Dzieli się on na trymestry, a wiec trzy równe odcinki czasowe, z których każdy obejmuje trzy miesiące.
2. Organogeneza człowieka
Zaczątki narządów pojawiają się już w fazie rozwoju zarodkowego to znaczy między czwartym, a ósmym tygodniem.
3. Babińskiego odruch, objaw Babińskiego, objaw podeszwowy, odruch bezwarunkowy polegający na odgięciu do góry palucha i zgięciu pozostałych palców stopy podczas drażnienia skóry podeszwy. U osób dorosłych jest to odruch nieprawidłowy (normalny u dzieci do 4. roku życia), świadczący o uszkodzeniu ośrodkowego układu nerwowego (u zdrowego dorosłego człowieka po podrażnieniu skóry stopy zginają się wszystkie palce).
4. Na czym polega odruch Moro?
Odruch Moro, odruch obejmowania — odruch zwany „pierwotną reakcją na wstrząs”, charakteryzujący się gwałtowną zmianą położenia ciała noworodka pod wpływem jakiegoś bodźca. Spowodowany jest nagłym hałasem, ostrym dźwiękiem, uderzeniem. Noworodek reaguje energicznym wyprostowaniem rąk i nóg, wygięciem pleców w łuk i odchyleniem głowy do tyłu, po czym zaciska pięści, a odrzuconymi wcześniej na boki rękami wykonuje powolny ruch objęcia klatki piersiowej. Dziecko jest przy tym zaskoczone, przestraszone lub po prostu krzyczy. Odruch Moro zanika w 4.-5. miesiącu życia niemowlęcia.
5. CZYNNIKI ZABURZAJĄCE ROZWÓJ W OKRESIE PRENATALNYM
(nasz referat)
6. Zmiany fizjologiczne niemowlęcia; rozwój postawy, poruszania się, chwytu i manipulacji
Zmianom fizjologicznym towarzyszy rozwój pionowej postawy ciała. Już około 3 - 4 miesiąca życia dziecko posiada umiejętność podnoszenia i utrzymywania główki. W 8 miesiącu niemowlę potrafi samodzielnie siedzieć (jeśli wcześniej zostało posadzone, utrzymuje się w tej pozycji w 5 - 6 miesiącu). Poprzedza to raczkowanie (początek przypada na około 10 - 11 miesiąc) i chodzenie (12 - 13 miesiąc). Reasumując można stwierdzić, że w końcu pierwszego roku życia (9 - 12 miesiąc) następuje pełna pionizacja ciała.
Rozwój ruchowy, zwłaszcza w początkowych fazach staje się miarą dojrzewania układu nerwowego. Zależności te pomiędzy nabywaniem przez dziecko nowych umiejętności a rozwojem ośrodkowego układu nerwowego dobrze oddaje termin rozwój psychoruchowy. Warto też zaznaczyć, że zmiany w zakresie motoryki następują zgodnie z prawami rozwojowymi:
cefalokaudalnym - najpierw rozwija się obszar głowy (możliwe są ruchy gałek ocznych, dowolne ruchy głowy), później tułowia (ruchy rąk, tułowia), a następnie kończyn dolnych (chodzenie)
proksymodystalnym - zmiany następują w kierunku od osi podłużnej ciała na boki, szybciej rozwijają się mięśnie usytuowane w pobliżu kręgosłupa, później mięśnie kończyn górnych
łokciowo - promieniowym - palce dłoni nabierają sprawności od małego palca piątego do kciuka.
7. Ważnym elementem rozwoju motoryki są zmiany w zakresie umiejętności dowolnego chwytania i manipulacji. -chwyt prosty
-dłoniowo-łokciowy
-nożycowy
-pęsetkowy
8. . Etapy rozwoju lokomocji
a) przewracanie się z boku na bok.
b) przewracanie się z pleców na brzuszek i na odwrót ( 6 m-c)
c) pełzanie - wykorzystanie siły rąk, nogi odgrywają rolę pomocniczą
d) raczkowanie
e) samodzielne stanie, trzymając się czegoś (9 m-c)
f) pierwsze samodzielne kroki (około 1 roku)
g) dziecko samodzielnie chodzi - kroki krótkie i niepewne, dla utrzymania równowago pomaga sobie rękami
h) przed ukończeniem 2-go roku życia dzieci umieją chodzić bokiem, tyłem, stać na jednej nodze przy pewnej pomocy. Potrafią stąpać na czubkach palców
i) doskonalenie chodu - zanikają współruchy, dziecko uczy się uruchamiać jedną nogę przed postawieniem drugiej.
j) 2 lata - wspinanie się. Dziecko potrafi wejść i zejść ze schodów. Wchodzi w pozycji wyprostowane z pomocą poręczy schodów lub ręki osoby dorosłej. Do zrobienia kroku używa zawsze tej samej nogi. W tym wieku dziecko zbiegać i wbiegać na nieduże wzniesienia.
k) 3 lata - wchodzi po schodach, stawia nogi naprzemiennie, omija przeszkody
l) 6 lat - biegnąc unosi kolana, stawia nogi na palcach, kroki są dłuższe ruchu harmonijne.
ł) 7 lat - porusza się podobnie do człowieka dorosłego
m) 11-12 lat - dziecko opanowuje różnego rodzaju umiejętności sportowe (pływanie, jazda na łyżwach i nartach).
Jazda na rowerku 3- i 2-kołowym. Drugi rok życia dzieci pchają przed siebie rowerek. W 3 lub 4-tym roku życia przy dobrych warunkach (możliwości uczenia się) każde dziecko potrafi jeździć na rowerku 3-kołowym. Około 6-tego roku życia, a czasami wcześniej dzieci dorastają do roweru 2-kołowego. Umiejętność tę wymagającą równowagi i sprawności lokomocyjnych dzieci osiągają po okresie od 6-ciu m-cy do roku ćwiczeń.
9. Gaworzenie - wczesny etap rozwoju mowy po krzyku i głużeniu, pojawiający się ok. 6 miesiąca życia, powtarza dźwięki zasłyszane z otoczenia
10.
Wyróżniamy dwa rodzaje wokalizacji. Pierwsza z nich, to wokalizacja wewnętrzna (subwokalizacja), czyli powtarzanie czytanego tekstu w myślach (dialogiem wewnętrznym). Drugi rodzaj, to wokalizacja zewnętrzna, która polega na szeptaniu, a nawet głośnym wymawianiu tekstu.
Subwokalizacja występuje niemal u każdej osoby, która nie przechodziła kursu szybkiego czytania. Wokalizacja zewnętrzna występuje rzadziej.
11. Funkcja symboliczna W wieku przedszkolnym u dziecka pojawia się zdolność poprzypominania sobie nieobecnych przedmiotów i zjawisk za pomocą symboli i znaków, którą Piaget nazwał funkcją symboliczną. Wiąże się ona z odkryciem i modyfikowaniem relacji pomiędzy elementem oznaczanym a elementem oznaczającym. Zabawa symboliczna pojawia się już we wczesnym dzieciństwie i polega na zastępowaniu jednych przedmiotów innymi. Dziecko przedstawia w zabawie to, co o rzeczywistości widziało. Czyni to w formie reprodukcji własnych działań na niby (np. udaje płacz dziecka) lub zapożyczenia działań obserwowanych (np. naśladuje zaobserwowane czynności).
najogólniejszym tego słowa znaczeniu - to działalność wykonywania dla przyjemności. Obok pracy i uczenia się jest ona główną formą aktywności dzieci. Zdaniem wielu znawców zagadnienia zabawa pełni szereg funkcji, z których najważniejszą jest zaspokojenie indywidualnych i społecznych potrzeb dziecka, a także poznawanie rzeczywistości i dostosowywanie jej do własnych potrzeb. Zabawy przygotowują dziecko do dalszego życia. Zaspokajają potrzeby aktywności i poznawania rzeczywistości. Kształtują i rozwijają zmysły dziecka, wzbogacają jego wyobraźnię i życie uczuciowe, wpływają na rozwój społeczny. Zabawy rozwijają myślenie, spostrzegawczość, pamięć, uwagę, orientację, wyobraźnię i inteligencję twórczą. Uczą wytrwałości. Rozwijają poczucie koleżeństwa i przyjaźni. W zabawach i grach zespołowych dziecko dostrzega konieczność podporządkowania się regułom. Uczy się nie tylko wygrywać, ale i przegrywać. Zabawy rozwijają także sprawność fizyczną dziecka. Ćwiczą mięśnie, usprawniają działanie systemu nerwowego. Przez aktywność zabawową dziecko rozwija swój umysł, rozszerza swoje doświadczenia, doskonali sprawności i umiejętności psychiczne i fizyczne, rozwija się intelektualnie i emocjonalnie.
13. Wyróżnia się następujące rodzaje zabaw:
1. Zabawy manipulacyjne
2. Zabawy konstrukcyjne
3. Zabawy tematyczne
4. Zabawy badawcze
5. Zabawy ruchowe
6. Zabawy dydaktyczne
Ze względu na formalne kryteria wyróżnia się jeszcze takie rodzaje zabaw jak: swobodne, kierowane, samotne - indywidualne, grupowe, równoległe, wspólne, zespołowe. Wszystkie rodzaje zabaw są ze sobą bardzo powiązane, istnieje wiele zabaw mieszanych..
14. okres niemowlęcy to okres inteligencji sensoryczno - motorycznej
15. okres poniemowlęcy to okres kształtowania się wyobrażeń przedoperacyjnych
16.
Charakterystycznym rodzajem zabaw dzieci w wieku poniemowlęcym są zabawy:
a) ruchowo - manipulacyjne.
b) zabawy tematyczne.
c) Umiejętność pokonywania przeszkód, systematyczność, wytrwałość, rozwój uwagi,
wyobraźni, myślenia, precyzji ruchów - kształcą zabawy konstrukcyjne.
17.holofraza - jednowyrazowe zdania; pojedyncze wyrazy łączone przez słuchacza z kontekstem sytuacyjnym i wskaźnikami pozawerbalnymi (mimiką, gestami). , ok. 1 r. ż
18. Rozwój motoryczny. Czas średniego dzieciństwa jest to okres, który charakteryzuje się dużą potrzebą ruchu. Korpus dziecka ulega wydłużeniu na skutek rozrostu kończyn. Obserwuje się u dziecka coraz więcej chęci do biegania, chodzenia, maszerowania, skakania, wspinania się na różne przedmioty, pokonywania wszelakich przeszkód. Jednak ruchy dziecka trzy i czteroletniego nie są jeszcze wystarczająco skoordynowane. Dużo
w nich niepewności, chwiejności i oszczędności. Dopiero w piątym roku życia następuje intensywna stabilizacja ruchów postawno - lokomocyjnych. W wieku pięciu lat dziecko przeżywa swój złoty okres w rozwoju ruchowym. Zwiększa się jego zdolność swobodnego biegania i chodzenia. Umie maszerować do rytmu. Nabiera płynności i harmonii ruchów. Zaczyna prawidłowo kopać piłkę i coraz wyżej skakać. Kształtują się wówczas także funkcje motoryczne, które pozwolą mu na sprawniejsze wykonywanie różnych czynności manipulacyjnych. Osiąga precyzyjność i dokładność ruchów palców, dłoni, stóp. Dzięki temu dziecko zaczyna się interesować takimi zajęciami, które wymagają od niego owej precyzyjności. Sięga po drobne przedmioty, bawi się guzikami, drobnymi elementami zabawek. Dziecko w wieku pięciu lat potrafi nawet nawlec nitkę do igły. Jego rysunki
są coraz bardziej dokładne i szczegółowe. Sześciolatki usprawniają nabyte w tym okresie funkcje motoryczne, tak więc ich bieganie staje się bardziej harmonijne, elastyczne
i szybsze. Skoki bardziej dynamiczne i zdecydowane. Paluszki u rączek jeszcze bardziej zdolne do precyzyjnych ruchów. Dziecko staje się na tyle sprawne motoryczne, że zyskuje dużą samodzielność w wykonywaniu podstawowych czynności. Można zauważyć również pewne różnice w sprawności motorycznej i w zainteresowaniach ruchowych, jakie przejawiają dziewczynki i chłopcy.
19
a) Zabawy tematyczne -
b) Zabawy konstrukcyjne
20. W rysunku dziecka można wyodrębnić następujące stadia:
stadium bazgrot:
linearne
figuralne
stadium uproszczonego i prymitywnego schematu
stadium wzbogaconego i udoskonalonego schematu
21. 5 r. ż
22. Słuch fonematyczny (fonemowy).
Słuch fonematyczny leży u podstawy rozumienia wypowiedzi ustnych, umożliwiając prawidłowy odbiór i różnicowanie dźwięków mowy, czyli prawidłową analizę i syntezę słuchową wyrazu (wypowiedzi). Analiza i synteza słuchowa stanowią mechanizm czytania i pisania, obejmują następujące umiejętności: wyodrębnianie zdań z potoku mowy, wyrazów w zdaniach, a także sylab i głosek w wyrazach - w wyniku analizy słuchowej wyrazu dziecko potrafi podzielić go na sylaby np. kogut -> ko-gut, albo na głoski : kogut -> k-o-g-u-t, natomiast w wyniku syntezy potrafi scalić w układ słuchowy (wyraz) sylaby np. ko-gut -> kogut, albo głoski k-o-g-u-t -> kogut. Odpowiednio wykształcony słuch fonematyczny umożliwia również prawidłową wymowę, wychwytywanie różnic między słowami podobnie brzmiącymi, ale mającymi inne znaczenie (np. kosy-kozy, półka-bułka, bucik-budzik). Słuch fonematyczny pełni rolę autokontrolera wypowiedzi i dlatego jego sprawność pozwala mowie wykształcić się w sposób prawidłowy.
23. okres przedszkolny to okres rozwoju operacji kokretnych
24. Neologizmy przeciwieństwo archaizmów słowa nowe innowacje Tworzone są przede wszystkim z konieczności nazywania nowych przedmiotów i pojęć.
25.
a) 3-4
b) edukacja wczesnoszkolna
26. Przez tożsamość płciową (ang. gender identity) albo tożsamość płci rozumie się psychologiczną, kulturową płeć - gender, z którą jednostka się identyfikuje. Kulturowo i spolecznie zdeterminowane wyobrażenie własnej osoby - koncepcja samej lub samego siebie - jako kobiety (dziewczyny) lub mężczyzny (chłopca). Jest to forma tożsamości społecznej. U większości ludzi tożsamość płciowa jest zgodna z fizycznymi cechami płciowymi. Jest ona tożsamością jednej z ról płci, która zaczyna się kształtować w okresie wczesnodziecięcym, kiedy to jednostka uczy się dostrzegać i odpowiadać na kierowane pod jej adresem społeczne oczekiwania.Osoby, u których taka zależność nie występuje lub występuje w mniejszym zakresie, określa się jako transgenderyczne lub transseksualne.
27. Rozwój społeczny
W okresie późnego dzieciństwa dziecko staje się członkiem formalnej grupy jaką jest klasa szkolna. Od umiejętności komunikacyjnych dziecka, jego orientacji w zachowaniu innych osób zależeć będzie nawiązywanie kontaktów w grupie z znalezienie w niej swego miejsca. Może to być pozycja dziecka popularnego, wybieranego do wspólnych zabaw, lubianego; dziecka odrzuconego, z którym nikt z grupy nie chce wchodzić w kontakt, dziecka kontrowersyjnego, które przez jednych jest bardzo lubiane, a przez innych odrzucane oraz dziecka, które nie wyróżnia się w grupie, nie jest zauważane.
Zajmowane pozycje cechuje brak trwałości, często się zmieniają. Badania wykazały, że trwała jest jedynie pozycja dziecka odrzuconego. Pozycje tę zajmują zwykle dzieci, które rzadko rozmawiają z innymi, często zaś wzniecają bójki i kłótnie oraz unikają udziału w działaniach wymagających współpracy.
Przyjaźnie w okresie późnego dzieciństwa oparte są na wzajemnym zaufaniu i udzielaniu sobie nawzajem pomocy. Przyjacielem staje się dziecko ze względu na swoje cechy, a nie na posiadane przedmioty czy uczestniczenie w zabawie. Pod koniec tego okresu przyjaźń staje się trwałą relacją oparta na wspólnocie zainteresowań i podobieństwie cech osobowości.
28. Dojrzałość szkolna to gotowość dziecka do rozpoczęcia systematycznej nauki, to gotowość do wejścia w nowe obowiązki i nowe środowisko. Tym pojęciem określa się zarówno dojrzałość fizyczną jak i umysłową, społeczną i emocjonalną.
Dojrzałość umysłowa dziecka przejawia się w zainteresowaniu nauką, zwłaszcza czytaniem, pisaniem, liczeniem, zaciekawieniem zjawiskami zachodzącymi w najbliższym otoczeniu,. Dziecko dojrzałe umysłowo potrafi skupić uwagę przez dłuższy czas na tej samej czynności, potrafi z uwagą śledzić treść opowiadanej czy czytanej bajki. Jego mowa jest poprawna pod względem artykulacyjnym, a słownictwo jest na tyle bogate, że bez problemu potrafi porozumiewać się z innym. Nie ma problemów ze zrozumieniem przekazywanych wiadomości, poleceń, instrukcji czy treści czytanego opowiadania, bajki, lektury. Dziecko 7 letnie ma już pewien bagaż doświadczeń, spostrzeżeń, który umożliwia mu rozwój wyobraźni i myślenia pojęciowego. Dziecko dojrzałe do szkoły potrafi doprowadzić rozpoczętą pracę do końca, bo ciekawi go wynik swoich poczynań.
29. jakich sfer rozwoju dotyczy dojrzałość szkolna?
Dziecko dojrzałe społecznie
Dojrzałość fizyczna
Dojrzałość emocjonalna
30. młodszy wiek szkolny to okres kształtowania się operacji konkretnych
31. okres adolescencji to okres rozwoju operacji formalnych