Interakcje w grupie:

Konflikt i współpraca

Jakie rodzaje konfliktów spotykamy w codziennym życiu?

KONFLIKT INTRAPERSONALNY - napięcie jednostki wywołane dążeniem do dwóch lub więcej sprzecznych celów (np. matka pragnie przebywać w domu z dzieckiem, ale jednocześnie chce zrobić karierę zawodową).

KONFLIKT INTERPERSONALNY - napięcie między dwiema lub więcej osobami albo grupami, które mają sprzeczne cele.

KONFLIKT O SUMIE ZEROWEJ - konflikt, w którym wygrana jednej strony jest zawsze równa przegranej drugiej strony, tak jak w zawodach lekkoatletycznych.

KONFLIKT MOTYWÓW MIESZANYCH - konflikt, w którym obie strony mogą zyskać dzięki współdziałaniu, a jednostka może zyskać jeszcze więcej dzięki rywalizowaniu ze swoim partnerem.

W jaki sposób bada się konflikty grupowe?

Ze względu na wiele trudności psychologowie społeczni badają konflikty grupowe posługując się grami. Ograniczeniem takiego podejścia jest trudność z generalizowaniem zachowań przejawianych w takiej grze na życie codzienne. Jednakże konflikt zaaranżowany w grze przypomina prawdziwy konflikt życiowy, z gier można się dużo nauczyć. Najczęściej wykorzystuje się grę zwaną „Dylematem więźnia”.

Od czego zależy chęć współdziałania lub rywalizacji?

Chęć współdziałania czy rywalizacji ma podłoże kulturowe, np. w społeczeństwach azjatyckich ludzie bardziej zorientowani są na współprace niż w kulturach Zachodu.

Nawet w obrębie tej samej kultury jedni są bardziej od innych zorientowani na współdziałanie.

Także z własnym przyjacielem raczej będziemy współpracować niż realizować.

Gdy jedna osoba zgadza się na współpracę konflikt może wywołać druga osoba, która będzie zmuszała partnera do rywalizacji.

Osoby nastawione na rywalizację często przeceniają liczbę ludzi o podobnym do niej nastawieniu. Jednostka taka nie zdaje sobie sprawy, że zwykle to jej własne postępowanie zmusza innych do rywalizacji, a nie jest wynikiem natury tych osób.

Kiedy strategia coś za coś jest skuteczna?

STRATEGIA COŚ ZA COŚ - oznacza zachęcanie do współdziałania najpierw przez stosowanie zachowań kooperacyjnych, a potem przez powtarzanie działań przeciwnika (współdziałania lub rywalizacji), które podjął on bezpośrednio przed nami.

Strategia coś za coś jest zazwyczaj skuteczną metodą skłaniania drugiej osoby do współdziałania dzięki postępowaniu wzbudzającemu zaufanie.

Przykład skuteczności danej strategii: w przypadku wyścigu zbrojeń byłoby to połączenie dążenia do uzyskania przewagi militarnej nad wrogim krajem oraz stosowania pojednawczych gestów, tj. zamrożenie prób nuklearnych.

Czy ludzie chętniej współdziałają rywalizując przeciw grupie czy przeciw pojedynczej osobie?

Ludzie chętniej rywalizują, gdy grają przeciw pojedynczej osobie niż przeciw grupie.

Łatwiej jest nam uwierzyć w skłonność do współpracy takiej osoby, której można zaufać.

Ludzie w grupie czują się mniej rozliczani ze swoich czynów i dlatego częściej stosują zachowania antyspołeczne.

Czy stosowanie gróźb może skłonić innych do współpracy?

Seria badań Mortona i Roberta M. Kraussa (1960, 1962) wskazuje, że groźby są skutecznym środkiem zażegnywania konfliktów. Badacze ci opracowali grę w „jazdę ciężarówek”.

Istotny jest także sposób komunikowania się. Słowne groźby nie wzmacniają współdziałania, które możliwe jest tylko przy wzajemnym współdziałaniu.

Zajęcia: Psychologia Społeczna

Interakcje w Grupie: Konflikt i Współpraca

str. 1/1

Internetowa Baza Pomocy Studentów Psychologii - psychol

www.psychobaza.prv.pl

Odwiedź nas!

---