TERAPIA PRZEZ BAJKĘ
TEMAT: Przyjaźń - słoneczny promyk życia.
CEL: uświadomienie potrzeby przyjaźni, szukanie wartości, jakie budują przyjaźń, próba zdefiniowania przyjaźni.
MIEJSCE: sala ćwiczeniowa, w której uczestnicy siadają w kole.
UCZESTNICY: studenci II roku pedagogiki opiekuńczo-wychowawczej.
CZAS TRWANIA: 60 minut.
POMOCE: kłębek włóczki, kartki A4, kolorowe gazety, kredki, mazaki, klej, nożyczki, kartonowe pudełko.
PRZEBIEG ZAJĘĆ:
Dobrze, że jesteś…
Prowadzący prosi o skupienie i czyta fragment książki A.A. Milne i E.H. Shepard „Prosiaczka Mała Księga Dzielności”, tym samym wprowadza uczestników w temat przyjaźni.
„Prosiaczek, idący w tyle za Puchatkiem, wspiął się na paluszki i szepnął:
- Puchatku!
- Co, Prosiaczku?
- Nic - rzekł Prosiaczek, biorąc Puchatka za łapkę -
Chciałem się tylko upewnić, czy jesteś.”
Więź, która łączy…
Prowadzący wręcza jednemu z uczestników kłębek włóczki. Zadaniem tego uczestnika jest odpowiedzenie na pytanie - czym jest przyjaźń? (własna próba zdefiniowania pojęcia)- i następnie trzymając włóczkę przekazuje kłębek po przez jego rozwinięcie kolejnej osobie, która wykonuje identyczne polecenie. W taki sposób po zakończeniu ćwiczenia utworzy się między uczestnikami wspólna, łącząca wszystkich więź zrobiona z włóczki. Powstanie symboliczna więź przyjaźni między ludźmi, którzy głośno zdefiniowali czym jest dla nich przyjaźń i przekazali ją innym.
Spontaniczna rozmowa na temat potrzeby posiadania przyjaciela.
Słuchanie bajki terapeutycznej zatytułowanej: „Bajka o dwóch ołówkach” (zał. nr 1).
W przyjaźni mojej skarby się mieszczą…
Po wysłuchaniu bajki prowadzący prosi uczestników aby za pomocą dostępnych materiałów pomocniczych zobrazowali wartości, którymi kierują się w relacjach ze swoimi przyjaciółmi/swoim przyjacielem.
Wystawa i opis prac plastycznych.
Na zakończenie…
Piękna jest świadomość posiadania przyjaciela. Właściwie nic nie jest potrzebne człowiekowi tak, jak obecność drugiego człowieka. Lojalność, poczucie bezpieczeństwa, bezinteresowna pomoc, zaufanie, zrozumienie, akceptacja…to skarby przyjaźni, które warto jest pielęgnować, a których nie należy się bać. I tak, jak pisał Pablo Coelo w „Podręczniku Wojownika Światła” - „Człowieka, który ma przyjaciół, nigdy nie złamią wichry losu…”