Do zadań powiatu z zakresu pomocy społecznej , realizowanych przez Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie w Kolnie należy m. in. :
1. prowadzenie specjalistycznego poradnictwa, w tym rodzinnego dla rodzin zastępczych,
2. organizowanie opieki w rodzinach zastępczych, udzielanie pomocy pieniężnej na częściowe pokrycie kosztów utrzymania umieszczonych w nich dzieci,
3. zapewnienie opieki i wychowania dzieciom całkowicie lub częściowo pozbawionym opieki rodziców, w szczególności przez organizowanie i prowadzenie placówek opiekuńczo - wychowawczych dla dzieci i młodzieży, w tym placówek wsparcia dziennego o zasięgu ponadgminnym, a także tworzenie i wdrażanie programów pomocy dziecku i rodzinie,
4. pokrywanie kosztów utrzymania dzieci z terenu powiatu, umieszczonych w placówkach opiekuńczo - wychowawczych i rodzinach zastępczych również na terenie innego powiatu,
5. przyznawanie pomocy pieniężnej na usamodzielnianie oraz na kontynuowanie nauki osobom opuszczającym placówki opiekuńczo - wychowawcze typu rodzinnego i socjalizacyjnego, domy pomocy społecznej dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie, domy dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży, rodziny zastępcze oraz schroniska dla nieletnich, zakłady poprawcze, specjalne ośrodki szkolno - wychowawcze lub młodzieżowe ośrodki wychowawcze,
6. pomoc w integracji ze środowiskiem osób mających trudności w przystosowaniu się do życia, młodzieży opuszczającej placówki opiekuńczo - wychowawcze typu rodzinnego i socjalizacyjnego, domy pomocy społecznej dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie, domy dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży, rodziny zastępcze oraz schroniska dla nieletnich, zakłady poprawcze, specjalne ośrodki szkolno - wychowawcze lub młodzieżowe ośrodki wychowawcze, mających braki w przystosowaniu się,
7. pomoc osobom mającym trudności w integracji ze środowiskiem, które otrzymały status uchodźcy,
8. pomoc osobom mającym trudności w przystosowaniu się do życia po zwolnieniu z zakładu karnego,
9. prowadzenie i rozwój infrastruktury domów pomocy społecznej o zasięgu ponadgminnym oraz umieszczanie w nich skierowanych osób,
10. udzielanie informacji o prawach i uprawnieniach osobom wymagającym wsparcia,
11. doradztwo metodyczne dla kierowników i pracowników jednostek organizacyjnych pomocy społecznej z terenu powiatu,
12. pomoc uchodźcom w ramach indywidualnego programu,
13. prowadzenie mieszkań chronionych dla osób z terenu więcej niż jednej gminy oraz powiatowych ośrodków wsparcia , w
tym domów dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży,
14. prowadzenie ośrodków interwencji kryzysowej,
15. prowadzenie i rozwój infrastruktury ośrodków wsparcia dla osób z zaburzeniami psychicznymi.
POLSKI SYSTEM POMOCY SPOŁECZNEJ
Pomoc społeczna jest instytucją polityki społecznej państwa, mającą na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości.
Pomoc społeczną organizują organy administracji rządowej (minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego, wojewodowie) i samorządowej (marszałkowie województw, starostowie na poziomie powiatów ) oraz (wójtowie, burmistrzowie , prezydenci miast) na poziomie gmin. Organy te realizując zadania pomocy społecznej współpracują, na zasadzie partnerstwa, z organizacjami społecznymi i pozarządowymi, Kościołem Katolickim, innymi kościołami, związkami wyznaniowymi oraz osobami fizycznymi i prawnymi.
Pomoc społeczna wspiera osoby i rodziny w wysiłkach zmierzających do zaspokojenia niezbędnych potrzeb i umożliwia im życie w warunkach odpowiadających godności człowieka. Zadaniem pomocy społecznej jest zapobieganie trudnym sytuacjom życiowym przez podejmowanie działań zmierzających do życiowego usamodzielnienia osób i rodzin oraz ich integracji ze środowiskiem.
Osoby i rodziny korzystające z pomocy społecznej są obowiązane do współdziałania w rozwiązywaniu ich trudnej sytuacji życiowej.
Prawo do świadczeń z pomocy społecznej przysługuje:
o osobom posiadającym obywatelstwo polskie mającym miejsce zamieszkania i przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
o cudzoziemcom mającym miejsce zamieszkania i przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej posiadającym zezwolenie na osiedlenie się, zgodę na pobyt tolerowany lub status uchodźcy nadany w Rzeczypospolitej Polskiej,
o obywatelom państw członkowskich Unii Europejskiej lub Europejskiego Obszaru Gospodarczego, przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, którzy uzyskali zezwolenie na pobyt.
Pomoc społeczna polega w szczególności na:
o przyznawaniu i wypłacaniu przewidzianych ustawą świadczeń,
o pracy socjalnej,
o prowadzeniu i rozwoju niezbędnej infrastruktury socjalnej,
o analizie i ocenie zjawisk rodzących zapotrzebowanie na świadczenia z pomocy społecznej,
o realizacji zadań wynikających z rozeznanych potrzeb społecznych,
o rozwijaniu nowych form pomocy społecznej i samopomocy w ramach zidentyfikowanych potrzeb.
Główne cele pomocy społecznej:
o wsparcie osób i rodzin w przezwyciężeniu trudnej sytuacji życiowej, doprowadzenie - w miarę możliwości - do ich życiowego usamodzielniania i umożliwienie im życia w warunkach odpowiadających godności człowieka,
o zapewnienie dochodu na poziomie interwencji socjalnej - dla osób nie posiadających dochodu lub o niskich dochodach, w wieku poprodukcyjnym i osobom niepełnosprawnym,
o zapewnienie dochodu do wysokości poziomu interwencji socjalnej osobom i rodzinom o niskich dochodach, które wymagają okresowego wsparcia,
o zapewnienie profesjonalnej pomocy rodzinom dotkniętym skutkami patologii społecznej, w tym przemocą w rodzinie,
o integracja ze środowiskiem osób wykluczonych społecznie,
o stworzenie sieci usług socjalnych adekwatnych do potrzeb w tym zakresie.
Pomoc społeczna od dnia 1 maja 2004 r. funkcjonuje na podstawie ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2004 r. Nr 64, poz. 593 ze zm.).
Zasady udzielania pomocy społecznej
Świadczenia pomocy społecznej udzielane są na wniosek:
o osoby zainteresowanej,
o jej przedstawiciela ustawowego,
o innej osoby, za zgodą osoby zainteresowanej lub jej przedstawiciela ustawowego.
Pomoc społeczna może być także udzielana z urzędu (art. 102 ustawy o pomocy społecznej).
Decyzje o przyznaniu lub odmowie przyznania pomocy wymagają uprzednio przeprowadzenia przez pracownika socjalnego rodzinnego wywiadu środowiskowego. Decyzje w sprawach świadczeń pomocy społecznej wydawane są w formie pisemnej. Od każdej decyzji służy prawo odwołania.
Dział Pomocy Rodzinie i Dziecku zajmuje się między innymi:
1. Organizowaniem dzieciom pozbawionym częściowo lub całkowicie opieki rodzicielskiej lub nie dostosowanym społecznie pomocy w formie zastępczej opieki rodzinnej poprzez:
o realizację postanowień, orzeczeń i wniosków sądu rodzinnego i opiekuńczego o umieszczeniu dziecka w rodzinie zastępczej, placówkach opiekuńczo-wychowawczych i prowadzenie w tym zakresie stosownej dokumentacji,
o przygotowanie stosownych decyzji administracyjnych o wysokości pomocy dla rodzin zastępczych oraz realizację tych świadczeń,
o współpracę z sądami i ośrodkiem adopcyjno - opiekuńczym w zakresie przygotowywania opinii o kandydatach na rodzinę zastępczą,
o przeprowadzanie wywiadów środowiskowych i pracę socjalną u rodziców biologicznych i rodzin zastępczych,
o przygotowywanie umów cywilno - prawnych dla rodzin zastępczych pełniących zadania pogotowia rodzinnego oraz nadzór i kontrola tych rodzin,
o wydawanie decyzji administracyjnych o odpłatności rodziców biologicznych za pobyt ich dzieci w rodzinie zastępczej lub w placówce opiekuńczo-wychowawczej;
2. kwalifikowaniem i kierowaniem wychowanków do placówek opiekuńczo-wychowawczych;
3. udzielaniem pomocy na kontynuowanie nauki, usamodzielnienia i integrację ze środowiskiem osobom opuszczającym rodziny zastępcze, niektóre placówki opiekuńczo-wychowawcze i domy pomocy społecznej, zakłady poprawcze, schroniska oraz specjalne ośrodki szkolno-wychowawcze;
4. współpracą z ośrodkiem adopcyjno- opiekuńczo, sądem, kuratorami sądowymi, prokuraturą, policją, szkołami i ośrodkami pomocy społecznej.
INSTYTUCJE POMOCY SPOŁECZNEJ
Działania z zakresu pomocy społecznej z mocy ustawy wykonują organy administracji rządowej i samorządowej. Współpracują w tym zakresie z organizacjami społecznymi, Kościołem katolickim, innymi kościołami, związkami wyznaniowymi, fundacjami, stowarzyszeniami, pracodawcami oraz osobami fizycznymi i prawnymi.
Do jednostek organizacyjnych pomocy społecznej należą:
o regionalne ośrodki polityki społecznej,
o powiatowe centra pomocy rodzinie,
o ośrodki pomocy społecznej,
o domy pomocy społecznej,
o placówki specjalistycznego poradnictwa, w tym rodzinnego,
o placówki opiekuńczo-wychowawcze,
o ośrodki adopcyjno- opiekuńcze,
o ośrodki wsparcia,
o ośrodki interwencji kryzysowej.
Ośrodek pomocy społecznej
Ośrodki pomocy społecznej są to jednostki organizacyjne wykonujące zadania z zakresu pomocy społecznej w gminie.
Powiatowe centra pomocy rodzinie
Powiatowe centra pomocy rodzinie są to jednostki organizacyjne wykonujące zadania powiatu w zakresie pomocy społecznej. Zadania powiatowych centrów pomocy rodzinie w miastach na prawach powiatu realizują miejskie ośrodki pomocy społecznej (miejskie ośrodki pomocy rodzinie).
Regionalne ośrodki polityki społecznej
Na szczeblu województwa istnieją dwie odrębne struktury organizacyjne - administracji rządowej i samorządowej.
Zadania rządowe na szczeblu województwa wykonuje wojewoda. Zadania wojewody w zakresie pomocy społecznej realizowane są przez wydziały polityki społecznej urzędów wojewódzkich..
Natomiast zadania samorządowe wykonuje marszałek województwa przy pomocy regionalnego ośrodka polityki społecznej - jednostki organizacyjnej powołanej do realizacji zadań pomocy społecznej w województwach samorządowych..
Domy pomocy społecznej
Dom pomocy społecznej świadczy, na poziomie obowiązującego standardu, osobom wymagającym całodobowej opieki z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności usługi: bytowe, opiekuńcze, wspomagające, edukacyjne w formach i zakresie wynikających z indywidualnych potrzeb.
Domy, w zależności od tego, dla kogo są przeznaczone dzielą się na domy dla:
1. Osób w podeszłym wieku.
2. Osób przewlekle somatycznie chorych.
3. Osób przewlekle psychicznie chorych.
4. Dorosłych niepełnosprawnych intelektualnie.
5. Dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie.
6. Osób niepełnosprawnych fizycznie.
Placówka opiekuńczo - wychowawcza
Placówka opiekuńczo- wychowawcza zapewnia dzieciom i młodzieży pozbawionym częściowo i całkowicie opieki rodzicielskiej oraz niedostosowanym społecznie dzienną lub całodobową, ciągłą lub okresową opiekę i wychowanie, jak również wspiera działania rodziców w wychowaniu i sprawowaniu opieki.
Placówki ze względu na specyfikę działań dzielą się na :
1. Placówki wsparcia dziennego.
Wspierają rodzinę w sprawowaniu jej podstawowych funkcji.
Zapewniają pomoc rodzinie i dzieciom sprawiającym problemy wychowawcze, zagrożonym demoralizacją, przestępczością lub uzależnieniami.
Współpracują ze szkołą, ośrodkiem pomocy społecznej i innymi instytucjami w rozwiązywaniu problemów wychowawczych.
2. Placówki interwencyjne.
Zapewniają dziecku pozbawionemu częściowo lub całkowicie opieki rodziców, znajdującemu się w sytuacji kryzysowej:
a) doraźną, całodobową opiekę,
b) kształcenie dostosowane do jego wieku i możliwości rozwojowych,
c) opiekę i wychowanie do czasu powrotu do rodziny lub umieszczenia w rodzinie zastępczej, placówce rodzinnej albo placówce socjalizacyjnej.
Przygotowują diagnozę stanu psychofizycznego i sytuacji życiowej dziecka oraz ustalają wskazania do dalszej pracy z dzieckiem.
3. Placówki rodzinne.
Zapewniają dzieciom częściowo lub całkowicie pozbawionym opieki rodziców całodobowa opiekę i wychowanie w warunkach zbliżonych do domu rodzinnego oraz opiekę, do czasu powrotu dziecka do rodziny, umieszczenia go w rodzinie adopcyjnej lub jego usamodzielnienia.
4. Placówki socjalizacyjne.
Zapewniają całodobową opiekę i wychowanie dzieciom całkowicie lub częściowo pozbawionym opieki rodzicielskiej, dla których nie znaleziono rodzinnej opieki zastępczej.
Ośrodki adopcyjno-opiekuńcze
Ośrodek adopcyjno - opiekuńczy to:
1. Ośrodek lub zespół wsparcia rodziny naturalnej, prowadzący poradnictwo dla dzieci i rodziców oraz terapię rodzinną, w tym dla rodziców dzieci umieszczonych w placówkach opiekuńczo- wychowawczych,
2. Ośrodek lub zespół wsparcia rodziny zastępczej lub adopcyjnej, inicjujący i wspomagający zastępcze formy opieki i wychowania rodzinnego, szkolący i kwalifikujący kandydatów na rodzinę zastępczą albo adopcyjną, prowadzący poradnictwo rodzinne i terapię rodzinną dla dzieci i rodziców dzieci umieszczonych w rodzinnej opiece zastępczej.
Ośrodki wsparcia
Ośrodek wsparcia jest środowiskową formą pomocy półstacjonarnej służącą utrzymaniu osoby w jej naturalnym środowisku i przeciwdziałaniu instytucjonalizacji, a w szczególności:
a) środowiskowe domy samopomocy,
b) dzienne domy pomocy,
c) noclegownie,
d) ośrodki opiekuńcze.
Ośrodki interwencji kryzysowej
Rolą ośrodków interwencji kryzysowej jest świadczenie specjalistycznych usług, zwłaszcza psychologicznych, prawnych, hotelowych, które są dostępne przez całą dobę - osobom, rodzinom i społecznościom będącym ofiarami przemocy lub znajdującym się w innej sytuacji kryzysowej - w celu zapobieżenia powstawania lub pogłębiania się dysfunkcji tych osób, rodzin lub społeczności.
Czym jest rodzina zastępcza.
Rodziny zastępcze są instytucjami pomocy społecznej tworzonymi w celu zapewnienia opieki dzieciom pozbawionym opieki rodzicielskiej z powodu wystąpienia w ich rodzinach różnego rodzaju sytuacji kryzysowych takich jak:
o sieroctwo,
o ubóstwo,
o złe warunki mieszkaniowe,
o brak pracy,
o alkoholizm i inne uzależnienia,
o ciężkie choroby somatyczne i psychiczne,
o niezaradność w sprawach opiekuńczo wychowawczych,
o skutki przedwczesnego macierzyństwa itp..
Prowadzenie rodzin zastępczych i udzielanie im pomocy pieniężnej na częściowe pokrycie kosztów utrzymania dzieci pozostających pod opieką tych rodzin jest zadaniem własnym powiatu z zakresu pomocy społecznej. Jednostką zobowiązaną do udzielania pomocy i sprawowania nadzoru nad rodzinami zastępczymi z ramienia powiatu jest powiatowe centrum pomocy rodzinie lub upoważniony przez nie ośrodek adopcyjno-opiekuńczy.
Tworzenie rodzin zastępczych opiera się na zasadzie poszukiwania odpowiednich opiekunów i bezpiecznego domu dla konkretnego dziecka, a nie na poszukiwaniu dziecka dla rodziców którzy zgłosili gotowość do pełnienia tej funkcji.
Rodzina zastępcza jest usługą zarówno na rzecz dzieci jak i ich rodziców biologicznych. Daje dzieciom i rodzicom szansę, aby wyeliminować objawy i przyczyny kryzysu np. poprzez: leczenie lub specjalistyczną terapię, uporządkowanie sytuacji bytowej (w razie potrzeby korzystając z usług pomocy społecznej), udział w szkoleniach lub warsztatach dla rodziców itp.. Celem działania rodziny zastępczej jest wzmocnienie rodziny naturalnej, tak aby dziecko mogło do niej powrócić i przygotowanie dziecka do tego powrotu poprzez zaleczenie ran z przeszłości, wzmocnienie poczucia własnej wartości dziecka i wyrobienie w nim umiejętności tworzenia trwałych związków emocjonalnych.
Umieszczenie dziecka w rodzinie zastępczej następuje na podstawie orzeczenia sądu opiekuńczego (Sąd Rodzinny i Nieletnich wydział stosowny do miejsca zameldowania rodziców lub opiekunów prawnych dziecka).
W przypadkach pilnych, lecz za zgodą rodziców umieszczenie takie może nastąpić także na podstawie umowy powierzenia, zawartej pomiędzy rodziną zastępczą, a Starostą właściwym ze względu na miejsce zamieszkania tej rodziny. O fakcie tym Starosta niezwłocznie powiadamia właściwy sąd.
Utworzenie rodziny zastępczej (w przeciwieństwie do adopcji inaczej zwanej przysposobieniem) nie powoduje powstania więzi rodzinno-prawnej pomiędzy opiekunami, a dzieckiem. Dziecko przyjęte do rodziny nie staje się dzieckiem tej rodziny, nie powstają też obowiązki i uprawnienia alimentacyjne czy dotyczące dziedziczenia (ani opiekunów wobec dziecka ani dziecka wobec opiekunów). Stan cywilny dziecka nie ulega zmianie, dziecko nie przyjmuje nazwiska opiekunów, a rodzina zastępcza nie przyjmuje pełni władzy rodzicielskiej nad dzieckiem. Rodzice zastępczy są jedynie opiekunami prawnymi dla dziecka.
W rodzinach zastępczych umieszcza się dzieci, których rodzice zostali trwale lub czasowo pozbawieni praw rodzicielskich lub władza ta została ograniczona.
Formalnie pełnienie funkcji rodziny zastępczej ustaje z dniem uzyskania przez dziecko pełnoletności chyba, że wcześniej powróci do rodziny biologicznej lub zostanie ono umieszczone w rodzinie adopcyjnej. Faktycznie wiele rodzin zastępczych nawiązuje z dzieckiem trwałe więzi emocjonalne i wspiera je także w dorosłym życiu. Po ukończeniu 18 roku życia (lub po ukończeniu nauki) powiatowe centrum pomocy rodzinie przy współpracy ośrodka adopcyjno-opiekuńczego i rodziny zastępczej przeprowadza usamodzielnienie dziecka.
Rodzaje rodzin zastępczych:
Rodziny zastępcze dzielą się na:
1. spokrewnione z dzieckiem,
2. niespokrewnione z dzieckiem,
3. zawodowe niespokrewnione z dzieckiem:
a) wielodzietne ( umieszcza się w niej w tym samym czasie nie mniej niż troje dzieci i nie więcej niż sześcioro),
b) specjalistyczne ( umieszcza się w niej dzieci niedostosowane społecznie albo dzieci z różnymi dysfunkcjami, problemami zdrowotnymi wymagającymi szczególnej opieki i pielęgnacji; w rodzinie tej może wychowywać się w tym samym czasie nie więcej niż troje dzieci),
c) charakterze pogotowia rodzinnego ( umieszcza się w niej nie więcej niż troje dzieci na pobyt okresowy do czasu unormowania sytuacji życiowej dziecka, nie dłużej niż na 12 miesięcy ) .
Rodzinie zastępczej udziela się pomocy pieniężnej na częściowe pokrycie kosztów utrzymania każdego umieszczonego w niej dziecka. Podstawą ustalenia wysokości pomocy pieniężnej jest kwota 1 647 zł. zwana podstawą.
Pomocy udziela się w wysokości 40%, 60%, 80% podstawy, pomniejszonej o 50% dochodu tego dziecka, nie mniej niż 10% lub 20% podstawy przy uwzględnieniu :
o wieku dziecka,
o stanu zdrowia dziecka,
o umieszczenia dziecka w rodzinie zastępczej na podstawie ustawy z dnia 26 października 1982r. o postępowaniu w sprawach nieletnich ( Dz. U. z 1982 r. Nr 35, poz. 228 z późn. zm. ),
o niedostosowania społecznego dziecka, jeżeli wykazuje ono przejawy demoralizacji w rozumieniu przepisów o postępowaniu w sprawach nieletnich,
o n iespokrewniona z dzieckiem rodzina zastępcza otrzymuje dodatkowo na każde umieszczone w niej dziecko kwotę odpowiadającą 10% podstawy z tytułu sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem i jego wychowania.
Zadania rodziny zastępczej:
1. sprawowanie osobistej opieki nad powierzonym dzieckiem, w miejscu stałego zamieszkania rodziny,
2. zapewnienie dziecku warunków rozwoju i wychowania odpowiednich do jego stanu zdrowia i poziomu rozwoju (odpowiednie warunki bytowe, możliwość rozwoju fizycznego, psychicznego i społecznego, możliwość właściwej edukacji i rozwoju zainteresowań, możliwość zaspokajania indywidualnych potrzeb dziecka, w tym także potrzeby wypoczynku i organizacji czasu wolnego),
3. współpraca z sądem opiekuńczym,
4. współpraca z jednostką sprawującą nadzór nad przebiegiem rozwoju dziecka oraz warunkami jego życia - z powiatowym centrum pomocy rodzinie lub sprawującym nadzór w jego imieniu ośrodkiem adopcyjno-opiekuńczym,
5. informowanie tej jednostki o stanie zdrowia dziecka, jego postępach w nauce i trudnościach wychowawczych, a także o przerwie w sprawowaniu osobistej opieki nad dzieckiem i jego samowolnym oddaleniu się,
6. gromadzenie i przechowywanie dokumentów, dotyczących stanu zdrowia dziecka, jego wyników w nauce oraz sytuacji prawnej,
7. wspieranie działań w zakresie unormowania sytuacji życiowej i prawnej dziecka,
8. podtrzymywanie więzi z rodziną naturalną dziecka.
Rodzina zastępcza przy wykonywaniu swej funkcji kieruje się dobrem dziecka przyjętego do rodziny i poszanowaniem jego praw do:
1. wiedzy o swoim pochodzeniu,
2. podtrzymania kontaktu z rodziną naturalną oraz z innymi osobami bliskimi,
3. zachowania godności i ochrony przed wszelkimi formami przemocy.
OSOBY NIEPEŁNOSPRAWNE
Powiat kolneński jest miejscem zamieszkania 4 964 osób niepełnosprawnych. Około 5% populacji to dzieci niepełnosprawne. Większość osób niepełnosprawnych mieszka na wsiach, gdzie ma utrudniony dostęp do opieki medycznej, pomocy rehabilitacyjnej, czy usług edukacyjnych. Instytucje świadczące szeroką rozumianą pomoc w zakresie uprawnień jak i dostępnych form pomocy przysługujących osobom niepełnosprawnym skupione są głównie na terenie Kolna - miasta powiatowego oraz w miejscowościach gminnych. W Kolnie mieszczą się: Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności, Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie, Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna, Warsztaty Terapii Zajęciowej, w miejscowościach gminnych są to głownie ośrodki pomocy społecznej. Na pomoc Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie liczyć mogą zarówno indywidualne osoby niepełnosprawne w zakresie przysługujących im uprawnień, przystosowania najbliższego środowiska do potrzeb wynikających z rodzaju niepełnosprawności, zaopatrzenia w niezbędny do rehabilitacji sprzęt , jak również organizacje zajmujące się problematyką osób niepełnosprawnych.
Pomoc Centrum oferowana jest również w zakresie kierowania osób niepełnosprawnych do odpowiednich instytucji w zależności o zgłoszonych problemów i potrzeb.
Źródłem utrzymania zdecydowanej większości osób niepełnosprawnych na terenie powiatu są świadczenia społeczne: renty, emerytury i zasiłki, bądź pozostaję one utrzymaniu. Jedynie dla znikomej części tej populacji źródło utrzymania stanowi praca. Zatrudnienie w powiecie kolneńskim osób niepełnosprawnych odbywa się głównie poprzez dwie formy: zatrudnienie w zakładzie pracy chronionej (jedynym na terenie powiatu) oraz otwartym rynku pracy. Pod względem długotrwałości bezrobocia sytuacja osób niepełnosprawnych jako ogółu nie jest zdecydowanie gorsza od sytuacji ogółu osób sprawnych. Podobnie jak w przypadku osób sprawnych, czas przebywania osób niepełnosprawnych w ewidencji urzędu pracy wyraźnie spada wraz ze wzrostem poziomu wykształcenia. Wciąż zdecydowanie najtrudniej jest znaleźć pracę osobom z upośledzeniem umysłowym. Integracja społeczna osób niepełnosprawnych przez pracę stanowi w powiecie bardzo trudne do realizacji zadanie. Czynnikami mającymi niekorzystny wpływ na jego realizację są zarówno , z jednej strony, trudna sytuacja na lokalnym rynku pracy, wysoki poziom bezrobocia i niechęć pracodawców, z drugiej strony, niski poziom wykształcenia, słabe motywacje osób niepełnosprawnych, bariery instytucjonalno - infrastrukturalne.
Pomoc w zakresie rehabilitacji zawodowej osób niepełnosprawnych oferowana jest na terenie powiatu głównie przez Powiatowy Urząd Pracy oraz Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie w zakresie udzielania pożyczek na rozpoczęcie działalności gospodarczej lub rolniczej dla osób niepełnosprawnych oraz poprzez różnorodne formy programów Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych.
Powiatowa Społeczna Rada do Spraw Osób Niepełnosprawnych
Przy Starostach tworzy się Powiatowe Społeczne Rady do Spraw Osób Niepełnosprawnych, zwane dalej „powiatowymi radami”, będące organami opiniodawczo-doradczymi.
Do zakresu działania powiatowych rad należy:
a. inspirowanie przedsięwzięć zmierzających do:
o integracji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych,
o realizacji praw osób niepełnosprawnych,
b. opiniowanie projektów powiatowych programów na rzecz osób niepełnosprawnych,
c. ocena realizacji programów,
d. opiniowanie projektów uchwał i programów przyjmowanych przez radę powiatu pod kątem ich skutków dla osób niepełnosprawnych.
Powiatowe rady składają się z 5 osób, powoływanych spośród przedstawicieli działających na terenie powiatu organizacji pozarządowych, fundacji oraz przedstawicieli jednostek samorządu terytorialnego (powiatów i gmin). Kadencja rad trwa 4 lata.
Zarządzeniem Nr 14/07 Starosta Kolneński z dnia 29 czerwca 2007 r. w sprawie powołania Powiatowej Społecznej Rady do Spraw Osób Niepełnosprawnych przy Staroście Kolneńskim na okres kadencji 2007-2011 powołał na członków rady:
o Barbarę Paliwodę - jako przedstawiciela Gminy Grabowo,
o Ryszarda Wróblewskiego - jako przedstawiciela Koła Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” w Kolnie,
o Marię Misierewicz - jako przedstawiciela Kolneńskiego Stowarzyszenia „Rodzina”,
o Zofię Nerko - jako przedstawiciela Koła Polskiego Związku Niewidomych w Kolnie.
o Józefa Dymerskiego - jako przedstawiciela Gminy Mały Płock.
16