poprzedzający rozpoczęcie strzelania można wypełnić rozmaitymi czynnoś­ciami, np. wyborem miejsca na amunicję, sprawdzeniem pasa, przygoto­waniem lunety, notatek itp.

Osobiście zawsze celowo wyszukiwałem różne zajęcia, np. przeliczałem wolno amunicję i rozkładałem ją do pudełek, a resztę czasu przeznaczałem', na suchy, trening»

Po oddaniu strzałów próbnych nie trzeba robić przerwy, lecz starać się„ aby strzały oceniane były dalszym ciągiem próbnych. Przejście z fazy próbnej do właściwej konkurencji musi być dla zawodnika niezauważalne,. Jest to możliwe pod warunkiem, że strzały próbne będą tak samo wypra­cowane i starannie oddane, jak oceniane.

Przy długotrwałych strzelaniach, w walce z nerwami dobrze jest podej­mować różne zobowiązania, np.: w danej serii z postawy leżącej nie stra­cę więcej niż 2 punkty, potem 20 naboi oddam bez przerw w danej serii„ z postawy stojącej nie oddam ósemki itp. Stawiając przed sobą takie za­dania, strzelec dodatkowo koncentruje uwagę na ich wykonaniu.

Dość często zdarzają się wypadki oddania strzałów do tarczy sąsiada. Tłumaczyć to należy osłabieniem uwagi i samokontroli. Dlatego niektórzy strzelcy zawieszają na stanowiskach ogniowych różne hasła — przypo­mnienia, wypisane dużymi literami, takie jak: „bądź uważny”, „kontroluj postawę przed każdym strzałem” i wiele innych.

Skutecznym orężem w walce z przeżyciami emocjonalnymi jest właści-. we rozplanowanie czasu. Nigdy nie należy się spieszyć z oddaniem strzału, nawet wówczas gdy wyczuwa się zdenerwowanie lub gdy broń jest mało statyczna. W takiej sytuacji lepiej trochę odpocząć. Pragnę tutaj przyto­czyć osobiste przeżycie.

Otóż kiedyś na zawmdach wystarczyło, że pomyślałem '— „już prędko ko­niec strzelania a potem przyjemny odpoczynek” — gdy nieproszona zja­wiła się „siódemka”. Następny strzał „ósemka”. Strzelanie przerwałem. Dużo trudu kosztowała mnie ponowna mobilizacja sił. Po kilkuminutowym odpoczynku kontynuowałem strzelanie z bardzo dobrymi rezultatami, ale konkurencję przegrałem o 1 punkt, zamiast wygrać ją przynajmniej 3—4 punktami.

Bywa, że przy pojawieniu się odznak braku zdecydowania strzelec za­czyna się bać ściągnąć język spustowy, wówczas trzeba rozładować broń i potrenować trochę na sucho. Ostrzegam jednak, że strzelec musi rozsąd­nie gospodarować czasem. Wielu strzelców w takiej sytuacji zbyt pochopnie oddaje 1—2 strzały po jednorazowym złożeniu się, uzyskując niższe rezul­taty. Jeśli przezwyciężą tę chwilową niedyspozycję dalsze strzelanie kon­tynuują poprawnie.

Na zawodach nie trzeba podliczać, nawet w myślach, swoich wyników^ niechaj to robi sędzia. Nie trzeba także dodawać ani odejmować punktów od ustalonej przez siebie jakiejś przeciętnej. Strzelec prowadzący taki ra­chunek punktów stwierdza na przykład, że w danej chwili przewyższył już średnią i — często — zaczyna oddawać strzały gorsze, bo mniej wy­pracowane.

---