W momencie narodzin rozpoczyna się nasza podróż zwana życiem. Tak naprawdę nikt z nas nie wie ile będzie ona trwać i co jest jej celem. Można się nad tym zastanawiać lub przyjąć ten fakt za pewną niewiadomą, gdyż nigdy nie dotrzemy do jednego konkretnego wniosku. Jest to swoista tajemnica, której odkrycie czeka na każdego po przebyciu swojej własnej drogi. Cóż więc pozostaje w tej dziwnej podróży, którą można nazwać podróżą w nieznane? Korzystanie z jej walorów w celu samodoskonalenia się i jej przebycia z jak największą ilością wspomnień, utrwalenia ulotnych chwil, z których składa się nasze życie. Tu rodzi się kolejne pytanie. Skoro jest to podróż w nieznane i niewiadomo jak się ona skończy to czy mamy na nią wpływ? Zdecydowanie tak. Porównując życie to wędrówki, można śmiało powiedzieć iż posiadamy bilet na wszystkie środki lokomocji. Od nas zależy, gdzie i w jakim momencie naszego życia się udamy. Każda przeciwność losu to kolejny przystanek, na którym trzeba podjąć decyzję w którą stronę się udać i czy w ogóle iść dalej czy pozostać w miejscu i porzucić swój bilet na dalszą wyprawę. Wyborów należy dokonywać zawsze zgodnie z własnym sumieniem, nawet jeśli miałyby one wydłużyć drogę, którą podążamy. Warto tu wspomnieć słowa Helmuta Waltera „Większość ludzi porusza się na drodze złotego środka, dlatego tak tłoczno na niej”. Ktoś może spytać czy nie można przebyć życia bez przystanków tylko jednym środkiem lokomocji. Pewnie i można, ale gdzie tu sens, radość i przyjemność z odkrywania wciąż nowych miejsc. Taka podróż byłaby bardzo monotonna i męcząca od samego początku. Nie bez powodu mówi się, że z każdej podróży wracamy bogatsi o nowe doświadczenia. Należy wybierać różne kierunki na przystankach życia, które oferuje wiele dróg. Wyboru musimy dokonać sami, gdyż podróżujemy bez przewodnika. Faktem jest, że taką funkcje mogą spełniać osoby posiadające większy bagaż doświadczeń, jak chociażby rodzice. Następuje jednak taki moment, iż osoby te stają się tylko drogowskazem, a jak mawiała Aldona Różanek „Żaden drogowskaz nie wyręczy Cię w podjęciu decyzji”.. A co jeśli wybrana przez nas droga nie okaże się tą właściwą? Wtedy życie zawsze daje czas na to, aby zawrócić i wybrać inną. Mimo, iż czas naszej wędrówki jest nam nieznany to zawsze należy próbować jeśli mamy choćby przeczucie, iż obrany kierunek prowadzić może do nikąd. To właśnie jest proces samodoskonalenia się, nauki podejmowania właściwych wyborów, aby podróż była łatwiejsza i przyjemniejsza. Pamiętać należy tutaj słowa Willa Rogera : „Nawet gdy jesteś na właściwej drodze - zostaniesz przejechany jeśli będziesz na niej siedział”. Życie to podróż, która nie znosi przerw, nie może tu być mowy o zmęczeniu. Wędrówka i samodoskonalenie w jej trakcie zawsze prowadzą daleko. A gdzie dokładnie? Tego każdy z nas dowie się w swoim czasie. Nie chodzi w końcu o to by na samym początku naszej podróży odkryć jej największą tajemnicę, lecz o to by wciąż cytować słowa Paula Jeana „Tylko podróż jest prawdziwym życiem, jak i prawdziwe życie jest prawdziwą podróżą”.