Formy pracy, zasady dobrej zbiórki - notatki z warsztatów
W zabawie zuchowej mamy 10 FORM PRACY.
Taki podział służy głównie praktyce, pomaga drużynowemu, najpierw nauczyć się pracy
z zuchami, a potem prawidłowo prowadzić zbiórki, wykorzystując wszystkie formy, które są wskazane dla 6-mio - 9-cio latków i które mogą zainteresować dzieci oraz pomóc w ich rozwoju. Formy pracy według kolejności alfabetycznej:
gawęda,
gry i ćwiczenia,
majsterka,
obrzędy i zwyczaje,
piosenki i pląsy,
pożyteczne prace,
użyteczne umiejętności,
teatrzyk samorodny,
zabawa tematyczna,
zwiad.
Jest to podział klasyczny, zebrany i opisany przez Marka Wardęckiego w jego dziele pt. "Zuchy". Warto wspomnieć, że ostatnio (od 5 lat) pojawiają się głosy reformy podziału. Padają dwa postulaty, pierwszy, aby wycofać pożyteczne umiejętności, bo przecież uczymy się ich podczas gier i ćwiczeń, majsterki, zabaw tematycznych itp. Drugi postulat dotyczy zabawy tematycznej, niektórzy instruktorzy zuchowi chcą wyodrębnić tę część i nie nazywać jej formą pracy, bo wszak może zawierać ona w sobie różne inne formy, np.: zabawa tematyczna w lekarza może zacząć się gawędą, potem można robić majsterkę, fartuchy
i czepki lekarskie, a potem bawić się w przychodnię, na koniec nauczyć się piosenki
o lekarzach.
Zdania co do takich zmian są podzielone, a dopóki nie powstanie nowy, dobry podręcznik
i władze Związku oficjalnie nie wypowiedzą się za jakimś podziałem proponujemy zachować w pamięci te 10 form pracy.
Zastanówmy się teraz, które formy pracy grają podstawową rolę w 4 kierunkach rozwoju: duchowym, społecznym, umysłowym (intelektualnym) i fizycznym.
Gawęda - r. duchowy (gawędy o charakterze moralnym), r. umysłowy (umiejętność skupienia się, przyswajania informacji), r. społeczny (gdy stosujemy formę wymienną gawędy - rozmowę z zuchami).
Gry i ćwiczenia - r. fizyczny (chyba nie trzeba tłumaczyć), r. umysłowy (krzyżówki, rebusy, łamigłówki itp.), r. społeczny (przestrzeganie przepisów, pomoc słabszym, niewyśmiewanie się z pokonanego itp.).
Majsterka - r. fizyczny (głównie manualny), r. umysłowy (wyobraźnia).
Obrzędy i zwyczaje - r. duchowy (tworzenie wspólnoty).
Piosenki i pląsy - r. fizyczny (pląsy), r. umysłowy (poznawanie nowych słów),
r. duchowy (współuczestnictwo w tworzeniu wspólnoty).
Pożyteczne prace - r. społeczny (wspólnie trzeba zaplanować pracę, podzielić ją
i wykonać, odpowiedzialność, sumienność), r. duchowy (trzeba dostrzec potrzebę, chęć pomagania innym).
Pożyteczne umiejętności - każdy kierunek w zależności od typu umiejętności.
Teatrzyk samorodny - r. społeczny (samorządność), r. umysłowy (wyobraźnia),
r. fizyczny (operowanie własnym ciałem).
Zabawa tematyczna - r. społeczny (wspólne działanie, zabawa), r. umysłowy (wyobraźnia), r. fizyczny (zajęcia ruchowe).
Zwiad - r. umysłowy (poznawanie nowych rzeczy, przyswajanie informacji).
Oczywiście, nie chodzi tu o kategoryczny podział, że ta forma pracy rozwija tylko
i wyłącznie w tym, a nie innym kierunku, ale o pewne zaznaczenie głównego celu, bo oczywiście zwiad może służyć rozwojowi fizycznemu, zwłaszcza gdy jest pieszą wycieczką do lasu, a majsterka może rozwijać zuchy duchowo, np. wtedy, gdy robimy
z dziećmi szopkę i omawiamy jej treść.
ZASADY DOBREJ ZBIÓRKI
Oprócz form pracy do kanonu wiedzy zuchowej wchodzą zasady dobrej zbiórki. Możemy je podzielić na zasady konstrukcyjne i wychowawcze. Konstrukcyjne to takie, które pomagają nam stworzyć z poszczególnych elementów całość, pomagają utrzymać ład
i porządek na zbiórce, nadającej pewien rytm. Są to:
Zasada czterech stałych elementów - obrzędowego rozpoczęcia zbiórki, gawędy (wprowadza do zabawy), kręgu rady (najważniejszy, wbrew pozorom, element zbiórki) i obrzędowego zakończenia zbiórki.
Zasada przemienności elementów - związana z rozwojem psychofizycznym dzieci (krótki czas skupienia się, zuchy szybko nudzą się, łatwo się męczą, ale krótko odpoczywają), najogólniejsza zasada brzmi "statyczne - dynamiczne - statyczne -dynamiczne" i "głośno - cicho - głośno - cicho".
Zasada logicznego ciągu - jedno wynika z drugiego, łatwiej wtedy dzieciom skupić się, "wejść w zabawę". Zbiórka powinna być jedną wielką zabawą w coś lub kogoś, przy realizacji tej i następnej zasady bardzo ważne są klamry tematyczne, które spajają poszczególne elementy zbiórki.
Zasada tempa - gdy wszystko nie dzieje się dostatecznie szybko, rozciąga się, zuchy się rozłażą, gadają, cała zbiórka traci rozmach, a nierzadko sens.
Zasady wychowawcze przypominają o rzeczach, które pomagają rozwijać zuchy.
Są to:
Zasada "coś nowego"- chyba nie trzeba tłumaczyć dlaczego jest wychowawcza.
Zasada drużynowy też się bawi-druh, druhna jest autorytetem i wzorem dla zuchów, dzieci uczą się przez identyfikację i naśladownictwo.
Zasada podziału pracy między drużynowego a przybocznych -zuchy ciągle obserwują kadrę, od niej uczą się wzajemnego odnoszenia się, stosunków międzyludzkich, podziału pracy, itp.
Zasada własnej inicjatywy zuchów - im więcej samodzielności i samorządności, tym lepiej. W dobrej gromadzie zuchowej dzieci mają mnóstwo własnych rozsądnych pomysłów, które drużynowy często wykorzystuje w pracy.
Na zakończenie warto wspomnieć, że obecnie w metodyce zuchowej nie ma już siedmiu Głównych Zadań Drużynowego Zuchów (7 GZDZ), uznano, że za bardzo trącą one socjalizmem. Obowiązkiem drużynowego jest wychowywanie zuchów w myśl zasad zawartych w Prawie Zuchowym i zgodnie z celami Związku Harcerstwa Polskiego zawartymi w Statucie (jeden z pierwszych rozdziałów Statutu).
PS. Powtórzenie:
Wymień z pamięci 10 form pracy w kolejności odwrotnej niż alfabetyczna.
Wymień, nie zaglądając do kartki, zasady dobrej zbiórki.
Podziel zasady na konstrukcyjne i wychowawcze.
Jeśli ci się udało możesz liczyć, po drobnej, dodatkowej nauce, na patent opiekuna szóstki.