Anna Brewczyńska, Aleksandra Winnicka 1k
WPŁYW NIKOTYNY NA WYGLĄD SKÓRY I JEJ PRZEDATKÓW.
Dym papierosowy składa się między innymi z: policyklicznych węglowodorów aromatycznych, N-nitrozoaminy, amin aromatycznych, aldehydów, związków organicznych takich jak: styren, benzen, formaldechyd, aldehyd octowy, akroleina, chlorek winylu, związków nieorganicznych, takich jak: związki chromu i arsenu, amoniak, tlenki azotu, wolnych rodników.
Idąc ulicą łatwo można zauważyć palacz. Na jego skórze powstają głębokie zmarszczki, rozchodzące sie promieniście wokół ust. Są szczególnie widoczne nad górną wargą. Charakterystyczne są też zmarszczki w kącikach oczu, tzw. „kurze łapki”, a także płytkie zmarszczki na policzkach. Skóra ma kolor ziemisty. Uwydatniają się też kości jarzmowe i żuchwa, pogłębia się bruzda nosowo-wargowa. Palenie tytoniu przyczynia się również do powstawania rozszerzonych naczyń krwionośnych na twarzy. U palącej młodzieży może się pojawić nasilenie objawów trądziku pospolitego. Na paznokciach palaczy łatwo można zauważyć brunatno-żółte przebarwienia u ręki, którą palacz trzyma papierosa. Zęby palacza łatwo ulegają przebarwieniom. Włosy osoby palącej przedwcześnie i intensywniej siwieją. Zauważa się też przyspieszone łysienie u palących mężczyzn.
Skóra palacza wymaga specjalnej pielęgnacji. Osoba paląca powinna chronić skórę przed promieniowaniem słonecznym, używając kremów z SPF minimum 15. Kosmetyki używane przez palaczy powinny zawierać duże stężenia witamin A, C, E, flawonoidów i koenzymu Q10.
Palenie tytoniu niekorzystnie wpływa na choroby skóry i jej przydatki. Utrudnia gojenie się ran. Ryzyko odrzucenia przeszczepu skóry również bardzo się zwiększa. Obecnie chirurdzy nakazują swoim pacjentom rzucić palenie już jakiś czas przed zabiegiem. Nikotyna niekorzystnie wpływa na fibroblasty znajdujące się w skórze. „ogłuszone” komórki zaczynają gromadzić się na obrzeżach ran, utrudniając jej gojenie i tworząc zwłókniałe, przerosłe blizny. U osób palących zwiększa się również ryzyko zachorowanie na krostkowicę rąk i stóp oraz łuszczycę. Przy łuszczycy oprócz zwiększonego ryzyka istnieje również fakt, że palenie zaostrza przebieg tej choroby, a także istnieje możliwość wystąpienia procesu autoimmunologicznego. Dym papierosowy wpływa również na pracę gruczołów apokrynowych jak i na odporność typu komórkowego, co zwiększa to możliwość zachorowania na ropnie mnogie pach. Istnieje tez cały szereg chorób błon śluzowych występujących u osób palących. Są to między innymi: ciemniejsze zabarwienie błon śluzowych, najsilniej jest wyrażone po stronie bezpośredniego przylegania papierosa do ust; trwałe przebarwienia zębów, ostre martwicze zapalenie dziąseł i parodontoza; oparzenia błon śluzowych jamy ustnej w wyniku działania dymu tytoniowego (ok. 400-10000C); wydłużony w wyniku drażniącego działania dymu tytoniowego brodawki językowe o ciemnym zabarwieniu na skutek metabolizmu bakterii zasiedlających przestrzenie między wypustkami brodawek językowych; stan zapalnego i nadżerki w obrębie jamy ustnej; rogowacenie białe; język pokryty białym nalotem. Palenie wpływa też niekorzystnie na pojawianie się i przebieg nowotworów skóry i błon śluzowych, zaburzenia koagulologiczne, czyli wpływa na wzrost krzepliwości krwi, choroby atopowe, czyli palenie przez matki może spowodować, że dziecko będzie miało skłonności do atopowego zapalenia skóry, astmy i przewlekłych infekcji dróg oddechowych. U palącej młodzieży występuje nasilenie trądziku młodzieńczego, co jest to dużym problemem zarówno dermatologicznym, jak i psychicznym u nastolatka. Nikotyna powoduje zwężenie naczyń krwionośnych. Dzięki temu niewłaściwie odżywione brodawki włosów skóry głowy niszczeją, co doprowadza, do nieodwracalnej utraty włosów. Palenie zwiększa też stężenie glukozy we krwi, co w konsekwencji może doprowadzić do cukrzycy. Wśród palaczy chorych na AIDS wzmaga się występowanie chorób towarzyszących i typowych AIDS, np. leukopatii włochatej. Nikotyna zwiększa również ryzyko zachorowania na toczeń układowy.