- metoda DEFT (Direct Epifluorescent Filter Technique),

Polega na liczeniu pod mikroskopem drobnoustrojów osadzonych na filtrze membranowym, o porach 0.45 μm, po uprzednim ich wybarwieniu fluorochromami. Badane próbki mogą być wstępnie poddane obróbce enzymatycznej, następnie wybarwiane najczęściej oranżem akrydyny i liczone w mikroskopie fluorescencyjnym. Komórki żywe fluoryzują na pomarańczowo lub żółto, natomiast martwe na zielono.

ELISA (ang. enzyme-linked immunosorbent assay), czyli test immunoenzymatyczny lub immunoenzymosorbcyjny, jest jednym z najpowszechniej stosowanych testów w badaniach biomedycznych, zarówno naukowych, jak i diagnostycznych. Służy on do wykrycia określonych białek w badanym materiale z użyciem przeciwciał poliklonalnych lub monoklonalnych skoniugowanych z odpowiednim enzymem.

Zasada działania testu ELISA polega na tym, że przeciwciało związane z określonym enzymem może specyficznie rozpoznawać dane białko (zawarte w materiale biologicznym), które wcześniej zostało unieruchomione na podłożu. Po dodaniu przeciwciał następuje utworzenie kompleksów immunologicznych, zatem przeciwciało także zostaje unieruchomione. Po wypłukaniu niezwiązanego przeciwciała i dodaniu substratu dla enzymu związanego z przeciwciałem zajdzie reakcja enzymatyczna, czemu z kolei będzie towarzyszyło pojawienie się produktu. Wykrycie jego obecności (może to być np. produkt barwny powstający z bezbarwnego substratu) świadczy o obecności danego białka w badanym materiale. Mierząc z kolei ilość powstającego produktu można także przeprowadzić analizę ilościową. Należy jednak zdawać sobie sprawę z faktu, że przedstawiony właśnie opis działania metody jest silnie uproszczony i może podlegać wielu modyfikacjom

---