Wyrok
z dnia 7 grudnia 1998 r.
Naczelny Sąd Administracyjny (do 2003.12.31) w Warszawie
IV SA 193/1996
Skoro z materiałów sprawy wynika, że skarżąca uchyla się od wykonania nałożonego na nią obowiązku rozbiórki przedmiotowego hangaru (upomnienie, a następnie trzykrotnie nakładana grzywna), to orzekające w sprawie organy zasadnie przyjęły, że konieczny jest środek egzekucyjny w postaci wykonania zastępczego, znajdującego oparcie w art. 127 i następnych ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tekst jedn. Dz. U. z 1991 r. Nr 36, poz. 161 z późn. zm.). Co do zaś zarzutu nadmiernie wysokiej zaliczki ustalonej na ten cel, to trzeba zauważyć, że stosownie do regulacji art. 128 § 2 przywołanej ustawy, organ egzekucyjny może wezwać zobowiązującego do wpłacenia w oznaczonym terminie określonej kwoty tytułem zaliczki na koszty wykonania zastępczego, co w niniejszej sprawie uczyniono, uzasadniając ustaloną kwotę kosztami nie tylko rozbiórki, ale także transportu i składowania materiałów.
LEX nr 43716
43716
Dz.U.05.229.1954: art. 127; art. 128
Przewodniczący: sędzia NSA E. Warzocha.
Sędziowie NSA: A. Gliniecki, Z. Niewiadomski (spr.).
Protokolant: S. Sosnowski.
Decyzją z dnia 4 kwietnia 1992 r. Alicja P. została zobowiązana do rozebrania samowolnie wybudowanego hangaru na działce stanowiącej mienie komunalne, położonej w K. w terminie do dnia 30 czerwca 1992 roku.
Od powyższej decyzji Alicja P. odwołała się do Wojewody, a ten utrzymał w mocy decyzję Kierownika Urzędu Rejonowego o przymusowej rozbiórce hangaru. Decyzję Wojewody Pani Alicja P. zaskarżyła do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 19 maja 1993 r. sygn. akt IV SA 1310/92 skargę oddalił. Pomimo doręczonego upomnienia oraz nałożenia grzywny celem przymuszenia, hangar nie został rozebrany.
W tej sytuacji Kierownik Urzędu Rejonowego postanowieniem z dnia 15 listopada 1995 r. zastosował wykonanie zastępcze obowiązku rozbiórki przedmiotowego hangaru oraz wezwał zobowiązaną do wpłacenia zaliczki w wys. 5 tys. zł na poczet wykonania zastępczego rozbiórki, a Wojewoda postanowieniem z dnia 27 grudnia 1995 r. utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie. Organy obu instancji powołały się na to, iż Alicja P. uchyla się od wykonania nałożonego obowiązku, wobec czego uznano, że wykonanie zastępcze jest jedynym środkiem egzekucyjnym mającym na celu rozbiórkę samowolnie wybudowanego hangaru.
Skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego na powyższe postanowienie Wojewody wniosła Alicja P., kwestionując przede wszystkim zasadność orzeczonego nakazu rozbiórki hangaru, w tym kontekście żądając uchylenia zaskarżonego rozstrzygnięcia o wykonaniu zastępczym nakazu rozbiórki hangaru i kwestionując wysokość zaliczki ustalonej na ten cel.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga jest niezasadna. Skoro z materiałów sprawy wynika, że skarżąca uchyla się od wykonania nałożonego na nią obowiązku rozbiórki przedmiotowego hangaru (upomnienie, a następnie trzykrotnie nakładana grzywna), to orzekające w sprawie organy zasadnie przyjęły, że konieczny jest środek egzekucyjny w postaci wykonania zastępczego, znajdującego oparcie w art. 127 i następnych ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tekst jedn. Dz. U. z 1991 r. Nr 36, poz. 161 z późn. zm.). Co do zaś zarzutu nadmiernie wysokiej zaliczki ustalonej na ten cel, to trzeba zauważyć, że stosownie do regulacji art. 128 § 2 przywołanej ustawy, organ egzekucyjny może wezwać zobowiązującego do wpłacenia w oznaczonym terminie określonej kwoty tytułem zaliczki na koszty wykonania zastępczego, co w niniejszej sprawie uczyniono, uzasadniając ustaloną kwotę kosztami nie tylko rozbiórki, ale także transportu i składowania materiałów.
Z kolei zamierzonego celu nie mogły osiągnąć te rozbudowane zarzuty skargi, które dotyczyły braku celowości nakazu rozbiórki, jako że mogły one być i były podnoszone w postępowaniu o nakaz rozbiórki spornego obiektu.
Mając to wszystko na uwadze Sąd orzekł jak w sentencji z mocy art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368 z późn. zm.).