Długości fal widma lampy wzorcowej:
Kolor linii |
Natężenie |
λ[nm] |
S [μm] |
czerwona |
mocna |
623,4 |
12,70 |
pomarańczowa |
średnia |
612,3 |
12,78 |
pomarańczowa |
średnia |
607,3 |
12,82 |
żółta |
słaba |
589,0 |
12,98 |
żółta |
średnia |
580,4 |
13,05 |
żółta |
b. mocna |
579,0 |
13,06 |
żółta |
b. mocna |
576,9 |
13,08 |
żółto-zielona |
średnia |
567,6 |
13,18 |
zielona |
b. mocna |
546,1 |
13,40 |
zielona |
słaba |
535,4 |
13,50 |
niebiesko-zielona |
słaba |
504,6 |
13,95 |
niebiesko-zielona |
średnia |
497,0 |
14,07 |
niebiesko-zielona |
b. mocna |
491,6 |
14,15 |
niebieska |
b. mocna |
435,8 |
15,27 |
niebieska |
średnia |
434,7 |
15,30 |
niebieska |
średnia |
433,9 |
15,32 |
fioletowa |
b. słaba |
410,8 |
15,99 |
fioletowa |
mocna |
407,8 |
16,08 |
fioletowa |
mocna |
404,7 |
16,17 |
Badane gazy:
1. Porównanie 1. gazu z wodorem:
Uzyskane wyniki |
Tabela |
|
s |
λ[nm] |
λ[nm] |
12,46 mocny |
653,5 |
656,3 silna |
14,23 b. mocny |
487,3 |
486,1 słaba |
2. Porównanie 2. gazu z neonem:
Uzyskane wyniki |
Tabela |
|
s |
λ[nm] |
λ[nm] |
12,37 słaby |
670,5 |
|
12,40 słaby |
666,1 |
|
12,45 słaby |
660,3 |
|
12,50 słaby |
649,3 |
|
12,57 mocny |
642,2 |
640,2 silna |
12,78 średni |
612,3 |
614,3 silna |
12,80 średni |
609,8 |
|
12,97 mocny |
590,0 |
594,5 b. słaba |
13,00 mocny |
587,1 |
585,2 b. silna |
13,46 mocny |
540,0 |
540 b. słaba |
13,54 słaby |
533,1 |
534,1 b. słaba |
3. Porównanie 3. gazu z helem:
Uzyskane wyniki |
Tabela |
|
s |
λ[nm] |
λ[nm] |
12,39 mocny |
677,2 |
667,8 silna |
12,97 mocny |
590,0 |
587,6 b. silna |
13,98 mocny |
503,2 |
504,8 b. słaba |
14,12 słaby |
493,3 |
492,2 słaba |
14,49 mocny |
474,6 |
471,3 b. słaba |
15,00 mocny |
449,2 |
447,1 słaba |
Wnioski:
Biorąc pod uwagę subiektywną ocenę natężenia linii oraz niedokładność wyznaczania długości fal z wykresu, można przyjąć że wartości w tabelach są porównywalne do otrzymanych.
Wynika z tego, że w pierwszej rurce Geisslera znajdował się wodór, w drugiej neon, a w trzeciej hel.