Historyczny proces powstania banknotów

Bank jest pośrednikiem na rynku finansowym. Przedmiotem działania są transakcje pieniężne.

„Spread” (marża odsetkowa)

Celem działania banku jest osiągnięcie jak największej marży odsetkowej.

Marża odsetkowa jest to różnica między ceną po jakiej bank kupuje pieniądz, a ceną po jakiej sprzedaje.

Marża odsetkowa jest źródłem pokrycia kosztów działania banku i osiągnięcia zysku.

Warunkiem racjonalizacji kształtowania marży odsetkowej jest rozwój konkurencji w sektorze bankowym.

„Tworzywem” działania banku jest pieniądz.

Podaż pieniądza krajowego - ponad 130 mld zł.

Pieniądz gotówkowy w obiegu (bez kas w banku) - 27,519 mld zł, reszta 104,833 mld zł to pieniądz bezgotówkowy (depozytowy).

Podaż pieniądza. „M”

= B + D

Formy pieniądza ulegały ewidencji w procesie rozwoju.

Pierwszą dojrzałą formą pieniądza był pieniądz kruszcowy. Najstarsze monety pochodzą z 6-go wieku p.n.e. Moneta Ludwika IX-go jedna z pierwszych.

Drugą formą pieniądza był pieniądz papierowy. Wiąże się z rozwojowością bankowości angielskiej. Bank powstał w 1694 roku (angielski).

Potrzeba powstania banknotu wynikała ze wzrostu popytu na pieniądz.

W obiegu pojawiły się kwity depozytowe, czyli dokumenty potwierdzające zdeponowany pieniądz kruszcowy. Przejęły one funkcje środków płatniczych (poprzez indosowanie czyli przeniesienie prawa własności). Wykorzystywanie kwitów depozytowych spowodowało powstanie nadwyżki depozytów kruszcowych ponad bieżące wypłaty. Stwarza to możliwość wykorzystania tej rezerwy na udzielanie kredytów kruszcowych, które powodują zwiększenie podaży pieniądza.

Zabezpieczeniem udzielanych kredytów są weksle handlowe. Barierą zwiększenia kredytów są fizyczne rozmiary kruszców.

Kwit dłużny (weksel bankiera) - jest zobowiązaniem bankiera do wypłaty określonej ilości kruszcu, czyli jest to nota banku.

---