PODSTAWOWE METODY UDRAŻNIANIA DÓRG ODDECHOWYCH, Rat med rok 2, Techniki zabiegów medycznych


PODSTAWOWE METODY UDRAŻNIANIA DÓRG ODDECHOWYCH

1.Rękoczny czoło-żuchwa

2.Rękoczyn Esmarcha - przesunięcie żuchwy ku przodowi i górze palcami obu rąk, umieszczonymi za kątami żuchwy przy czym kciuki wywierają ucisk na brodę w celu otwarcia ust. Konieczna stabilizacja w osi długiej pacjenta.

3.Rurka ustno-gardłowa (Guedela)

-wykonywana z tworzywa sztucznego

-dopasowana do krzywizny języka

-różne rozmiary (długość - od kącika ust do płatka ucha)

-z jednej strony zakończona kołnierzem

-stosowana w celu odsunięcia nasady języka od tylnej ściany gardła

4.rurka nosowo-gardłowa

-posiada kołnierz zabezpieczający przed zbyt głębokim umieszczeniem

-wprowadzana przez jedno z nozdrzy do tylnej jamy nosowo-gardłowej

ZAAWANSOWANE METODY UDRAŻNIANIA DRÓG ODDECHOWYCH

1.Intubacja - wprowadzenie rurki intubacyjnej przez usta bądź przez nos i krtań do tchawicy.

Cele:

-utrzymanie drożności dróg oddechowych

-umożliwienie wentylacji pacjenta

-ochrona przed aspiracją treści żołądkowej

-ułatwiona toaleta dróg oddechowych

a.)sprzęt do intubacji

-laryngoskop

-rurki dotchawicze

-prowadnice

-kleszczyki intubacyjne

-rurka ustno-gardłowa

-urządzenia ssące

-znieczulenie

b.)laryngoskop

-umożliwia uwidocznienie krtani

-budowa: uchwyt z bateriami, łopatka wygięta (Macintosha) lub łopatka prosta (Millera)

-łopatka uciska tkanki miękkie dna jamy ustnej, żuchwa zostaje pociągnięta ku dołowi, a język przsunięty na lewo - umożliwia to oglądanie wejścia do krtani.

c.)intubacja ustno - tchawiczna

-dokonuje się po indukcji znieczulenia tj. po uśpieniu (dożylnym lub wziewnym) i zwiotczeniu (scolina, traclilum, nimbox - w przypadku znieczulenia wziewnego nie używamy zwiotczaczy dożylnych.

-przed intubacją należy dotlenić pacjenta przez co 3 do 5 minut 100% tlenem.

-sprawdzić rurkę i laryngoskop

-głowę pacjenta ułożyć w pozycji węszącej

-kciukiem i palcem wskazującym ręki prawej rozchylić usta pacjenta trzymając jednocześnie w lewej ręce laryngoskop

-włożyć laryngoskop do jamy ustnej od prawego ust, odsuwając język całkowicie na stronę lewą

-po uwidocznieniu krtani (pociągnięcie laryngoskopu do góry, pamiętając o nie wykonywaniu dźwigni) włożyć rurkę do tchawicy prowadząc centralnie między struny głosowe

d.)utrudnienia w intubacji

-krótka, gruba szyja

....

e.)powikłania w laryngoskopii

-odruch sympatykoadrenergiczny, wzrost RR, tętna, zaburzenia rytmu

-odruch nerwu błędnego, zatrzymywanie oddechu, spadek RR, tętna

f.)powikłania przy intubacji

-niedrożność dróg oddechowych

-pęknięcie tchawicy

-aspiracja treści

-porażenie nerwu krtaniowego

-dolegliwości ze strony gardła

-owrzodzenia, zwężenie tchawicy

Tracheostomia - wykonywana jest w celu kontynuacji stosowania długotrwałego oddechu zastępczego lub dokonywania toalety drzewa tchawiczo - oskrzelowego u chorych nieprzytomnych lub nie współpracujących. Umożliwia również lepszą pielęgnację jamy ustnej

-wycięcie otworu w I lub II chrząstce tchawicy w celu założenia rurki tracheotomijnej

a.)powikłania tracheostomi

-odma opłucnowa

-krwawienia

-przypadkowe wysunięcie rurki (przy złym umocowaniu)

-zwężenie tchawicy

-jeżeli po upływie 1 tygodnia od wykonania intubacji nie ma żadnych szans na ekstubacje, to należy podjąć decyzje o tracheostomi.

Konikotomia - polega na przecięciu więzadła pierścienno - tarczowego i wprowadzeniu kaniuli lub drenu. Jako zabieg ratujący życie została obecnie wyparta przez specjalne zestawy np. Quick-trach, które umożliwiają szybkie i mało urazowe przebicie przez skórę i więzadło pierścienno - tarczowe do światła tchawicy.

Metody alternatywne udrażniania dróg oddechowych

1.Maska krtaniowa - szeroka rurka zakończona owalną maską z mankietem uszczelniającym, wprowadzana do jamy ustnej i umieszczana nad wejściem do krtani. Zakładana jest metodą „na ślepo”, po uszczelnieniu mankietu można prowadzić wentylacje zastępczą.

2.Rurka lombitube - rurka o podwójnym świetle, wprowadzona „na ślepo” do dróg oddechowych. Dzięki podwójnym kanałom i specjalnej budowie, zarówno pozycja przełykowa jak i tchawiczna rurki umożliwia wentylacje płuc za pomocą worka Ambu.

3.Toaleta drzewa oskrzelowego - zabieg polega na mechanicznym usunięciu wydzielin i innych treści zalegających w drogach oddechowych pacjenta ze sztuczną drogą oddechową.

a.)wskazania do toalety drzewa oskrzelowego

-upośledzenie drożności dróg oddechowych

-rzężenia stwierdzane osłuchowo lub głośne charczenia oddechowe

-zauważalny udział dodatkowych mięśni oddechowych

b.)niebezpieczeństwo odsysania

-niedotlenienie

-urazy błony śluzowej dróg oddechowych

-wzrost lub spadek RR tętniczego krwi

-zaburzenia rytmu serca, aż do zatrzymania

-skurcz oskrzeli, zaburzenia oddychania

-infekcja dróg oddechowych

-zaburzenia w pracy respiratora

c.)przygotowanie sprzętu

-sprawny ssak

-cewniki do odsysania

-rękawiczki

-worek samorozprężalny podłączony do źródła tlenu

-stetoskop

-jałowa strzykawka z 0,9 NaCl lub środkiem znieczulającym do ewentualnego rozrzedzenia wydzieliny

-maska na twarz + fartuch ochronny

d.)uwagi ogólne odsysania

-odsysanie należy wykonywać w warunkach jałowych

-najlepiej w dwie osoby

-cewnik wprowadza się do oporu „na ślepo”, następnie cofa go o kilka milimetrów, uaktywnia ssanie, wycofuje cewnik ruchem obrotowym, odrzuca zużyty cewnik

TLEN

1.Maski tlenowe - przez maskę można podawać choremu duże stężenie tlenu, najczęściej ustawia się przepływ 5-8 l/min.

2.Kaniula nosowa - kaniule taką można zastosować gdy pacjent oddycha przez nos. Przepływ tlenu ustawia się na 4-5 l/min.

3.Cewnik nosowy - używany do podawania tlenu do jamy nosowo - gardłowej. Przepływ ustawia się na około 6 l/min.

0x08 graphic
1.Sonda nosowo - żołądkowa

-sondę zakłada się przez nos poprzez gardło i przełyk

-cel: diagnostyka, opróżnienie żołądka z zalegającej wydzieliny, płukanie żołądka

*trudności podczas zakładania sondy:

-najtrudniej przejść sondą ostry kąt znajdujący się w nosogardzieli

-skręcenie się sondy w jamie ustnej, w przełyku

-błędne założenie sondy do tchawicy

-krzywa przegroda nosowa

*zestaw do zgłębnikowania żołądka:

-sonda

-strzykawka

-znieczulenie w żelu

-stetoskop

-plaster

*wykonanie wprowadzenia zgłębnika do żołądka:

-zmierzenia odcinka od nasady nosa do wyrostka mostka, w celu zmierzenia jakiej długości zgłębnik potrzebny jest do wprowadzenia do żoładka

-poleca się choremu, aby w czasie początkowego etapu wprowadzania zgłębnika trzymał głowę wyprostowaną w naturalnym położeniu. Po nasmarowaniu końca zgłębnika żelem, wprowadza się go przez otwory przednie nosa i przesuwa popychając do przodu i w dół

-w momencie gdy zgłębnik przedostanie się do gardła chory przygina głowę do klatki piersiowej i wykonuje odruchy połykania

-przesuwamy cewnik do określonej wcześniej głębokości

-sprawdzamy położenie cewnika (aspiracja, wstrzyknięcie powietrza, NaCl i osłuchanie w lewym górnym kwadracie jamy brzusznej)

-umocowanie zgłębnika

2.Cewnikowanie pęcherza moczowego

*zestaw:

-cewnik (Folleya, Naltera, Thiemana)

-worek do moczu

-strzykawka wypełniona aqwą 8-10 ml

-lignokaina w żelu

-zestaw opatrunkowy

-riwanol

-jałowe rękawice

KOBIETA

-wytłumaczenie pacjentowi celu zabiegu

-przygotowanie zestawu

-zapewnienie warunków intymnych

-ułożenie pacjenta w pozycji leżącej ze zgiętymi kolanami i odwiedzionymi udami

-umyć ręce

-otworzyć zestaw (najlepiej położyć między udami pacjenta)

-rękawiczki

-kciukiem i palcem wskazującym odsłonić wargi mniejsze

-obmywać należy w kierunku od góry do dołu (1 ruch = 1 gazik)

-w czasie mycia odszukać ujście cewki moczowej

-trzymając wargi rozchylone, uchwycić cewnik ok. 4 cm o końca

-posmarować końcówkę lignokainą

-wprowadzić cewnik

-po ukazaniu się moczu - cewnik uszczelnić aqwą i podłączyć worek do moczu

-worek zabezpieczyć poniżej pęcherza moczowego pacjenta

MĘŻCZYZNA

-wytłumaczenie pacjentowi celu zabiegu

-przygotowanie zestawu

-zapewnienie warunków intymnych

-ułożenie pacjenta w pozycji leżącej ze zgiętymi kolanami i odwiedzionymi udami

-umyć ręce

-otworzyć zestaw (najlepiej położyć między udami pacjenta)

-rękawiczki

-umyć okolice cewki moczowej wykonując ruchy od środka na zewnątrz, ściągnąć napletek podczas mycia

-łagodnie pociągnąć, unieść prącie pionowo w stosunku do całego ciała (powoduje to wyprostowanie cewki moczowej na tyle na ile pozwalają warunki anatomiczne)

-koniec cewnika posmarować lignokainą

-ruchem obrotowym wprowadzić cewnik

-uszczelnić cewnik dopiero gdy wprowadzimy go do końca i ukaże się mocz

-podłączyć worek do moczu



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Pozycja Trendelenburga, Rat med rok 2, Techniki zabiegów medycznych
Profilaktyka odleżyn, Rat med rok 2, Techniki zabiegów medycznych
CEWNIKOWANIE PĘCHERZA MOCZOWEGO, Rat med rok 2, Techniki zabiegów medycznych
leki, Rat med rok 2, Techniki zabiegów medycznych
Pozycja Trendelenburga, Rat med rok 2, Techniki zabiegów medycznych
anatomia i fizjologia układu oddechowego, Rat med rok 2, Intensywna terapia
ostra niewydolnosc oddechowa, Rat med rok 2, Intensywna terapia
Zaburzenia czynności oddechowej, Rat med rok 2, Patofizjologia
Zaburzenia czynności oddechowej, Rat med rok 2, Patofizjologia
Plan Metodyczny, Rat med rok 1, Dydaktyka
Zaawansowane metody udrażniania dród oddechowych
Podstawowe metody badań układu oddechowego
NIEWYDOLNOSC NEREK, Rat med rok 2, Patofizjologia
Toksycznosc benzenu i jego pochodnych, Rat med rok 2, Toksykologia
substancje psychoaktywne, Rat med rok 2, Toksykologia
okres i ból pooperacyjny, Rat med rok 2, Intensywna terapia
LEKI - RATOWNIK MEDYCZNY (Z OPISEM), Rat med rok 3, Medycyna ratunkowa
Charakterystyka substancji psychotropowych, Rat med rok 2, Toksykologia

więcej podobnych podstron