1. Cechą dobrego planu jest: ..............................................................A

1. długoterminowość i autonomia,

2. celowość i kompletność,

3. złożoność i elastyczność,

1. Jednym ze sposobów pokonywania oporów wobec zmian jest:

4. zmiana struktury organizacji,

5. poprawa procesu komunikowania,

6. konkretyzacja celu i zakresu zmian.

1. Plan operacyjny dotyczy:

1. celu głównego przedsiębiorstwa,

2. podziału zasobów i efektywnego ich wykorzystania,

3. poszczególnych czynności i zadań,

1. Teorie procesu motywacji odpowiadają na pytanie:

1. jakie czynniki motywują ludzi do pracy,

2. dlaczego ludzie wybierają pewne warianty zachowań do zaspokojenia swoich potrzeb,

3. w jaki sposób skutki poprzedniego działania ludzi wpłyną na ich zachowania w przyszłości,

1. Rozwiązywanie konfliktu poprzez dominację i tłumienie polega na:

1. arbitrażu czyli zgodzie na rozstrzygnięcie przez osobę trzecią,

2. rozstrzygnięciu konfliktu przez większość,

3. ustanowieniu celów nadrzędnych, które uwzględniają cele niższego rzędu.

1. Teoria ERG C.P. Alderfera dzieli potrzeby ludzkie na:

1. władzy, afiliacji, osiągnięć,

2. egzystencji, kontaktów społecznych, wzrostu.

3. czynniki motywujące i czynniki higieny psychicznej.

1. Jedną z barier przy ustalaniu celów i planowaniu jest:

1. zły przepływ informacji,

2. udział podwładnych w procesie podejmowania decyzji,

3. niewłaściwy system nagradzania,

1. Rozwój nurtów w zarządzaniu przebiegał w następującej kolejności:

1. ilościowy, elastyczny, behawioralny, wymuszony,

2. klasyczny, behawioralny, ilościowy, integrujący,

3. integrujący, ilościowy, klasyczny, wielokierunkowy.

1. Kontrola angażująca pracowników:

1. obejmuje współuczestnictwo ograniczone i formalne,

2. ma na celu podporządkowanie pracowników,

3. nastawiona jest na wyniki grupowe.

1. W procesie racjonalnego podejmowania decyzji w drugim etapie należy:

1. wdrożyć najlepszy wariant decyzji i kontrolować jego realizację

2. opracować warianty decyzji ale ich nie oceniać,

3. ocenić warianty decyzji i wybrać najlepszy,

1. Do czynników wpływających na rozpiętość kierowania należy:

1. fizyczne rozproszenie podwładnych,

2. specjalizacja firm konkurencyjnych,

3. przepisy prawne i panujące zwyczaje.

1. Do funkcji celów zalicza się:

1. ułatwiają relacje z otoczeniem,

2. pozytywnie wpływają na planowanie,

3. zwiększają konkurencyjność przedsiębiorstwa.

1. Ilościowa teoria zarządzania koncentruje się na:

1. opracowywaniu modeli matematycznych,

2. uwzględnieniu liczby pracowników w podejmowaniu decyzji,

3. ukierunkowaniu produkcji na ilość, a nie na jakość,

1. Model typu Z cechuje:

1. odpowiedzialność grupowa,

2. powolne awansowanie,

3. indywidualne podejmowanie decyzji,

1. Jedną z cech, która prowadzi do doskonałości jest:

1. popieranie autonomii i przedsiębiorczości,

2. tworzenie złożonej struktury organizacyjnej,

3. zajmowanie się tym co cieszy się popularnością na rynku.

1. Do zasad tworzenia i stosowania właściwej płacy należy zasada:

1. proporcjonalnej odległości,

2. równej dostępności.

3. prawidłowej orientacji.

1. Do cech skutecznych systemów kontroli nie należy:

1. realizm ekonomiczny przy wdrażaniu systemów kontroli,

2. obiektywizm i zrozumiałość informacji,

3. koncentracja na udziale przedsiębiorstwa w rynku.

1. Forma kontroli angażującej pracowników obejmuje:

1. nastawienie na wyniki przekraczające poziom minimalny,

2. współuczestnictwo ograniczone i formalne,

3. nastawienie na wyniki indywidualne.

1. Do czynników określających kształt i wielkość struktur organizacyjnych zalicza się:

1. stosowane technologie produkcji,

2. cel strategiczny organizacji,

3. obecność kadry kierowniczej.

1. Jedną z wad struktury liniowej jest:

1. możliwość kontaktów ze specjalistami,

2. autonomizacja komórek funkcjonalnych,

3. wysoka centralizacja.

1. Do zasad sprawnego zarządzania wg. Fayol zalicza:

1. redukcję personelu, dyscyplinę i sprawiedliwość,

2. centralizację, autorytet i podział pracy,

3. zmienność kierownictwa, harmonię i inicjatywę.

1. Do sposobów użycia władzy zalicza się:

1. władzę odniesienia,

2. osobiste utożsamianie się,

3. zastosowanie wiedzy i doświadczenia,

1. Demokratyczny styl przewodzenia cechuje to, że kierownik:

1. posiada monopol na informacje,

2. często przeprowadza drobiazgowe kontrole,

3. pozostawia pracownikom samodzielność w realizacji ich zadań,

1. Według Herseya i Blancharda zachowanie przywódcy w nowej firmie kończy się na:

1. małym nacisku na wzajemnych stosunkach i na zadaniach,

2. dużym nacisku na wzajemnych stosunkach a małym na zadaniach,

3. małym nacisku na wzajemnych stosunkach a dużym na zadaniach,

1. W modelu typowych sytuacji Fiedler uwzględnił:

1. zakres władzy kierownika,

2. kontakty emocjonalne między pracownikami,

3. zasoby firmy,

1. W modelu Vrooma-Yettona-Jago style podejmowania decyzji różnią się:

4. sposobem kontroli realizacji podejmowanych decyzji,

5. sposobem rozwiązywania problemów,

6. udziałem podwładnych w procesie podejmowania decyzji,

1. Organizację nieformalną cechuje:

4. występowanie przepisów regulujących działalność,

5. wspólny cel członków organizacji,

6. wysoka skuteczność działania.

1. Do wad grupowego podejmowania decyzji należy:

4. może powstać więcej wariantów decyzji,

5. mogą pojawić się decyzje kompromisowe,

6. proces decydowania może trwać krócej,

1. Ze względu na strukturę działania, decyzje dzielimy na:

4. operacyjne, strategiczne i taktyczne,

5. w sytuacji niepewności, pewności i ryzyka,

6. selekcyjne, alokacyjne i hierarchiczne,

1. Teoria sprawiedliwości Adamsa zakłada, że pracownik porównuje:

4. wyniki swoje z wynikami i nakładami innych,

5. wyniki i nakłady swoje z nakładami innych,

6. wyniki i nakłady swoje z wynikami i nakładami innych,

2. Do funkcji celów zalicza się: ..............................................................B

4. ułatwiają relacje z otoczeniem,

5. pozytywnie wpływają na planowanie,

6. zwiększają konkurencyjność przedsiębiorstwa.

2. Ilościowa teoria zarządzania koncentruje się na:

4. opracowywaniu modeli matematycznych,

5. uwzględnieniu liczby pracowników w podejmowaniu decyzji,

6. ukierunkowaniu produkcji na ilość, a nie na jakość,

2. Model typu Z cechuje:

4. odpowiedzialność grupowa,

5. powolne awansowanie,

6. indywidualne podejmowanie decyzji,

2. Jedną z cech, która prowadzi do doskonałości jest:

4. popieranie autonomii i przedsiębiorczości,

5. tworzenie złożonej struktury organizacyjnej,

6. zajmowanie się tym co cieszy się popularnością na rynku.

2. Do zasad tworzenia i stosowania właściwej płacy należy zasada:

4. proporcjonalnej odległości,

5. równej dostępności.

6. prawidłowej orientacji.

2. Do cech skutecznych systemów kontroli nie należy:

4. realizm ekonomiczny przy wdrażaniu systemów kontroli,

5. obiektywizm i zrozumiałość informacji,

6. koncentracja na udziale przedsiębiorstwa w rynku.

2. Forma kontroli angażującej pracowników obejmuje:

7. nastawienie na wyniki przekraczające poziom minimalny,

8. współuczestnictwo ograniczone i formalne,

9. nastawienie na wyniki indywidualne.

2. Do czynników określających kształt i wielkość struktur organizacyjnych zalicza się:

4. stosowane technologie produkcji,

5. cel strategiczny organizacji,

6. obecność kadry kierowniczej.

2. Jedną z wad struktury liniowej jest:

4. możliwość kontaktów ze specjalistami,

5. autonomizacja komórek funkcjonalnych,

6. wysoka centralizacja.

2. Do zasad sprawnego zarządzania wg. Fayol zalicza:

4. redukcję personelu, dyscyplinę i sprawiedliwość,

5. centralizację, autorytet i podział pracy,

6. zmienność kierownictwa, harmonię i inicjatywę.

2. Do sposobów użycia władzy zalicza się:

4. władzę odniesienia,

5. osobiste utożsamianie się,

6. zastosowanie wiedzy i doświadczenia,

2. Demokratyczny styl przewodzenia cechuje to, że kierownik:

4. posiada monopol na informacje,

5. często przeprowadza drobiazgowe kontrole,

6. pozostawia pracownikom samodzielność w realizacji ich zadań,

2. Według Herseya i Blancharda zachowanie przywódcy w nowej firmie kończy się na:

4. małym nacisku na wzajemnych stosunkach i na zadaniach,

5. dużym nacisku na wzajemnych stosunkach a małym na zadaniach,

6. małym nacisku na wzajemnych stosunkach a dużym na zadaniach,

2. W modelu typowych sytuacji Fiedler uwzględnił:

4. zakres władzy kierownika,

5. kontakty emocjonalne między pracownikami,

6. zasoby firmy,

2. W modelu Vrooma-Yettona-Jago style podejmowania decyzji różnią się:

7. sposobem kontroli realizacji podejmowanych decyzji,

8. sposobem rozwiązywania problemów,

9. udziałem podwładnych w procesie podejmowania decyzji,

2. Organizację nieformalną cechuje:

10. występowanie przepisów regulujących działalność,

11. wspólny cel członków organizacji,

12. wysoka skuteczność działania.

2. Do wad grupowego podejmowania decyzji należy:

7. może powstać więcej wariantów decyzji,

8. mogą pojawić się decyzje kompromisowe,

9. proces decydowania może trwać krócej,

2. Ze względu na strukturę działania, decyzje dzielimy na:

7. operacyjne, strategiczne i taktyczne,

8. w sytuacji niepewności, pewności i ryzyka,

9. selekcyjne, alokacyjne i hierarchiczne,

2. Teoria sprawiedliwości Adamsa zakłada, że pracownik porównuje:

7. wyniki swoje z wynikami i nakładami innych,

8. wyniki i nakłady swoje z nakładami innych,

9. wyniki i nakłady swoje z wynikami i nakładami innych,

2. Cechą dobrego planu jest:

7. długoterminowość i autonomia,

8. celowość i kompletność,

9. złożoność i elastyczność,

1. Jednym ze sposobów pokonywania oporów wobec zmian jest:

10. zmiana struktury organizacji,

11. poprawa procesu komunikowania,

12. konkretyzacja celu i zakresu zmian.

2. Plan operacyjny dotyczy:

4. celu głównego przedsiębiorstwa,

5. podziału zasobów i efektywnego ich wykorzystania,

6. poszczególnych czynności i zadań,

2. Teorie procesu motywacji odpowiadają na pytanie:

4. jakie czynniki motywują ludzi do pracy,

5. dlaczego ludzie wybierają pewne warianty zachowań do zaspokojenia swoich potrzeb,

6. w jaki sposób skutki poprzedniego działania ludzi wpłyną na ich zachowania w przyszłości,

2. Rozwiązywanie konfliktu poprzez dominację i tłumienie polega na:

4. arbitrażu czyli zgodzie na rozstrzygnięcie przez osobę trzecią,

5. rozstrzygnięciu konfliktu przez większość,

6. ustanowieniu celów nadrzędnych, które uwzględniają cele niższego rzędu.

2. Teoria ERG C.P. Alderfera dzieli potrzeby ludzkie na:

10. władzy, afiliacji, osiągnięć,

11. egzystencji, kontaktów społecznych, wzrostu.

12. czynniki motywujące i czynniki higieny psychicznej.

2. Jedną z barier przy ustalaniu celów i planowaniu jest:

10. zły przepływ informacji,

11. udział podwładnych w procesie podejmowania decyzji,

12. niewłaściwy system nagradzania,

2. Rozwój nurtów w zarządzaniu przebiegał w następującej kolejności:

10. ilościowy, elastyczny, behawioralny, wymuszony,

11. klasyczny, behawioralny, ilościowy, integrujący,

12. integrujący, ilościowy, klasyczny, wielokierunkowy.

2. Kontrola angażująca pracowników:

10. obejmuje współuczestnictwo ograniczone i formalne,

11. ma na celu podporządkowanie pracowników,

12. nastawiona jest na wyniki grupowe.

2. W procesie racjonalnego podejmowania decyzji w drugim etapie należy:

4. wdrożyć najlepszy wariant decyzji i kontrolować jego realizację

5. opracować warianty decyzji ale ich nie oceniać,

6. ocenić warianty decyzji i wybrać najlepszy,

2. Do czynników wpływających na rozpiętość kierowania należy:

4. fizyczne rozproszenie podwładnych,

5. specjalizacja firm konkurencyjnych,

6. przepisy prawne i panujące zwyczaje.

3

---