Schiller - Zbójcy

Maksymilian, hrabia von Moor- stary hrabia, ma dwóch synów: starszego Karola i młodszego Franciszka; osłabiony; Froanciszek, spodziewając się jego szybkiej śmierci, planuje go dobić; wysyła przebranego nie do poznania Hermana, aby ten skłamał, że Karol już nie żyje i wywołał w starszym człowieku wyrzuty sumienia z powodu wcześniejszego wyklęcia syna; Maksymilian mdleje pod wpływem nowiny i każdy uważa go za zmarłego; budzi się w trumnie, znajduje go Franciszek ( drapanie w wieko) i wywozi aby zamknąć w lochu skazując go tym samym na śmierć głodową ; nad hrabią lityje się jednak Herman i przynosi mu ukradkiem jedzenie ryzykując własne życie i narażając się na gniew Franciszka; po trzech miesiącach Herman zostaje przyłapany przez Karola, który uwalnia ojca; zamiast niego w trumnie leży zdechły pies; Maksymilian umiera dowiedziawszy się, że Karol stoi na czele bandy zbojeckiej

Karol- na początku darmatu chce się nawrócić i żałuje młodzieńczych wybryków, jednak otrzymuje list, w którym Franciszek pisze, że ojciec nie wybacza mu win, a także, że zostaje wyklęty i wydziedziczony; w efekcie rozpaczy zgadza się zostać kapitanem bandy zbójeckiej; zaskarbia sobie wierność bandytów; jedyny Spiegelberg zazdrości mu pozycji i od początku chce jego śmierci; dla Rollera, który został złapany i ma być stracony na szubienicy, Karol decyduje się splądrować miasto; wysadza m. in. prochownięprzez co ginie wielu niewinnych ludzi; wyrzuca jednak z bandy Schufterle'a- dzieciobójcę, który zauważywszy przestraszone dziecko, kulące się pod stołem w płonącym domu, z zimną krwią wyciąga je z kryjówki i wrzuca w ogień; w czeskich lasach Karol decyduje się na przysięgę, że nigdy nie opuści bandy, co jest tragiczne w skutkach; nie może być szczęśliwy z Amalią; kiedy ją całuje, jeden z bandytów zarzuca mu krzywoprzysięstwo; jak powiedział: bandyci poświęcili dla niego swoje plugawe, niegodne życia, on poświęcił dla nich anioła; rezygnuje z funkcji kapitana, dostrzega, czym jest sprawiedliwość i chce się jej dobrowolnie oddać, odchodząc mówi, że wyznaczono za niego nagrodę, która może się przydać pewnej biednej rodzinie

Franciszek- młodszy syn, marzy o Amaliii chcąc pojąć ją za żonę oczernia przed nią Karola; chce jej wmówić, że brat prosił go, aby ten zaopiekował się Amalią pod jego nieobecność; na szpadzie przyniesionej przez Hermana jako dowód rzekomej śmierci Karola widnieje również wypisana krwią ta prośba, to Franciszek także otrzymuje przyniesiony przez Hermana obrazek z podobizną dziewczyny; w wyniku oporów panny, ostrzega ją, że nie pojmie jej za żonę, a za metresę; uparcie twierdził, że nie ma Boga, dopiero poz koniec, gdy zbójcy zmierzają już by dostarczyć go Karolowi, opanowuje go strach i każe wezwać pastora Mosera; ten uświadamia mu, że najgorsze z grzechów to bratobójstwo i ojcobójstwo; jak mówi Franciszek: chciałby po prostu przestać istnieć po śmierci, zaczyna się jednak obawiać, że Bóg rzeczywiście istnieje i czeka go surowy sąd ostateczny; człowiek bez skrupułów; kiedy rozpoznał w odwiedzającym go człowieku nie hrabiego, lecz brata, próbuje zmusić Daniela ( religijnego chrześcijanina) do morderstwa; popełnia samobójstwo- dusi się złotym sznurem swego kapelusza; nawet gdy próbował się modlic w ostatnich chwilach życia, Daniel określił tę modlitwę jako bezbożną

Amalia von Edelreich- od początku do końca zakochana w Karolu; na wieść o jego śmierci postanawia mimo wszystko dochować mu wierności; gdy Franciszek narzucał się jej propozycjami małżeństwa, rozważa możliwość pójścia do klasztoru; wcześniej zorientowała się też w jego haniebnych próbach oczerniania brata; odczuwała wyrzuty sumienia z powodu mimowolnej sympatii do odwiedzającego ich hrabiego, w którym nie rozpoznała Karola (ten z kolei prawie się ujawnił, kiedy podczas pożegnania z ukochaną, zaczął z nią śpiewać piosenkę o pożegnaniu Hektora idącego na wojnę trojańską); podkoniec dramatu, rozpoznała wreszcie Karola; rzuciła mu się na szyję i była gotowa wszystko wybaczyć, jednak gdy ten nie mógł opuścić bandy, Amalia nie zniosła cierpienia z powodu bycia opuszczoną i błagała najpierw ukochanego, póżniej innych zbójców, by ją zabili; gdy jeden z bandytów był już gotów, by to uczynić, Moor, który wcześniej twierdził, że nie zabije kobiety, uznał, że jego ukochana może zginąć jedynie z jego ręki, po czym ją zabija (strzela do niej)

Spiegelberg- pomysłodawca założenia bandy zbójeckiej, przez cały czas miał ambicję zostać kapitanem; tchurz; jako werbownik uciekał się do licznych podstępów, by pozyskać nowych członków; chętny do napadu na klasztor, pozwolił by dokonano gwałtu na wielu bezbronnych siostrach zakonnych;kiedy jednak banda została otoczona w lesie przez wojsko, wykazuje się przede wszystkim tchurzostwem; zabity przez Schweizera poprzez pchnięcie nożem; został przez niego przyłapany, jak ten próbował nakłonić Rozmanna do wyprawy w las i zabicia będącego w drodze kapitana; Spiegelberg postanowił zabić Moora już w dniu utworzenia bandy zbójeckiej; jako werbownik nie chciał, by Karol dowiedział się o jego podstępnych metodach, bał się jego gniewu

Schweizer- zabija Spiegelberga, kiedyś uratował kapitanowi życie, za co ten, w ramach zapłaty pozwolił mu zemścić się na Franciszku, przyprowadzić go żywego do Karola; kiedy zastaje złoczyńcę nieżywego, nie może znieść swojej hańby i popełnia samobojstwo ( strzela sobie w glowę) , nie udało mu się sprostać misji, która wyróżniła go spośród całej bandy

Kosinsky- były żołnież; kiedy brał udział w podróży do Indii Wschodnich, jego okręt rozbił się na rafach; czeski szlachcic; kiedy zjawił się w bandzie po raz pierwszy, miał 24 lata; gdy po śmierci ojca, odziedziczył majątek, postanowił się ożenić z Niemką z mieszczańskiego rodu; wkrótce przed ślubem został pojmany i oskarżony o czyn, którego nie popełnił; po miesiącu został wypuszczony i pobiegłwszy do zamku do swej Amalii, dowiedział się że ją porwano i dano do wyboru, czy woli patrzeć na śmierć ukochanego, czy zostać metresą księcia; wybrała miłość i niesławę; Kosinsky chcial się zemścić na ministrze, który był za to wszystko odpowiedzialny, odesłano go jednak z jego domu do siedziby księcia, a kiedy wrócił, zastawiono już na niego zasadzkę- znalazł ministra w jego domu, ale czekało tam z nim kilkoro służących; został ujęty, wyrzucony z granic państwa, a jego majątek przypadł w udziale ministowi; Moor początkowo nie chciał przyjąć go do bandy, gdyż uważał, że chłopak nie wie na co się deyduje, zmieniłjednak zdanie po usłyszeniu jego historii

Schufterle- wygnany z bandy przez Moora za dzieciobójstwo; kapitan przepowiedział mu przyszłą śmierć na szubienicy

Roller- pojmany w mieście; był już o krok od szubienicy, kiedy na skutek zamieszania udało mu się uciec; roztrącił tłumy i biegł czym prędzej do rzeki, kapitan czekal już na drugim brzegu z końmi i odzieżą; byl to jeden z najbadrziej cenionych przez Moora zbójców; polegl, gdy wojsko wkroczyło do lasu, by pojmać członków bandy; był jedyną ofiarą

Herman- nieprawy syn pewnego arystokraty; od dawna chciał być z Amalią, ta jednak odrzuciła jego zaloty na rzecz Moora; Franciszek wykorzystał tą sytuację i nakłonił Hermana, aby ten pod przebraniem ogłosił Karola poległym w bitwie; Franciszek obiecał mu wtedy Amalię; Herman to człowiek w gruncie rzeczy dobry; chciał wyznać Amalii prawdę o Karolu i jego ojcu, jednakże ta nie dała mu dojść do słowa myśląc, że ponownie usłyszy wyznanie miłości; ryzykował życie dokarmianiem hrabiego von Moor, za co ten nazwał go swoim krukiem

Daniel- wierny, siedemdziesięciokilkuletni sluga von Moorów opiekował się Korolem i Franciszkiem już kiedy byli mali; bogobojny, głęboko wierzący chrześcijanin; nie chce się zgodzić na zabicie będącego w gościnie hrabiego, w którym póżniej rozpoznaje Karola z powodu blizny na prawej ręce ( wypadek z zegarem z kukułką), Karol długo próbuje się nie przyznawać, jednak w końcu ulega; to Danielowi Franciszek opowiada swój sen o nim jako człowieku najbardziej grzesznym ze wszystkich i to jego prosi o modlitwę pomimo tego, że wcześniej dał mu ultimatum: zabicie hrabiego i dobre życie, lub odmowa i śmierc z wycienczenia w lochu

Pastor Moser, Ksiądz