SYLWETKA NAUCZYCIELA WE
WSPÓŁCZESNYM ŚWIECIE
Jak wiemy proces wychowania na niepodważalnych zasadach moralnych, stanowi swoistego rodzaju „ latarnie dla wędrującego przez życie człowieka”.
Taką latarnią dla chrześcijanina jest nie wątpliwie dekalog i jego duchowy szczyt w postaci błogosławieństw. Nauczyciel powinien go przestrzegać zarówno w życiu prywatnym jak i zawodowym.
W związku z tym:
nauczyciel ma być nie tylko porządnym nauczycielem, ale porządnym człowiekiem,
nauczyciel powinien świadczyć o swej postawie poprzez stosunek do obowiązków zawodowych - zaangażowany, punktualny, gotowy do podjęcia dodatkowego wysiłku aby pomóc uczniom, którzy tego wymagają.
Miarą moralnej wartości nauczyciela jest też jego stosunek do innych nauczycieli . Nauczyciel nie może prowadzić „ podwójnego życia” tzn. w szkole stara się postępować moralnie dobrze, natomiast poza pracą przestaje przestrzegać obowiązujących norm.
Nauczyciel powinien zdawać sobie sprawę z faktu ,że niezależnie od treści, które on przekazuje, jego faktyczna postawa życiowa ma wpływ na postawy wychowanków.
Uważam ponadto, że nauczyciel powinien być wolny od nałogów. Bo ileż warte są słowa nauczyciela, który mówi o szkodliwości palenia papierosów a sam pali.
Nauczyciel powinien kierować się prawdą i własnym sumieniem. Cały sens moralności opiera się na tym ,że wszelkie odgórne zarządzenia prześwietlamy wewnętrznym głosem naszego sumienia.
Jak powiedział Jan Paweł II w „ Przekroczyć próg nadziei”
„ Człowiek ma obowiązek słuchać swego sumienia nawet gdyby było ono niepokonalnie błędne. Nie wolno tylko człowiekowi trwać w błędzie, nie usiłując przekonać się jaka to była prawda”. Nauczyciel powinien być świadkiem prawdy i swoim życiem świadczyć o prawdzie i o wartościach, które głosi. Należy pamiętać, że świadectwo nauczyciela, który zakorzenia się w prawdzie jest świadectwem przyjaciela.
Prawda a nie posłuszeństwo nauczycielowi lub zewnętrznym regułom jest najważniejsze
Nauczyciel powinien demaskować kłamstwo, szczególnie natury moralnej, które przybiera maskę dobra, jak również nauczyciel powinien uczyć rozpoznawać, gdzie fałsz a gdzie prawda. Wychowawca powinien otaczać wychowanka dobrem, dużo mówić o złu jako przeciwieństwie dobra.
Nauczyciel to człowiek z poczuciem honoru i godności. Powinna go cechować rozwaga , którą budują umiejętności oceniania rzeczywistości wbrew narzucającym się opiniom i modom.
Nauczyciel to człowiek odważny. Ponieważ odwaga to podstawa autentyczności. Nauczyciel powinien pamiętać ,że wychowanie ma służyć człowiekowi- uczniowi aby wzrastał w człowieczeństwie, a rola nauczyciela polega na tym żeby najpierw uczyć człowieczeństwa a potem swojego przedmiotu. Nauczyciel ma wręcz obowiązek pomagać uczniowi w stawaniu się lepszym człowiekiem.
Nauczyciel powinien zaspakajać u dziecka potrzebę bezpieczeństwa. Jego wręcz zadaniem jest stworzenie atmosfery zaufania, serdeczności, spokoju, szacunku. Musi zabezpieczyć jego wolność.
Ponadto nauczyciel powinien spojrzeć na dziecko globalnie. Zwrócić uwagę na wszystkie sfery jego osobowości: duchową, intelektualną, emocjonalną, zmysłowa i fizyczną . Mądry nauczyciel traktuje ucznia integralnie z troską o jego rozwój.
Nauczyciel powinien być autorytetem, mistrzem, wędrowcem za którym podąża uczeń. Zawsze powinien iść parę kroków przed nim wskazując na rozstajach dróg właściwy kierunek i zachęcać do pójścia w tę stronę.
Przede wszystkim nauczyciel powinien mieć bliski kontakt z dzieckiem. Powinien wczuwać się w sytuację ucznia ( empatia) , spojrzeć na dany problem z perspektywy ucznia.. Zaakceptować nawet jego negatywne uczucia, po to aby były one zachętą do podejmowania własnych działań przez ucznia.
Nie powinien ignorować uczuć dziecka. Natomiast powinien je szanować.
Nauczyciel to dobry psycholog, nie tylko wczuwa się w dziecko , ale potrafi rozładować cały emocjonalny bagaż z którym przychodzi dziecko z domu. Nauczyciel powinien patrzeć na dziecko przez pryzmat środowiska z , którego się ono wywodzi i problemów z , którymi się ono boryka.
Nauczyciel powinien podmiotowo traktować każdego ucznia.
Nauczyciel nie stosuje kar cielesnych. Nie stosuje szantażu , nie gra na uczuciach.
Nauczyciel to człowiek, który nie tylko mówi, ale ma dar słuchania polisensorycznego. To człowiek, który nie stosuje zasady „ szuflatkowania” uczniów ze względu na pochodzenie społeczne, uzdolnienia w danej dziedzinie czy zachowania.
Jest obiektywny w ocenie dziecka, nie kieruje się własnymi uprzedzeniami.
Ponadto nauczyciel to człowiek twórczy, rozwijający się a także dzieci podchodzący do nich indywidualnie ( dobierając odpowiednie metody i środki).
Jest aktywny i otwarty. To człowiek opiekuńczy, ale nie nadopiekuńczy- uczy dziecko samodzielności i rozwiązywania problemów.
Nauczyciel jest sprawiedliwy w sądach patrzy na problem obiektywnie.
Uśmiechnięty, skromny, stawiający ponad wszystko dobro dziecka, optymista to obraz nauczyciela we współczesnym świecie.
A słowa Jana Pawła II powinny być mottem nauczycieli:
„ W wychowaniu chodzi głownie o to żeby człowiek stawał się bardziej człowiekiem o to ażeby bardziej „ był” a nie tylko więcej „miał” (...) „
Opracowała Grażyna Michalik-Wojtukiewicz - nauczyciel nauczania zintegrowanego szkoła Podstawowa nr 2 w Zgorzelcu.