rewalidacja osob z wada sluchu, surdopedagogika , tyflopedagogika


rewalidacja osób z wadą słuchu

  1. wychowanie słuchowe

- wprowadzenie dziecka z wadą słuchu w świat dźwięków, wyrabianie orientacji w środowisku akustycznym; drogi:

- prawidłowe kształtowanie pojęć, wzbogacanie treści pojęć o cechy akustyczne;

- poprawa wyrazistości artykulacji w wyniku autokontroli tejże (słuchanie własnego głosu)

- ułatwienie odbioru informacji drogą dwukanałową;

- uaktywnienie resztek słuchowych;

- wychowanie estetyczne, muzyka

- wychowanie społeczne

  • działy:

          1. zapoznanie z bodźcami akustycznymi:

            1. zwrócenie uwagi na bodźce akustyczne ze środowiska dziecka, kojarzenie dźwięku ze źródłem, lokalizowanie źródła;

            2. zwrócenie uwagi na bodźce akustyczne wydawane podczas manipulowania przedmiotami, narzędziami;

            3. zwrócenie uwagi na dźwięki wydawane podczas manipulowania instrumentami perkusyjnymi;

            4. dźwięki instrumentów muzycznych, muzyka

            5. zapoznanie z głosami zwierząt

            6. głosy ludzi

          2. rozróżnianie bodźców akustycznych; dwa etapy: odbiór optyczno-słuchowy, odbiór słuchowy;

            1. rozróżnianie dwóch łatwych sygnałów akustycznych;

            2. rozróżnianie trzech łatwych sygnałów akustycznych;

            3. rozróżnianie sygnału akustycznego wg tempa wolno-szybko;

            4. rozróżnianie sygnałów akustycznych wg natężenia głośno-cicho;

            5. rozróżnianie i powtarzanie różnych sygnałów akustycznych wg określonego rytmu;

            6. rozróżnianie i powtarzanie określonej ilości sygnałów akustycznych;

            7. rozróżnianie różnych sygnałów akustycznych wg czasu trwania długo-krótko;

            8. odróżnianie różnych sygnałów akustycznych ze środowiska dziecka od dźwięków instrumentów muzycznych, muzyki, a następnie głosu ludzkiego;

            9. odróżnianie głosów zwierząt od głosu ludzkiego;

            10. ćwiczenia rozróżniające dla głosu ludzkiego;

          3. ćwiczenia w optyczno-słuchowym odbiorze mowy i jej rozpoznawaniu;

            1. odbiór optyczno-słuchowy łatwych całości językowych (wyraz, krótkie zdanie), stosując: odbiór graficzny + odbiór artykulacyjny + odbiór słuchowy;

            2. odbiór optyczno-słuchowy, bez obrazu graficznego, czyli: obraz artykulacyjny + odbiór słuchowy;

            3. odbiór wyłącznie słuchowy

          4. terapia mowy

            • ćwiczenia dobierane ze względu na:

        - wiek dzieci;

        - stopień ubytku słuchu

        - poziom rozwoju mowy;

        - występujące nieprawidłowości artykulacyjne;

        - zaburzone wskutek ubytku słuchu funkcje psychiczne;

        - występujące zaburzenia emocjonalne;

          • elementy programu terapii mowy dzieci niedosłyszących klas I-III:

            1. ćwiczenia oddechowe:

    - usprawniają aparat oddechowy

    - zwiększają pojemność płuc

    - kształcą ruchy przepony

    - uczą ekonomicznego zużywania powietrza w czasie mówienia

    - różnicują fazy oddychania (wdech - wydech)

    - wydłużają fazę wydechową

    - działają uspokajająco

        1. ćwiczenia głosowe

    - ustawienie wysokości głosu, właściwej dla danej osoby

    - ustawienie głosu - wyrobienie umiejętności kierowani głosu na „maskę”

    - wyrobienie umiejętności modulowania wysokości głosu

    - ćwiczenia na samogłoskach: a, o, u, e, y, i;

    - ćwiczenia na spółgłoskach półotwartych nosowych: m, n

        1. ćwiczenia narządów mowy

    - usprawnienie ruchowe szczeki dolnej, warg, języka i podniebienia miękkiego; zwłaszcza języka;

    - spółgłoski: r, s, z, c, dz, ś, ź, ć, dż itp.;

        1. ćwiczenia artykulacyjne

    - wywoływanie głosek, których dziecko nie posiada; korekcja wymowy głosek; uczenie prawidłowych ruchów artykulacyjnych;

    - metody:

    - kształtowanie nawyku poprawnej artykulacji;

    - przechodzenie od wyizolowanej głoski do sylaby, po czym do wyrazów a następnie wypowiedzi samodzielnych;

        1. ćwiczenia słuchu awerbalnego

    - wykształcenie umiejętności rozróżniania siły dźwięków, ich wysokości i rytmu;

    - potrzebna przy percepcji akcentów, melodii, wydzielaniu z ciągu mówionego wyrazów i zdań oraz ich znaczenia;

        1. ćwiczenia słuchu mownego (werbalnego)

    - kształtowanie słuchu fonematycznego (rozróżnianie dźwięków mowy, ich analizowanie i syntetyzowanie) i pamięci słuchowej;

    - ważne przy nauce czytania i pisania

        1. ćwiczenia odczytywania mowy z ust

    - jednocześnie z nauką mowy i mówienia;

    - praca nad: