Objętość wyrzutowa i póznoskurczowa komór, frakcja wyrzutowa komór
Objętością wyrzutową serca nazywamy objętość krwi, jaka została wyrzucona z komory serca do naczyń w momencie skurczu serca. Jest ona zdecydowanie zależna od objętości poznorozkurczowej, ponieważ ma ona wpływ na wstępne rozciągnięcie miocytów mięśnia sercowego a co za tym idzie na siłę ich skurczu. Wobec tego im większa jest objętość póznorozkurczowa tym większa jest objętość wyrzutowa serca, która zasadniczo stanowi ponad 65 % objętości poznorozkurczowej. Co więcej na objętość wyrzutową ma wpływ sama kurczliwość miocytów serca oraz ciśnienie. Nagły wzrost ciśnienia w tętnicy płucnej lub aorcie początkowo obniża wartość objętości wyrzutowej serca, ale po kilku skurczach podnosi się objętość póznorozkurczowa i włókna ulegają rozciągnięciu. Objętość wyrzutowa dorosłego mężczyzny ważącego 70kg wynosi około 80ml. Ilość wyrzuconej do naczyń krwi mierzy się licząc tzw. frakcję wyrzutową komór. Przedstawia się ją jako procentowy stosunek objętości wyrzutowej do objętości końcoworozkurczowej. Możemy wyróżnić frakcję komory lewej i komory prawej jednak klinicznie używana jest niemal wyłącznie frakcja komory lewej. Badanie ECHO serca oparte jest właśnie na określaniu frakcji wyrzutowej lewej komory, która powinna przekraczać 65%. Spadek poniżej 45-50 % może oznaczać niewydolność mięśnia sercowego powodowaną szeregiem różnych czynników. Objętość póznoskurczowa jest to taka objętość krwi, jaka pozostała w sercu po wyrzucie zredukowanym. Stanowi ona około 35% objętości poznorozkurczowej. Objętość tą można mierzyć w celu zdiagnozowania niedomykalności zastawek. Choroba ta powoduje wzrost tej objętości.