1. Mechanizmy ochronnego działania wysiłku fizycznego na układ nerwowy.
Wysiłek fizyczny oddziałuje ochronnie na układ nerwowy:
-opóźnia starzenie się układu nerwowego,
-nasila neurogenezę,
-zwiększa możliwości poznawcze,
-opóźnia rozwój chorób degeneracyjnych układu nerwowego.
Mechanizmy ochronnego działania wysiłku fizycznego na OUN
-Nie są w pełni wyjaśnione.
-Podstawowa rola insulinopodobnego czynnika wzrostu (IGF-1).
-Jednorazowy wysiłek fizyczny oddziałuje na układ nerwowy w ten sposób, że
ułatwia zmiany adaptacyjne organizmu do wysiłku, między innymi w układach
krążenia i oddechowym.
Wysiłek fizyczny aktywuje oś: hormon wzrostu (GH) - IGF-1-powoduje to wzrost stężenia IGF-1 w surowicy i jego wychwyt przez narządy docelowe, m.in. mięśnie i mózg, który jest większy w czasie wysiłku fizycznego niż w spoczynku
*Mechanizm działania IGF-1na OUN
-Hamowanie apoptozy (zaprogramowana śmierć komórki)
-Nasilenie syntezy białek zaangażowanych w proces neurogenezy.
-W mózgu IGF-1 oddziałuje na hipokamp, nasilając różnicowanie się lokalnych
komórek progenitorowych w dojrzałe neurony.
-Wysiłek fizyczny modyfikuje funkcje hipokampa u osobników zdrowych
oraz opóźnia ewentualny rozwój chorób degeneracyjnych w tym rejonie
OUN.
Poprzez wpływ na homeostazę wapniową IGF-1 działa na zależną od wapnia
syntezę dopaminy
Zwiększenie utylizacji glukozy przez neurony w wyniku nasilenia mechanizmów
transportujących glukozę do komórki oraz wzrostu aktywności enzymów
glikolitycznych.
-IGF-1 ma wpływ na pobudliwość neuronów poprzez modyfikowanie
funkcjonowania kanałów jonowych i w efekcie jego działania dochodzi do
poprawy funkcji synaps.
-IGF-1 nasila wykorzystanie tlenu przez neurony
2. Układ nerwowy w procesie treningu.
Ośrodkowy układ nerwowy:
-steruje skurczami mięśni szkieletowych, umożliwiając w ten sposób
realizację ruchów,
-Integruje czynność innych układów, dostosowując ich pracę do poziomu
realizowanego wysiłku fizycznego
Zwiększenie koordynacji ruchowo-mięśniowej
Trening->Częste powtarzanie tych samych czynności ->udoskonalenie techniki ruchów -> pamięć ruchowa -> zautomatyzowanie
-eliminowanie aktywności dodatkowych grup mięśniowych podczas ruchu.
-rozwijają precyzje, a rozwijana przez nie siła ściśle odpowiada wykonywanemu zadaniu.
Zwiększenie koordynacji ruchowo-mięśniowej powoduje zwiększenie współczynnika
pracy użytecznej.
Trening powoduje zwiększenie siły skurczu mięśni bo wzrost siły skurczu mięśni w pierwszym okresie zależy od układu nerwowego dopiero potem od przyrostu mięśni.
Zwiększają też liczbę aktywnych w skurczach jednostek ruchowych:
-wzrost częstotliwości wyładowań motoneuronów czynnych jednostek ruchowych
-zmiany w procesie rekrutacji jednostek ruchowych różnych typów do skurczu
-zwiększenia sprawności przekazywania informacji o wykonywanym ruchu poprzez pobudzenie receptorów w mięśniach, stawach i skórze.