komunikowanie


Komunikacja werbalna to komunikacja oparta na słowie. Sprowadza się ona do tego, iż przekazujšc komunikaty używamy słów. Rozmawiajšc z drugš osobš - używamy słów. Czytajšc ksišżkę - odbieramy komunikaty autora przekazane nam za pomocš słów. Piszšc list lub wypracowanie przekazujemy komunikaty za pomocš słów.

Bioršc pod uwagę kierunek przesyłanych komunikatów, rozróżniamy komunikację pionowš i poziomš.

Komunikacja pionowa dotyczy najczęœciej komunikatów formalnych przepływajšcych pomiędzy pracownikami i ich przełożonymi w celu osišgania założonych celów, przekazania informacji i poleceń, a także zasygnalizowania spraw wymagajšcych szczególnej uwagi lub rozwišzania problemu. Mówimy wówczas o komunikacji skierowanej ku dołowi.

Możemy mieć również z odwrotnym kierunkiem komunikacji pionowej - skierowanej ku górze. Ma to miejsce gdy podwładni informujš przełożonych o swoich osišgnięciach, stopniu wykonanych zadań, wystepujšcych w pracy problemach itp. Przełożeni sš zainteresowani tym kierunkiem komunikacji, ponieważ ułatwia im kierowanie i czuwanie na d rozwojem prowadzonej działalnoœci. W warunkach szkolnych mamy do czynienia z tym rodzajem komunikacji pionowej, kiedy uczeń zwraca się do nauczyciela, dyrekcji lub innych pracowników szkoły.

0x01 graphic

Z komunikacjš poziomš mamy do czynienia wówczas, gdy przebiega ona między członkami tej samej grupy lub pracownikami pełnišcymi funkcje na tym samym poziomie. Komunikacja ta może mieć charakter formalny jak i nieformalny.

Aby wszystkie wymienione powyżej rodzaje komunikacji werbalnej przyniosły zamierzony skutek, osoby komunikujšce się muszš się wykazać następujšcymi umiejętnoœciami:

W każdym wypowiadanym komunikacie możemy wyróżnić cztery płaszczyzny komunikacji:

Komunikacja werbalna to przekazywanie informacji za pomocš wyrazów. Dużš rolę odgrywajš tu takie czynniki, jak:

Aby zapobiec nieporozumieniom, jakie mogš z tego tytułu wyniknšć, powinniœmy posišœć umiejętnoœć aktywnego słuchania. Możemy to osišgnšć stosujšc następujšce techniki:

 Jest bardzo ważne abyœ podczas rozmowy, pamiętał o:

ˇ         jasnoœci i przejrzystoœci wyrażania się (zwróć uwagę na to, co mówisz i jak),

ˇ         zwróć uwagę na ton i natężenie Twojego głosu, np. na to, co mówisz i jak),

ˇ         jak wymawiasz poszczególne słowa (chodzi tu o starannoœć wypowiedzi, np. zamiast wzišć ludzie często mówiš wzišœ, wziš, wzišć; czy Twoje wypowiedzi sš zgodne z zasadami gramatyki, np. zamiast: tu pisze- tu jest napisane).

 

Pracownicy firm konsultingowych, doradcy personalni, łowcy głów często przyglšdajš się temu jak kandydat zachowuje się, jego gestom. Próbujš w ten sposób odkryć jego cechy osobowoœci.

 Rodzaj zachowania                                                     Znaczenia zachowania

 

Głowa: 

kiwanie głowš (potakiwanie)                                       

uwaga, zgoda, akceptacja,          potwierdzenie uważnego słuchania

kręcenie głowš                                                            

zdziwienie, zaprzeczenie, nie zgadzanie się

spuszczanie głowy                                                       

przygnębienie, smutek, zmęczenie

patrzenie w oczy                                                         

uczciwoœć, bezpoœrednioœć

spuszczanie wzroku                                                    

 brak pewnoœci siebie, brak szacunku

zbyt natarczywe wpatrywanie się w rozmówcę Komunikacja werbalna

Komunikacja werbalna to komunikacja oparta na słowie. Sprowadza się ona do tego, iż przekazujšc komunikaty używamy słów. Rozmawiajšc z drugš osobš - używamy słów. Czytajšc ksišżkę - odbieramy komunikaty autora przekazane nam za pomocš słów. Piszšc list lub wypracowanie przekazujemy komunikaty za pomocš słów.

Bioršc pod uwagę kierunek przesyłanych komunikatów, rozróżniamy komunikację pionowš i poziomš.

Komunikacja pionowa dotyczy najczęœciej komunikatów formalnych przepływajšcych pomiędzy pracownikami i ich przełożonymi w celu osišgania założonych celów, przekazania informacji i poleceń, a także zasygnalizowania spraw wymagajšcych szczególnej uwagi lub rozwišzania problemu. Mówimy wówczas o komunikacji skierowanej ku dołowi.

Możemy mieć również z odwrotnym kierunkiem komunikacji pionowej - skierowanej ku górze. Ma to miejsce gdy podwładni informujš przełożonych o swoich osišgnięciach, stopniu wykonanych zadań, wystepujšcych w pracy problemach itp. Przełożeni sš zainteresowani tym kierunkiem komunikacji, ponieważ ułatwia im kierowanie i czuwanie na d rozwojem prowadzonej działalnoœci. W warunkach szkolnych mamy do czynienia z tym rodzajem komunikacji pionowej, kiedy uczeń zwraca się do nauczyciela, dyrekcji lub innych pracowników szkoły.

Z komunikacjš poziomš mamy do czynienia wówczas, gdy przebiega ona między członkami tej samej grupy lub pracownikami pełnišcymi funkcje na tym samym poziomie. Komunikacja ta może mieć charakter formalny jak i nieformalny.

Aby wszystkie wymienione powyżej rodzaje komunikacji werbalnej przyniosły zamierzony skutek, osoby komunikujšce się muszš się wykazać następujšcymi umiejętnoœciami:

mówienia

czytania

słuchania

przekonywania

W każdym wypowiadanym komunikacie możemy wyróżnić cztery płaszczyzny komunikacji:

płaszczyznę rzeczowš(formalnš), poprzez którš przekazujemy pewne informacje w sposób oczywisty, formalny,

płaszczyznę autoportretu(autoprezentacji), poprzez którš informujemy, w jakim jesteœmy nastroju, gdy wypowiadamy, nadajemy komunikat,

płaszczyznę wzajemnych relacji, która informuje o stosunku do rozmówcy(lub otoczenia),

płaszczyznę apelu, w którym jest zawarte nasze życzenie do odbiorcy.

Komunikacja werbalna to przekazywanie informacji za pomocš wyrazów. Dużš rolę odgrywajš tu takie czynniki, jak:

akcent (badania dowiodły, że jest ważniejszy niż treœć wiadomoœci!)

stopień płynnoœci mowy (œwiadczy o kompetencji i odpowiedzialnoœci)

treœć wypowiedzi (jest uzależniona od władzy oraz zwišzków międzyludzkich, uzależnionych od przyjętego systemu kulturowego).

Aby zapobiec nieporozumieniom, jakie mogš z tego tytułu wyniknšć, powinniœmy posišœć umiejętnoœć aktywnego słuchania. Możemy to osišgnšć stosujšc następujšce techniki:

odzwierciedlenie - informujemy rozmówcę, jak zrozumieliœmy jego odczucia lub intencje

parafrazowanie - ujmujemy inne słowa zasłyszany komunikat, upewniajšc się czy dobrze został zrozumiany

klaryfikacja -skłaniamy rozmówcę do skoncentrowania się na głównej idei komunikatu lub prosimy o bardziej precyzyjne wyjaœnienie sprawy

potwierdzenie - dopowiadamy pewne słowa, potwierdzajšc, że jesteœmy zainteresowani wypowiedziš i słuchamy uważnie.

Komunikacja Werbalna

 Jest bardzo ważne abyœ podczas rozmowy, pamiętał o:

ˇ         jasnoœci i przejrzystoœci wyrażania się (zwróć uwagę na to, co mówisz i jak),

ˇ         zwróć uwagę na ton i natężenie Twojego głosu, np. na to, co mówisz i jak),

ˇ         jak wymawiasz poszczególne słowa (chodzi tu o starannoœć wypowiedzi, np. zamiast wzišć ludzie często mówiš wzišœ, wziš, wzišć; czy Twoje wypowiedzi sš zgodne z zasadami gramatyki, np. zamiast: tu pisze- tu jest napisane).

 

Pracownicy firm konsultingowych, doradcy personalni, łowcy głów często przyglšdajš się temu jak kandydat zachowuje się, jego gestom. Próbujš w ten sposób odkryć jego cechy osobowoœci.

 Gestykulacja i ułożenie ciała

 Rodzaj zachowania                                                     Znaczenia zachowania

 

Głowa: 

kiwanie głowš (potakiwanie)                                       

uwaga, zgoda, akceptacja,          potwierdzenie uważnego słuchania

kręcenie głowš                                                            

zdziwienie, zaprzeczenie, nie zgadzanie się

spuszczanie głowy                                                       

przygnębienie, smutek, zmęczenie

patrzenie w oczy                                                         

uczciwoœć, bezpoœrednioœć

spuszczanie wzroku                                                    

 brak pewnoœci siebie, brak szacunku

zbyt natarczywe wpatrywanie się w rozmówcę

odczytywane jest jako przesadna ingerencja (przekraczanie granic)

MimikaKomunikacja Werbalna

 Jest bardzo ważne abyœ podczas rozmowy, pamiętał o:

ˇ         jasnoœci i przejrzystoœci wyrażania się (zwróć uwagę na to, co mówisz i jak),

ˇ         zwróć uwagę na ton i natężenie Twojego głosu, np. na to, co mówisz i jak),

ˇ         jak wymawiasz poszczególne słowa (chodzi tu o starannoœć wypowiedzi, np. zamiast wzišć ludzie często mówiš wzišœ, wziš, wzišć; czy Twoje wypowiedzi sš zgodne z zasadami gramatyki, np. zamiast: tu pisze- tu jest napisane).

 

Pracownicy firm konsultingowych, doradcy personalni, łowcy głów często przyglšdajš się temu jak kandydat zachowuje się, jego gestom. Próbujš w ten sposób odkryć jego cechy osobowoœci.

 Gestykulacja i ułożenie ciała

Głowa: 

kiwanie głowš (potakiwanie)                                       

uwaga, zgoda, akceptacja,          potwierdzenie uważnego słuchania

kręcenie głowš                                                            

zdziwienie, zaprzeczenie, nie zgadzanie się

spuszczanie głowy                                                       

przygnębienie, smutek, zmęczenie

patrzenie w oczy                                                         

uczciwoœć, bezpoœrednioœć

spuszczanie wzroku                                                    

 brak pewnoœci siebie, brak szacunku

zbyt natarczywe wpatrywanie się w rozmówcę

odczytywane jest jako przesadna ingerencja (przekraczanie granic)

Mimika twarzy: 

pogodny wyraz twarzy

życzliwoœć, zainteresowanie

poważny wyraz twarzy

może być odebrany jako brak otwartoœci i wywyższanie się, często jest wynikiem nieœmiałoœci

Ramiona: 

wzruszanie ramionami,lekceważenie, irytacja,skulenie ramion do przodu,zamykanie się w sobie, przygnębienie,garbienie się,brak motywacji do kontaktu,wychylenie ramion do przodu (otwarte ramiona),uwaga, zainteresowanie, otwarcie się na kontakt

Ręce i dłonie: 

ręce skrzyżowane (zamknięte ręce)

opór, niechęć, unikanie porozumienia

dłonie drżšce, ręce chaotycznie poruszajšce się

lęk, tłumiona złoœć

nadgarstki rozluŸnione, ręce gestykulujš w zwišzku z treœciš mówienia

otwartoœć, zainteresowanie, przekonywanie

ręce sztywne, dłonie nieruchome, zaciœnięte pięœci

napięcie, stres

palce bębnišce po stole

irytacja, lekceważenie, poœpiech, zniecierpliwienie

Nogi i stopy: 

nogi i stopy spokojne, równolegle oparte o podłoże

pewnoœć siebie, spokój

szerokie rozstawienie nóg

duża pewnoœć siebie, demonstrowanie swojej siły

nerwowe poruszanie lub pukanie stopš

niepokój, napięcie, zniecierpliwienie

nogi i stopy usztywnione, krzyżowanie nóg

zamykanie się w sobie, wycofywanie się z kontaktu

Postawa ciała (całe ciało): 

stoisz gdy inni siedzš, siedzisz gdy inni stojš

okazywanie wyższoœci, brak szacunku

wyprostowana, stabilna sylwetka

asertywnoœć

przygarbienie, sylwetka pasywna, wycofana, przechylona do tyłu

taka postawa Ÿle wpływa na odbiór Twojej osoby

zwrócenie się całym ciałem wprost, bez krzyżowania ršk i nóg (otwarta postawa)

otwartoœć na kontakt, zainteresowanie rozmówcš i pewnoœć siebie

odwrócenie się bokiem lub „wiercenie się”

niepokój, niechęć do rozmówcy, unikanie bezpoœredniego kontaktu

sztywne siedzenie na boku krzesła

niepewnoœć, lęk, napięcie

Głos, natężenie, płynnoœć: 

zbyt głoœne lub zbyt ciche mówienie

nadmierne zdenerwowanie, brak uwagi

wypowiedŸ bez niepotrzebnych przerw i manieryzmów słownych

kompetencja i wiarygodnoœć

twarzy: 

pogodny wyraz twarzy

życzliwoœć, zainteresowanie

poważny wyraz twarzy

może być odebrany jako brak otwartoœci i wywyższanie się, często jest wynikiem nieœmiałoœci

Ramiona: 

wzruszanie ramionami

lekceważenie, irytacja

skulenie ramion do przodu

zamykanie się w sobie, przygnębienie

garbienie się

brak motywacji do kontaktu

wychylenie ramion do przodu (otwarte ramiona)

uwaga, zainteresowanie, otwarcie się na kontakt

Ręce i dłonie: 

ręce skrzyżowane (zamknięte ręce)

opór, niechęć, unikanie porozumienia

dłonie drżšce, ręce chaotycznie poruszajšce się

lęk, tłumiona złoœć

nadgarstki rozluŸnione, ręce gestykulujš w zwišzku z treœciš mówienia

otwartoœć, zainteresowanie, przekonywanie

ręce sztywne, dłonie nieruchome, zaciœnięte pięœci

napięcie, stres

palce bębnišce po stole

irytacja, lekceważenie, poœpiech, zniecierpliwienie

Nogi i stopy: 

nogi i stopy spokojne, równolegle oparte o podłoże

pewnoœć siebie, spokój

szerokie rozstawienie nóg

duża pewnoœć siebie, demonstrowanie swojej siły

nerwowe poruszanie lub pukanie stopš

niepokój, napięcie, zniecierpliwienie

nogi i stopy usztywnione, krzyżowanie nóg

zamykanie się w sobie, wycofywanie się z kontaktu

Postawa ciała (całe ciało): 

stoisz gdy inni siedzš, siedzisz gdy inni stojš

okazywanie wyższoœci, brak szacunku

wyprostowana, stabilna sylwetka

asertywnoœć

przygarbienie, sylwetka pasywna, wycofana, przechylona do tyłu

taka postawa Ÿle wpływa na odbiór Twojej osoby

zwrócenie się całym ciałem wprost, bez krzyżowania ršk i nóg (otwarta postawa)

otwartoœć na kontakt, zainteresowanie rozmówcš i pewnoœć siebie

odwrócenie się bokiem lub „wiercenie się”

niepokój, niechęć do rozmówcy, unikanie bezpoœredniego kontaktu

sztywne siedzenie na boku krzesła

niepewnoœć, lęk, napięcie

Głos, natężenie, płynnoœć: 

zbyt głoœne lub zbyt ciche mówienie

nadmierne zdenerwowanie, brak uwagi

wypowiedŸ bez niepotrzebnych przerw i manieryzmów słownych

kompetencja i wiarygodnoœć

odczytywane jest jako przesadna ingerencja (przekraczanie granic)

MimikaKomunikacja Werbalna

 Jest bardzo ważne abyœ podczas rozmowy, pamiętał o:

ˇ         jasnoœci i przejrzystoœci wyrażania się (zwróć uwagę na to, co mówisz i jak),

ˇ         zwróć uwagę na ton i natężenie Twojego głosu, np. na to, co mówisz i jak),

ˇ         jak wymawiasz poszczególne słowa (chodzi tu o starannoœć wypowiedzi, np. zamiast wzišć ludzie często mówiš wzišœ, wziš, wzišć; czy Twoje wypowiedzi sš zgodne z zasadami gramatyki, np. zamiast: tu pisze- tu jest napisane).

 

Pracownicy firm konsultingowych, doradcy personalni, łowcy głów często przyglšdajš się temu jak kandydat zachowuje się, jego gestom. Próbujš w ten sposób odkryć jego cechy osobowoœci.

        •  Gestykulacja i ułożenie ciała

Głowa: 

kiwanie głowš (potakiwanie)                                       

uwaga, zgoda, akceptacja,          potwierdzenie uważnego słuchania

kręcenie głowš                                                            

zdziwienie, zaprzeczenie, nie zgadzanie się

spuszczanie głowy                                                       

przygnębienie, smutek, zmęczenie

patrzenie w oczy                                                         

uczciwoœć, bezpoœrednioœć

spuszczanie wzroku                                                    

 brak pewnoœci siebie, brak szacunku

zbyt natarczywe wpatrywanie się w rozmówcę

odczytywane jest jako przesadna ingerencja (przekraczanie granic)

Mimika twarzy: 

pogodny wyraz twarzy

życzliwoœć, zainteresowanie

poważny wyraz twarzy

może być odebrany jako brak otwartoœci i wywyższanie się, często jest wynikiem nieœmiałoœci

Ramiona: 

wzruszanie ramionami,lekceważenie, irytacja,skulenie ramion do przodu,zamykanie się w sobie, przygnębienie,garbienie się,brak motywacji do kontaktu,wychylenie ramion do przodu (otwarte ramiona),uwaga, zainteresowanie, otwarcie się na kontakt

Ręce i dłonie: 

ręce skrzyżowane (zamknięte ręce)

opór, niechęć, unikanie porozumienia

dłonie drżšce, ręce chaotycznie poruszajšce się

lęk, tłumiona złoœć

nadgarstki rozluŸnione, ręce gestykulujš w zwišzku z treœciš mówienia

otwartoœć, zainteresowanie, przekonywanie

ręce sztywne, dłonie nieruchome, zaciœnięte pięœci

napięcie, stres

palce bębnišce po stole

irytacja, lekceważenie, poœpiech, zniecierpliwienie

Nogi i stopy: 

nogi i stopy spokojne, równolegle oparte o podłoże

pewnoœć siebie, spokój

szerokie rozstawienie nóg

duża pewnoœć siebie, demonstrowanie swojej siły

nerwowe poruszanie lub pukanie stopš

niepokój, napięcie, zniecierpliwienie

nogi i stopy usztywnione, krzyżowanie nóg

zamykanie się w sobie, wycofywanie się z kontaktu

Postawa ciała (całe ciało): 

stoisz gdy inni siedzš, siedzisz gdy inni stojš

okazywanie wyższoœci, brak szacunku

wyprostowana, stabilna sylwetka

asertywnoœć

przygarbienie, sylwetka pasywna, wycofana, przechylona do tyłu

taka postawa Ÿle wpływa na odbiór Twojej osoby

zwrócenie się całym ciałem wprost, bez krzyżowania ršk i nóg (otwarta postawa)

otwartoœć na kontakt, zainteresowanie rozmówcš i pewnoœć siebie

odwrócenie się bokiem lub „wiercenie się”

niepokój, niechęć do rozmówcy, unikanie bezpoœredniego kontaktu

sztywne siedzenie na boku krzesła

niepewnoœć, lęk, napięcie

Głos, natężenie, płynnoœć: 

zbyt głoœne lub zbyt ciche mówienie

nadmierne zdenerwowanie, brak uwagi

wypowiedŸ bez niepotrzebnych przerw i manieryzmów słownych

kompetencja i wiarygodnoœć

twarzy: 

pogodny wyraz twarzy

życzliwoœć, zainteresowanie

poważny wyraz twarzy

może być odebrany jako brak otwartoœci i wywyższanie się, często jest wynikiem nieœmiałoœci

Ramiona: 

wzruszanie ramionami

lekceważenie, irytacja

skulenie ramion do przodu

zamykanie się w sobie, przygnębienie

garbienie się

brak motywacji do kontaktu

wychylenie ramion do przodu (otwarte ramiona)

uwaga, zainteresowanie, otwarcie się na kontakt

Ręce i dłonie: 

ręce skrzyżowane (zamknięte ręce)

opór, niechęć, unikanie porozumienia

dłonie drżšce, ręce chaotycznie poruszajšce się

lęk, tłumiona złoœć

nadgarstki rozluŸnione, ręce gestykulujš w zwišzku z treœciš mówienia

otwartoœć, zainteresowanie, przekonywanie

ręce sztywne, dłonie nieruchome, zaciœnięte pięœci

napięcie, stres

palce bębnišce po stole

irytacja, lekceważenie, poœpiech, zniecierpliwienie

Nogi i stopy: 

nogi i stopy spokojne, równolegle oparte o podłoże

pewnoœć siebie, spokój

szerokie rozstawienie nóg

duża pewnoœć siebie, demonstrowanie swojej siły

nerwowe poruszanie lub pukanie stopš

niepokój, napięcie, zniecierpliwienie

nogi i stopy usztywnione, krzyżowanie nóg

zamykanie się w sobie, wycofywanie się z kontaktu

Postawa ciała (całe ciało): 

stoisz gdy inni siedzš, siedzisz gdy inni stojš

okazywanie wyższoœci, brak szacunku

wyprostowana, stabilna sylwetka

asertywnoœć

przygarbienie, sylwetka pasywna, wycofana, przechylona do tyłu

taka postawa Ÿle wpływa na odbiór Twojej osoby

zwrócenie się całym ciałem wprost, bez krzyżowania ršk i nóg (otwarta postawa)

otwartoœć na kontakt, zainteresowanie rozmówcš i pewnoœć siebie

odwrócenie się bokiem lub „wiercenie się”

niepokój, niechęć do rozmówcy, unikanie bezpoœredniego kontaktu

sztywne siedzenie na boku krzesła

niepewnoœć, lęk, napięcie

Głos, natężenie, płynnoœć: 

zbyt głoœne lub zbyt ciche mówienie

nadmierne zdenerwowanie, brak uwagi

wypowiedŸ bez niepotrzebnych przerw i manieryzmów słownych

kompetencja i wiarygodnoœć



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
KOMUNIKACJA I WSPOLPRACA
Style komunikowania się i sposoby ich określania
Diagram komunikacji
Technologia informacji i komunikacji w nowoczesnej szkole
Komunikacja niewerbalna 2
Socjologia prezentacja komunikacja niewerbalna
Halas komunikacyjny
Uwarunkowania komunikacji
komunikacja niewerbalna wgGlodowskiego 2008
model komunikacji dwustronnej
Zasady komunikacji internetowej Martens
Komunikacja Moduł (2)
komunikowanie
Komunikacja interpersonalna w 2 DO WYSYŁKI
KOMUNIKACJA INTERPERSONALNA 7
Zarządzanie i komunikowanie społeczne
Teorie komunikowania masowego wyklad 1

więcej podobnych podstron