Kim jest Duch Święty i w jakich znakach się ukazuje?

Może być tak w naszym życiu, że wyznajemy wiarę w Boga Ojca, Syna i Ducha Świętego, ale Trzecia Osoba Boska nie odgrywa dla nas jakiejś szczególnej roli, jest to rzeczywistość dla nas raczej abstrakcyjna. Wiarę przeżywamy w sposób tradycjonalny, przyzwyczajeni jesteśmy do pełnych godności, spokojnych nabożeństw, bez zbytniego zewnętrznego wyrazu. Nie zastanawiamy się, kim jest Duch Święty, a co za tym idzie nie pragniemy Go bardziej poznać, i nie mamy z Nim głębszych relacji, nie korzystamy w pełni z Jego darów.

Pismo Święte wiele razy mówi nam o istnieniu i o działaniu Ducha Świętego np.(por. 1 Kor 12,3, 11; Rz 15,30; Dz 16,6-7; Dz 15 ,28; Dz 10,19-20; Łk 1,35;Łk 3, 21- 22; Łk 4,1; Łk 4,18- 22; Łk 23,46; Rz 8, 14-16; Rz 8,6; 1Kor 12,3; Rz 8,26, Dz 4,32 -33; J 14,16- 18; J14, 25- 26 ; Ef 4, 1-6; ). Bóg jest jeden, choć w trzech Osobach - stwarza, zbawia i ożywia Bóg. KKK ( nr. 243 i kolejne…) podkreśla, że tajemnica Trójcy Świętej stanowi centrum wiary i życia chrześcijańskiego. Jest tajemnicą Boga w sobie samym, więc źródłem wszystkich innych tajemnic wiary, oraz światłem, które ją oświeca. KKK także przytacza słowa św. Cezarego, który mówi, że wiara wszystkich chrześcijan opiera się na Trójcy Świętej. Wyznając, że Bóg jest jeden w trzech osobach, nauka chrześcijańska nigdy nie twierdziła, że jeden - równa się trzy. Mówiąc o Bogu w Trójcy jedynym unikamy sprzeczności przez to, że odróżniamy osobę od natury. W Bogu jest jedna natura i trzy osoby. Trójca Święta jest jednością - nie wyznajemy trzech Bogów, ale jednego Boga w trzech Osobach. Osoby Boskie są różne, ale równe sobie, to jest ten sam Bóg. Ojciec jest tym, który rodzi - Syn jest tym, który jest rodzony - Duch Święty jest tym, który pochodzi od Ojca i Syna. Ojciec jest cały w Synu, cały w Duchu Świętym, Syn jest cały w Ojcu, cały w Duchu Świętym i Duch Święty jest cały w Ojcu i cały w Synu. Pan Bóg jest jeden w swojej naturze, ale w trzech osobach. Pismo Święte (np.; Wj 1 , 26; J 10,30; J 13,14; J, 15- 26; 1J 5, 6-7;2 Kor 13,13.) i pisma Ojców Kościoła (np.; św. Atanazego, św. Augustyna, św. Grzegorza z Nazjanzu i wielu innych, oraz Sobory - np. Konstantynopolitański, Efeski, Laterański), także mówią o Trójcy Świętej, o tym, że: Osoby Boskie nie różnią się między sobą naturą ani przymiotami, ani działaniem, różnią się między sobą jedynie pochodzeniem. Bóg Ojciec nie pochodzi od nikogo, Syn Boży pochodzi od Ojca i Duch Święty pochodzi przez wspólne tchnienie miłości Ojca i Syna. Kto oddaje chwałę Ojcu, czyni to przez Syna w Duchu Świętym. To, w jaki sposób jeden Bóg - Troisty może być różny w Osobach pozostanie dla nas na zawsze tajemnicą, która przekracza możliwości naszego rozumu. Myśląc o Trójcy Świętej, stajemy przed tajemnicą, nasz ograniczony rozum, nie może zrozumieć nieograniczonego Boga. Nasz ludzki język, nasz ludzki intelekt, są bardzo słabym narzędziem, aby ogarnąć - to, co jest rzeczywistością, której na imię Bóg Trój Jedynej Miłości. Stajemy przed tą tajemnicą w duchu wewnętrznego otwarcia na przychodzącego Boga, nie po to, aby ją rozwiązać, bo nie jesteśmy w stanie tego uczynić, ale po to, aby się nią zachwycić, po to żeby tę tajemnicę adorować po to, aby adorować Boga, przyjąć dar Jego miłości. Rzeczywistość Boga Jedynego w Trójcy Świętej jest tajemnicą, której do końca nigdy nie zrozumiemy.

Wiara w Trójcę Świętą wynika ze spotkania z Bogiem w Jezusie Chrystusie, oraz z Jego Duchem żyjącym i działającym w Kościele. Kościół od początku pełnienia zleconego posłannictwa głosił wiarę w Trójcę Świętą. Prawda o Trójcy Świętej złączona jest ściśle z życiem chrześcijanina. W momencie przyjęcia sakramentu Chrztu każdy z nas stał się chrześcijaninem, dokonało się to w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Każdy znak krzyża, jaki wykonujemy jest wyznaniem wiary w Trójcę Świętą i przypomnieniem tej prawdy. Każde zgromadzenie eucharystyczne rozpoczynamy w imię Trójcy Przenajświętszej. Często na początku Mszy Świętej słyszymy słowa św. Pawła: „Miłość Boga Ojca, naszego Pana Jezusa Chrystusa i dar jedności w Duchu Świętym niech będzie z wami wszystkimi”. Wszystkie sakramenty w Kościele są sprawowane w imię Trójcy Świętej. Skład apostolski zwany chrześcijańskim „Credo” zawiera wyznanie wiary w Boga Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi i w Jezusa Chrystusa Syna Jego jedynego i w Ducha Świętego. Wiara katolicka wymaga abyśmy czcili Boga w Trójcy, a Trójcę w jedności. Bóg jest Bogiem miłości. Bóg objawia się, jako Bóg miłości. Bóg podarowuje człowiekowi - każdej i każdemu z nas dar swojej nieprzeciętnej miłości, największej, jedynej i niepowtarzalnej. Ta relacja miłości, która jest relacją Trójcy Przenajświętszej, została wylana i chce dotknąć, serca każdego człowieka. W relacjach Trójcy Przenajświętszej odczytujemy ogromny dar Bożej miłości. Miłości, która zawsze wychodzi w stronę człowieka. Chociaż człowiek często błądzi, odchodzi od Pana Boga, spycha Go na margines swojego życia - Ta Miłość ciągle poszukuje człowieka. Bóg znajdując człowieka chce zamieszkać w jego sercu.

Kim jest Duch Święty? Jest Trzecią Osobą Boską, równą Ojcu i Synowi. Skoro Duch Święty jest Osobą, znaczy to, że posiada rozum i wolną wolę - jest Kimś, a nie siłą, przejawem działania Boga, atmosferą, czy energią… Skoro jest osobą to możliwa jest osobista relacja z Nim. Tak samo jak zwracamy się do Jezusa, Maryi - tak samo możemy się zwracać do Ducha Świętego, zaprzyjaźnić się z Nim. Nam jednak nieraz trudno dostrzec obecność Ducha Świętego w naszym życiu.

Być może zastanawiasz się jak poznać Ducha Świętego? Słowo Boże nam podpowiada, że Ducha Świętego możemy poznać po Jego działaniu np. „Wiatr wieje tam, gdzie chce, i szum jego słyszysz, lecz nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd podąża. Tak jest z każdym, który narodził się z Ducha”( por. J 3,8) . Duch Święty jest jak powiew wiatru. Odczuwamy Jego obecność, chociaż Go nie widzimy. Nasze życie jest często przepełnione pogonią za zaspakajaniem naszych potrzeb doczesnych, aby wykonać wszystkie nasze zadania, dokładnie planujemy każdy nasz dzień. Może to w nas rodzić stres i poczucie lęku. Duch Święty ma dla nas inną propozycję: proponuje nam abyśmy pozwolili Jemu prowadzić się przez życie. Tak jak żaglowiec porusza się dzięki wiatrowi, tak i my, jeśli nawet mamy wszystko do podróży, bez jego powiewu nie ruszymy z miejsca. Duch Święty jest jak wiatr, który daje nam energię potrzebną do życia. Duch Święty jest również jak płomień ognia. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym(por. Dz 2,3-4) . Płomień ognia daje światło i ciepło bez którego bardzo trudno by nam było przetrwać. Ogień również oczyszcza, w jego żarze możemy z twardego żelaza formować rzeczy i możemy im nadawać kształt taki, jaki chcemy, a wypalanie w ogniu nadaje im trwałość. Podobnie jest z Duchem Świętym. Daje ciepło Bożej miłości, która jest nam niezbędna do życia, oczyszcza w nas to, co wymaga oczyszczenia, umacnia to, co kruche, utrwala to, co dobre, i sprawia, że to dobro staje się odporne na zniszczenie. Duch Święty jest także jak woda(por. J 7,38- 39) „ Strumienie wody żywej popłyną z jego wnętrza. A powiedział to o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego”. Woda daje życie, orzeźwia, gasi pragnienie, obmywa i oczyszcza. Podobnie jest z Duchem Świętym - daje życie w Bogu, zaspakaja najgłębsze pragnienia człowieka, obmywa, oczyszcza to, co brudne, abyśmy mogli być zdrowi na duchu i na ciele. Duch Święty jest Pocieszycielem, Wspomożycielem, Nauczycielem, Duchem Prawdy ( por. Mt 28, 19- 20). „ Idźcie, więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przekazałem. A oto ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata.” Po wniebowstąpieniu Jezusa Bóg Ojciec posyła swego Ducha, aby umocnić uczniów, aby zabrać im lęk, aby mogli mocą Ducha Świętego wyprowadzać innych z ciemności do światła. Duch Święty przypomina nam dzisiaj wszystkie słowa Jezusa, oraz sprawia, że są ciągle żywe. Duch Święty ukazuje, co jest kłamstwem, a co jest prawdą, objawia nam piękno miłości Boga i drugiego człowieka. Duch Święty działa w sakramentach Kościoła, które są dla nas widzialnym znakiem obecności i działania Boga pośród nas. Gdy korzystamy z sakramentów, to wtedy otwieramy się na działanie Ducha Świętego w nas.

Co czyni Duch Święty? Duch Święty jest obecny w zbawczym działaniu Jezusa Chrystusa. Duch Święty współpracuje z nami poprzez władze duchowe rozumu i woli. Udziela łaski wewnętrznego rozeznawania uczuć, myśli, odruchów woli, abyśmy pod Jego kierunkiem mogli kształtować w sobie prawdziwy obraz Jezusa Chrystusa. Stopniowo kształtuje w nas podobieństwo do Boga, pomaga nam abyśmy świadomie i dobrowolnie przyjęli synostwo Boże. To Duch Święty troszczy się o naszą relację ze Stwórcą. To dzięki Niemu zaczynamy doświadczać Boga, jako miłującego Ojca. Nieustannie modli się za nas i w nas abyśmy mogli przyjąć Słowo Boże i abyśmy pozwolili się Mu przemieniać. Duch Święty otwiera nas na Słowo Boże, zachęca nas do słuchania, uzdalnia nas do rozumienia Go i sprawia, że w świetle Słowa Bożego możemy przyjąć prawdę o sobie i nawrócić się, sprawia, że na nowo możemy przylgnąć do Jezusa. Dzięki Duchowi Świętemu Jezus staje się najważniejszą osobą i Panem naszego życia, a Pismo Święte staje się rzeczywistym światłem na drogach naszego życia. Duch Święty jest sprawcą naszego chcenia i działania, rozwija w nas to, co dobre, pomnaża dobre działanie, zmienia nasze serce, zmienia nasze „muszę czynić dobro i unikać zła” na „ chcę czynić dobro, a zło mnie nie interesuje”. Duch Święty uzdalnia do ofiary, sprawia, że rodzi się w nas wiara i uzdalnia nas do konkretnych aktów. Przekonuje nas o prawdach, które już słyszeliśmy - Bóg mnie kocha, jestem grzesznikiem, Jezus jest Drogą, Prawdą i Życiem. Duch Święty przemienia naszą relację do bliźnich - zaczynamy się modlić za rodzinę, za ludzi, których spotykamy, otwieramy się na służbę dla innych, zaczynamy rozumieć, że skoro my się zmieniamy inni również mogą się zmieniać. Pod wpływem Ducha Świętego zmienia się relacja do nas samych. Zaczynamy doświadczać uwolnienia od dotychczasowych ciężarów, krępujących nas przyzwyczajeń, nałogowo popełnianych grzechów. W miejsce lęku pojawia się -odwaga, w miejsce zazdrości - wdzięczność, w miejsce samotności poczucie bliskości Boga. Duch Święty jest Ożywicielem, Pismo Święte nam mówi, że gdy my nie potrafimy się modlić, Duch Święty w niewymownych błaganiach wstawia się za nami. Być może przeżywałeś/aś w życiu takie chwile, że wydawało się Ci, że w tej sytuacji już się nie da modlić, ( to jest tak tragiczna sytuacja, że się nawet nie potrafię modlić) - to jest właśnie ta sytuacja, to jest ten moment, w którym Duch Święty może ożywić w nas modlitwę, kiedy jesteśmy maksymalnie zniechęceni - On jest tym, który może nas uzdolnić do modlitwy w każdej sytuacji. W Piśmie Świętym mamy wiele takich przykładów np. Piotr i Jan w więzieniu. Oni będąc w więzieniu nie wiedzą czy będą jutro o tej porze żyli, ale śpiewają radośnie Psalmy i Hymny Bogu. Nie jest to możliwe po ludzku. Przykładem takim bardziej współczesnym dla nas może być np. św. Maksymilian Kolbe. Znamy dobrze historię jego życia i śmierci. Wielu światków jego życia potwierdziło, że w sytuacji naprawdę beznadziejnej, on się modlił do końca i dodawał otuchy innym. To Duch Święty jest tym, który uzdalnia nasze serce do modlitwy w każdej sytuacji. Duch Święty jest również posłanym i zapowiedzianym przez Jezusa Pocieszycielem, który ma moc nas pocieszyć w każdej sytuacji, nawet w sytuacji po ludzku beznadziejnej. To Duch Święty, daje pokój, jednoczy i tworzy - budując Kościół. Zgodne rodziny, potężne parafie, dobre wspólnoty i grupy modlitewne - są dziełem Ducha Świętego. Duch Święty, chociaż jest Bogiem nie „ udziwnia nas”, nie sprawia, że jesteśmy niezwykli, tylko prostuje nasze życie. Duch Święty nie sprawia, że dla innych jesteśmy „dziwni”, ale sprawia, że jesteśmy zrozumiali dla innych. Duch Święty uzdalnia nas do tego, że gdy mówimy o Bogu do dzieci - to one nas rozumieją, jeżeli mówimy do dorosłych to rozumieją nas dorośli, jeżeli mówimy do chorych to rozumieją nas chorzy itd. Istotą obecności Ducha Świętego w nas nie jest Jego niezwykłość, ale istotą obecności Ducha Świętego w nas, jest to, że potrafimy budować z innymi i że jesteśmy zrozumiali dla innych. Duch Święty jest również Duchem Porządku w naszej codzienności, On nie tylko porządkuje nasze życie, co wyraża się tym, że mamy czas na wszystko, a przede wszystkim na modlitwę, na osobiste słuchanie Boga. Duch Święty, który jest Duchem porządkowania dnia, niezależnie, kim jesteśmy i co robimy i jak dużo mamy obowiązków - wskazuje, kiedy znaleźć tą chwilę, która będzie osobistym spotkaniem z Bogiem. W różnych powołaniach to będą różne wymiary czasowe ( zazwyczaj osoby duchowne modlą się więcej niż mama, która ma kilkoro dzieci, ale to nie zmienia faktu, że ta mama może być pierwsza w świętości przed np. siostrą zakonną, jeśli również znajdzie czas na modlitwę). Duch Święty pragnie również być naszym Przyjacielem. Czy tak jest to zależy od nas. Czy my tego chcemy? Na czym ta przyjaźń może polegać? Duch Święty sprawia, że pewnych sytuacjach znajdujemy pewne rozwiązania, na które byśmy sami nie wpadli, a one są tymi rozwiązaniami, których potrzeba w danej chwili. On zna rozwiązanie każdej sytuacji i On jest tym, który jako Przyjaciel naszego życia, chce pokazywać rozwiązania czasem szalenie zaskakujące nawet nas samych. Duch Święty sprawia, że robimy to, co mamy robić, jesteśmy tam gdzie mamy być, a to sprawia, że nasze życie staje się uporządkowane, szczęśliwe i pełne pokoju. Przyjaźń z Duchem Świętym sprawia, że jesteśmy skłonni do dobra, daje siłę do wybierania dobra, sprawia, że szybciej wychwytujemy różne pokuszenia. Duch Święty daje nam rozumienie spraw Bożych. Polega to na tym, że zaczynamy rozumieć, o co chodzi Jezusowi w ogóle i o co chodzi Jezusowi w naszym życiu. Jezusowi zależy abyśmy byli jedno, sam o to prosi swojego Ojca („ Ojcze spraw, aby byli jedno”). Jeżeli np. dochodzi w naszym życiu do konfliktów, to Duch Święty zachęca nas i pokazuje nam, co zrobić, aby tych konfliktów nie było. Jak mamy skłonność do tego, aby kogoś oceniać, poniżać itd. .. to Duch Boży daje nam poznać, o co chodzi Jezusowi - chce abyśmy się wzajemnie kochali. Rozumieć, o co chodzi Jezusowi będziemy uczyć się całe życie, dlatego warto zaprzyjaźnić się z Duchem Świętym. Duch Święty mówi do nas przez ludzi mądrzejszych od nas, zachęca i uzdalnia nas do tego, że potrafimy słuchać innych( będą to ludzie, którzy żyją wokół nas, ale również ci, którzy już odeszli do Domu Ojca- nasi święci uznani przez Kościół). Duch Święty jest Duchem Prawdy - o mnie o moim życiu, o moim sercu, a ponieważ jest Przyjacielem to te prawdy objawia łagodnie, z miłością, objawia je w sposób zrozumiały dla nas, jeśli tylko chcemy Go słuchać, jeśli prosimy: pokaż mi hardość mojego serca, pokaż mi, jaki fragment mojego serca jest twardy jak kamień, pokaż gdzie błądzę itd.. Duch Święty prostuje nasze kręte drogi. Duch Święty z mężczyzn czyni prawdziwych wojowników Bożych, a z kobiet czyni prawdziwe Boże niewiasty i uzdalnia do wypełnienia swojego powołania zgodnie z wolą Bożą.

Kiedy jesteśmy wierni Duchowi Świętemu? W tedy, kiedy mamy pokorne serce wobec Boga i bliźniego. Wierność Duchowi Świętemu objawia się w posłuszeństwie woli Bożej wyrażonej w przykazaniach, w Słowie Bożym, w głosie sumienia, w osobistej modlitwie i wyznawaniu Jezusa Chrystusa, jako Pana i Zbawiciela. Człowiek wierny Duchowi Świętemu to ten, który na pierwszym miejscu w życiu stawia Boga, słucha Jego Słowa, wypełnia Je i w Nim pokłada nadzieję. Oddaje Bogu chwałę we wszystkim, co czyni i co posiada. Człowiek wierny Duchowi Świętemu jest zdolny do tego, aby kochać drugiego człowieka, okazywać mu cierpliwość, przebaczać, służyć w radości i nieść pokój. Wierność Duchowi Świętemu można poznać po owocach takich jak: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie(por. Ga. 5, 22-23).

Kiedy jesteśmy niewierni Duchowi Świętemu? Wtedy, kiedy nie jesteśmy wdzięczni Panu Bogu za Jego dary, jak również, kiedy mamy pretensjonalną postawę wobec Jego działania, kiedy oszukujemy siebie po pozorem pełnienia woli Bożej, kiedy jesteśmy małostkowi i” przecedzamy komara a połykamy wielbłąda” (por.Mt23,24) a także wtedy, gdy lekceważymy natchnienia Ducha Świętego. Człowiek niewierny Duchowi Świętemu często jest rozdrażniony w sensie emocjonalnym, traci dar modlitwy uwielbienia i pokory serca. Odczuwa duchową oschłość, ma niechęć wobec innych lub odczuwa zmęczenie swoim powołaniem. W relacjach z innymi ludźmi jest niewyrozumiały w konsekwencji tego wszystkiego czuje się osamotniony a praktyki religijne wykonuje bezdusznie.

Duch Święty jest najcenniejszym darem naszego życia, wypełnia nas swoimi darami, zaprasza i uzdalnia nas do współpracy na rzecz szerzenia Królestwa Bożego. Wierność Duchowi Świętemu jest obronną twierdzą w duchowej walce, mocą w przyjęciu łaski nowego narodzenia i w postępowaniu na drodze doskonałości.

Nie żałujmy wysiłku i zróbmy wszystko, aby Duch Święty na nowo rozpalił w nas dary i charyzmaty, które pozostają w uśpieniu, na wskutek braku wiedzy i współpracy z łaską oraz wskutek braku wierności wobec Jego prowadzenia.

W wolnej chwili możesz zrobić sobie takie ćwiczenie, - wypisz dziesięć najważniejszych dla Ciebie ludzi, rzeczy, spraw… ( chodzi o to, aby to były osoby, sprawy najważniejsze). A teraz zobacz, na którym miejscu jest Duch Święty? Chodzi o to, aby stanąć w prawdzie i zobaczyć, co zajmuje Twoje serce, Twoje myśli? ................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................

Seminarium Odnowy w Duchu Świętym - Tydzień VII Duch Święty i Jego działanie w nas

W tym tygodniu wchodzisz w kolejny etap Twojej drogi do NOWEGO ŻYCIA. To kolejny bardzo ważny etap, który pomoże Ci nawiązać jeszcze bliższą relację z Trzecią Osobą Boską - Duchem Świętym. Być może do tej pory nie miałeś /aś zbyt dużo możliwości, aby się zbliżyć do Ducha Świętego, bardziej Go poznać i zaprzyjaźnić z Nim. Być może nie zastanawiałeś/aś się, jaki realny wpływ na Twoje życie codzienne ma Duch Święty, ( jeżeli przeżywasz takie sytuacje, że już nie wiesz jak dalej żyć, jak kochać, jak się uśmiechać itd.…, to właśnie w tych sytuacjach jest pole do szczególnego działania Ducha Świętego). Bo Duch Święty jest jedną z Osób Trójcy Świętej, która wszystko może. Ten tydzień pokaże Ci, jaką masz relację z Duchem Świętym w swojej codzienności.

Duch Święty jest Bogiem radości- a szatan jest demonem smutku. Duch Święty pociesza duszę - duch zły zasmuca. Duch Święty kształtuje w nas postawę dziecięctwa Bożego - duch zły, postawę buntu, zniechęcenia.

Na tym etapie rekolekcji możesz doświadczać stanu pocieszenia, stan ten św. Ignacy Loyola nazwał tendencją do zasady szczęścia- czyli dusza wtedy rozpala się miłością do Pana Boga i wszystko kocha w Bogu, pojawiają się łzy, które skłaniają do miłości Boga, jest wzrost wiary, nadziei i miłości, towarzyszy nam wewnętrzna radość, ukojenie, pokój. Możesz doświadczać również stanu strapienia duchowego wg. św. Ignacego jest to tendencja ku zasadzie przyjemności- towarzyszy nam wtedy skłonność do rzeczy niskich, bezwartościowych, nie mamy pociągu do modlitwy, pojawiają się pokusy przeciw wierze, nieufność, letniość, uczucie bycia odłączonym od Boga.

Jeżeli jesteś w pocieszeniu pamiętaj, że nie jest ono Twoją zasługą, dziękuj Bogu pamiętając, że to, czego doświadczasz jest łaską, w pokorze uznaj, że Bóg jest Dawcą i Sprawcą wszelkiego dobra. W strapieniu przypomnij sobie jak niewiele możesz bez Bożej pomocy. Bardzo ważne jest, aby zachować równowagę w przeżywaniu wewnętrznych stanów. Św. Jan XXIII uczył: „Prostota jest miłością, a roztropność jest myślą. Miłość modli się, a inteligencja czuwa. Dlatego czuwajcie i módlcie się”.

Może być tak, że jesteś już zmęczony/a rekolekcjami, że brakuje Ci już sił a w dodatku czujesz, że nie jesteś w stanie w 100% sprostać rekolekcyjnym zaleceniom, że choć oddałeś życie Jezusowi i odwróciłeś/aś się od grzechu - to jednak upadłeś/aś i oddaliłeś/aś się od Jezusa. Chociaż wszystko robisz, aby wejść w rekolekcje w całej pełni, to jednak Ci to nie wychodzi. Wiedz, że w rekolekcjach nie chodzi o to, aby wszystko zrobić, idealnie i w pełni, jeżeli z różnych powodów nie możesz to zrób na 70% a nawet, na 50%, ale z wiarą. Nie rezygnuj z rozpoczętej drogi. W Twoim zmaganiu najważniejsza jest miłość, a nie to czy wszystko wykonasz w pełni. Najważniejsze jest to, że wybrałeś i ciągle wybierasz Chrystusa, pomimo różnych trudności ( chore dziecko, żona w szpitalu itp. …..) i to, że chociaż czas, który teraz przeżywasz jest dla Ciebie trudny - to nadal uczestniczysz w rekolekcjach. Bóg widzi Twoje zmaganie, widzi, że jest Ci ciężko, że przeżywasz walkę duchową, On o Tobie nie zapomniał, widzi w tym wszystkim, że Go wybierasz i że Go kochasz. Pomimo strapienia zawalcz o Twoje zaangażowanie i systematyczność w dalszej drodze do NOWEGO ŻYCIA. Ważne jest też, aby być cierpliwym wobec siebie samego/ej. Cierpliwość i miłosierdzie wobec samego/ej siebie może okazać się bardzo trudne, ale nie zwalniaj się z podejmowania wysiłku, a przekonasz się, że było warto. Słowo Boże poprowadzi Cię dalej w drodze do NOWEGO ŻYCIA - bądź wierny/a i poświęć 30 min. dziennie na Jego rozważanie.

Napisz swoją modlitwę tygodnia i módl się nią często w ciągu tygodnia (chodzi o to, aby była to prosta modlitwa Twojego serca, pragnącego obecności Ducha Świętego, bo Jego obecność prostuje naszą drogę i przywraca pokój

Jeżeli chcesz możesz modlić się słowami tej modlitwy: Duchu Święty proszę Cię przyjdź do mnie, pragnę Cię bardziej poznać, pragnę się z Tobą zaprzyjaźnić, odczuć Twoją obecność. Przyjdź Duchu Święty Boże i powiej swoim tchnieniem, który mnie ożywi. Przyjdź Duchu Święty Boże i ogrzej mnie swoją miłością, niech ogień tej miłości oczyści moje serce, umocni to, co jest we mnie kruche, utrwali to, co dobre w moim życiu. Przyjdź Duchu Święty Boże, uzdolnij mnie do życia w Bogu, ugaś moje pragnienie miłości Boga, obmyj mnie, oczyść, zabierz lęk, wyprowadź mnie z ciemności do światła, pokaż mi, co jest kłamstwem a co prawdą w moim życiu. Duchu Święty proszę Cię przyjdź i objaw mi piękno miłości Boga i drugiego człowieka. Udziel mi łaski wewnętrznego rozeznawania uczuć, myśli i woli, ucz mnie modlitwy, módl się za mnie i we mnie, uzdolnij mnie abym mógł/a zrozumieć i przyjąć Słowo Boże, pokazuj mi proszę prawdę o mnie samym/ej, pomóż mi ją przyjąć i prowadź mnie do nieustannego nawracania się.

Proszę Cię Duchu Święty przymnóż mi wiary, nadziei i miłości, obdarz mnie pokojem i uzdolnij mnie do wypełniania woli Bożej. Z własnej woli pozostawiam wszystkie moje ograniczenia oraz słabości i zdaje się wyłącznie na Twoje prowadzenie. Wyrzekam się wszelkich dotychczasowych uprzedzeń, decyzji i czynów, które zamykały mnie na Twoje działanie. Proszę Cię Duchu Święty przeniknij moje życie - moją wolę, moje decyzje, moje uczucia i emocje, moje ciało. Pragnę abyś był Przyjacielem mojego życia, Przyjacielem mojej duszy, mojego serca, mojej modlitwy. Pragnę, aby moje życie było takie jak Bóg je dla mnie zaplanował.

DZIEŃ PIERWSZY: Zgodzić się na plan Boga w swoim życiu

Przyjście na ziemię Jezusa Chrystusa dokonało się za sprawą Ducha Świętego. Anioł Gabriel wyjaśnia Maryi tajemnicę, że: to Bóg zadziała w sposób cudowny. Maryi wystarcza to zapewnienie. Wie, że cokolwiek się wydarzy to sprawcą tego wszystkiego będzie sam Bóg. Choć nie wszystko rozumie, to ta świadomość wystarcza Jej, aby całkowicie zgodzić się na plan Boga na Jej życie.

Łk 1, 35 Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym.

W Chrzcie Świętym Jezus stał się Twoim Bratem. Bóg Ojciec przez Ducha Świętego zjednoczył Cię z Nim i z całym Jego życiem. „ Tyś jest mój Syn umiłowany, w tobie mam upodobanie” Te słowa Bóg Ojciec kieruje do Jezusa i do Ciebie. Co czujesz, gdy Ojciec zwraca się do Ciebie w ten sposób? Spróbuj porozmawiać o tym z Twoim Ojcem, który jest w niebie.

Duch Święty współdziałał w misji zbawczej Jezusa Chrystusa. W szczególny sposób napełnił Jezusa przed podjęciem Jego publicznej działalności. Jezus chce Ci dać Ducha Świętego, abyś żył/a NOWYM ŻYCIEM. Czy Ty też tego pragniesz?

Łk 3, 21-22 Kiedy cały lud przystępował do chrztu, Jezus także przyjął chrzest. A gdy się modlił, otworzyło się niebo i Duch Święty zstąpił na Niego w postaci cielesnej niby gołębica, a z nieba odezwał się głos: << Tyś jest mój syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie>>

DZIEŃ DRUDGI: Powierzyć się mocy Ducha Świętego

Święty Łukasz pragnąc nam przekazać prawdę o obecności Ducha Świętego w całej publicznej działalności Jezusa, szczególnie to podkreśla wtedy, kiedy rozpoczyna relację o Jego działalności:

Jezus wraca do rodzinnej miejscowości po czterdziestu dniach modlitwy i postu. Życie w mocy Ducha Świętego jest owocem modlitwy i postu. Czy doświadczasz mocy Ducha Świętego w Twoim życiu, szczególnie podczas tych rekolekcji?

Łk 4,4 Pełen Ducha Świętego, powrócił Jezus z nad Jordanu i przebywał w Duchu( Świętym) przez czterdzieści dni na pustyni.

ŁK 4,14 Potem powrócił Jezus w mocy Ducha do Galilei, a wieść o Nim rozeszła się po całej okolicy.

Pozwól Jezusowi przyjść do swojej codzienności.

Jezus przychodzi do rodzinnego Nazaretu, wraca do tych w śród, których się wychował. Wielu z nich słyszało już o cudach Jezusa, teraz w ich synagodze czyta proroctwo Izajasza. Zatrzymaj się dłużej nad każdym zdaniem proroctwa. Spróbuj odnieść je do swojego życia. Co jest Twoim największym ubóstwem, co zniewoleniem, co więzieniem, ślepotą albo ciemnością? Co sprawia, że nie czujesz się wolny?

ŁK 4,16 - 21Przyszedł również do Nazaretu, gdzie się wychował. W dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać. Podano Mu księgę proroka Izajasza. Rozwinąwszy księgę, natrafił na miejsce, gdzie było napisane: „ Duch Święty spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, wszystkich więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnych abym obwoływał rok łaski od Pana”. Zwinąwszy księgę oddał słudze i usiadł, a oczy były w Nim utkwione. Począł więc mówić do nich:<< Dziś spełniły się te słowa Pisma, któreście słyszeli”.

DZIEŃ TRZECI: Żyć obietnicą Jezusa

Jezus kończąc swą publiczną działalność, zapewnia Cię, że modli się za Ciebie do Ojca. Obiecuje napełnienie tym samym Duchem Świętym wszystkich swoich uczniów, również Ciebie.

J 14, 15- 18 Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać Moje przykazania. Ja zaś będę prosił Ojca, a innego pocieszyciela da wam, aby z wami był zawsze - Ducha Prawdy, którego świat przyjąć nie może, ponieważ Go nie widzi ani nie zna. Ale wy Go znacie, ponieważ u was przebywa i w was będzie. Nie zostawię was sierotami: Przyjdę do was.

Duch Święty objawia Ci niedostępną dla ludzkiego umysłu prawdę o Bogu. On także otworzy Ci oczy na prawdę o Tobie samym/ej. Bez Jego pomocy obie te prawdy będą dla Ciebie ciągle zakryte:

J 14, 26 A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem.

DZIEŃ CZWARY: Jezus Chrystus zbawia całego człowieka

Jezus Chrystus nie przyszedł na świat tylko po to, aby zbawić ludzką duszę, ale po to, aby zbawić całego człowieka, we wszystkich wymiarach jego życia.

Ducha Świętego już otrzymałeś w sakramencie chrztu i bierzmowania. On w Tobie mieszka i sprawia, że tworzysz jedno z Chrystusem. Dziękuj i chwal Boga za ten dar:

1 Kor 6,19-20 Czyż nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego, który w was jest, a którego macie od Boga, i że już nie należycie do samych siebie? Za wielką, bowiem cenę zostaliście nabyci. Chwalcie, więc Boga w waszym ciele.

DZIEŃ PIĄTY: Życie według Ducha

Przypomnij sobie ostatnie tygodnie życia i zobacz jak prowadził Cię Duch Święty. Zastanów się czy te dary, które otrzymałeś/aś prowadzą Cię do Dawcy. Duch Święty chce Cię dalej prowadzić przez życie. On ciągle odbudowuje w Tobie obraz dziecka Bożego i uzdalnia Cię do dziecięcego, pełnego ufności zwracania się do Boga.

Rz 8, 14-16. Albowiem wszyscy, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi. Nie otrzymaliście przecież Ducha niewoli, by się znowu pogrążyć w bojaźni, ale otrzymaliście Ducha przybrania za synów, w którym możemy wołać: Abba, Ojcze! Sam Duch wspiera swym świadectwem naszego ducha, że jesteśmy dziećmi Bożymi.

DZIEŃ SZÓSTY: Jedność jest tam, gdzie jest jedna wiara

Dzisiaj wiele się mówi o ekumenizmie, ale często zapomina się, że droga do jedności wśród ludzi, prowadzi przez JEDNOŚĆ człowieka z Bogiem. Święty Paweł uczy, że prawdziwa JEDNOŚĆ jest tylko tam, gdzie jest JEDNA WIARA. To znaczy, że kto chce służyć jedności, takiej jedności, o jaką modlił się Jezus, nie może wierzyć tak jak mu się podoba, lecz musi wierzyć w to, co Bóg przez Jezusa, Maryję, Apostołów objawił, a Kościół pod Nieomylnym Kierownictwem Ducha Świętego strzeże, jako Największy Skarb na ziemi.

To Duch Święty buduje wspólnotę uczniów - Kościół, czyni nas zdolnymi do trwania w jedności z Bogiem i między sobą:

Ef 4, 1-6 A zatem zachęcam was ja, więzień w Panu, abyście postępowali w sposób godny powołania, jakim zostaliście wezwani, z całą pokorą i cichością, z cierpliwością, znosząc siebie nawzajem w miłości. Usiłujcie zachować jedność Ducha dzięki więzi, jaką jest pokój. Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani do jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie. Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest, Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który[ jest i działa] ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich.

DZIEŃ SIÓDMY: Kołatać do Serca Boga Ojca

Jezus dodaje Ci odwagi i zachęca Cię do ufnej i wytrwałej prośby o Ducha Świętego i Jego dary. Obiecuje, że otrzymasz to, czego szukasz, czego potrzebujesz. Czy Mu wierzysz?

Powiedz Mu o tym, co się dzieje w Twoim sercu, gdy słuchasz tej obietnicy.

Łk 11,9-13 Ja wam powiadam: Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie, kołaczecie, a otworzą wam. Każdy, bowiem kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje; a kołaczącemu otworzą. Jeżeli któregoś z was, ojców, syn poprosi o chleb, czy poda mu kamień? Albo o rybę, czy zamiast ryby poda mu węża? Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, o ileż bardziej Ojciec z nieba da Ducha Świętego tym, którzy Go proszą.

Podsumowując ten tydzień, w prostych słowach, tak jak dziecko- pomódl się do Ducha Świętego: .......................

Możesz pomodlić się modlitwą podaną niżej:

Duchu Święty, chcę abyś był moim Przyjacielem i pomóż mi żyć tak, jak tego chce mój Ojciec Niebieski. Niezależnie od tego, co mnie spotka chcę być szczęśliwy/a, chcę być błogosławiony/a. Wiem, że mnie możesz pocieszyć, możesz umocnić, możesz pokazać rozwiązanie moich trudnych sytuacji, bo jesteś Bogiem, który wszystko może.

Podsumowując ten tydzień zastanów się, co najbardziej poruszyło Cię podczas katechezy, rozważania Słowa Bożego i w wydarzeniach życia. Ważne jest, aby wychwycić poruszenia, zapisać rodzące się pragnienia, ponieważ w ten sposób odkryjesz działanie Ducha Świętego w Twoim życiu, a to pomoże Ci w rozeznawaniu woli Bożej.

Ten i następny tydzień przygotowuje Cię do modlitwy o odrodzenie w Duchu Świętym. Dlatego dobrze będzie, gdy zatrzymasz się i odpowiesz sobie szczerze na pytania:

1. Jaką rolę w Twoim życiu pełni Duch Święty?

2. Czy doświadczyłeś/aś już kiedyś Jego działania?

3. O co chciałbyś/abyś prosić Ducha Świętego?

Jeżeli pojawiły się w Tobie jakieś wątpliwości czy pytania, śmiało pytaj animatora lub kapłana odpowiedzialnego za rekolekcje. Jeżeli potrzebujesz dłuższej rozmowy umów się na rozmowę indywidualną poza czasem spotkań seminaryjnych.

---