Escherichia coli O157:H7 - enterohemolityczny szczep bakterii Escherichia coli wywołujący choroby układu pokarmowego i moczowego. Wytwarza werotoksynę (werocytotoksynę), substancję cytotoksyczną w stosunku do hodowli komórek Vero. 5% dzieci, które zachoruje, umiera^{[potrzebne źródło]}. Powoduje ona biegunki i powikłania schorzeń nadnerczy oraz groźnyzespół hemolityczno-mocznicowy. Główną przyczyną infekcji bakterią jest spożycie wołowinyniepoddanej obróbce termicznej.
Pałeczka okrężnicy, znana też pod łacińską nazwą Escherichia coli lub jej skrótem E. coli, potocznie nazywana bakterią koli - Gram-ujemna bakteria należąca do rodzinyEnterobacteriaceae. Wchodzi w skład fizjologicznej flory bakteryjnej jelita grubego człowieka oraz zwierząt stałocieplnych. W jelicie ta symbiotyczna bakteria spełnia pożyteczną rolę, uczestnicząc w rozkładzie pokarmu, a także przyczyniając się do produkcji witamin z grupy B i K. Nazwa bakterii pochodzi od nazwiska jej odkrywcy, austriackiego pediatry i bakteriologa
Choroby brudnych rąk
Choroby brudnych rąk to z reguły takie, które przenosimy drogą pokarmową na skutek braku dostatecznej higieny, dlatego trzeba staranne myć ręce wodą i mydłem. Są to na przykład:
- Wirusowe zapalenie wątroby typu A (żółtaczka pokarmowa).
To typowa choroba brudnych rąk. Można się nią zarazić, jedząc nie umyte owoce, pijąc nie przegotowaną wodę. Najlepszym zabezpieczeniem jest szczepienie ? możliwe już od drugiego roku życia. Zaleca się je dzieciom w wieku przedszkolnym i szkolnym, wszystkim osobom wyjeżdżającym do krajów, gdzie ta choroba często występuje oraz ludziom pracującym przy produkowaniu i sprzedawaniu żywności.
- Bakteryjne zapalenie jamy ustnej.
Może się objawiać bólem, pieczeniem, swędzeniem, zaczerwienieniem, rozpulchnieniem, obrzękiem śluzówki. Czasami obecny jest osad na śluzówce, czuć brzydki zapach z jamy ustnej. 
- Opryszczkowe zapalenie jamy ustnej.
- Salmonella i shigella.
Zjedzenie źle przechowywanych lodów, ciastek z kremem może spowodować zakażenie tymi bakteriami. Tak może się też zakończyć branie do buzi piasku z piaskownicy, do której chadzają koty.
- Zakażenie owsikami.
To dość częsta choroba u dzieci chodzących do żłobka czy przedszkola. Najprostszy sposób zarażenia: zabawa z innym dzieckiem (nosicielem owsików) tymi samymi zabawkami. 
- Zakażenie tasiemcem bąblowcem.
Można się nim zarazić jedząc nie umyte jagody i poziomki. Zakażenie przenosi lis. Choroba jest niebezpieczna, może być nawet śmiertelna, jeśli tasiemiec usadowi się w mózgu.
Antygenem (gr. ἀντί anti - przeciw, γένος genos - ród, rodzaj; przytaczane także ang. antigen = antibody generator, generator przeciwciał) może być każda substancja, która wykazuje dwie cechy: immunogenność, czyli zdolność wzbudzenia przeciwko sobie odpowiedzi odpornościowej swoistej, oraz antygenowość, czyli zdolność do reagowania z przeciwciałami oraz TCR.
Ze względu na występowanie powyższych cech, wyróżnia się dwa typy antygenów:

• immunogeny - charakteryzujące się tylko immunogenością

• hapteny - wykazujące tylko antygenowość

Ze względu na udział limfocytów T w rozwoju odpowiedzi odpornościowej na dany antygen można z kolei wyróżnić:

• antygeny grasiczozależne, które wymagają udziału limfocytów T do wzbudzenia odpowiedzi

• antygeny grasiczoniezależne, nie wymagające udziału limfocytów T w indukcji odpowiedzi
  Antygeny można także podzielić ze względu na liczbę epitopów na pojedynczej cząsteczce antygenu rozpoznawanych przez dane przeciwciało. Są to:

• antygeny monowalentne, zawierające tylko jeden epitop i wiążące się z pojedynczym paratopem. Zawsze monowalentne są hapteny.

• antygeny poliwalentne, wiążące się z kilkoma paratopami jednocześnie. Ten typ antygenów może tworzyć duże, wytrącające się w tkankach kompleksy immunologiczne i być odpowiedzialny za pewne stany patologiczne.

Można także dokonać podziału antygenów na podstawie "pokrewieństwa" z antygenami danego organizmu. Wyróżnia się wtedyautoantygeny, izoantygeny, alloantygeny oraz heteroantygeny. Takie rozróżnienie jest istotne zwłaszcza w transplantologii. Podział ten można także bardziej uogólnić, mówiąc jedynie o autoantygenach i antygenach nominalnych.

Do antygenów zalicza się tzw. antygeny nowotworowe T i Tn oraz - bardziej ogólnie - każde białko i inne substancje chemiczne, np. polisacharydy. Należy podkreślić, że niektóre antygeny nie wywołują odpowiedzi odpornościowej, lecz powodują wytworzenie tolerancji immunologicznej. Nazywamy je tolerogenami. Ponadto odpowiedź odpornościowa na dany antygen może być modyfikowana przez obecność innego antygenu - zjawisko to nazywamy konkurencją antygenową.

Pojęcie zostało wprowadzone w 1899r. przez Ladislasa Deutscha (Laszlo Detre), a upowszechnił je noblista Paul Ehrlich.

Wirusy (łac. virus - trucizna, jad) - skomplikowane cząsteczki organiczne nie posiadające strukturykomórkowej, zbudowane z białek i kwasów nukleinowych. Zawierają materiał genetyczny w postaci RNA(retrowirusy) lub DNA, wykazują jednak zarówno cechy komórkowych organizmów żywych, jak i materii nieożywionej.
Bakteriofag, fag - wirus atakujący bakterie. Przeważnie dany bakteriofag zdolny jest do infekcji tylko jednego gatunku (a czasem tylko szczepu) bakterii. Mogą przybierać kształty złożone (buławkowate), pałeczkowate lub wielościenne.
Zakażenie następuje w ten sposób, że kwas nukleinowy jest wstrzykiwany przez ogonek do komórki bakterii, część białkowa wirusa (tzw. otoczka czyli kapsyd) pozostaje na zewnątrz. Bakteriofagi zjadliwe namnażają się i zabijają bakterię, łagodne zaś wbudowują się w chromosom komórki bakteryjnej i mogą istnieć przez wiele pokoleń bakterii.
Podzielić je można na bakteriofagi zawierające:

• dwuniciowy DNA -największa grupa bakteriofagów o budowie mieszanej, wielościennej główce, wielkości 100 nm i mające "ogonek";

• jednoniciowy DNA - wielkości 27 nm, o budowie wielościennej lub helikalnej;

• RNA - wielkości 20-25 nm, wielościennej budowie.

Wybrane szczepy bakteriofagów są wykorzystywane do niszczenia chorobotwórczych bakterii. Terapia fagowa jest stosowana w przypadku infekcji antybiotykoopornych. W Polsce oferuje ją Instytut Immunologii i Terapii Doświadczalnej Polskiej Akademii Nauk we Wrocławiu.

Pałeczki to prawie dojrzałe, występujące już we krwi stadium rozwojowe granulocytów. Od form dojrzałych różni się głównie niepełną segmentacją jądra, które ma kształt serdelkowaty i silnie wydłużony. Bardziej dojrzałe pałeczki są już praktycznie nieodróżnialne od dojrzałych granulocytów, dlatego prawidłowe określenie komórki za pomocą mikroskopu świetlnego jest dosyć arbitralne. 
Mianem pałeczki (bacterium) określa się także nie wytwarzające endospor Gram-ujemne bakterie o wydłużonym kształcie

• Laseczka (bacillus) - wydłużona, cylindryczna morfologiczna forma bakterii zdolna do tworzeniaendospor. Mogą tworzyć łańcuchy. Występują formy chorobotwórcze. W większości laseczki są Gram dodatnie.
  prykłady laseczka tężca (Clostridum tetani)

• laseczki zgorzeli gazowej (Clostridium perfringens)

• laseczka wąglika (Bacillus anthracis)

Przeciwciała są to immunoglobuliny wytwarzane pod wpływem działania antygenu i mają zdolność wiązania się z nim.

Antygen jest to substancja, która łączy się z przeciwciałami.

---