Wykład 5
Teoria produkcji - decyzje producenta w warunkach pewności: problem maksymalizacji zysku
Zarys problemu
W tradycyjnej teorii neoklasycznej przedsiębiorstwo rozumiane jest jako jednostka, która przekształca nakłady czynników produkcji w dobra i usługi wykorzystując w tym celu pewien proces produkcyjny (technologiczny). Dla uproszczenia załóżmy, że przedsiębiorstwo wytwarza jednorodny produkt w ilościach
zużywając w tym celu
czynników
.
Planem produkcyjnym przedsiębiorstwa nazwiemy taki wektor
, gdzie
. Pan produkcyjny nazwiemy wykonalnym jeśli
.
jest funkcją produkcji. Funkcja ta określa maksymalną wielkość produkcji możliwą do wykonania z każdej dostępnej przedsiębiorstwu kombinacji nakładów czynników produkcji. Plan produkcyjny będzie wykonalny wtedy i tylko wtedy, gdy należy do takiego zbioru produkcyjnego
, który
.
Załóżmy dalej, że przedsiębiorstwo wynajmuje czynniki produkcji i sprzedaje produkt na rynkach po cenach równych odpowiednio
i
(
), na które nie ma wpływu. Wykonanie planu produkcyjnego
jest związane z poniesieniem kosztów
i prowadzi, po sprzedaży produktu, do osiągnięcia przychodu równego
. Zyskiem przedsiębiorstwa jest więc
.
Załóżmy dalej, że przedsiębiorstwo określa swój plan produkcyjny w taki sposób, aby zmaksymalizować zysk przy danej technologii wytwarzania. Problemem przedsiębiorstwa jest więc
przy ograniczeniu
,
gdzie
. Założenie, że
oznacza dopuszczenie możliwości istnienia takiego planu produkcji, dla którego niektóre elementy mogą być zerowe. Tymczasem interesują nas rozwiązania wewnętrzne, czyli takie, dla których
. Dalej będziemy więc zakładać, że problemem przedsiębiorstwa jest
przy ograniczeniu
,
gdzie
.
Warunki konieczne i dostateczne istnienia maksimum zysku
Funkcją Lagrange'a dla problemu przedsiębiorstwa jest
.
Warunki Kuhna-Tuckera dla tego problemu są następujące:
,
,
.
Z warunków tych wynika, że
oraz:
,
oraz
(wartość produktywności krańcowej nakładu
-tego czynnika produkcji jest równa cenie jednostki tego czynnika),
(przedsiębiorstwo produkuje na funkcji produkcji).
Dla
rozwiązanie problemu przedsiębiorstwa zobrazowano na poniższym rysunku.
Funkcje podaży produkcji, popytu na czynniki produkcji, zysku
Rozwiązując problem przedsiębiorstwa otrzymamy:
funkcje rozwiązania
przyjmujące wartości
,
; funkcją podaży produkcji jest
, funkcjami popytu na czynniki produkcji
,
;
funkcję zysku
przyjmującą wartości
;
funkcję mnożnika
przyjmującą wartości
.
Przykład.
Niech funkcją produkcji jest
, gdzie
(funkcja Cobb-Douglasa). Wówczas zyskiem przedsiębiorstwa jest
. Problem przedsiębiorstwa można więc zapisać jako
przy ograniczeniu
,
gdzie
. Funkcją Lagrange'a dla tego problemu jest
,
a warunkami Kuhna-Tuckera:
,
,
.
Z warunków tych wynika, że
oraz
.
Stąd:
,
(wielkość produkcji maksymalizująca zysk przy cenach
),
(wielkość nakładu czynnika produkcji maksymalizująca zysk przy cenach
),
(maksymalny zysk przy cenach
),
.
Twierdzenie Hotellinga.
Niech funkcja produkcji
spełnia wszystkie powyżej sformułowane własności oraz
jest
,
,
jest
,
jest
. Wówczas :
,
,
Dowód:
Funkcją Lagrange'a dla problemu przedsiębiorstwa jest
.
Różniczkując ją po
i
otrzymamy odpowiednio
i
. Kładąc
oraz
otrzymamy cbdo.
Funkcja zysku jest funkcją wklęsłą.
Przykład c.d.
Funkcją zysku dla problemu przedsiębiorstwa z funkcją produkcji
, gdzie
, jest
. Stąd
oraz
.
Własności funkcji zysku, funkcji podaży produkcji oraz funkcji popytu na czynniki produkcji
Macierz drugich pochodnych cząstkowych funkcji zysku,
, jest macierzą półdodatnio określoną, czyli taką, że wszystkie minory główne
-tego rzędu
są dla
nieujemne (funkcja zysku jest funkcją wklęsłą).
Z twierdzenia Hotellinga wynika, że
.
Macierz
jest półdodatnio określona i symetryczna dla wszystkich
.
Twierdzenie.
Niech funkcja produkcji
spełnia wszystkie powyżej sformułowane własności. Wówczas:
jest funkcją jednorodną rzędu zerowego dla
;
jest funkcją jednorodną rzędu pierwszego.
Dowód:
(a) Plan produkcyjny
jest rozwiązaniem problemu przedsiębiorstwa przy cenach
wtedy i tylko wtedy, gdy
,
,
oraz
. Stąd dla
, gdzie
,
jest rozwiązaniem problemu przedsiębiorstwa wtedy i tylko wtedy, gdy
,
,
oraz
. Stała
występuje po obu stronach równania
, zatem
jest rozwiązaniem zarówno dla
, jak i
. Zatem dla każdego
można zapisać, że
oraz
.
(b) Mamy
. Stąd dla każdego
.
Wniosek z powyższego twierdzenia:
Korzystając z twierdzenia Eulera dla wszystkich
oraz
mamy
.
Analiza statyki porównawczej
Dla
mamy
oraz
(wielkość produkcji wzrasta wraz ze wzrostem ceny jednostkowej
produktu, ceteris paribus),
(nakład czynnika produkcji zmniejsza się wraz ze wzrostem jego ceny
jednostkowej, ceteris paribus).
Z twierdzenia Eulera mamy ponadto:
oraz
.
Stąd:
(wielkość produkcji maleje wraz ze wzrostem ceny jednostkowej
nakładu czynnika produkcji, ceteris paribus),
(nakład czynnika produkcji wzrasta wraz ze wzrostem ceny
jednostkowej produktu, ceteris paribus).
Jak kształtują się mnożniki w przypadku ogólnym?
Zadania do samodzielnego rozwiązania
(Paul Madden, Concavity and Optimization in Microeconomics. Basil Blackwell, Oxford 1986, s.149-50):
Dla funkcji produkcji Cobb-Douglasa,
, takiej że:
pokaż iż:
jest funkcją popytu na
-ty czynnik
produkcji
jest funkcją podaży produkcji
jest funkcją zysku.
Sprawdź, że zachodzą następujące związki (twierdzenie Hotellinga):
,
.
Pokaż, że funkcje popytu na czynniki produkcji oraz podaży produkcji można zapisać w postaci:
.
Określ postacie
oraz
.
Zinterpretuj
.
Pokaż, że elementy znajdujące się w macierzy
poza główną przekątną są ujemne.
Rozważ funkcję produkcji CES,
, taką że
, gdzie
,
oraz
i pokaż, że:
, gdzie
.
Pokaż, że
jest funkcją podaży produkcji, natomiast
- jest funkcją zysku,
a wszystkie elementy macierzy
poza główną przekątna są ujemne.
Paweł Miłobędzki: Wykłady z ekonomii matematycznej
1
2