14. BUDOWA OKA:

OKO: -korpus

- soczewki

-przysłona

-detektor

budowa oka człowieka:

-chronione aparatem ochronnym oka: brwi rzęsy, powieki (górna i dolna), spojówka, wydzielina gruczołów łzowych-łzy

Układ optyczny oka zbudowany jest z rogówki oraz soczewki. Ośrodki , które graniczą z tymi elementami to powietrze, ciecz wodnista oraz ciałko szkliste. Powoduje to , że różne są ogniskowe: przedmiotu i obrazu. Tęczówka natomiast stanowi rodzaj przesłony.

Mięsień utrzymujący soczewkę ma taką własność, że może napinać się w różnym stopniu. Dzięki temu soczewka w zależności od tego czy przedmiot znajduje się blisko czy daleko może stawać się bardziej wypukła lub bardziej płaska. Obraz punktu dalekiego powstaje na siatkówce przy możliwie najbardziej spłaszczonej soczewce. Wtedy bowiem zdolność skupiająca oka jest najmniejsza. Natomiast obraz punktu bliskiego powstaje gdy zdolność skupiająca oka jest największa.

Rogówka- twarda, przezroczysta, bogato unerwiona błona wpuszczająca i załamująca światło (współczynnik zalamania 1,37). Pokryta jest filmem łzowym. Stanowi ok. 2/3 mocy optycznej całego oka. Film łzowy wygładza powierzchnie rogówki dzieki czemu światło na rogowce ulega w znacznym stopniu załamaniu/odbiciu, a tylko niewielka jego część - rozproszeniu.

Film łzowy: odzywia rogowke, nawilza powierzchnie, zawiera enzym lizozym -bakteriobojczy.

rogówka: trzy warstwy:

-Warstwa lipidów-zapobiega parowaniu warstwy wodnej

-warstwa wodna-odpowiada za właściwe środowisko la kom. Nabłonka rogowki

-warstwa mucynowa-zmniejsza napiecie powierzchniowe filmu lzowego

Kształt rogówki jest asferyczny, co powoduje znaczne korygowanie aberracji sferycznej oka.

Jej profil może być przedstawiony w postaci krzywej stozkowej.

Między twardówką i siatkówką leży naczyniówka , która wraz z tęczówką i ciałem rzęskowym tworzy błonę naczyniową, w której znajdują się naczynia krwionośne. Ciało rzęskowe utrzymuje soczewkę w odpowiednim położeniu.

Siatkówka jest receptorową częścią oka. Składa się z trzech warstw, przy czym najbliższa środka oka warstwa składa się z czopków i pręcików - komórek światłoczułych, a dwie pozostałe z neuronów przewodzących bodźce wzrokowe. Na siatkówce znajduje się plamka żółta, będąca miejscem o największym skupieniu czopków i z tego powodu cechuje się największą wrażliwością na barwy i światło. Nieco niżej znajduje się plamka ślepa - miejsce pozbawione komórek światłoczułych i dlatego niewrażliwe na światło. Jest miejscem zbiegu nerwów łączących komórki światłoczułe z nerwem wzrokowym.

Tęczówka (iris) jest umięśnioną częścią błony naczyniowej otaczającej otwór nazywany źrenicą. Dzięki zawartemu w niej pigmentowi jest kolorowa. Mięśnie tęczówki pozwalają na zwiększanie lub zmniejszanie dopływu światła przez regulację wielkości źrenicy.

Soczewka zawieszona między tęczówką a ciałem szklistym na obwódce rzęskowej. Składa się z torebki, kory i jądra i ma dwie wypukłe powierzchnie - przednią i tylną. Jest jedynym organem wewn. Organizmu który rosnie przez cale zycie.

Soczewka oczna charakteryzuje się różnymi wartościami współczynnika załamania w zależności od jej warstwy - zewnatrz 1.33, a w centrum soczewki jest równy 1.4.

Pod względem fizycznym soczewka oczna jest prostą soczewką skupiającą. Będą jej zatem dotyczyły takie same prawa fizyki jak soczewek szklanych. Gdy na soczewkę padną promienie świetlne ulegają załamaniu i na siatkówce powstaje obraz przedmiotu. Jeśli obraz przedmiotu jest ostry wtedy mówi się o tzw. dobrym widzeniu. Zatem nie może ulec zmianie odległość obrazu od soczewki. Aby tak się stało to wraz ze zmianą odległości przedmiotu od soczewki oka musi zmienić się także ogniskowa.

Ogniskowa soczewki związana jest z inną ważna wielkością, a mianowicie ze zdolnością skupiającą soczewki.

Soczewka oczna jest gradientowa, dzieki czemu:

1. możliwe sa wieksze zmiany mocy optycznej, niż gdyby miala staly współczynnik zalamania.

2. jest w stanie utrzymac korekcje aberracji sferycznej podczas akomodacji

3. rozklad gradientu współczynnika zalamania generuje odpowiedni rozklad dyspersji wewnątrz soczewki co umozliwia utrzymanie aberracji chromatycznej podczas akomodacji.

---