Teoria ukierunkowań Ja Higginsa

• ukierunkowania Ja:

- to standardy, którym jednostka ma sprostać,

- wpływają na sposób przetwarzania info, (społeczno-poznawczy char.)

- mają właściwości konstruktów chronicznie dostępnych (tj schematów pobudzanych niewielką liczbą info)

- mogą być automatyczne i nieświadome

-są wynikiem wczesnych dośw.społ oraz emocjon. konsekwencji sprostania/nie sprostania pewnym wymogom (aspekt rozwojowy)

- Ja idealne (jak każde ja idealne), wiąże się z pozyt. osiągnięciami, spełnienia standardów stawianych przez ważne osoby wczesnego dzieciństwa

- Ja powinnościowe obejmuje właściwości, którymi (jak nam się wydaje) powinniśmy się charakteryzować,, wiąże się z porażkami, nie spełnionymi standardami

• zgodnie z teoria rozbieżności Ja Higginsa dążymy do zmniejszenia różnicy między Ja realnym a idealnym (RI) (bo wiąże się z uczuciem smutku, rozczarowani i niezadowolenia), oraz Ja realnym a Ja powinnościowym (RP) (wiąże się niepokojem, lękiem i poruszeniem)

• rozbieżności powodują osłabienie systemu immunologicznego

• Kwestionariusz Ukierunkowań Ja (prośba o sporządzenie listy cech przyporządkowanych do ich każdego Ja, bada się rozbieżność)

• Procedura uprzedzenia -do aktywizowania poszczególnych ukierunkowań Ja i wzbudzenia rozbieżności:

- u os. o wys. wskaźnikach Ja rozbieżności wzbudzenie warunków Ja idealnego do wzrostu przygnębienia, a aktywizacja Ja powinnościowego do wzrostu niepokoju

- efekty te nie zachodziły u os o niskich wskaźnikach rozbieżności

* dzieci pierworodne w większym stopniu zorientowane na standardy pochodzące od innych ludzi, rozbieżności wiążą się z większym napięciem emocjon.