Odpowiedzi do testów z chemii z 2003r na AM wydział lekarski

61 Odp. D
Przy rozwiązywaniu zadań tego typu pamiętajmy o zależnościach:
=liczba protonów + liczba neutronów (l_m=l_p+l_n). Oczywiście atom jest elektrycznie obojętny, więc liczba protonów = liczbie elektronów. Znając liczbę masową i zależność, że l_n=l_p+14 możemy łatwo obliczyć interesujące nas wielkości: l_p+ L_p+14=86. Stąd l_p=36=l_e. W atomie jest 36 elektronów. Poprawne zapisy konfiguracji elektronowej są tylko w punkcie B i D, ale tylko w punkcie D rozpisano 36 elektronów.

62 Odp. D
Cząsteczka α to nic innego jak jądro atomu He. Przy zapisach dowolnej reakcji chemicznej (czy jądrowej) pamiętajmy o prawie zachowania masy. Czyli masa po lewej stronie musi być równa masie po prawej stronie równania reakcji.


Teraz wystarczy tylko odjąć odpowiednie wielkości od siebie: 215-4=211; 84-2=82.

 

63 Odp. C
Wszystkie liczby kwantowe powiązane są ze sobą następującymi zależnościami:

główna liczba kwantowa poboczna liczba kwantowa magnetyczna liczba kwantowa spin elektronu

n = 1, 2, 3, 4, ...... l=0, 1, 2, 3, .... (n-1) m= -l .....0......+l s=+½ ; -½

W atomie wodoru w stanie podstawowym elektron znajduje się na pierwszej powłoce n=1. Stąd pozostałe liczby kwantowe mogą przyjąć wartości l=0; m=0.

 

64 Odp. C
Zadanie można rozwiązać na dwa sposoby:
· okres połowicznego rozpadu t to czas po którym masa próbki zmniejszy się dwukrotnie, po 2t znów dwukrotnie, czyli w sumie czterokrotnie, po 3t ośmiokrotnie i po 4t szesnastokrotnie. 4t wynosi 16 lat, to t=4lata.
· ze wzoru:

 

 

65 Odp. A
Metale ulegając reakcji tworzą kationy. Czyli od metalu musimy oderwać elektron. Im łatwiej go oderwać tym metal jest bardziej aktywny chemicznie. łatwiej oderwać elektron (zjonizować atom) od atomu o dużym promieniu. Potas ma większy promień atomowy od sodu, łatwiej oderwać od atomu potasu elektron - czyli ma mniejszą energię jonizacji, a sód większą energię jonizacji.

 

66 Odp. B
Jeżeli istnieją tylko dwa trwałe , to udział jednego w składzie całkowitym oznaczmy jako x, a drugiego jako (100-x). jest średnią ważoną:


Po rozwiązaniu równania otrzymamy x=60,5%

67 Odp. C
1. prawda - tworzenie się wiązania powoduje zawsze obniżenie energii układu


2. prawda
3. fałsz - wiązania s powstają poprzez czołowe pokrywanie się orbitali atomowych, natomiast p w wyniku bocznego pokrywania się orbitali p. Nie mogą więc mieć takiej samej energii.
4. prawda - nakrywanie się czołowe orbitali jest bardziej efektywne (większy zysk energetyczny) niż nakrywanie się boczne, dlatego wiązania p są słabsze

 

68 Odp. D
CH₄ ma m=0 (symetryczny tetraedr); CO₂ - cząsteczka liniowa i symetryczna m=0; CCl₄ - symetryczny tetraedr jak w przypadku metanu m=0

 

69 Odp. B
Metale odpadają ponieważ nie są utleniaczami tylko reduktorami (same się utleniają). Tylko fluor reaguje gwałtownie z wodą, a elektronowa jonu fluorkowego jest identyczna z konfiguracją neonu.

 

70 Odp. A
Skorzystajmy z reguły przekory (reguła LeChateliera-Brauna): jeżeli na układ będący w stanie równowagi podziałamy jakimś bodźcem, to równowaga reakcji przesunie się w takim kierunku by przeciwdziałać temu bodźcowi.
Czyli gdy zwiększymy ciśnienie to równowaga reakcji przesunie się w tym kierunku by ciśnienie panujące w układzie się zmniejszyło. Ciśnienie może się zmniejszyć poprzez zmniejszenie ilości gazowych reagentów:
1. Z jednego mola gazowych reagentów powstają 2 mole - gdy reakcja będzie przebiegała w kierunku substratów to ciśnienie w układzie się zmniejszy
2. podobnie jak w pierwszym przypadku
w tej reakcji tworzeniu się produktu towarzyszy zmniejszenie się ilości gazowych reagetnów. Zwiększenie ciśnienia spowoduje przesunięcie równowagi reakcji w prawo.

 

71 Odp. C
Stała równowagi tej reakcji:

W celu obliczenia tej stałej wystarczy do wzoru podstawić odpowiednie wielkości stężeń reagentów w stanie równowagi: [HI]=0,03mol/dm³ - oznacza to, że w myśl równania reakcji przereagowało 0,015mol/dm³ wodoru i 0,015mol/dm³ jodu. pozostało więc: [H₂]=0,005mol/dm³ oraz [I₂]=0,005mol/dm³
Po podstawieniu tych wielkości do wzoru otrzymamy: K=36

 

72 Odp. C
Zapiszmy równanie reakcji i przeczytajmy je:
2Pb(NO₃)₂ → 2PbO + 4NO₂ + O₂
z 662,4g azotanu(V) ołowiu(II) powstaje 112dm³ produktów gazowych ( 22,4dm³ O₂ oraz 89,6dm³NO₂) to
z 33,1g azotanu(V) ołowiu(II) powstanie x dm³ gazów
x=5,6dm³

73 Odp. C
Podobnie jak poprzednio, zapiszmy równanie reakcji i przeczytajmy je:
Ba(OH)₂ + CO₂ →  BaCO₃ + H₂O
z 22,4dm³ CO₂ powstaje 197,3g węglanu baru, to
z x dm³ CO₂ powstanie 2,64g węglanu baru
x=0,3dm³=3^.10^-4m³

 

74 Odp. B
Wystarczy podstawić dane do równania na szybkość reakcji. Oznaczmy c_0x=[X], oraz c_0y=[Y]:
v₀=k(c_0x)²(c_0y) jeżeli zwiększymy dwukrotnie stężenia, to c_1x=2c_0x, oraz c_1y=2c_0y, oraz:
v₁=k(2c_0x)^2.2(c_0y)=8v₀

 

75 Odp. C
Reakcje te są reakcjami wymiany (substytucji). W takich reakcjach bardziej reaktywny zastępuje pierwiastek mniej reaktywny. Czyli X jest metalem i musi być metalem mniej reaktywnym od cynku. Takie warunki spełnia tylko miedź. W drugiej reakcji jon bromkowy jest utleniany i zastępowany innym niemetalem, bardziej reaktywnym od bromu. Takim pierwiastkiem może być tylko chlor. Czyli substancjami X i Y nie mogą być Mg i I₂

 

76 Odp. D
W celu znalezienia współczynników tej reakcji musimy rozpisać ją w postaci reakcji połówkowych:

 

77 Odp. B
Chrom w jonie dwuchromianowym w środowisku kwaśnym redukowany jest zawsze do jonu Cr³⁺, który występuję (w tym przypadku) w postaci siarczanu(VI) chromu(III). Jony jodkowe utleniane są oczywiście do wolnego jodu.

 

78 Odp. B
Malinowe zabarwienie w przestrzeni katodowej świadczy o powstawaniu jonów OH^-, czyli o redukcji wodoru zawartego w wodzie. 2H₂O + 2e →  H₂ + 2OH^-. Redukcji nie mogą ulegać jony wodorowe, a więc w roztworze nie może być obecny żaden kwas. Pozostaje nam tylko zestaw B.

 

79 Odp. A
Warunki reakcji (HgSO₄; H₂SO₄) wskazują na reakcję Kuczerowa. Substratem musi być zatem alkin:

 

80 Odp. A

eten C2H4 1. C:H=24:4=6:1 2. 1g etenu=	propen C3H6 1. C:H=36:6=6:1 2. 1g propenu=
3. wynika z hipotezy Avogadro - w jednakowych objętościach gazów znajduje się jednakowa ilość cząsteczek

 

81 Odp. B
Węgiel asymetryczny to węgiel z czterema różnymi podstawnikami:

 

82 Odp. B
M_cysteiny=121,07g/
M_siarki=32,07g/mol

 

83 Odp. C
glukoza: C₆H₁₂O₆ - aldoheksoza
fruktoza: C₆H₁₂O₆ - ketoheksoza
Nie są to izomery konstytucyjne lecz funkcyjne. Obydwa cukry nie ulegają hydrolizie ponieważ są to cukry proste, ale w obydwa cukry składają się z sześciu atomów węgla.

 

84 Odp. C
C₁₇H₂₉COOH pytanie jest o łańcuch węglowy C₁₇H₂₉-. Po dodaniu terminalnego atomu wodoru (wysyceniu wolnej wartościowości) otrzymamy węglowodór C₁₇H₃₀. Alkan o 17 atomach węgla miałby wzór: C₁₇H₃₆. Różnica między nimi 6 atomów wodoru odpowiada trzem wiązaniom podwójnym C=C.

 

85 Odp. B
Tlenek węgla tworzy trwałe związki kompleksowe z żelazem zawartym w hemoglobinie. Następuje destrukcja hemoglobiny, przez co zostaje zahamowany transport tlenu w organizmie. Tlenek węgla zaliczany jest do gazów duszących.

 

86 Odp. A
Reakcja z HCl wskazuje, że w związku Y występuje atom chloru, który wymieniany jest następnie na grupę OH w reakcji z NaOH. Atom chloru musi znajdować się przy drugim atomie węgla. Taką chloropochodną można uzyskać tylko w wyniku addycji HCl do alkenu. Utlenienie 2^o alkoholu prowadzi oczywiście do ketonu.

 

87 Odp. A
Podany laktyd mógł powstać tylko z kwasu mlekowego, co widać na poniższym schemacie:

 

88 Odp. D

 

89 Odp. B

 

90 Odp. D
Oczekiwany produkt może powstać tylko w reakcji etynu (acetylenu) z chlorowodorem:

 

91 Odp. D
a - dodano 2 atomy wodoru - addycja
b - usunięto 2 atomy wodoru - eliminacja
c - dodano cząsteczkę HCl - addycja
d - podstawiono OH za Cl - substytucja

 

92 Odp. A

Diastereoizomery są to nie będące lustrzanymi odbiciami. W przypadku związków 1 - 3 oraz 2 - 4 są to lustrzane odbicia. Dla związku 1 diastereoizomerami są związki 2 i 4.

 

93 Odp. B

 

94 Odp. D
W probówce I wydziela się siarkowodór: H₂SO₄ + K₂S →  H₂S + K₂SO₄
W probówce II siarkowodór reaguje z CuCl₂ dając nierozpuszczalny, czarny osad siarczku miedzi(II):
H₂S + CuCl₂ →  CuS + 2HCl

 

95 Odp. D

H3O^+ jest kwasem F^- jest zasadą jon ClO4^- jest zasadą (bardzo słabą) NH4^+ jest kwasem

 

96 Odp. C

 przekształcając podany wzór, obliczymy, że liczba cząsteczek zdysocjowanych, czyli liczba jonów wodorowych wynosi: 2^.10^-4mol/dm³

 

97 Odp. D
Przeczytajmy i zapiszmy równanie reakcji:

z równania reakcji mamy:
, ale
, podstawiając do wzoru na x otrzymamy: x=25g. Korzystając z prawa zachowania masy (masa substratów = masie produktów) obliczymy masę produktów: m=25g+10g=35g.

 

98 Odp. A
Litera Y oznacza CO₂ + H₂O:

 

99 Odp. A
100cm³ 9,1% roztworu NaOH o d=1,1g/cm³ to 110g tego roztworu.
W 100g roztworu znajduje się 9,1g NaOH (def. stężenia procentowego), to
w 110g roztworu znajduje się x g NaOH,
x=10,01g=0,25mol
Dodano 100cm³ 2M roztworu H₂SO₄, czyli dodano 0,2mola H₂SO₄.
Zgodnie z reakcją: H₂SO₄ + 2NaOH →  Na₂SO₄ + 2H₂O
Na 1 mol kwasu potrzeba 2 mole zasady. Widzimy, ze wodorotlenek sodowy jest w niedomiarze (na 0,2mola kwasu powinno go być 0,4mola). O ilości powstałego siarczanu sodu decyduje więc ten związek, który jest w niedomiarze - czyli NaOH. Z 0,25 mola NaOH może powstać 0,125mola Na₂SO₄. Objętość końcowa wynosi 200cm³. C_M=n/V=0,125mol/0,2dm³=0,625mol/dm³

 

100 Odp. C
Z definicji rozpuszczalności - masa substancji jaka może rozpuścić się w 100g (100cm³ wody). Przeliczmy zatem masę 30g KNO₃ w 80g wody na masę KNO₃ w 100g wody.
30g KNO₃ w 80g wody, to
x g KNO₃ w 100 g wody
x=37,5g
Z tabeli odczytujemy, że w 100g wody maksymalnie może rozpuścić się 31,6g KNO₃ (w temp. 20^oC). Czyli pozostanie nierozpuszczony KNO₃. Stężenie roztworu: masa substancji rozpuszczonej - 31,6g, masa roztworu - 100g + 31,6g=131,6g, c%=24% lub:
Z tabeli odczytujemy, że w 100g wody rozpuści się 31,6g KNO₃
to w 80g wody rozpuści się x
x=25,3g
Pozostanie jeszcze 4,7g KNO₃, który się nie rozpuści w wodzie - roztwór dwufazowy. Stężenie roztworu: m_s=25,3g, m_r=80+25,3g=105,3g. c%=24%.

---