Kazus konkursowy (do wyboru jeden kazus 1 lub 2);
termin max do dnia 08 kwietnia 2009 roku (środa)
1.10 letni Piotr Z. cierpiał na ostrą niewydolność nerek, od dwóch lat był intensywnie dializowany i tylko to podtrzymywało go przy życiu. W ostatnim czasie jednak stan jego systematycznie ulegał pogorszeniu. Lekarze byli bezradni, stosowane leczenie farmakologiczne z zastosowaniem wszelkich najnowocześniejszych metod jedynie nieznacznie spowalniało proces. Jedynym ratunkiem dla Piotra Z. był przeszczep nerki, niemniej jednak z uwagi na niezmiernie rzadką grupę krwi i znaczne ryzyko odrzucenia przeszczepu, pomimo usilnego prawie dwuletniego poszukiwania dawcy nerki, znalezienie takiego dawcy nie przyniosło rezultatu. Jedyną osobą która bez ryzyka odrzucenia przeszczepu mogła zostać dawcą nerki dla 10 letniego Piotra Z. był jego ojciec 34 letni Maksymilian Z. znany miejscowy playboy, prowadzący lekki i przyjemny tryb życia. Maksymilian Z. wielokrotnie pytany i proszony tak przez rodzinę jak i przez lekarzy oraz pielęgniarki, którym szczerze żal było umierającego, 10 letniego dziecka, zawsze stanowczo odmawiał i absolutnie wykluczał możliwość oddania dziecku nerki, na wszelki wypadek zastrzegł także zakaz pobierania jego narządów w centralnym banku narządów.
Pewnego dnia stan 10 letniego Piotra Z. pogorszył się na tyle, że jego śmierć bez przeszczepu nerki była kwestią jedynie paru godzin, lekarze byli całkowicie bezradni, ze szczerym żalem przyglądali się powolnej śmierci dziecka. W tym czasie w szpitalu jak zwykle pojawił się roześmiany Maksymilian Z., na kolejne pytania, a wręcz apele do jego sumienia i uczuć ojcowskich odpowiadał beztrosko: „...że rozumie…, że z jedną nerką da się żyć i owszem…, ale co to za życie, pewnie piwka wypić nie będzie można, no i oszczędzać się pewnie trzeba etc…, jednym słowem nie”. Jeden z lekarzy Krzysztof K., który niemalże od samego początku opiekował się Piotrem Z. nie wytrzymał i postanowił za wszelką cenę próbować ratować dziecko. W tym celu poprosił do pokoju lekarskiego Marcjannę G., która darzyła go ogromną sympatią o czym Krzysztof K. wiedział i przedstawił jej plan działania, na który ta bez wahania przystała. Plan Krzysztofa K. przewidywał, że Marcjanna G. rozpuści w kawie środki usypiające i poda je zwykle spragnionemu Maksymilianowi Z., a gdy ten zaśnie - Krzysztof K. będący jednocześnie wybitnym chirurgiem transplantologiem, dokona przeszczepu nerki Piotrowi Z.. Jak ustalili tak też zrobili. Zabieg transplantacji nerki ukończył się pełnym sukcesem, Piotr Z. dzięki niemu wrócił do zdrowia, u Maksymiliana Z. nie było zaś żadnych powikłań związanych z przeszczepem.
Proszę ocenić możliwość pociągnięcia do odpowiedzialności karnej Maksymiliana Z., Krzysztofa K. oraz Marcjanny Z., ewentualną odpowiedzialność każdej z tych osób proszę uzasadnić w oparciu o schemat rozwiązania kazusu, który był wysłany wcześniej. W kwalifikacji/uzasadnieniu proszę pominąć kwestie związane z ewent. konfiguracją wieloosobową (art. 18 k.k.) ponieważ to jeszcze nie było przedmiotem zajęć.
2. Policja została wezwana do znanej w mieście meliny, gdzie miała miejsce bójka na noże. Po przybyciu na miejsce, policjanci znaleźli tam dwóch silnie krwawiących osobników z licznymi ranami ciętymi i kłutymi. Wezwano karetkę pogotowia która przybyła po chwili. Przybyły na miejsce zdarzenia lekarz pogotowia zwrócił uwagę na leżące na podłodze strzykawki z brunatną zawartości, a ostrożnie odchyliwszy ramię jednego z rannych stwierdził ślady po licznych ukłuciach igły. Wobec powyższego lekarz odmówił udzielenia pomocy opatrunkowej i reanimacyjnej z obawy przed zarażeniem się wirusem HIV, argumentując, że na wyposażeniu karetki nie ma odzieży ochronnej i rękawic stosowanych w takich wypadkach. Wówczas jeden z policjantów Edward S. zagroził lekarzowi bronią, żądając udzielenia pomocy, a na żachnięcie się lekarza „nie wygłupiaj się pan” zareagował z właściwą sobie impulsywnością, tj. wypalił z pistoletu tak, że kula zraniła lekarza w ucho. Przerażony lekarz przystąpił do reanimacji. Pochylając się nad jednym z rannych zakaził zranione ucho krwią ofiary. Wkrótce po przeprowadzeniu badań laboratoryjnych okazało się, że obaj ranni byli chorzy na AIDS i byli nosicielami HIV.
Proszę ocenić możliwość pociągnięcia do odpowiedzialności Edwarda S.