Przedmiotem nauki o finansach publicznych są zjawiska i procesy związane z powstawaniem i rozdysponowywaniem środków publicznych, zapewniających funkcjonowanie sektora publicznego. Nauka o finansach publicznych musi analizować przyczyny, dla których tworzy się finanse publiczne i skutki jakie wywołuje w gospodarce tworzenie finansów publicznych.

Nauka o finansach ma udzielać odpowiedzi na pytania:

1)Dlaczego władze publiczne zgłaszają popyt na pieniądze i w jakiej wysokości?

2)W jaki sposób mogą być tworzone zasoby pieniężne przez władze publiczne?

3)Jakie czynniki powinny decydować o wielkości tych środków pieniężnych?

4)Jakie skutki dla gospodarki i społeczeństwa powoduje kreowanie popytu na pieniądz przez władze?

5)Jakie skutki przynosi redystrybucja tych środków przez władze?

6)Jakie zabezpieczenie należy wprowadzić, aby ograniczyć negatywne redystrybucji?

7)Jakie dziedziny życia społ. powinny być finansowane i w jakich proporcjach?

8)Jaka powinna być organizacja aparatu finansowego, aby zabezpieczyć te cele?

9)Jakie techniki gromadzenia i rozdysponowania powinny być stosowane w praktyce?

Fundusze publiczne są gromadzone na zasadzie przymusowej. Są przeznaczone na zaspokojenie potrzeb publicznych ogółu społeczeństwa. Finanse prywatne służą do realizacji celów osobistych. Działalność finansowa w zakresie finansów publicznych rzutuje na ogólną równowagę państwa. Działalność finansowa osób prawnych dotyczy bezpośrednio pojedynczego podmiotu gospodarczego, a w szczególności jego kondycji finansowej.

Funkcje finansów.

A: 1)funkcja alokacyjna

A: 2)funkcja redystrybucyjna

A: 3)funkcja stabilizacyjna

A: 4)funkcja fiskalna

A: 5)funkcja stymulacyjna

A: 6)funkcja kontrolna

Funkcja alokacyjna finansów to rozmieszczenie podst. czynników produkcji w różnych działaniach gospodarczych.

Alokacja w działalności rynkowej występuje za pośrednictwem finansów tzn. przez tworzenie zasobów pieniężnych oraz ich wydatkowanie. Istota funkcji alokacyjnej polega na tym, że finanse są narzędziem alokacji zasobów w gospodarce rynkowej.

Funkcja redystrybucyjna polega na tym, że zgromadzone środki są przez państwo rozdysponowywane za pomocą dotacji, transferów socjalnych do sfer najuboższych.

Funkcja stabilizacyjna jest to oddziaływanie za pomocą instrumentów polityki finansowej i monetarnej na globalny popyt w gospodarce. Działanie funkcji stabilizacyjnej powinno zapewnić możliwie pełne wykorzystanie ekonomicznego potencjału gospodarki, wysokiego stopnia zatrudnienia i wysokiego tempa wzrostu gospodarczego.

Funkcja fiskalna jest to gromadzenie zasobów pieniężnych w celu realizacji określonych celów państwa.

Funkcja stymulacyjna jest to wybiórcze pobudzanie wybranych zjawisk i procesów gospodarczych.

Funkcja kontrolna jest to sposób kontrolowania przedsiębiorstwa bądź budżetu państwa.

Model finansowy przedsiębiorstwa I

Model finansowy przedsiębiorstwa II

Niedomagania (zakrzepy) w obiegu gotówki mogą być spowodowane:

1) W nieprawidłowej ocenie wszystkich funduszy potrzebnych do powstania przedsiębiorstwa i uruchomienia produkcji.

2)Nieprawidłowej strukturze kapitałów własnych do kapitałów obcych

3)Nieprawidłowa struktura podziału majątku na majątek trwały i obrotowy.

4)Nieprawidłowe podejmowanie decyzji w zakresie inwestycji.

Niepowodzenia w działalności finansowej przedsiębiorstwa mogą być spowodowane:

1)Niewiarą w skuteczność prawidłowych decyzji finansowych

2)Unikaniem podejmowania decyzji niosących ryzyko

3)Biernym ewidencjonowaniem zdarzeń gospodarczych i prowadzeniem adekwatnej do tego polityki finansowej

Działalność finansową przedsiębiorstwa można podzielić na trzy obszary :

1)dot. sposobu gospodarowania w zakresie finansowania bieżącej działalności

2)dot. sposobu gospodarowania w zakresie przyszłych inwestycji rzeczowych i finansowych

3)dot. sposobu gospodarowania w zakresie generowania i podziału wyniku finansowego

Pierwszy obszar działalności finansowej służy :

1)Do określenia, jaką ilość środków należy zgromadzić do sfinansowania majątku p-stwa.

2)Do określenia prawidłowej struktury między majątkiem trwałym i obrotowym.

3)Utrzymania płynności finansowej t.j. do regulowania bieżących zobowiązań p-stwa.

4)Utrzymania prawidłowej struktury między kapitałami własnymi a obcymi.

Działalność w drugim obszarze działalności finansowej polega na:

1)Określeniu spodziewanych efektów z przyszłych inwestycji.

2)Możliwości sfinansowania inwestycji ze środków własnych bądź obcych.

3)Uwzględnieniu sytuacji na rynku danego produktu.

4)Wyznaczeniu środków finansowych na poszczególne etapy inwestycyjne.

Działalność w trzecim obszarze działalności finansowej polega na:

1.Określeniu rozmiaru i struktury przyszłych przychodów pieniężnych.

2.Określenie rozmiaru i struktury kosztów uzyskania przychodów przedsiębiorstwa.

3.Uwzględnieniu podatków i opłat obowiązkowych.

4.Określenie rozdysponowania zysków p-stwa.

Celem prawidłowej gospodarki finansowej p-stwa jest :

A: 1)Zysk p-stwa

A: 2)Rozwój p-stwa

A: 3)Wartość rynkowa p-stwa

Majątek przedsiębiorstwa można podzielić na trwały i obrotowy.

W skład majątku trwałego wchodzi:

1)Wartości niematerialne i prawne

2)Rzeczowy majątek trwały

3)Finansowy majątek trwały

W skład wartości niematerialnych i prawnych wchodzą :

1.Koszty organizacji poniesione przy założeniu bądź rozszerzeniu spółki akcyjnej.

2.Koszty prowadzenia prac badawczo rozwojowych.

3.Wartość firmy-(reputacja , renoma).Różnica między wart. rynkową a ceną jaką chce ktoś zapłacić(wart. może być ujemna)

4.Inne wartości niematerialne i prawne:

a) projekty wynalazcze

b)programy komputerowe

c)koncesje

d)prawo do korzystania z rozwiązań typu know-how

e)zaliczki na poczet wartości niemat. i prawn.

Do rzeczowego majątku trwałego zalicza się:

1)Grunty własne

2)Budynki i budowle

3)urządz. techniczne i maszyny

4)Środki transportu

5)Inwesycje rozpoczęte oraz zaliczki na poczet inwest.

Do finansowego majątku trwałego zalicza się:

1)Udziały i akcje

2)Papiery wartościowe

3)Udzielone pożyczki długoterm. oraz inne składniki finansowe majątku trwałego

4)Należności długoterminowe

Należności długoterminowe są to kwoty należne przedsiębiorstwu od innych podmiotów gosp. za wykonane usługi bądź produkty, o okresie zwrotu dłuższym niż 1 rok finansowy.

W skład majątku obrotowego wchodzą:

1)Zapasy

2)Należności i roszczenia

3)Papiery wartościowe przeznaczone do obrotu

4)Środki pieniężne

5)Rozliczenia międzyokresowe

Do zapasów zaliczane są:

1)Materiały i surowce, półfabrykaty, opakowania, paliwo, części zamienne, półprodukty i produkcja w toku

2)Produkty gotowe

3)Towary stanowiące rzeczowe składniki majątku nabyte w celu dalszej odsprzedaży

4)Zaliczki na poczet dostaw materiałów, towarów i usług

Do należności i roszczeń zaliczane są:

1)Należności z tytułu dostaw towarów i usług - należności od odbiorców

2)Należności z tyt. podatków, składek ubezp. społecznych lub należnej dotacji z budżetu

3)Pozostałe należności:

-należności od pracowników z tytułu pobranych wcześniej zaliczek oraz od innych osób fizycznych i prawnych

-należności dochodzone na drodze sądowej

Do papierów wartościowych jako składniku majątku obrotowego zalicza się akcje, obligacje, bony skarbowe zakupione w celu dalszej odsprzedaży, a także czeki i weksle obce płatne w okresie dłuższym niż 3 m-ce od daty ich wystawienia oraz akcje własne nabyte zgodnie z przepisami prawa handlowego.

Do środków pieniężnych jako składniku majątku obrotowego zaliczamy:

1)Środki pieniężne w kasie przedsiębiorstwa

2)Środki pieniężne w banku na rachunku bieżącym i innych

3)Inne środki pieniężne: czeki obce gotówkowe i rozrachunkowe oraz weksle obce z terminem realizacji do 3-ch miesięcy.

Rozliczenia międzyokresowe pozwalają wyeliminować z kosztów roku rozliczeniowego tej części nakładów już poniesionych, przypadających na rok następny.

Do rozliczeń międzyokresowych czynnych zaliczamy:

1)Koszty przygotowania nowej produkcji i jej wdrożenia, jeśli nie są ujęte w planach inwestycyjnych

2)Koszty remontów kosztownych maszyn i urządzeń

3)Czynsze i dzierżawy płatne z góry

Rachunek zysków i strat może być sporządzany w układzie kalkulacyjnym lub porównawczym.

Układy te różnią się sposobem ujęcia kosztów uzyskania przychodów. W układzie kalkulacyjnym koszty ujęte są wg sposobów ich odnoszenia na jednostkę produktu. W układzie porównawczym koszty ujęte są wg rodzaju zużytych czynników produkcji.

Sprawozdanie finansowe składa się z bilansu oraz rachunku zysków i strat. Służy do oceny sytuacji finansowej przedsiębiorstwa w ostatnim roku rozliczeniowym oraz w latach poprzednich.

Do oceny sytuacji ekonomicznej w dłuższym okresie czasu stosuje się analizę porównawczą ostatniego roku rozliczeniowego z kolejnymi, poprzednimi latami.

Analiza porównawcza polega na określeniu bezpośrednich związków kształtujących się między poszczególnymi wskaźnikami ekonomicznymi. Określenie tych związków pozwala Na ustalenie odchyleń oraz dokonanie na ich podstawie ogólnej oceny. Analiza przyczynowa polega na ustaleniu odpowiednio wyizolowanych czynników, które pociągnęły za sobą określone uprzednio odchylenia oraz stopnia intensywności ich oddziaływania.

1

Praca pochodzi z serwisu www.e-sciagi.pl

---