Andragogika rehabilitacyjna (rewalidacyjna)

Andragogika rehabilitacyjna (rewalidacyjna) - to obszar andragogiki skupiający swoje zainteresowania na problematyce rewalidacyjnej (od validus - silny, zdrowy) obejmuje kształcenie i wychowanie osób niepełnosprawnych.

Andragogika rehabilitacyjna tworzy empiryczne i teoretyczne podstawy dla procesu edukacji niepełnosprawnych dorosłych umożliwiając im usamodzielnienie życiowe, wykonywanie pracy zawodowej i angażowanie w życie społeczne.

Patrząc na klasyfikacje występującą w pedagogice specjalnej i przy podkreśleniu wieku osób niepełnosprawnych w obszarze andragogiki rewalidacyjnej wyróżniamy:

- Oligofrenoandragogikę - dorośli upośledzeni umysłowo;

- Tyfloandragogikę - niewidomi i niedowidzący;

- Sudroandragogikę - głusi i niedosłyszący;

- Andargigikę terapeutyczną (leczniczą) - osoby dorosłe przewlekle chore;

- Geragogikę - osoby starsze.

Powstanie andragogiki rehabilitacyjnej związane jest ze wzrostem liczby dorosłych ludzi niepełnosprawnych, inwalidów, upośledzonych itp. Powstanie tej dyscypliny jest rezultatem przekonania o tym, że ludzie niepełnosprawni również wymagają przygotowania do życia w sytuacji pozostawania inwalidami.

Przedmiot badań andragogiki rehabilitacyjnej:

- cele, treści, metody, systemy i organizacja procesu przygotowania dorosłych niepełnosprawnych, inwalidów, poszkodowanych na zdrowiu do akceptacji tego stanu rzeczy i maksymalnego wykorzystania swoich psychicznych i fizycznych zdolności do wykonywania pracy zawodowej, udziału w życiu rodzinnym, działalności społecznej, uprawianiu amatorskiej lub profesjonalnej działalności twórczej.

Andragogika rehabilitacyjna (rewalidacyjna) precyzuje cele edukacji niepełnosprawnych ludzi dorosłych i wskazuje na wartości (te wartości to m.in.: poczucie godności, siła charakteru, wytrwałość w dążeniu do celu, odwaga, dzielność, hedonizm), które muszą być brane pod uwagę w procesie kreowana tych celów.

Czym ponadto zajmuje się andragogika rehabilitacyjna (rewalidacyjna)?:

- wskazuje na potrzebę integracji treści naukowych z różnych dziedzin sprzyjającej rozwojowi interdyscyplinarnego myślenia i racjonalnego skutecznego działania

- bada przydatność różnego typu metod kształcenia i wychowania dorosłych do realizacji specyficznych celów edukacji niepełnosprawnych. Jej rzedmiotem analiz są także zasady kształcenia i wychowania osób niepełnosprawnych

- jej przedmiotem badań jest również system kształcenia dorosłych niepełnosprawnych, jego wydolność, przydatność do integracji celów, treści, form i metod edukacji osób niepełnosprawnych

- bada treści kształcenia, kryteria i zasady ich doboru

- określa kryteria skuteczności procesu kształcenia dorosłych i ich przygotowania do roli ludzi sprawnych inaczej

- bada, analizuje, sprawdza przydatność metod nauczania i wychowania w realizacji trudnych celów edukacji niepełnosprawnych

- zajmuje się analizą organizacji procesu edukacji niepełnosprawnych, określa poziom jej racjonalności i spójności, formułuje dyrektywy określające kierunki jej modernizacji

- określa warunki optymalizacji procesu edukacji osób niepełnosprawnych i możliwości ukierunkowania go z jednej strony na ich standardowe potrzeby i z drugiej strony nacelowania ich na indywidualność każdego z nich

Metody badań andragogiki rehabilitacyjnej:

- sondażu diagnostycznego

- monografii andragogicznej

- eksperymentu andragogicznego

- indywidualnych przypadków

Techniki badań andragogiki rehabilitacyjnej:

- analiza dokumentów oświatowych

- analiza osobistych wytworów

- wywiad

- ankieta

- obserwacja

Bibliografia:

- L. Turos: Andragogika ogólna

---