SLAJD 1
cel: utoworzenie jednolitego rynku pracy i produkcji na całym obszarze WE.
Obywatelstwo europejskie
każda osoba, która posiada obywatelstwo jednego z państw członkowskich staje się obywatelem UE (art. 17 ust. 1 TUE). Obywatelstwo unijne uzupełnia obywatelstwo narodowe.
SLADJ 2
HIPERŁĄCZE
Można ograniczyć:
prawo pracownika do wjazdu i pobytu na terytorium państwa przyjmującego oraz prawo pozostania tam po zakończeniu zatrudnienia.
Prawo pracownika do równego traktowania w zakresie wykonywania pracy jest wyłączone z zakresu działania tego przepisu!
Państwo, które zamierza powołać się na art. 39 ust. 3 TWE przeciwko konkretnej osobie musi wykazać, że ta osoba narusza wskazane dobra. Terytorialny zakres działania ograniczeń musi każdorazowo obejmować całe terytorium państwa.
Wszelakie środki stosowane przez państwo muszą być zgodne z zasadą proporcjonalności.
Zdrowie publiczne:
chorobami, które uzasadniają zastosowanie środków ograniczających swobodę przemieszczania się są potencjalnie choroby epidemiczne określone przez odpowiednie instrumenty WHO oraz inne choroby zakaźne lub zakaźne choroby pasożytnicze, jeżeli są przedmiotem przepisów ochronnych mających zastosowanie do obywateli przyjmującego państwa członkowskiego.
WYŁĄCZENIE: art. 38 ust. 4
Jest to jedyne ograniczenie tej swobody!
Stanowisko wyłączone ze swobody przepływu pracowników musi spełniać dwie przesłanki:
wiąże się z wykonywaniem władzy publicznej oraz
obejmuje odpowiedzialność za ogólne interesy państwa.
Wyłączeniu nie mogą podlegać stanowiska np.: pielęgniarki, hydraulika, elektryka, pracy na kolei (zatrudnienie dla samorządu), pracowników poczty, ośrodków badawczych.
Wyłączeniu podlega stanowisko architekta miejskiego, kontrolera zapasów lub stróża nocnego zatrudnionego przez samorząd miejski. Wyłączeniu podlegają stanowiska: w policji, wojsku, sądownictwie, władzach podatkowych, organach publicznych zaangażowanych w proces legislacyjny.
SLAJD 6
obywatelka WB zdała pierwszy egzamin państwowy na Uniwersytecie we Fryburgu i ubiegała się o staż zawodowy od którego uzależnione było zdawanie II egzaminu państwowego. Zdanie II egzaminu państwowego umożliwioało podjęcie pracy w zawodzie nauczyciela gimnazjum.
Trybunał miał odpowiedzieć, czy nauczyciel - praktykant odbywający staż zawodowy, podczas którego korzysta ze statusu urzędnika państwowego i prowadzi lekcje za wynagrodzenie może być:
uważany za pracownika
uważanego za zatrudnionego w służbie publicznej.
STANOWISKA:
L.-B. - jej nauczani powinno być uznawane za działalność gospodarczą
Land - nauczycielskie praktyki to praktyki edukacyjne i nie są działalnością gospodarczą. Okres praktyk należy traktować jako ostatni etap kształcenia
SLAJD 7
prawo wjazdu na terytorium innego państwa członkowskiego - niedopuszczalne jest wprowadzenie obowiązku wizowego dla obywateli innych państw członkowskich. Państwa członkowskie nie mogą wymagać od pracownika wjeżdżającego na ich terytorium przedstawienia celu podróży lub wykazania wystarczających środków finansowych, jeżeli od odpowiedzi na te pytania uzaleznione jest prawo wjazdu. Nie można wymagać, aby pracownik już przy przekraczaniu granicy wykazał się dowodem zatrudnienia.
jeśli małżeństwo trwało co najmniej 3 lata z czego rok w państwie pobytu, gdy rozwód jest uzasadniony szczególną sytuacją)
DYSKRYMINACJA
dyskryminacja bezpośrednia - przepisy krajowe państwa członkowskiego w różny sposób regulują warunki podjęcia i wykonywania pracy przez własnych obywateli i obywateli innych państw członkowskich, z tym, że regulacja jest ukształtowana na niekorzyść tych ostatnich.
Dyskryminacja odwrotna - sytuacja, w której w wyniku stosowania prawa krajowego obywatel państwa goszczącego znajduje się w gorszej sytuacji niż pracownik przemieszczający się. W takiej sytuacji osoba ta nie może dochodzić swoich praw, powołując się na regulacje wspólnotowe.
PRAWO DO KSZTAŁCENIA
dzieci obywateli państw członkowskich, którzy są zatrudnieni na terytorium innego państwa członkowskiego: powinny być dopuszczone do pobierania nauki ww ramach kształcenia ogólnego, szkolenia i praktyki zawodowej, na takich samych warunkach jak obywatele państwa przyjmującego, pod warunkiem że przebywają one na terytorium tego państwa.
Pracownicy - prawo do kształcenia się w szkołach zawodowych i ośrodkach przekwalifikowania zawodowego na takich samych warunkach, jak obywatele państwa przyjmującego pracownik może korzystać z tego prawa tylko gdy istnieje związek pomiędzy wykonywaną pracą i nauką. W przeciwnym razie traci on status pracownika, chyba, że jest zmuszony do przekwalifikowania się z powodu utraty pracy.
H.PRICE
Wniosek ten został złożony w ramach skargi wniesionej przez H. Price'a, posiadającego określone kwalifikacje w zakresie sprzedaży w drodze licytacji nabyte w Zjednoczonym Królestwie, na decyzję Conseil des ventes volontaires de meubles aux enchčres publiques (rady dobrowolnej sprzedaży ruchomości w drodze publicznej licytacji), na podstawie której ta ostatnia uzależniła jego dostęp do zawodu directeur de ventes volontaires de meubles aux enchčres publiques (kierującego dobrowolną sprzedażą ruchomości w drodze publicznej licytacji) we Francji od pozytywnego wyniku testu umiejętności w trzech dziedzinach: zagadnienia prawne, praktyka sprzedaży na licytacjach oraz regulacja zawodowa.
Dwie dyrektywy:
92/51 art 4 lit. B akt 6
89/48 art. 3 akapit pierwszy lit. b)
Obie dyrektywy dotyczą uznawania kwalifikacji w celu wykonywania tzw. zawodów regulowanych, czyli wymagających poza posiadaniem odpowiedniego wykształcenia spełnienia dodatkowych kryteriów określonych przepisami prawa wewnętrznego (np. inżynier budowlany, radca prawny itd.). Opierają się na zasadzie wzajemnego zaufania i porównywalności wykształcenia oraz nie wymagają harmonizacji procesów kształcenia.
89/48 art. 3 ak 1 lit. B
W przypadku, gdy w przyjmującym Państwie Członkowskim podjęcie lub
wykonywanie zawodu regulowanego uzależnione jest od posiadania dyplomu,
właściwe władze nie mogą, na podstawie braku odpowiednich kwalifikacji, odmówić
prawa obywatelowi Państwa Członkowskiego do podjęcia lub wykonywanie tego
zawodu na tych samych warunkach, które są stosowane wobec własnych obywateli:
jeżeli wnioskodawca wykonywał dany zawód w pełnym wymiarze godzin przez
okres dwóch lat w ciągu ostatnich dziesięciu lat w innym Państwie
Członkowskim, w którym nie podlega on regulacjom, w rozumieniu art. 1 lit. c)
i art. 1 lit. d) akapit pierwszy, oraz posiada jeden lub kilka dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji.
ORZECZENIE
Mając na uwadze całość powyższych rozważań, na pytanie pierwsze należy odpowiedzieć w ten sposób, że dyrektywy 92/51 nie stosuje się wobec wnioskodawcy posiadającego takie kwalifikacje takie jak te, na które powołuje się skarżący w postępowaniu przed sądem krajowym, który pragnie wykonywać zawód kierującego dobrowolną sprzedażą ruchomości w drodze publicznej licytacji we Francji.
92/51 art 4 lit. B akt 6
Harold Price powołał się na dyrektywę Rady 92/51 w której czytamy, że w przypadku gdy dany zawód jest zawodem regulowanym i program kształcenia różni się w znaczym stopniu od programu kształcenia Państwa przyjmującego, to państwo może zażądać od wnioskodawcy odbycia stażu adaptacyjnego lub napisania testu umiejętności. Z tym, że wybór należy to wnioskodawcy.
Rada francuska powołała się na art 4 lit. B akt 6 tejże dyrektywy, który mówi, że jeśli
wykonywanie danego zawodu wymaga dokładnej znajomości prawa krajowego, i w
odniesieniu do którego udzielanie porad i/lub pomocy związanej z prawem krajowym
jest zasadniczą i trwałą cechą działalności zawodowej
wtedy to państwo przyjmujące ma prawo wyboru formy
ORZECZENIE
Natomiast dyrektywa 89/48, a w szczególności jej art. 3 akapit pierwszy lit. b) może mieć zastosowanie do takiego wnioskodawcy, jeśli zawód kierującego dobrowolną sprzedażą ruchomości w drodze publicznej licytacji w państwie członkowskim, w którym tenże wnioskodawca nabył kwalifikacje, na które się powołuje, nie jest zawodem regulowanym w rozumieniu art. 1 lit. c) tej dyrektywy. W odpowiednim przypadku do sądu krajowego należy dokonanie odpowiednich ustaleń.
zawód kierującego dobrowolną sprzedażą stanowi we Francji zawód regulowany
W Zjednoczonym Królestwie działalność kierującego dobrowolną sprzedażą nie stanowi regulowanej działalności zawodowej
O'Flynn
Art7(2) rozporządzenia rady nr 1612/68
Pracownik korzysta z takich samych przywilejów socjalnych i podatkowych jak pracownicy krajowi.
Warunki prawa brytyjskiego odośnie pochówku:
opłaty pogrzebowe są dotowane tylko wtedy, gdy ceremonia odbywa się na terytorium UK.
(pogrzeb= pochówek lub kremacja)
Pan o'Flynn był Irlandczykiem pracującym i mieszkającym na terytorium UK. Jego syn zmarł w Wielkiej Brytanii 25 sierpnia 1988 r. Ceremonia odbyła się na terytorium UK ale pochówek miał miejsce w Irlandii.
Pan O'Flynn ubiegał się o zwrot kosztów pogrzebu. Uzyskał odmowę ze względu na to, że pochówek miał miejsce poza UK.
O'Flynn odwołał się od odmowy i zarzucił urzędowi dyskryminację pracowników imigracyjnych. Powołał się na art. 7(2) rozporządzenia nr 11612/68 zgodnie z którym pracownik korzysta z takich samych przywilejów socjalnych i podatkowych jak pracownicy krajowi.
O;Flynn wnosił, że warunek pochówku na terytorium UK był niepośrednio dyskryminuje pracowników migracyjnych.
ORZECZENIE
Po 1, co się tyczy wydatków pogrzebowych, pomimo kosztów poniesionych, będą one tego samego typu I porównywalnej wysokości do tych poniesionych przez pracownika krajowego, oraz wszystkich pracowników migracyjnych którzy mogą, w przypadku śmierci członka rodziny, zorganizować pochowek w innym państwie członkowskim, wobec więzi które członkowie takiej rodziny zachowują z krajem pochodzenia.
Po 2, odmowa dotacji w przypadku pogrzebu mającego miejsce w innym państwie członkowskim, nie możne być uzasadniona przez wzgląd na zdrowie publiczne, lub świadczenia odnoszące się do kosztów pogrzebu, jako ze koszt transportu trumny do miejsca odległego od domu zmarłego nie jest pokrywany w żadnym wypadku, lub trudności dotyczących sprawdzenia kosztów poniesionych