Finanse publiczne, gromadzenie i rozdzielanie zasobów pieniężnych przez instytucje publiczno-prawne (państwo, związki państw, organizacje międzynarodowe, samorządowe, instytucje ubezpieczeniowe i inne). Finanse publiczne są materialną podstawą działania tych instytucji i warunkiem spełnienia przez nie funkcji społecznych i gospodarczych do których zostały powołane.
Głównymi źródłami dochodów publicznych są: podatki, opłaty publiczne, darowizny, kontrybucje, grzywny, kary, pożyczki, oprocentowanie, emisja znaków pieniężnych i papierów wartościowych, wpływy ze sprzedaży lub dzierżawy mienia publicznego, lokaty, depozyty, składki i inne.
Wydatki publiczne obejmują głównie finansowanie administracji państwowej, wymiary sprawiedliwości, ochrony porządku publicznego, obronności, służby zdrowia, oświaty, nauki i sfery socjalnej (wypłaty rent, emerytur, stypendiów, zasiłków itp.). Mogą one obejmować także finansowanie rozwoju gospodarki narodowej, poszczególnych procesów lub podmiotów gospodarczych.
Istnieniu finansów publicznych towarzyszy system organów finansowania, spełniających na poszczególnych szczeblach administracji państwowej funkcje decyzyjne (ustalanie wysokości dochodów i rozdział wydatków), funkcje poboru (aparat skarbowy) funkcje kontrolne.
Środkami publicznymi są:
1) dochody publiczne,
2) środki pochodzące ze źródeł zagranicznych, nie podlegające zwrotowi,
3) przychody jednostek organizacyjnych i osób prawnych zaliczanych do sektora finansów publicznych, pochodzące z działalności i innych źródeł,
4) przychody budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego, pochodzące:
a) ze sprzedaży papierów wartościowych oraz innych operacji finansowych,
b) z prywatyzacji majątku Skarbu Państwa oraz majątku jednostek samorządu terytorialnego,
c) ze spłat pożyczek, udzielonych ze środków publicznych,
d) z otrzymanych pożyczek i kredytów.
2. Dochodami publicznymi są:
1) daniny publiczne, do których zalicza się podatki oraz inne świadczenia pieniężne, których obowiązek ponoszenia na rzecz państwa wynika z odrębnych ustaw,
2) pozostałe dochody, do których zalicza się:
a) opłaty,
b) dochody z mienia, w szczególności z najmu oraz z dzierżawy i innych umów o podobnym charakterze, dywidendy od wniesionego kapitału,
c) dochody ze sprzedaży rzeczy i praw oraz ze świadczenia usług przez jednostki, o których mowa w art. 5 ust. 1,
d) dochody ze sprzedaży praw, nie stanowiące przychodów w rozumieniu ust. 1 pkt 4 lit. a),
e) spadki, zapisy i darowizny w postaci pieniężnej,
f) inne dochody, uzyskane na podstawie odrębnych przepisów, o ile są pobierane przez organy finansowane z dochodów publicznych lub przez podległe albo nadzorowane przez te organy jednostki, o których mowa w art. 5 ust. 1.
Finanse publiczne obejmują procesy związane z gromadzeniem środków publicznych oraz ich rozdysponowaniem, a w szczególności:
1) pobieranie i gromadzenie dochodów,
2) wydatkowanie środków publicznych,
3) finansowanie deficytu,
4) zaciąganie zobowiązań angażujących środki publiczne,
5) zarządzanie środkami publicznymi,
zarządzanie długiem publicznym.
Jakie czyny zgodnie z ustawą o finansach publicznych uznaje się za naruszające dyscyplinę finansów publicznych?
Odpowiedzialność za naruszenie dyscypliny finansów publicznych ponoszą pracownicy sektora finansów publicznych oraz inne osoby dysponujące środkami publicznymi, w tym osoby odpowiedzialne za gospodarowanie środkami publicznymi przekazanymi podmiotom spoza sektora finansów publicznych.
Naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest popełnienie czynu polegającego na:
1) zaniechaniu ustalenia należności Skarbu Państwa, jednostki samorządu terytorialnego lub innej jednostki sektora finansów publicznych, a także pobraniu, ustaleniu lub dochodzeniu jej w wysokości niższej niż wynikająca z prawidłowego obliczenia oraz niezgodnym z przepisami jej umorzeniu lub dopuszczeniu do przedawnienia,
2) przekroczeniu zakresu upoważnienia do dokonywania wydatków ze środków publicznych,
3) przekroczeniu uprawnień do dokonania zmian w budżecie lub w planie jednostki budżetowej, zakładu budżetowego, gospodarstwa pomocniczego jednostki budżetowej lub funduszu celowego,
4) niezgodnym z przeznaczeniem wykorzystaniu środków publicznych otrzymanych z rezerwy budżetowej oraz dotacji z budżetu lub z funduszu celowego,
5) niezgodnym z przeznaczeniem wykorzystaniu środków funduszu celowego,
6) niedokonaniu pełnej i terminowej wpłaty do budżetu przez zakład budżetowy lub gospodarstwo pomocnicze jednostki budżetowej,
7) przekroczeniu zakresu upoważnienia do zaciągnięcia zobowiązań obciążających budżet,
8) wypłaceniu wynagrodzeń w jednostce sektora finansów publicznych bez jednoczesnego wykonania, wynikającego z ustaw szczególnych, a ciążącego na pracodawcy, obowiązku pobrania, odprowadzenia lub opłacenia świadczeń lub składek,
9) naruszeniu zasad udzielania dotacji z budżetu,
10) przeznaczeniu dochodów uzyskanych przez jednostkę budżetową na wydatki ponoszone w tej jednostce,
11) dopuszczeniu się zwłoki w regulowaniu zobowiązań jednostki sektora finansów publicznych powodującej uszczuplenie środków publicznych wskutek zapłaty odsetek za opóźnienie w zapłacie,
12) naruszeniu zasady, formy lub trybu postępowania przy udzieleniu zamówienia publicznego, ustalonych ustawą , o której mowa w art. 28 ust. 4,
13) zaniechaniu przeprowadzenia i rozliczenia inwentaryzacji lub dokonaniu inwentaryzacji w sposób niezgodny ze stanem rzeczywistym,
14) wykazaniu w sprawozdaniu budżetowym danych niezgodnych z danymi wynikającymi z ewidencji księgowej,
15) zaniechaniu przez kierownika jednostki sektora finansów publicznych zawiadomienia rzecznika dyscypliny finansów publicznych o ujawnionym naruszeniu dyscypliny finansów publicznych,
16) zawinionej zwłoce w złożeniu przez rzecznika dyscypliny finansów publicznych wniosku o ukaranie oraz zawinionej zwłoce w prowadzeniu przez komisję orzekającą postępowania w sprawie o naruszenie dyscypliny finansów publicznych,
17) zwłoce lub zaniechaniu wykonania prawomocnego orzeczenia komisji orzekającej w sprawach o naruszenie dyscypliny finansów publicznych.
2. Naruszeniem dyscypliny finansów publicznych jest również dopuszczenie przez kierownika jednostki lub innego przełożonego do uszczuplenia wpływów należnych budżetowi państwa lub budżetowi jednostki samorządu terytorialnego wskutek zaniedbań w przedmiocie organizacji pracy i kierowania jednostką.
3. Kierownik jednostki lub inny przełożony pracownika ponosi odpowiedzialność za naruszenie dyscypliny finansów publicznych także w przypadku dopuszczenia do naruszenia dyscypliny finansów publicznych przez zaniedbanie obowiązków w zakresie nadzoru.
Omów funkcje kontrolne w zakresie finansów publicznych Prezydenta i Parlamentu.
Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, w uzgodnieniu z organami wymienionymi w ust. 1,
( Marszałka Sejmu, Marszałka Senatu, Prezesa Najwyższej Izby Kontroli, Rzecznika Praw Obywatelskich, Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych, Kierownika Krajowego Biura Wyborczego, Głównego Inspektora Pracy, Prezesów Sądów i Trybunału):
może ustalić, w drodze rozporządzenia:
1) szczególne zasady organizacji pracy i tryb postępowania przed wspólną komisją orzekającą oraz zasady wykonywania prawomocnych rozstrzygnięć,
2) tryb działania rzecznika dyscypliny finansów publicznych właściwego w sprawach rozpoznawanych przez wspólną komisję orzekającą,
3) zakres jawności rozpraw prowadzonych przez wspólną komisję orzekającą.
Jakie kary przewiduje ustawodawca w związku z naruszeniem dyscypliny gospodarowania środkami publicznymi?
1. Karami za naruszenie dyscypliny finansów publicznych są:
1) upomnienie,
2) nagana,
3) kara pieniężna,
4) zakaz pełnienia funkcji kierowniczych związanych z dysponowaniem środkami publicznymi na okres od roku do 5 lat od dnia uprawomocnienia orzeczenia.
2. Karę pieniężną wymierza się w wysokości od jednomiesięcznego do trzymiesięcznego wynagrodzenia pracowniczego.
Wymień sposoby finansowania deficytu budżetowego.
Deficyt budżetu państwa może być pokryty przychodami pochodzącymi z:
1) sprzedaży skarbowych papierów wartościowych na rynku krajowym i zagranicznym,
2) kredytów zaciąganych w bankach krajowych i zagranicznych,
3) pożyczek,
4) prywatyzacji majątku Skarbu Państwa,
5) nadwyżki budżetu państwa z lat ubiegłych.
Omów ujęcie problemu długu publicznego w Ustawie o finansach publicznych.
Przez państwowy dług publiczny rozumie się nominalne zadłużenie podmiotów sektora finansów publicznych ustalone po wyeliminowaniu przepływów finansowych pomiędzy podmiotami należącymi do tego sektora.
Przez dług Skarbu Państwa rozumie się nominalne zadłużenie Skarbu Państwa.
Państwowy dług publiczny obejmuje zobowiązania sektora finansów publicznych z następujących tytułów:
1) wyemitowanych papierów wartościowych opiewających na wierzytelności pieniężne,
2) zaciągniętych kredytów i pożyczek,
3) przyjętych depozytów,
4) wymagalnych zobowiązań:
a) jednostek budżetowych,
wynikających z ustaw i orzeczeń sądu, udzielonych poręczeń i gwarancji oraz innych tytułów.
Jakie ekonomiczne konsekwencje dla gospodarki wywołują deficyty budżetowe?
Deficyt budżetowy, niedobór dochodów budżetu państwa w stosunku do jego wydatków (inaczej - nadwyżka wydatków nad dochodami). Źródłami finansowania deficytu budżetowego mogą być kredyty bankowe udzielane przez bank centralny, emisja papierów wartościowych (obligacji, weksli, bonów skarbowych), podwyższenie stopy podatkowej, a w ostateczności dodatkowa emisja pieniądza.
Deficyt budżetowy, przy niewielkich jego rozmiarach, może mieć korzystny wpływ na gospodarkę, zwłaszcza w okresie recesji (interwencjonizm państwowy). Przekroczenie jego "bezpiecznej" granicy (5% produktu narodowego brutto) może wywołać poważne zaburzenia w gospodarce (inflacja).
Inflacja, proces wzrostu poziomu cen, powodujący niekontrolowane i nieakceptowane społecznie zmiany proporcji podziału dochodu narodowego. We współczesnej gospodarce światowej występuje ona powszechnie, choć z różnym nasileniem w poszczególnych krajach. Stopień nasilenia inflacji określa stopa inflacji, wyrażająca w procentach wzrost poziomu cen w okresie badanym w stosunku do okresu przyjętego przez ustawę. W zależności od poziomu stopy inflacji rozróżniamy:
1) inflację pełzającą (do kilku procent w skali rocznej),
2) inflację kroczącą (z reguły do kilkunastu procent rocznie)
3) inflację galopującą (powyżej 20%)
4) hiperinflację,- prowadzi do anarchizacji życia społecznego.
Podaj rodzaje zasad budżetowych.
Budżet państwa, plan finansowy państwa, zestawienie prognozowanych na następny rok budżetowy dochodów i wydatków rządowych, sporządzone przez rząd (projekt budżetu) i zatwierdzone (po wprowadzeniu ewentualnych poprawek) przez parlament, najczęściej w formie ustawy budżetowej.
Budżet państwa jest podstawowym instrumentem określania i realizacji polityki gospodarczej i społecznej rządu, a konieczność zatwierdzenia projektu przez parlament zapewnia parlamentarną kontrolę nad poczynaniami rządu. Identyfikuje on źródła dochodów i prognozowane ich kwoty oraz sposób ich rozdysponowania. Głównymi dochodami budżetu państwa są: wpływy z podatków, opłat, ceł oraz dochody z majątku skarbu państwa. Podstawowe wydatki związane są z: utrzymaniem administracji państwowej, wymiaru sprawiedliwości, armii, policji, służb dyplomatycznych, finansowaniem sfery socjalnej i kultury, utrzymaniem i rozwojem infrastruktury, działaniami interwencyjnymi w gospodarce.
Budżet państwa może być zrównoważony (gdy kwoty dochodów i wydatków są sobie równe) lub niezrównoważony. W tym drugim przypadku może mieć miejsce deficyt budżetowy lub nadwyżka budżetowa. Budżet państwa musi zawierać także określenie sposobów pokrycia deficytu lub rozdysponowania nadwyżki.
Zasady budżetowe - zasady zapewniające prawidłowe funkcjonowanie gospodarki budżetowej państwa. Regulują ogół czynności związanych z gromadzeniem i rozdzielaniem środków budżetowych, dotyczą zwłaszcza cech gospodarki uważanych za najważniejsze dla właściwej realizacji politycznej i ekonomicznej funkcji budżetu.
Podstawowe zasady budżetowe:
1) zasada jedności - wymaga objęcia całości dochodów i wydatków państwa jednym tylko budżetem (jedność formalna) oraz przeznaczenia wszystkich dochodów budżetowych na pokrycie całości wydatków budżetowych (jedność materialna),
2) zasada powszechności (zupełności) - polega na objęciu budżetem państwa działalności finansowej wszystkich jednostek państwowych, niezależnie od formy, w jakiej rozliczają się one z budżetem,
3) zasada roczności - zapewnia periodyczność uchwalanego przez parlament budżetu,
4) zasada szczegółowości - oznacza takie usystematyzowanie dochodów i wydatków budżetowych, aby właściwie wyrażały działalność rządu, pozwalając na pełną jej ocenę przez parlament.
Do zasad budżetowych uzupełniających zalicza się: zasadę uprzedniości - zobowiązującą do uchwalenia budżetu przed rozpoczęciem nowego roku budżetowego, zasadę przejrzystości, wymagającą przedstawiania budżetu w możliwie jasnym układzie, oraz zasadę jawności wymagającą, aby klasyfikacja dochodów i wydatków ułatwiała kontrolę polityki finansowej rządu przez parlament i opinię publiczną.
Coraz częściej rezygnuje się z zasady równowagi budżetowej, zgodnie z którą przewidywane wydatki z budżetu powinny znajdować pokrycie w jego dochodach.
Jakie są główne źródła zasilania finansowego jednostek samorządu terytorialnego?
W zależności od rodzaju jednostki samorządowej źródłem zasilania finansowego mogą być:
Dla gmin:
- podatek od nieruchomości, rolny, leśny, podatek od środków transportowych, od działalności gosp. osób fizycznych, od spadków i darowizn
- wpływy z opłat np. skarbowej, lokalnej oraz innych pobieranych na podstawie odrębnych ustaw
- dochody z majątku gminy
- subwencje: ogólna, na zadania oświatowe, drogowa
- dotacje celowe z budżetu państwa na zadania z zakresu administracji
- odsetki od środków finansowych gminy gromadzonych na kontach bankowych
Dla powiatów:
- powiatowy dodatek do podatku dochodowego od osób fizycznych
- dochody z majątku powiatu
- dotacje celowe z budżetu państwa na realizację zadań przez służby, inspekcje i straże
- odsetki od środków finansowych powiatów gromadzonych na kontach bankowych
- mogą to również być spadki, darowizny, zapisy, dochody z kar pieniężnych i grzywien, subwencje wyrównawcze i na zadania oświatowe
Dla województw:
- wojewódzki dodatek do podatku dochodowego od osób fizycznych i prawnych
- dochody z majątku województwa
- odsetki od środków finansowych województwa gromadzonych na kontach bankowych
We wszystkich jednostkach samorządowych dochodami są subwencje, dotacje celowe z budżetu państwa na określone zadania.
13. Przedstaw tryb opracowywania budżetu jednostek samorządu terytorialnego.
1. Budżet jednostki samorządu terytorialnego jest uchwalany w formie uchwały budżetowej na rok budżetowy.
2. Budżet jednostki samorządu terytorialnego jest rocznym planem:
1) dochodów i wydatków oraz przychodów i rozchodów tej jednostki,
2) przychodów i wydatków:
a) zakładów budżetowych, gospodarstw pomocniczych jednostek budżetowych i środków specjalnych,
b) funduszy celowych jednostki samorządu terytorialnego.
3. Uchwała budżetowa stanowi podstawę gospodarki finansowej jednostki samorządu terytorialnego.
1. Uchwała budżetowa może określać, oprócz limitów wydatków na okres roku budżetowego, limity wydatków na wieloletnie programy inwestycyjne, ujmowane w wykazie stanowiącym załącznik do uchwały budżetowej.
2. W załączniku, o którym mowa w ust. 1, organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego dla każdego programu określa:
1) nazwę programu, jego cel i zadania, które będą finansowane z budżetu jednostki samorządu terytorialnego,
2) jednostkę organizacyjną realizującą program lub koordynującą wykonywanie programu,
3) okres realizacji programu i łączne nakłady finansowe,
4) wysokość wydatków w roku budżetowym oraz w dwóch kolejnych latach.
3. Kolejne uchwały budżetowe będą określały nakłady na uruchomiony program w wysokości umożliwiającej jego terminowe zakończenie.
4. Zmiana kwot wydatków na realizację programu następuje w drodze uchwały organu stanowiącego jednostki samorządu terytorialnego, zmieniającej zakres wykonywania programu lub wstrzymującej jego wykonywanie.
14. Jakie są korzyści uwarunkowania decentralizacji?
Decentralizacja - proces przenoszenia uprawnień związanych z podejmowaniem decyzji przez centralne ośrodki kierowania np. państwa, organizacji na podległe im organy. W państwie demokratycznym oznacza ograniczenie zakresu władzy aparatu państwowego na rzecz samorządu terytorialnego, którego samodzielność i uprawnienia są zagwarantowane. Warunki decentralizacji:
bezpośrednie wybory rad lokalnych (gminnych)
odpowiedzialność lokalnej władzy wykonawczej (zarządu gminy)
kontrola władzy wykonawczej nad lokalną administracją (gmina)
samodzielność finansowania ośrodków samorządowych
Korzyści
jak najlepsze zaspakajanie potrzeb lokalnych, regionalnych i ogólnokrajowych
jak najbardziej efektywne wykorzystanie dochodów publicznych
24. Jakie są zasady gospodarowania finansami publicznymi zawarte w ustawie o finansach publicznych z 26-11-98
Zasady gospodarki finansów publicznych:
1. Zasada jawności i przejrzystości finansów publicznych - jest realizowana poprzez:
jawność debat budżetowych
jawność sejmowej debaty nad sprawozdaniem z wykonania budżetu oraz jawność debat nad wykonaniem sprawozdań budżetowych jednostek samorządowych
konieczność podania do publicznej wiadomości: kwot dotacji udzielanych z budżetu państwa i z jednostek samorządów terytorialnych, zbiorczych danych dotyczących finansów publicznych opracowanych przez mienie finansowe a dotyczące finansów publicznych, obowiązek udostępnienia corocznych sprawozdań dotyczących finansów, działalność jednostek należących do sektora finansów publicznych. Jawność finansów publicznych nie dotyczy środków publicznych, których pochodzenie lub przeznaczenie zostało uznane za tajemnicę państwową lub jeżeli wynika to z umów międzynarodowych. Minister finansów publicznych jest zobowiązany do ogłaszania następujących kwot: a) kwota państwowego długu publicznego, b) niewiarygodnych zobowiązań z tytułu poręczeń i gwarancji udzielanych przez Skarb Państwa, c) wysokość długu Skarbu Państwa.
2. Zasada równowagi finansów publicznych
3. Zasady gospodarki finansowej podmiotów sektora finansów publicznych.
26. Problem redystrybucji budżetowej w teorii i w praktyce.
Redystrybucja, wtórny podział dochodów społeczeństwa dokonujący się za pośrednictwem budżetu państwa. Przebiega wielopłaszczyznowo i polega na obciążeniu działalności gospodarczej oraz dochodów wszystkich podmiotów gospodarczych różnymi rodzajami podatków i opłat, stanowiących dochód budżetu państwa.
Stają się one źródłem finansowania dochodów tych grup społecznych, które nie uzyskują ich z udostępniania czynników wytwórczych (emeryci, bezrobotni i in.), oraz wytwarzania dóbr i usług publicznych, tj. tych, które są przekazywane społeczeństwu nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, np. bezpłatna służba zdrowia, administracja publiczna, obronność.
Do zasadniczych kwestii związanych z funkcjonowaniem budżetu w gospodarce należy problem zakresu redystrybucji budżetowej. Zakres redystrybucji budżetowej przesądza o wszelkich innych funkcjach budżetu. Redystrybucja budżetowa w gosp. polega na tym, że budżet państwa reprezentuje dochody, które zostają przyjęte od podmiotów. Działalność budżetu oznacza istotną korektę dochodów ukształtowanych w pierwszym etapie podziału dochodu narodowego dokonującym się między pracownikami a pracodawcami.
27. Co to są potrzeby zbiorowe i jak mogą być zaspakajane?
Potrzeba jest pożądaniem wartości użytkowych, czyli dóbr i usług, wynikającym z osiągniętego rozwoju rozwoju gospodarczego i kulturalnego ludzkości. Owe pożądanie przejawiają zarówno jednostki, grupy społeczne i całe społeczeństwo. Potrzeby mają charakter nieograniczony, tzn. że na coraz wyższym poziomie rozwoju gospodarczego, społecznego i kulturalnego pojawiają się nowe rodzaje potrzeb. natomiast możliwości zaspakajania potrzeb są ograniczone.
Potrzeby zbiorowe są zaspokajane w sposób zbiorowy:
obrona narodowa
bezpieczeństwo publiczne
administracja państwowa
ochrona sanitarna
oświetlenie ulic, korzystanie z dróg publicznych, itp.
Zaspakajanie potrzeb zbiorowych wymaga nakładów kapitałowych i bieżących, oznacza to że w warunkach gospodarki pieniężnej konieczne są określone fundusze na sfinansowanie procesów zaspakajania potrzeb zbiorowych.
30. Jak przedstawia się rozwój interwencjonistycznego nurtu teorii finansów publicznych?
W powstaniu koncepcji interwencjonizmu J. Keynesa zaczęto odchodzić od żelaznej zasady zrównoważenia budżetu. Wśród celów polityki gospodarczej, na czoło wysuwają się inne cele: tj. zrównoważony zwrot gospodarczy, ograniczenie bezrobocia, łagodzenie wahań cyklu koniunkturalnego.
Interwencjonizm - zespół środków oddziaływania państwa na gospodarkę w jej makroskali w celu spłaszczenia cyklu koniunkturalnego dla wyeliminowania głębokich kryzysów i związanego z nimi bezrobocia, inflacji. Teoretyczne podstawy opracował J.M. Keynes.
32. Jakie procesy obejmują finanse publiczne?
Finanse publiczne obejmują procesy związane z gromadzeniem środków publicznych oraz ich rozdysponowaniem, a w szczególności;
pobieranie i gromadzenie dochodów
wydatkowanie środków publicznych
finansowanie deficytu
zaciąganie zobowiązań angażujących środki publiczne
zarządzanie środkami publicznymi
zarządzanie długiem publicznym
Praca pochodzi z serwisu www.e-sciagi.pl