Pożyczka, prawo cywilne, prawo cywilne część II, Zobowiązania


POŻYCZKA (art.720-724): mutuum

Definicja:

Przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Strony:

Cechy:

  1. umowa konsensualna - dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenie woli stron (tradycyjnie była umową realną);

  2. umowa nieodpłatna lub odpłatna - zależy to od woli stron - zasadniczy jest wariant odpłatny gdzie świadczenie biorącego pożyczkę polega zwykle na zapłacie odsetek;

  3. nigdy wzajemna - obowiązek zwrotu przedmiotu pożyczki nie stanowi ekwiwalentu jego dania;

  4. umowa dwustronnie zobowiązująca:

- po stronie dającego pożyczkę istnieje zobowiązanie do wydania przedmiotu pożyczki;

- po stronie biorącego istnieje zobowiązanie do zwrotu przedmiotu pożyczki.;

  1. umowa kauzalna - solvendi causa - przysporzenie w celu zwolnienia się z ciążącego zobowiązania.

Przedmiot:

Do pożyczek, których przedmiotem są pieniądze, znajdują zastosowanie przepisy o zobowiązaniach pieniężnych. Zgodnie z zasadą walutowości, pożyczki pieniężne mogą być na obszarze RP zaciągane tylko w pieniądzu polskim (art. 358 k. c.), z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie (zwłaszcza w prawie dewizowym). Zwrot ich, stosownie do zasady nominalizmu powinien nastąpić przez zapłatę sumy nominalnej, chyba że umownie zastrzeżono waloryzację albo doszło do waloryzacji sądowej.

Forma:

Nie wymaga się przy jej zawarciu żadnej formy szczególnej. Jednak umowa pożyczki, której wartość przenosi 500 zł powinna być stwierdzona pismem (forma ad probationem). Powyższy przepis nie ma zastosowania do umowy zawartej między przedsiębiorcami (art. 74§3). Rozporządzenie MPiPS przewiduje obowiązek formy pisemnej niezależnie od wartości przedmiotu pożyczki w przypadku udzielania pożyczki z Funduszu Pracy.

Prawa i obowiązki stron:

W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który jest zobowiązany do zwrotu tych przedmiotów, tzn. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy lub rzeczy tego samego rodzaju. W ramach tej konstrukcji pieniądze traktowane są jak rzeczy ruchome oznaczone tylko co do gatunku.

W odróżnieniu od umowy użyczenia lub najmu, z którymi to umowami pożyczka jest często w języku powszechnym identyfikowana, polega ona zawsze na przeniesieniu własności pieniędzy lub innych rzeczy ruchomych z równoczesnym obowiązkiem zwrotu nie tych samych, lecz takich samych przedmiotów, w tej samej ilości.

Zatem gospodarczy sens pożyczki wyraża się w tym, że biorący pożyczkę uzyskuje możliwość korzystania przez pewien czas z wartości majątkowych przekazanych mu przez dającego pożyczkę.