TECHNOLOGIE I STRATEGIE WYCHOWANIA

Technologia wychowania - planowanie i projektowanie pracy wychowawczej (by zrealizować cel wychowania i dobrać odpowiednie metody)

1. TCHORZEWSKI

Technologia wychowania - to ogół wiadomości powodujących umiejętności kierowania się zasadami tworzenia form stosowania metod oraz środków w procesie przetworzenia osobowości wychowanka w których dokonuje się w złożonej rzeczywistości społecznej, niepowtarzalnej rzeczywistości wychowawczej mającej na celu realizowanie głównej idei wypływającej z teleologii wychowania.

2. PASZKIEWICZ

Technologia wychowania - traktuje o naukowych podstawach sztuki wychowania człowieka (procesy, zasady, techniki, środki, metody), a także o uwarunkowaniach jego skuteczności które towarzyszą jakości warsztatu wychowania

Strategie wychowania: (znaczenie)

• Ogólne założenia dotyczące postępowania wychowawczego wynikające z określonej (deklarowanej) koncepcji wychowania

• Jakie zachowania nauczycieli i wychowawców które są związane z realizacją dominującej orientacji w procesie wychowania

Podział strategii:

• Kształtująca (urabiająca) - związana z przekazem tradycji, a ważną rolę odgrywają interakcje z wychowawcą (on jest najważniejszy, dominujący); on organizuje proces wychowania. Wychowanek jest słuchaczem, ale jest pasywny

• Poszukująca - nie ma zewnętrznego sterowania, założeniem jest dialog podmiotów edukacji, to te koncepcje które ograniczają intencjonalny wpływ wychowawczy. Dialog pozwala na osiągnięcie wiedzy, zrozumienie świata. wychowawca nie jest nieomylny, daje możliwość wyboru wychowankowi, nie ma żadnych środków przymusu; „bycie z wychowankiem”

• Otwarta - jest to strategia pośrednia, opiera się na alternatywnych koncepcjach wychowania, polega na współuczestnictwie i współdziałaniu wychowawcy z wychowankiem. Wychowanek traktowany jest jako jednostka autonomiczna, jest akceptowany i traktowany jak partner.

Podejście wychowawcze

• Dyrektywne - wychowawca to główny organizator, od jego umiejętności zależą efekty

• Niedyrektywne - opiera się na współudziale wychowanków, przez co na nich rozciąga się odpowiedzialność za proces wychowania; wychowawca jedynie inspiruje, wytwarza i stwarza określone sytuacje.