Rozwój emocji, Oatley i Jenkins
Teoria emocji różnicowych
Izard (1991), Malatesta (1989)
istnienie niewielkiego zbioru emocji podstawowych
wywiedziona z tezy Tomkinsa (1962), że każda emocja wrodzona tworzy pakiet , konkretna emocja łączy się z zestawem zmian somatycznych i odrebną ekspresją mimiczną, a płynąca od nich informacja zwrotna wzmacnia te emocje
ekspresje są więc zewnętrznymi oznakami wewnętrznych programów
w trakcie rozwoju programy te ulegają modyfikacji
Teoria systemów dynamicznych
Fogel, Camras, Marc Lewis
jest pewna liczba składników pochodzenia genetycznego, które zostają zorganizowane we wzorce interakcji
emocje zbudowane są z pewnych składników, które zostają ze sobą powiązane w odpowiedzi na cechy środowiska, oraz w miarę rozwoju całego systemu hamują się wzajemnie
cały system osoba-inny staje się samoorganizujący, a emocje pojawiają się jako typy interakcji pomiędzy składnikami a zdarzeniami zewnetrznymi
podstawą emocji są samoregulujące się systemy dynamiczne
systemy te zależą od sekwensji działania w środowisku
sczególne kategorie emocji skonstruowane są z gradientów czasowych oraz intensywności cech wokalnych, gestykulacyjnych i innych
emocje mają charakter energetyczy i powstają z interakcji niższych procesów, które nie są emocjami
Ekspresja emocji w 1 roku
noworodki wyrażają wstręt (Steiner, 1979)
od 2 do 12m dorośli dobrze rozpoznają radość na twarzy dzieci
w pierwszych tygodniach życia uśmiech pojawia sie w śnie REM, po pierwszym miesiącu w czasie delikatnego głaskania, a po 2m często w kontakcie z opiekunem, 3m - dzieci usmiechają się na zwrócenie na nich uwagii i na zaproszenie do zabawy, oraz gdy opanuje jakąś umiejętność
jedną z funkcji uśmiechu jest wywoływanie zainteresowania i radości dorosłych, czyli pozytywnej relacji
niektórzy badacze (Oster, Hegley) utrzymują, że negatywna ekspresja to tylko niezróżnicowany dystres, a inni (Izard, Malatesta) - że ekspresję strachuu, gniew i smutku można już obserwować od wczesnego dzieciństwa
2m dzieci i gniew, gdy pociaganie za sznurek przestało uruchamiac muzykę
niektóre ścisłe kryteria dla emocji dystketnych wymagają nie tylko właściwej ekspresji mimicznej, ale jeszcze we właściwym kontekście
Hiatt, Campos, Emde (1979) poddali 10m i 12m dzieci 6 warunkowm: pozorne urwisko→strach, zabawa→radość, obcy→strach, zniknięcie→zaskoczenia i kodowanie mimiki FACS. Radość spełniła kryteria, ale strach mniej a zaskoczenie najmniej → trudno dowieść, że u niemowląt występują emocje dyskretne
Camras (1992) stosując AFFEX Izarda stwierdziła, że jej córeczka, w pierwszych miesiącach wykazywała ekspresję wstrętu, strachu, systresu-bólu oraz gniewu, jednak ekszpresja ta nie wystepowała pod działaniem oczekiwanych bodźców wyzwalających. Camras uważa, że ekspresje negatywne małych dzieci mozna zaklasyfikować jako: dystres-ból, gniew lub jako mieszaninę ekpresi dyskretnych (w AFFEX odróżnienie gniewu od bólu opiera się na tym, że przy gniewie oczy są otwarte). Emocje to komunikaty ulegajace zmianie wraz z potrzebami dziecka. popiera ona koncepcje systemów dynamicznych.
Zmiany rozwojowe w wyzwalaniu emocji
Scar i Salapatek (1970) - z wiekiem dzieci wykazują coraz więcej lękliwego unikania na urwisko i obcego (od 2m do 2r). Strach przed nagłym ruchem lub nieznana zabawkązacynał się około 7m, osiągał szczyt ok. 12m, a pote jego natezenie spadało
przedzkolaki doznają strachu przede wszystkim pod wpływem motywów imaginacyjnych (duchami potworami)
we wczesnych latach szkolnych dominuja strach zwazany z niebezpieczeństwem fizycznym
w okresie dojrzewania górę biorą lęki społeczne
Uniwersalnym źródłem strachu jest rozłąka (Bowlby). Dystres rozłąki rozpoczyna się w drugiej połowie pierwszego roku życia, osiaga szczyt miedzy 15 a 18m, a potem spada to tego stopnia, że z ukończeniem 3 lat reakcje silnego systresu na rozłąkę są rzadkie.
Zdolność dzieci do rozróżniania emocji innych ludzi i regowania na nie
Noworodki ulegały habituacji i dyshabituacji do radości, zaskoczenia i smutku (Field), zaraz po urodzeniu i 10 tygodniowe (Haviland, Lelwicka, 1987) → noworodki rozpoznaja emocje i imitują niektóre ich aspekty, bez uprzedniego doświadczenia → zaprogramowany wrodzony mechanizm → teoria emocji różnicowych, ale
Caron, Caron Myers (1985) → niemowleta potrafią rozróżnić wyraziste cechy twarzy, ale te cechy nie muszą odpowiadać cechom odróżnijącym od siebie poszczególne emocje. Dzieci 5m umiały rozróznić ekspresje, a 4m jeszcze tego nie potrafiły, ale 7m nie pptrafiły tego zrobić, gdy wyciszono głos.
Dzieci 7m potrafią dopasować do siebie ekspresję mimiczną i wokalną.
Melzoff (1993) wykazał możliwości nasladowcze dzieci już po urodzeniu. Różnież twierdzi, że naśladowanie ekspresji dzieci przez rodziców wywołuje u nich emocje. Ma to znaczenie dlarealcji i wspólnowty stanów aektywnych opiekunów i dzieci.
Konstruowanie realcji dziecka z innymi
Emocje wskazują, czy interakcja między osobami przebiega dobrze, czy potrzebne są korekty.
Stern (1985) rodzic odwzajemnia usmiech w inny sposób, np. komentarzem „o jaki piekny uśmiech”
Field (1994) przypuszcza, że opiekun pomaga regulowac pobudzenie dzieki odczytywaniu sygnałów od dziecka i dotrzymywaniu mu kroku, nazwywanego „dostrajaniem”
Cohn i Tronic (1985) - eksperyment z kamienną twarzą matki → model wzajemnej regulacji → emocje pełnią funkcję regulatorów interakcji, wymiana informacji powoduje wzajemne dostosowanie zachowania
Wolf (1963) dzieci uśmiechały się na czesciej głos matki, od 6 na mimikę a od 3m dopiero, gdy matkę zlokazlizowały
Starnberg i Cmpos → gniew wywoływany u dzieci 4m i 7m przez zatrzymaie dłoni dziecka przez badacza. W wieku 7m spoglądały one na siedzącą z boku matkę.
Sorce → pozorne urwisko → dzieci 10m częściej przechodziły gdy matka się uśmiechała (74%) niż 6m i 9m → po pierwszym roku dzieci zaczynają modyfikować swoje reakcje na podstawie oszacowań i emocji rodziców i wpływa to na ich własne oszacowania i reakcje na świat.
Działania kooperacyjne
Bowlby (1971) - partnerstwo korygowane przez cel - współpraca między dwiema osobami pozwalająca im osiagnąć ich cele. W miarę doświadczenia w kontaktach z rodzicami dziecko tworzy model pragnień i interakcji drugiej osoby, umożliwiający partnerstwo w ramach którego rodzice i dzieci współdziałają we wzajemnym spełnianiu swych celów.
Rozróżnienie ja i innych
Zdolność do rozpoznawania samych siebie jako odrębnych od innych jest w pierwszym roku jedynie zaczątkowa i zależy od dojrzewania poznawczego (Stern). W ciągu drugiego roku odróżnianie Ja od innych stabilizuje się. W tym czasie obserwujemy pierwsze emocje, które opirają się na tym rozróżnieniu - empatię i zakłopotanie.
czujemy sie zakłopotani, gdy jesteśmy przedmiotem niechcianej uwagii
Lewis → korelacja doznawania zakłopotania z umiejetnością rozpoznawania siebie w lustrze, brak korealacji lustro-strach
6m zainteresowanie emocjami innnych, wychyla sie ku rówieśnikom, którzy okazyją dystans dotykając ich
2r. reagują na dystres innego dziecka troską, lecz ofiarowana pomoc jest zwykle nieadekwatna, taka jakie same lubią
gdy kończą 3 lata sposoby pocieszania są bardziej dostosowane do potrzeb drugiej osoby
Stadia rozwoju empatii Hoffmana
empatia globalna → zarażanie emocjami (niemowlęta)
empatia egocentryczna → nieodpowiednie reakcje (1-2)
rozumienie, że uczucia drugiej osoby mogą się różnić od własnych
empatia wobec doświadczenie życiowego drugiej osoby, obejmująca świadomosc tego, że w toku życia różne doświadczenia prowadzą do różnych reakcji
Język emocji w działaniach kooperacyjnych
18m → dzieci zaczynają mówić o stanach wewnetrznych
pierwszą funkcją mówienia o emocjach jest komunikowanie ich
3 lata → rozmowy o emocjach dotyczą głównie ich przyczyn
13-28m → matki zwiększają mówienie o emocjach do dzieci, w wieku 28m - 60% wypowiedzi zawiera odniesienia do stanów wewnętrznych
Rozumienie przyczyn emocji przez dziecko
3r → wzrost słownika → tworzenie teorii emocji
do 4r rozumienie emocji jest bardziej behawiorystyczne, od 4r - mentalistyczne (odnosi się do pragnień), chociaż Wellman twierdzi, że już od 2 i 3 lat
3r. → negatywne i intensywne emocje ukierunkowują dzieci na poszukiwanie przyczyn wewnętrznych → teoria umysłu
Rozumienie maskowania emocji
od 6r. → Świadome modulowanie emocji lub zastępowanie jednej emocji inną
u 4 latków takie rozróżnienie tylko w stosunku do emocji negatywnych, z mniejszym zrozumieniem
Saarni (1984)→ nieodpowiedni prezent →ukrywanie rozczarowania, u 6latków zdolnosc do maskowania obserwowano w ograniczonym zakresie, dziewczynki częściej niż chlopcy maskowały emocje
nie stwierdzono róznicy w wieku dzieci japońskich i amerykańskich w rozróżnianiu między emocjami wewnetrznymi a ich okazywaniem
świadomość kontrolowania emocji w szerokim zakrsie sytuacji raczej nie pojawia się przed wiekiem 5lat
Dziecięce rozumienie ambiwalencji
ambiwalencja polega na doznawaniu dwu konfliktowych emocji w tym samym czasie
rozumienie ambiwalencji przez dzieci jest wyrazem umiejętności tworzenia coraz bardziej złozonych teorii umysłu
dzieci dużo szybciej okazują ambiwalencje niż są tego świadome (styl lekowo-ambiwaletny u 1latków)
dopiero dzieci 10lat rozumieją jasno, że mogą doznawać jednocześnie dwu przeciwnych emocji
Stadia ambiwalencji
twierdzą, że nie mogą doznawac dwóch emocji na raz
mogą doznawać jednocześnie dwóch emocji o tej samej walencji do różnych obiektów
dwie emocje o tej samej walencji do jednego obiektu
dwie emocje o różnej walencji do różnych obiektów jednoczesnie
potrafią mówić o emocjach różnej walencji w odniesieniu do tego samego obiektu (11lat)