DZIECI ULICY - WYKLADY, metodyka pracy w środowisku otwartym


Dzieci ulicy (wg Rady Europy) to dzieci do 18 r.ż., które przebywają na ulicy, mają tam swoje grupy rówieśnicze, przenoszą się z miejsca na miejsce, mają swój adres zamieszkania - rodziców lub instytucji, jednak z rodzicami lub tymi instytucjami mają bardzo słaby kontakt lub nie mają go wcale.

Opis położenia społecznego dzieci ulicy:

- są ofiarami wykorzystywania, odrzucenia, obojętności,

- doświadczają przemocy

- by przeżyć na ulicy podejmują różne działania, np. kradną, prostytuują się,

- często są niedożywione i w złej kondycji fizycznej

Dzieci Z ulicy - ulica jest ich domem, na ulicy się urodziły i wychowały. Dzieci NA ulicy - na ulicy przebywają okresowo

Inna definicja - Dzieci ulicy to dzieci od 3 do 18 r.ż., które są wychowywane w chłodzie emocjonalnym, w rodzinach dysfunkcjonalnych, przez rodziców uzależnionych od alkoholu lub nie mających czasu; to dzieci o zaburzonym poczuciu tożsamości i rozwoju psychospołecznym, uzależnione, z przeżyciami traumatycznymi, skierowane do placówek w których brakuje miejsca.

Typologie:

Sytuacja dzieci ulicy na świecie:

Na świecie życie ok. 120 mln dzieci ulicy.

- Sao Paulo - 30 tys.

- Brazylia - 7 mln

żyją na dworcach, placach, w fawelach - na obrzeżach dużych miast,

działają tam „szwadrony śmierci” - bezkarne strzelaniny do tych dzieci - „oczyszczanie miasta z pasożytów”

30-40 dzieci tygodniowo ginie na ulicy

W wyniku badań 100 dzieci ulicy w Rio de Janeiro wyróżniono 4 grupy:

1) dzieci pracujące na ulicy, ale mające oparcie w rodzinie i kontakt z rodziną, nocują w domu, ich średni czas pracy na ulicy to 3 lata, a ich średni wiek to 13 lat; ¾ z nich chodzi do szkoły, a ¼ należy już do gangu, dzieci te uważane są za najmniej zdemoralizowane

2) tzw. „pracownicy uliczni” - dzieci, których więzi z rodziną są rozluźnione, częściej mieszkają na ulicy, średni czas pracy na ulicy to 4 lata, ich średni wiek to 13 lat, 1/3 z nich się uczy, często popadają w konflikt z prawem, 2/3 z nich przebywało w zakładach karnych - II stopień marginalizacji

3) dzieci wyalienowane ze społeczeństwa - 15% wszystkich dzieci ulicy - mają za sobą przestępstwa, 4/5 z nich było w zakładzie karnym, ponad połowa jest w gangach, nie mają kontaktu z rodzinami, stale mieszkają na ulicy i są z tego dumne

4) członkowie bezdomnych rodzin, sprzedają na ulicach różne towary, ich średni wiek to 10 lat, stale mieszkają na ulicy, wysoki odsetek tych dzieci przebywa w zakładach karnych

średni wiek tych dzieci to 6-8 lat, ciężko pracują, średni dzień pracy to 7-9 godzin

- choroby - AIDS - śmierć rodziców

- wojny domowe - „dzieci wojny” - 120 tys. najmłodszych widzi szansę na życie w wojsku, to „mięso armatnie”, w Liberii jest oddział wojska złożony z dzieci 9-10-letnich

Ruanda - ponad połowa dzieci straciło ojca lub matkę z powodu AIDS, a 1/3 dzieci straciło oboje rodziców

Stolica Konga - 10 tys. dzieci ulicy - podział:

  1. 8-12 lat - czatują przy restauracjach, czekają na jedzenie, zatrudniane do zmywania naczyń,

  2. 12-14 lat - sprzedają na ulicach, przenoszą towary

  3. 15-17 lat - pilnują aut, rozładowują pociągi

Nairobi - 60-100 tys. dzieci ulicy - policja ich wyłapuje i zamyka w więzieniach

W tych krajach dzieci ulicy są problemem kryminalnym, a nie społecznym.

Formy pomocy dzieciom ulicy w innych państwach.

Nacisk kładziony jest na środowisko życia dzieci z rodzin bogatych, gdyż rocznie 50 tys takich dzieci ucieka z domów do wielkich miast np. do Berlina.

Tworzone są tzw. punkty kontaktowe, a opieka nad tymi dziećmi należy do Krajowego Urzędu ds. Młodzieży w ramach którego działa grupa pracy „Kryzys” - zaspokaja podstawowe potrzeby dzieci, organizuje im naukę i pracę.

Rodzice nie radzący sobie z dzieckiem mogą złożyć wniosek o pomoc, wyszukiwana jest wtedy tzw. „grupa dzienna” dla dziecka z takiej rodziny dysfunkcyjnej. Zasady pracy w grupie dziennej:

  1. praca pedagogiczna w grupach (zmiana postaw)

  2. pomoc indywidualna, pomoc w nauce

  3. praca z rodzicami

Funkcjonuje Urząd ds. Młodzieży

Podstawą jest praca z rodziną, wspieranie rodzin, prewencja, dziecko objęte jest pomocą od żłobka, włączeni do pracy są również sąsiedzi.

Stworzono zawód pracownika ulicznego - Mobilny Pedagog ds. specjalnych.

Podstawą jest praca z rodzicami, zobowiązanie do uczestnictwa w zajęciach

  1. spotkania grupowe co 2 tyg

  2. spotkania grupowe sobotnio-niedzielne z rodzicami i dziećmi

  3. praca z rodziną po opuszczeniu ośrodka

Organizacja „Na ratunek”, dzieci rumuńskie często są „nieudokumentowane”, więc trzeba rozwiązać ich kwestię prawną.

Działa Centrum Młodzieżowe - Policja Społeczna.

Projekty „Spróbuj zachowywać się inaczej”, czy „Motorcross”

- Amsterdam - program dla bezdomnej młodzieży do 23 r.ż.

- Roterdam - program „Pomóc młodym ludziom tam, gdzie oni są” - ukierunkowanie na potencjał a
nie na problem - dla osób do 25 r.ż.

W Afryce pierwszy ośrodek finansowany przez Caritas powstał w 1988r.

Organizacja „Wyjść naprzeciw” - zajmuje się głównie zdrowiem

„Słońce dla wszystkich dzieci” - nauka czytania i pisania raz w tygodniu na ulicy

W niektórych krajach są azyle dla dzieci - miejsce tymczasowego zakwaterowania. Pierwszy powstał w 1990r.

Działa także Międzynarodowe Katolickie Biuro ds. Dzieci - dąży do integralnego rozwoju dziecka, promuje prawa dzieci, prowadzi programy długoterminowe w różnych częściach świata.

Praca pedagoga ulicy

Cechy, które powinien mieć pedagog ulicy:

- poczucie humoru - by „rozbrajać” sytuacje trudne, zdobyć przychylność dzieci i sobie samemu ulżyć

- pasja - by zarażać czymś pozytywnych dzieci

- odporność psychiczna - by nie przenosić pracy do domu

- charyzma

- zdolności organizatorskie

- szczerość, autentyczność

- otwartość, łatwość nawiązywania kontaktów

Etapy pracy pedagoga ulicy:

  1. wybór dzielnicy

  2. znalezienie i zagospodarowanie bazy - świetlicy, miejsca spotkań - po przedstawieniu projektu pracy istnieje możliwość otrzymania budynku od Urzędu Miasta

  3. reklama - media, prasa, ulotki, plakaty

  4. nawiązanie kontaktu z instytucjami - Ośrodek Pomocy Społecznej, szkoła, kościół, okoliczne sklepy i bary, wszystkie miejsca, gdzie można zostawić informacje, powiesić plakat czy spotkać rodziców

  5. nawiązanie kontaktu z dziećmi - dzieci już wiedzą kim jest ten pedagog ulicy, wiedzą o nim - „zagadanie” - zapytanie o godzinę, o jakieś miejsce np. aptekę czy sklep lub wykorzystanie kogoś kto już w środowisku tych dzieci jest znany i ma zaufanie.

Najlepiej, gdy na ulicę wychodzą dwie osoby - para, kobieta i mężczyzna. Jest to ważne, by mieć świadka, bo na ulicy wszystko może się zdarzyć, dla bezpieczeństwa.

  1. podział środowiska dzieci na dwie grupy:

    1. dzieci chętne do współpracy

    2. dzieci stawiające opór, niechcące współpracować - to grupa docelowa dla pedagoga

  2. ustalenie zasad, regulaminu - zawarcie kontraktu! - ustalenie planu dnia, utworzenie samorządu dzieci itd.

  3. organizowanie zajęć:

- interpersonalnych

- gospodarczych - zmywanie naczyń, porządki, pranie, gotowanie

- edukacyjnych - odrabianie lekcji itp.

- profilaktyczne, dotyczących bezpieczeństwa

- sportowych

- kulturalnych

- poradnictwo zawodowe czy edukacyjne

  1. nawiązanie współpracy z rodzicami

Zasady pracy na ulicy:

  1. systematyczność pojawiania się na ulicy, by stać się stałym elementem tego środowiska

  2. poszanowanie otoczenia - pedagog to gość

  3. nie zmuszanie do czegokolwiek i świadomość istniejących zagrożeń

  4. nie etykietyzowanie

  5. bycie kreatywnym i aktywnym

  6. zwrócenie uwagi na to, co samemu się wnosi w kontakt z dziećmi i na to, co można tym dzieciom zaoferować



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Metody pracy w środowisku otwartym, Pedagogika
zozy, Studia-PEDAGOGIKA, PEDAGOGIKA III ROK(resocjalizacyjna), metodyka pracy w środowisku otwartym
MONAR, metodyka pracy w środowisku otwartym
Ośrodki katolickie, metodyka pracy w środowisku otwartym
na metodyke, Studia-PEDAGOGIKA, PEDAGOGIKA III ROK(resocjalizacyjna), metodyka pracy w środowisku ot
TADA, metodyka pracy w środowisku otwartym
Rodzaje narkotyków, metodyka pracy w środowisku otwartym
Fundacja dla Polski, Studia-PEDAGOGIKA, PEDAGOGIKA III ROK(resocjalizacyjna), metodyka pracy w środo
Krajowy Komitet Wychowania Resocjalizujacego, metodyka pracy w środowisku otwartym
świetlica socjoterapeutyczna, Dokumenty UŚ Pedagogika resocjalizacyjna, 6 sem, Metody pracy w środow
prywatne ośrodki, Studia-PEDAGOGIKA, PEDAGOGIKA III ROK(resocjalizacyjna), metodyka pracy w środowis
Wszystkie wyklady Metodyka pracy opiekunczo-wychowawczej, Pedagogika
EMOCJE U DZIECI W WIEKU PRZEDSZKOLNYM, METODY PRACY Z DZIEĆMI W PRZEDSZKOLU Ś
Wykłada Metodyka pracy kompensacyjno korekcyjnej z dziećmi ze specjalnymi trudnościami w uczeniu
metodyka pracy opiekuńczo wychowawczej, Instytucjonalne formy pomocy dzieciom i młodzieży w środowis
KURATOR SĄDOWY – KURATELA SĄDOWA, Studia, Uczelnia, Metodyka pracy profilaktyczno - wychowawczej w ś
Metody pracy opiekuńczo wychowawczej- wykłady(1), pedagogika, wszystko razem - na pewno przydatne na
METODYKA PRACY OPIEKUŃCZO, Szkoła - studia UAM, resocjalizacja semestr 4 (rok 2), Metodyka pracy op-
swietlica a potrzeby, Studia, Uczelnia, Metodyka pracy profilaktyczno - wychowawczej w środowisku

więcej podobnych podstron