|
ROY |
NEUMAN |
LEININGER |
PEPLOU |
NIGHTINGALE |
HENDERSON |
OREM |
WATSON |
ZDROWIE |
Stan i proces stawania się. Osobą zintegrowaną czyli zaadaptowaną do środowiska. To pełna integracja w zakresie fizjologicznym, koncepcji siebie, pełnionych ról i współzależności Ciągłe podejmowanie działań w kierunku osiągania indywidualnych celów: przeżycie, wzrost, rozwój Jako punkty między dwoma biegunami, dobrostanem i śmiercią |
Stan optymalnej równowagi, stabilności systemu. Utożsamianie z utrzymaniem zasobów energetycznych struktury podstawowej. Zjawisko entropii-rozproszenie-choroba. |
Taki poziom dobrostanu, który w danej kulturze jest zdefiniowany, wysoko wartościowany i praktykowany a równocześnie możliwy do osiągnięcia przez jednostkę, grupę w podejmowanych aktywnościach w sposób kulturowo satysfakcjonujący. Każda kultura ma swoje wzorce, formy, sposoby ekspresji i troszczenia się o zdrowie. Zdrowie ma charakter uniwersalny i zróżnicowany |
Symbol ruchu naprzód Synonim rozwoju osobowości, oznacza twórcze, produktywne życie zarówno osobiste jak i społeczne. Umiejętności interpersonalne i optymalny poziom lęku |
Użytkowanie tych wszystkich sił którymi człowiek dysponuje, nie tylko brak choroby Wzmacnianie zdrowia można osiągnąć poprzez pogłębianie wiedzy, naukę i wprowadzanie zmian w środowisku Potrzeba aktywności znaczenie czynników psychospołecznych |
Zdolność człowieka do niezależnego funkcjonowania w zaspakajaniu podstawowych potrzeb. Czynniki wpływające na realizowanie potrzeb to:-wiek, temperament,stan emocjonalny,stan socjalny,kulturowy, właściwości fizyczne i intelektualne |
Stan pełnego dobrego samopoczucia fizycznego, psychicznego,społecznego. Stan pełnej integracji strukturalnej i funkcjonalnej, stan pełnego rozwoju człowieka przejawiający się poczuciem szczęścia, zadowolenia, osiągania sukcesów w rozwoju osobowości |
Brak choroby,podejmowanie wysiłków w kierunku zapobiegania chorobie. Wysoki poziom funkcjonowania człowieka jako zintegrowanej całości fiz, psych.,społ., utrzymywanie w życiu pełnej adaptacji funkcjonalnej. Pełna harmonia psychiki, ciała, duszy człowieka, z innymi ludźmi i naturą |
OSOBA |
Holistyczny system adaptacyjny. System otwarty, całość składająca się z poszczególnych części będąca więcej niż suma tych części. Istota bio-psycho-społeczna która pozostaje w ciągłej interakcji ze środowiskiem |
Rozpatrywana jako człowiek, grupa, społeczność. System otwarty pozostający w ciągłej interakcji ze środowiskiem |
Istota kulturowa, rozpatrywana w powiązaniu z kulturą i ujmowana holistycznie. To także rodzina, grupy społeczne, instytucje i całe kultury |
Organizm który dąży do zmniejszenia napięcia wyzwolonego poprzez potrzeby. Rozwijający się system poprzez interakcje z innymi ludźmi i dzięki własnym możliwościom dokonywania zmian
|
Rozumiana holistycznie,łączy w sobie komponenty fiz., psych. I umysłowe, emocjonalne. Zawdzięcza zbawienie dobrostanowi fizycznemu, emocjonalnemu, moralnemu. Wszyscy są sobie równi |
Niezależna całość, cachująca się 14 uniwersalnymi potrzebami, które są zaspakajane w indywidualny sposób. Osobę ludzką cechują relacje pomiędzy ciałem i umysłem |
Zintegrowana wewnętrznie jedność zróżnicowana pod względem strukturalnym i funkcjonalnym Istota wyróżniająca się zdolnością do refleksji, samoświadomością, myśleniem abstrakcyjnym, posługująca się symbolami w komunikowaniu się i zdolnością do działań celowych Człowiek stale dąży do rozwijania swoich potencjalnych możliwości |
Siedlisko ludzkiej egzystencji, całościowy byt psychiczny, fizyczny, duchowy którego esencją jest dusza, duch. Człowiek jest czymś więcej niż suma części. Jest on osobą w pełni zintegrowaną i Funkcjonalną całością. |
ŚRODOWISKO |
Wszystkie warunki, okoliczności i działania zewnętrzne, które wpływają na rozwój i zachowanie człowieka i grupy. Środowisko oddziaływuje na człowieka poprzez bodźce |
Czynniki zew. i wew. Oraz wpływy otaczające człowieka jako system. Oddziaływuje na ustrój poprzez stresory:-interpersonalnr(międzyludzkie) -intrapersonalne(z wnętrza człowieka np. autoagresja) -ekstrapersonalne(hałas) środowisko wykreowane-niświadomie rozwinięte przez człowieka dla zachowania równowagi systemu(fiz-odruchy, psych-mech. Obronne, socjokulturowe-grupy społ., duchowe-podtrzymywanie nadziei. |
Kontekst środowiskowy -wywiera wpływ na zdrowie i wzorce opiekowania się troskliwości jednostek i grup społ. -konieczne jest jego rozumienie i badanie przy pomocy odpowiednich metod |
Procesy psychiczne człowieka -środowisko terapeutyczne:ustruktualizowane(sprzęt, reguła, metody leczenia) nieustruktualizowane(relacje międzyludzkie) |
Tworzą je czynniki otoczenia fiz. i mają wpływ na chorobę i zachorowalność Choroba-braki w środowisku Czyste środ.-zdrowie Styl życia-przewidywanie problemów zdrowotnych |
Ujmowane w odniesieniu do zaspokajania potrzeb -znaczenie zdrowego środowiska, rodziny, właściwego komunikowania się |
Człowiek i środowisko stanowią jedność -czynniki fiz.,chem.,społ., i biol. Wpływają na zdolności człowieka do samoopieki i na zapotrzebowanie na opiekę |
Brak definicji środowiska Środowisko wspierające rozwój człowieka jako istotny czynnik troszczenia się |
PIELĘGNIARSTWO |
Promowanie pełnej adaptacji człowieka do środowiska. Podmiotem szczególnej troski jest człowiek u którego stosowane zwykle mech. Obronne nie wystarczają do zachowania wewnętrznej integracji. Celem pielęgniarstwa jest pomaganie w osiąganiu lub utrzymaniu zdrowia poprzez możliwie pełną adaptację do środowiska. Warunkiem zrealizowania celu jest podejmowanie przez piel. Działań zorientowanych na wypracowanie z pacjentem efektywnych zachowań sprzyjających adaptacji i eliminowaniu zachowań nieefektywnych
|
Interwencje pielęgniarskie, działania: Prewencja-nie dopuścić aby stresor naruszył elastyczne linie obrony(promocja zdrowia) _wtórna-prewencja chorób -trzeciorzędowa-odwracanie skutków chorób |
Fenomen troskliwości transkulturowej. Rola pielęgniarki:zapewnienie opieki zgodnie z ludzkimi wartościami, sposobem życia. Trzy formy świadczenia pomocy: -zachowanie,utrzymanie.dotychczasowych wzorców zachowań -akomodacja,negocjowanie zmian -zmiana wzorców,przewartościowanie. Rodzaje wiedzy niezbędnej w pielęgnowaniu: ETIC-wiedza profesjonalna EMIC-uzyskana przez doświadczenie, nieprofesjonalna |
Proces terapeutyczny w który są zaangażowane 2 osoby, między nimi zachodzi interakcja, mają cel: przywrócenie zdrowia. Początek gdy jest potrzeba |
Służba Bogu poprzez niesienie ulgi człowiekowi _służenie człowiekowi -opieka nad zdrowiem aby zapobiegać zachorowaniom |
Unikatową funkcją pielęgniarki jest asystowanie człowiekowi zdrowemu lub choremu w podejmowaniu tych czynności znaczących dla zachowania zdrowia lub jego przywracania, także przy zapewnianiu spokojnej śmierci które podejmowałby sam gdyby miał potrzebną do tego siłę, wolę i wiedzę. Pomoc ta powinna być świadczona w taki sposób aby człowiek mógł się bez niej obejść tak szybko jak to możliwe. |
Służba społeczna wyróżniająca się spośród innych służb troszczeniem się -sztuka wspomagającego, twórczego podejścia, opanowania wiedzy, technik,sztukę komunikowania się, dyskutowania, koordynowania, zarządzania -unikatowa wiedza i dyscyplina praktyczna |
Koncepcja filozoficzna sugerująca troskliwość, delikatność -obejmująca wiedzę, myślenie, wartości, filozofię, zaufanie, działania podejmowane z pasją -nauka i sztuka |
POTRZEBY |
Adaptacja Proces:-podejmowanie działań w celu osiągnięcia integracji -od zadziałania bodźca do uruchomienia mech.obronnych do określonych reakcji -twórczy i pozytywny proces prowadzi do rozwoju. Stan:-wynik procesu adaptacji,dynamicznej równowagi ze środowiskiem, integracji. Wymiary:fizjologiczny,koncepcji siebie,pełnionych ról,współzależności |
|
|
4 fazy pielęgnacji I-orientacji II-identyfikacji III-eksploatacji i korzystania ze źródeł IV-zakończenie |
13 kanonów pielęgnowania(wietrzenie, higiena, słońce) Pacjent jest bierny |
14 uniwersalnych potrzeb |
Uniwersalne Rozwojowe-w etapach życia, w sytuacjach niekorzystnych dla rozwoju W dewiacjach |
Potrzeby:- przeżycia(biofiz) -funkcjonalne(psychofizyczne) -integracyjne(psychospołeczne) -dążenia do rozwoju(intrapersonalne,interpersonalne,samorealizacji) |
GROMADZENIE DANYCH |
Zbierania danych o reakcjach człowieka, o bodźcach działających, rozpoznanie nieefektywnych reakcji |
|
|
Orientacja, wstępne określenie potrzeb człowieka |
Obserwacja pacjenta |
Ocena potrzeb pacjenta i jego zdolności do ich zaspakajania |
Określenie potrzeb w zakresie samoopieki |
Do jakich potrzeb, na jakim poziomie dążenia do rozwoju |
DIAGNOZA |
Rozpoznanie poziomu adaptacji, rodzaju działających bodźców, nieefektywnych reakcjii |
Gromadzenie danych wstępnym określeniem zakresu koniecznych działań |
|
Orientacja i identyfikacja, wspólne poznanie się, wspólne ustalanie celów |
|
Określenie ograniczeń lub braku zdolności człowieka do zaspakajania potrzeb z uwzględnieniem siły woli i wiedzy |
Określenie deficytu w zakresie samoopieki |
Czy wystąpiły zaburzenia koncepcji siebie, pogorszenie interakcji |
CEL |
Określenie pożądanych zachowań aby osiągnąć stan adaptacji |
Określenie pożądanych zmian, interwencji koniecznych do utrzymania,wzmocnienia i przywrócenia stanu równowagi |
|
Identyfikacja celów, osób pomagających, metod postępowania |
Przekazanie informacji lekarzowi |
Udokumentowanie w jaki sposób pielęgniarka może asystować człowiekowi w zaspakajaniu tych potrzeb |
Wybór odpowiedniego systemu pielęgnowania i metod pomagania |
Zastosowanie czynników karatowych, zrozumienie, empatia |
REALIZACJA |
Odpowiednie oddziaływanie na bodźce, eliminowanie, minimalizowanie, utrzymanie lub zmiana bodźca |
Prewencje Interwencje pielęgniarskie |
|
Wykorzystanie dostępnych źródeł, eksploatacja |
Realizacja zleceń lekarskich |
Asystowanie w zaspakajaniu tych potrzeb z uwzględnieniem czynników wpływających na realizację |
Asystowanie, działanie za i dla pacjenta, kierowanie, doradzanie, udzielanie wskazówek, zarządzanie, wsparcie i edukowanie, stwarzanie środowiska sprzyjającego rozwojowi |
|
OCENA |
Porównanie osiągniętych zachowań z założonym wcześniej poziomem adaptacji, ewentualna modyfikacja wcześniejszych etapów procesu pielęgnacyjnego |
Ocena zmian, stopnia osiągnięcia celu. Określenie celów długoterminowych, ocena wyników pielęgnowania |
|
Zakończenie |
|
Ocena samodzielności w zaspokajaniu potrzeb |
Ocena czy iw jakiej formie oraz w jakim systemie powinna być kontynuowana opieka |
Czy rozwinęła się umiejętność do prawidłowego rozwoju |
OCENA TEORII |
|
|
|
|
|
|
|
|