jezyk polski, antyk cechy epoki


Literatura starozytna stala sie wzorem wszystkich pózniejszych pradów artystycznych i na dlugie wieki okreslila europejskie kanony piekna. Uznano ja za wzór doskonaly - klasyczny. Literature grecka mozna podzielic na cztery okresy, biorac pod uwage gatunek literacki dominujacy w danym czasie: - epika (VIII wiek p.n.e.) - liryka (VII-VI wiek p.n.e.) - dramat (V wiek p.n.e.) - epigramat (III wiek p.n.e.) Gatunki literackie pochodzace ze starozytnosci epopeja - "Iliada" i "Odyseja" Homera (epopeje greckie), "Eneida" Wergiliusza (epopeja rzymska) - utwór epicki, pisany wierszem lub proza, ukazujacy wszechstronnie i szczególowo zycie narodu (spoleczenstwa) w przelomowym momencie historycznym; charakterystyczne jest wprowadzenie bogatego tla obyczajowego, realizm przedstawienia, wielowatkowosc akcji pozwalajaca ogarnac wiele srodowisk i odzwierciedlic wszechstronnie zycie spoleczenstwa; anakreontyk - lekki i pogodny w nastroju utwór poetycki gloszacy pochwale beztroskiego zycia, wina, sztuki i milosci, uroków mijajacej chwili; nazwa wywodzi sie od Anakreonta z Teos (VI-V w. p.n.e.); epigramat - zwiezly utwór poetycki, na ogól dowcipny, cechujacy sie aforystycznoscia ujecia i wyrazistoscia pointy, czesto o charakterze niespodzianki, kontrastu lub paradoksu; hymn - piesn blagalna lub/i narracyjna, zawierajaca pochwale bóstwa, legendarnych bohaterów, upersonifikowanych zjawisk lub idei, utrzymywana w stylu wznioslym, na ogól rozwijajaca sie wg schematu przemówienia, poczynajac od apostroficznego zwrotu na poczatku; autorzy hymnu przemawiaja w imieniu pewnej zbiorowosci, snuja rozwazania moralne, niekiedy wyznania osobiste; pean - (piesn ku czci Apollina), piesn pochwalna, dziekczynna, czasem zwycieska, pelna patosu; dytyramb - piesn pochwalna, pierwotnie w starozytnej Grecji spiew obrzedowy na czesc Dionizosa, w okresie pózniejszym (VI-V w. p.n.e.) utwór liryczny, z którego wywodza sie tragedia i komedia antyczna; piesn - gatunek liryczny, wywodzacy sie ze starozytnych piesni obrzedowych, spiewanych przy akompaniamencie muzyki; piesn cechuje uproszczenie budowy, prosta skladnia, uklad stroficzny, wystepowanie refrenów; tragedia - gatunek dramatu, w którym sa przedstawione dzieje bohaterów skazanych nieuchronnie na niepowodzenie, uwiklanych w konflikt dwóch racji, nie dajacych sie pogodzic (np. konflikt prawa boskiego i prawa panstwowego w "Antygonie" Sofoklesa); bohaterowie uswiadamiaja sobie te nieuchronnosc, przenikajac zarazem istote swego losu; nie rezygnuja jednak ze swoich dazen; tragedia byla gatunkiem wysokiego, wznioslego stylu, cechowalo ja bogactwo figur stylistycznych; tragedia wywodzi sie z obrzedowych dytyrambów na czesc Dionizosa; mit - opowiesc o stalej warstwie fabularnej, wyrazajacej wierzenia danej spolecznosci. Mit wyraza emocje - najczesciej zbiorowe, np. lek, niepokój, podniecenie, radosc. To, co niejasne, chwiejne, nieokreslone, otrzymuje wyraz i ksztalt w opowiadaniu mitycznym; np. przemiennosc pór roku zostaje przeksztalcona w barwna fabule i uzyskuje motywacje przyczynowa w postaci bóstw uosabiajacych sily przyrody. Dzieki mitycznym formom myslenia to, co niejasne, zostaje wyjasnione i przyblizone. Mity pelnily funkcje poznawcze - umozliwiajac interpretacje zjawisk przyrody; swiatopogladowe - jako podstawa wierzen religijnych; sakralne - poprzez powiazanie z kultem bóstw i rytualnych obrzedów. Glównymi bohaterami mitów sa bogowie, demony i herosi, tj. ludzie obdarzeni nadprzyrodzonymi wlasciwosciami, pólbogowie (niekiedy zrodzeni ze zwiazku bóstwa i czlowieka). Mit tworzy swieta przestrzen - miejsce, na którym zyja bogowie (np. Olimp). Podzialu literatury dokonal Arystoteles, dzielac ja na: epike - epopeja (Grecy); przypowiesc (parabola) i saga rodzinna (dwa gatunki z Biblii) - w epice charakterystyczne jest wystepowanie fabuly wraz z narratorem; dramat - tragedia (Grecy), komedia (Grecy), dialog filozoficzny (Biblia) - w dramacie charakterystyczny jest dialog przeznaczony do wystawienia na scenie; liryka - piesn (Horacy-Grecy), dytyramb (Grecy), hymny (Grecy), pean (Grecy), epigramat (Grecy), anakreontyk (Grecy), psalm i tren (Biblia).



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
JĘZYK POLSKI- ANTYK, JĘZYK POLSKI
Jezyk polski - Antyk i Romantyzm, LO, Jezyk polski
jezyk polski, antyk piesni horacego, PIEŒNI (4.
Jezyk polski - Antyk, LO, Jezyk polski
JĘZYK POLSKI- ANTYK, JĘZYK POLSKI
antyk-ren, Szkoła, Matura, Język Polski, Epoki
Język Polski epoki literackie gramatyka
Przez epoki-esencja, Materiały szkolne, Język polski
index najwazniejszych utworow antyk, Wypracowania, sciagi i inne - szkola, Jezyk polski
jezyk polski, Oda do młodości - cechy klasyczne i romantyczne, "Oda do młodości" - cechy k
mity rodzaje, Język polski, Epoki literackie - opracowanie, Starożytność
XX-lecie. Opracowanie epoki., język polski
WSZYSTKIE EPOKI, język polski
fascynacje czy poczucie obcości ... oraz Wartości epoki star, Szkoła, Język polski, Wypracowania
Średniowiecze opis epoki, Liceum, Język Polski Liceum
Cechy poetyki, Szkoła, Język polski
Cechy antyku, Język polski
Cechy gatunkowe ballady na przykładzie kilku ballad Mickiewicza, SZKOŁA, język polski, romantyzm

więcej podobnych podstron