHEMATY JA:

Oparte na naszych przeszłych doświadczeniach zorganizowane struktury wiedzy o nas samych, które pomagają nam zrozumieć, wyjaśnić i przewidzieć własne zachowanie.

PAMIĘĆ AUTOBIOGRAFICZNA:

Treści pamięciowe dotyczące własnych myśli, uczuć i zachowań w przeszłości.

JA ODZWIERCIEDLONE:

Spostrzeganie siebie oczami innych ludzi i włączanie ich opinii do własnego pojęci Ja.

TEORIA PORÓWNAŃ SPOŁECZNYCH:

Koncepcja, zgodnie z którą poznajemy swoje własne zdolności i postawy poprzez porównanie się z innymi ludźmi.

PORÓWNANIA SPOŁECZNE W GÓRĘ:

Porównywanie siebie z ludźmi, którzy lokują się wyżej niż my w zakresie jakiejś zdolności czy cechy, mające na celu określenie standardu doskonałości.

PORÓWNANIA SPOŁECZNE W DÓŁ:

Porównywanie siebie z ludźmi, którzy lokują się niżej w zakresie jakiejś zdolności czy cechy, mające na celu uzyskanie poczucia większego zadowolenia z siebie .

AUTOPREZENTACJA:

Próba zakomunikowania poprzez nasze wypowiedzi, zachowania niewerbalne i działania, kim jesteśmy albo za kogo chcielibyśmy być uważani przez innych.

KIEROWANIE WRAŻENIEM:

Świadome bądź nieświadome aranżowanie starannie skonstruowanej prezentacji Ja, która wytworzy u innych określone wrażenie , zgodne z naszymi celami czy potrzebami w interakcji społecznej.

INGRACJACJA:

Proces polegający na tym, że ludzie schlebiają jakiejś osobie, często o wyższym statusie, wychwalając ją i w ogóle próbując wzbudzić w niej sympatię do siebie.

PROMOWANIE SIEBIE:

Proces polegający na tym, że ludzie próbują wywrzeć pozytywne wrażenie na innych, opisując własne talenty i manifestując swoją wiedzę.

PŁAWIENIE SIĘ W CUDZEJ CHWALE:

Dążenie do poprawienia własnego wizerunku przez wiązanie się z ludźmi, którzy odnieśli sukces lub są sławni

KREOWANIE USPRAWIEDLIWIEŃ DLA MOŻLIWEJ PORAŻKI:

tworzenie utrudnień i wymyślanie usprawiedliwień dla samego siebie, żeby w wypadku niepowodzenia dysponować gotowym wytłumaczeniem.

POSTAWY I ZMIANA POSTAW: WPŁYWANIE NA MYŚLI I UCZUCIA

POSTAWA:

trwała ocena- pozytywna lub negatywna - ludzi, obiektów i pojęć .

EMOCJONALNY KOMPONENT POSTAWY:

Emocje i uczucia, jakie ludzie kojarzą z obiektem postawy.

POZNAWCZY KOMPONENT POSTAWY:

Przekonania ludzi na temat właściwości obiektu postawy.

BEHAWIORALNY KOMPONENT POSTAWY:

Działania ludzi wobec obiektu postawy.

KOMUNIKAT PERSWAZYJNY:

Komunikat (np. przemówienie lub reklama telewizyjna) prze4konująca do zajęcia określonego stanowiska w danej sprawie.

PROGRAM UNIWERSYTETU YALE POŚWIĘCONY BADANIU ZMIANY POSTAW:

Badanie warunków, w jakich ludzie są najbardziej skłonni zmienić swoje postawy w odpowiedzi na komunikaty perswazyjne; badacze koncentrują się na tym, „kto mówi, co i do kogo”, to jest na źródle komunikatu, naturze komunikatu i naturze odbiorcy.

MODEL WYPRACOWANIA PRAWDOPODOBIEŃSTW:

Teoria, w której zakłada się, że istnieją dwa sposoby zmiany postaw za pośrednictwem komunikatów perswazyjnych; centralna strategia pojawia się, gdy ludzie mają motywację i zdolność skupienia uwagi na argumentach zawartych w komunikacie; peryferyczna strategia występuje, gdy ludzie nie skupiają swojej uwagi na argumentach, lecz są pod wpływem charakterystyk powierzchownych(

(np. kto jest nadawcą ).

CENTRALNA STRATEGIA PERSWAZJI:

Przypadek, w którym ludzie analizują komunikat perswazyjny, uważnie słuchając i rozważając argumenty; strategia ta pojawia się, gdy ludzie posiadają zarówno zdolności, jak i motywację do uważnego słuchania komunikatu.

PERYFERYCZNA STRATEGIA PERSWAZJI:

Przypadek, w którym ludzie nie analizują argumentów zawartych w komunikacie perswazyjnym, są natomiast pod wpływem wskazówek peryferycznych.

ZNACZENIE OSOBISTE:

Stopień w jakim dana sprawa ma istotne konsekwencje dla samopoczucia ludzi.

KOMUNIKATY WZBUDZAJĄCE STRACH:

komunikaty perswazyjne, które próbują zmienić postawy ludzi poprzez wzbudzanie w nich strachu.

POSTAWA OPARTA NA POZNANIU:

postawa oparta przede wszystkim na przekonaniach ludzi na temat właściwości obiektu postawy.

POSTAWA OPARTA NA EMOCJACH:

Postawa oparta bardziej na uczuciach i wartościach ludzi niż na przekonaniach o naturze obiektu postawy.

WARUNKOWANIE KLASYCZNE:

Przypadek, kiedy bodziec wywołujący reakcję emocjonalną jest wielokrotnie doświadczany razem z bodźcem neutralnym, który nie wywołuje takiej reakcji do czasu, aż nabierze emocjonalnych właściwości pierwszego bodźca.

WARUNKOWANIE INSTRUMENTALNE:

Przypadek, w którym częstotliwość swobodnie podejmowanych zachowań albo rośnie, albo maleje, w zależności od tego, czy następuje po nich wzmocnienie pozytywne czy kara.

POSTAWA OPARTA NA ZACHOWANIU:

postawa oparta na obserwacji, jak zachowujemy się wobec obiektu postawy

DOSTĘPNOŚĆ POSTAWY:

Siła związku między obiektem i oceną tego obiektu; dostępność jest mierzona czasem , w jakim ludzie mogą odpowiedzieć na pytania, co czują wobec danej sprawy lub danego obiektu.

UODPORNIENIE POSTAWY:

Uczynienie ludzi odpornymi na próby zmiany ich postaw poprzez wstępne zaaplikowanie im małej dawki argumentów sprzecznych z ich stanowiskiem.

TEORIA REAKTANCJI (PRZECIWSTAWIANIA SIĘ ):

Koncepcja, wedle której zagrożenie wolności wyboru określonego zachowania powoduje wzbudzanie nieprzyjemnego stanu przeciwstawiania się; ludzie mogą zredukować ten stan, angażując się w zagrożone zachowanie.

TEORIA WYROZUMOWANEGO DZIAŁANIA :

Teoria utrzymująca, że najlepszą postawą do przewidywania planowanych , rozmyślnych zachowań są postawy ludzi wobec konkretnego zachowania i ich subiektywne normy.

NORMY SUBIEKTYWNE:

Przekonania na temat tego , jak inni ludzie, z których opinią się liczymy, oceniają określone zachowania.

PROCESY GRUPOWE

GRUPA NIESPOŁECZNA :

Grupa, w której dwie osoby lub więcej osób znajduje się w tym samym miejscu, w tym samym czasie, lecz nie współdziała ze sobą (np. kibice na meczu).

GRUPA SPOŁECZNA:

Grupa, w której dwie lub więcej osób współdziała ze sobą oraz współzależy od siebie w tym sensie, że zaspokajaniu potrzeb i osiąganiu celów musi na sobie polegać.

FACYLITACJA SPOŁECZNA:

Napięcie wynikające z obecności innych osób i możliwości oceny naszego działania, czego rezultatem jest lepsze wykonanie łatwiejszych zadań, lecz gorsze wykonanie zadań trudnych.

PRÓŻNIACTWO SPOŁECZNE :

Uspokojenie wywołane przekonaniem, że przebywanie w grupie utrudnia ocenę indywidualnego działania; uspokojenie osłabia wykonanie zadań prostych, lecz ułatwia wykonanie zadań trudnych.

DEINDYWIDUACJA:

Utrata normalnej kontroli nad zachowaniem, co prowadzi do wzrostu impulsywności i patologiczności czynów.

ODPOWIEDZIALNOŚĆ:

Przekonanie, że odpowiada się za własne czyny.

SAMOŚWIADOMOŚĆ:

Skupianie uwagi na własnych uczuciach, przekonaniach i wartościach.

ZADANIA ADDYTOWNE:

Zadania grupowe, którego wykonanie jest uzależnione od wysiłku wszystkich osób (np. ogólny okrzyk całej grupy).

ZADANIA KONIUNKTYWNE :

Zadania grupowe, którego wynik zależy od tego, jak dobrze pracuje najsłabszy jej członek (np. jak szybko zespół alpinistów, połączonych liną, zdobędzie szczyt.

ZADANIA DYSJUNKTYWNE:

Zadania grupowe, którego poziom rozwiązania zależy od pracy najsprawniejszego członka grupy (np. gdy grupa osób rozwiązuje wspólnie trudne zadanie matematyczne).

STRATA PONOSZONA W TOKU PROCESU:

Każdy rodzaj współdziałania w grupie, który utrudnia rozwiązanie problemu.

BURZA MÓZGÓW:

Technika udoskonalania decyzji grupowych poprzez zachęcanie do swobodnej wymiany poglądów oraz eliminowanie krytycyzmu.

MYŚLENIE GRUPOWE:

rodzaj myślenia, w którym bardziej liczy się dążenie do zachowania spójności i solidarności grupy niż realistyczne uwzględnienie faktów.

POLARYZACJA GRUPOWA:

Tendencja grup do podejmowania decyzji, które są bardziej skrajne niż początkowe inklinacje członków.

KONFLIKT INTRAPERSONALNY:

Napięcie jednostki wywołane dążeniem do dwóch lub więcej sprzecznych celów (np. rodzice pragną przebywać w domu z dziećmi, ale jednocześnie chcą robić karierę zawodową).

KONFLIKT INTERPERSONALNY:

Napięcie między dwiema lub więcej osobami albo grupami, które mają sprzeczne cele.

KONFLIKT O SUMIE ZEROWEJ:

Konflikt, w którym wygrana jednej strony jest zawsze równa przegranej drugiej strony, tak jak w zawodach lekkoatletycznych.

KONFLIKT MOTYWÓW MIESZANYCH:

Konflikt, w którym obie strony mogą zyskać jeszcze więcej dzięki rywalizowaniu ze swoim partnerem.

STRATEGIA COŚ ZA COŚ:

Oznacza zachęcanie do współdziałania najpierw przez stosowanie zachowań kooperacyjnych, a potem przez powtarzanie działań przeciwnika (współdziałanie lub rywalizacja), które podjął on bezpośrednio przed nami

NEGOCJACJE :

Forma porozumiewania się przeciwnych stron konfliktu, gdzie zainteresowani składają wzajemne propozycje i kontrpropozycje, a potem jest rozwiązany pod warunkiem, że obie strony osiągną zgodę.

ROZWIĄZANIA INTEGRUJĄCE:

Rozwiązania konfliktów z korzyścią dla obu stron.

GRIT, CZYLI STOPNIOWE I ODWZAJEMNIONE SKŁANIANIE DO OBNIŻENIA NAPIĘCIA:

Strategia ograniczania konfliktu w sytuacjach codziennego życia, w których: a) informujesz o swojej chęci do współpracy, b) wspólpracujesz, c) odwzajemniasz każde kooperacyjne działanie, ale d) jeżeli twój oponent działa agresywnie, odpowiadasz mu tym samym.

MEDIACJA:

Wyrażanie zg9ody na udział trzeciej strony przy rozwiązywaniu zaistniałego konfliktu.

ARBITRAŻ:

Sposób rozwiązywania konfliktów polegający na tym, że trzecia strona narzuca rozwiązanie konfliktu skłóconym partnerom.

AGRESJA - DLACZEGO RANIMY INNYCH LUDZI

DZIAŁANIA AGRESYWNE:

Zachowanie, którego celem jest spowodowanie psychicznej lub fizycznej szkody.

AGRESJA WROGA:

Akt agresji poprzedzony uczuciem gniewu, którego celem jest zadanie bólu lub zranienie.

AGRESJA INSTRUMENTALNA:

akt agresji służący osiągnięciu innego celu poza zadaniem bólu czy zranieniem.

EROS:

Instynkt życia, pojęcie występujące w teorii Freudowskiej.

TANATOS:

Zgodnie z teorią Freudowską - instynkt śmierci, popęd odpowiedzialny za agresywne skłonności człowieka.

TEORIA HYDRAULICZNA:

Teoria, zgodnie z którą nie ujawnione emocje ulegają kumulacji i wywołują stan napięcia ustępujący w chwili, gdy dojdzie do ekspresji stłumionych emocji.

CIAŁO MIGDAŁOWATE:

Obszar w korze mózgowej mający związek z przejawami agresji.

TERIA FRUSTRACJI - AGRESJI:

Teoria, zgodnie z którą przeszkody występujące na drodze do osiągnięcia upragnionego celu zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia reakcji agresywnych.

DEPRYWACJA RELATYWNA:

Poczucie jednostki (albo grupy społecznej), że posiada mniej niż zasługuje lub mniej niż pozwolono jej oczekiwać, lub też mniej niż posiadają ludzie do niej podobni.

BODZIEC WYZWALAJĄCY AGRESJĘ:

Przedmiot kojarzony potocznie z działaniami agresywnymi (np. rewolwer) ; sama jego obecność zwiększa prawdopodobieństwo wystąpienia aktów agresji.

TEORIA SPOŁECZNA UCZENIA SIĘ:

Teoria, zgodnie z którą uczenie się społecznych zachowań następuje poprzez obserwację i naśladownictwo innych ludzi

KATHARSIS:

Pojęcie określające zjawisko uwalniania nagromadzonej agresywnej energii poprzez wysiłek fizyczny, obserwację zachowań agresywnych innych ludzi lub dopuszczanie się samemu czynu noszącego znamiona agresji. Takie „wypuszczanie pary” obniża prawdopodobieństwo podjęcia agresywnych działań w przyszłości.

DEHUMANIZACJA:

Proces polegający na pozbawieniu ofiary cech ludzkich i deprecjonowaniu jej wartości (np. gdy słowo „człowiek” zastępujemy słowem „żółtek”). Dehumanizacja obniża opór przed dokonywaniem aktów agresji i sprawia, że raz podjęta agresja ułatwia następne zachowania tego typu i znacznie zwiększa prawdopodobieństwo ich wystąpienia

UPRZEDZENIE - PRZYCZYNY I LEKARSTWA

UPRZEDZENIE:

Wroga bądź negatywna postawa dotycząca wyróżniającej się grupy ludzi, oparta wyłącznie na ich przynależności do tej grupy.

STEROTYP:

Generalizacja odnosząca się do grupy, w ramach której identyczne charakterystyki zostają przypisane wszystkim bez wyjątku jej członkom, niezależnie od rzeczywistych różnic między nimi.

DESKRYMINACJA:

Nie usprawiedliwione, negatywne lub krzywdzące działanie skierowane przeciwko członkowi danej grupy, wyłącznie dlatego, iż do niej należy.

GRUPA WŁASNA:

Grupa, z którą jednostka się identyfikuje i czuje się jej członkiem.

GRUPA OBCA:

Grupa, z którą jednostka się nie identyfikuje.

STRONNICZOŚĆ WOBEC GRUPY WŁAWSNEJ:

Szczególnie pozytywne odczucia i uprzywilejowane traktowanie ludzi, których określamy jako część naszej własnej grupy, negatywne zaś odczucia i nieuczciwe traktowanie innych tylko dlatego, że określiliśmy ich jako należących do grupy obcej.

GRUPY MINIMALNE:

Nic nie znaczące grupy utworzone przez zgrupowanie obcych ludzi na podstawie trywialnych kryteriów; jednak owo minimalne członkostwo nadal przejawia się w stronniczości wobec grupy własnej.

JEDNORODNOŚĆ GRUPY OBCEJ:

Spostrzeganie tych, którzy należą do grupy obcej, jako bardziej do siebie podobnych (jednorodnych) niż w rzeczywistości, a zarazem bardziej do siebie podobnych niż członkowie grupy własnej

KORELACJA POZORNA:

Tendencja do spostrzegania związków lub korelacji pomiędzy zdarzeniami, które nie są powiązane.

MODEL BUCHALTERYJNY:

Informacja niezgodna ze stereotypem, prowadząca do przekształcenia tego stereotypu.

MODEL PRZEKSZTAŁCENIOWY:

Informacja niezgodna ze stereotypem, prowadząca do radykalnej zmiany stereotypu.

MODEL WYKSZTAŁCENIA STEREOTYPU NIŻSZEGO RZĘDU:

Informacja niezgodna ze stereotypem, prowadząca do stworzenia stereotypu niższego rzędu, w celu przyswojenia tej informacji, bez konieczności zmieniania początkowego stereotypu.

KOŃCOWY BŁĄD ATRYBUCJI:

Skłonność do czynienia atrybucji z dyspozycji w odniesieniu do całej grupy ludzi.

OBWINIANIE OFIARY:

Skłonność do obwiniania ludzi (dokonywania atrybucji z dyspozycji) za to, że stają się ofiarami, a motywowana głównie przez pragnienie wiary w to, że świat jest sprawiedliwy.

TEORIA RZECZYWISTEGO KONFLIKTU:

Teoria, w myśl której ograniczenie zasobów prowadzi do konfliktu między grupami, którego konsekwencją jest nasilenie uprzedzeń i dyskryminacja.

POSZUKIWANIE KOZŁA OFIARNEGO:

Skłonność ludzi, gdy są sfrustrowani lub nieszczęśliwi, do przemieszczania agresji na grupy, które są nie lubiane lub słabe, i wyróżniają się w widoczny sposób.

ZINSTYTUCJONALIZOWANY RASIZM:

Rasistowskie postawy uznawane przez większość z nas, ponieważ żyjemy w społeczeństwie, gdzie stereotypy i dyskryminacja są normą.

ZINSTYTUCJONALIZOWANY SEKSIZM:

Dyskryminujące kobiety postawy uznawane przez większość z nas, ponieważ żyjemy w społeczeństwie, gdzie stereotypy i dyskryminacja są normą.

KONFORMIZM WOBEC NORM:

Skłonność do niewychylania się z grupy w celu realizacji jej oczekiwań i uzyskania akceptacji.

WSPÓŁCZESNY RASIZM:

uprzedzenia ujawniane w subtelny i niebezpośredni sposób, ponieważ ludzie nauczyli się ukrywać swe uprzedzenia, by uniknąć posądzenia o rasizm.

WZAJEMNA ZALEŻNOŚĆ :

Sytuacja, gdy dwie grupy lub więcej grup potrzebuje siebie nawzajem i musi na sobie polegać, by osiągnąć cel, który jest ważny dla każdej z nich

KLASA MIESZANA:

Takie zorganizowanie miejsc w klasie , by sprzyjało redukowaniu uprzedzeń i podnosiło samoocenę dzieci, poprzez umieszczenie ich w małych, zdesegregowanych grupach i spowodowanie, by każde dziecko w grupie musiało polegać na pozostałych, chcąc nauczyć się bieżącego materiału i dobrze funkcjonować w klasie.

---