Nacjonalizm to zasad polityczna, która głosi, że jednostki polityczne powinny pokrywać się z jednostkami narodowościowymi, Sentyment nacjonalistyczny - uczucie gniewu wzbudzone przez naruszenie tej zasady. Szczególną formą naruszenia jest, kiedy rządzący jednostką polityczną należą do innego narodu niż rządzeni, to brak elementarnej politycznej przyzwoitości. Nacjonalizm to teoria politycznego legitymizmu żądająca, by granice etniczne nie przecinały się z granicami politycznymi. Istnieją nacjonaliści abstrakcyjni niewyróżniający własnego narodu, a troszczący się o narody wszystkie. Czynnikami decydującymi o nacjonalizmie jest rodzaj władzy i dostęp do wykształcenia (tylko dla rządzących, tylko dla rządzonych, dla obu stron dla nikogo), jednolitość bądź zróżnicowanie kultury (monokulturowość dwukulturowość rządzonych i rządzących).Odmiany nacjonalizmu: nacjonalizm habsburski - jedynie rządzący mają dostęp do wyższej kultury, rządzonym brak jest wykształcenia, nacjonalizm unifikacyjny - kultura wyższa dla każdego, nacjonalizm wschodni, nacjonalizm diaspory - Izrael.
Liczba potencjalnych narodów przerasta wielokrotnie liczbę możliwych państw, które byłyby zdolne do życia. Dużo potencjalnych narodów mieszka nie na zwartych obszarach, ale w przemieszaniu z innymi
Państwo wg Maxa Webera to społeczne działanie, które ma monopol na prawomocne użycie siły, gdzie przemoc prywatna i klasowa jest nielegalna. Do siły wolno uciekać się tylko władzy politycznej i tym, których ona do tego upoważnia, celem utrzymywania porządku, państwo to scentralizowana i zdyscyplinowana instytucja stworzona do tych celów. Niektóre instytucje nie mają środków, ochoty na zagwarantowanie sobie do tego monopolu. Państwo to charakterystyczna forma społecznego podziału pracy. Państwo to instytucja zajmująca się wymuszaniem społecznego ładu. Państwo zaczyna istnieć, gdy z życia społecznego wyodrębniają się specjalistyczne organy porządkowe, jak policja czy sady. Kiedy nie ma państwa, nie ma też problemu nacjonalizmu. Naród to jednostki uczestniczące w tej samej kulturze, złączonych lojalnością i solidarnością. Zbiór osób staje się narodem gdy są one przekonane, iż z tytułu przynależności do owego zbioru mają wobec siebie pewne obowiązki i pewne prawa.