JEDNOSTKI ŁADUNKOWE W PRZEMYŚLE I HANDLU.
Ładunek jest określoną ilością towaru, która podlega procesom transportowym i magazynowaniu. Charakteryzuje się on specyficznymi właściwościami, które w znacznym stopniu warunkują poszczególne szczeble procesów transportu i magazynowania. W zależności od rodzaju ładunku, jego wartości, cech fizycznych jak i zagrożeń, jakie mogą być związane z nim, każdy ładunek posiada podatność transportową naturalną i techniczną. Należy ją uwzględniać w każdej fazie procesu transportowo-magazynowego:
Podczas przechowywania towaru u nadawcy (magazynowanie)
Podczas odpowiedniego przygotowania ładunku do przewozu (dobranie odpowiedniego opakowania, jednostki ładunkowej itp.)
Podczas załadunku na środek transportowy (wiąże się do w dużym stopniu z przygotowaniem ładunku, ponieważ poszczególne rodzaje opakowań posiadają odpowiednią im zdolność do przeładunku)
Podczas przewozu środkiem transportu (każdy środek transportu ma charakterystyczne własności które wpływają na ładunek pod względem statycznym jak i dynamicznym)
Podczas przechowywania w międzygałęziowych magazynach przejściowych (np. centrach logistycznych - magazynowanie)
Podczas wyładunku na miejscu przeznaczenia
Podczas przekazania ładunku odbiorcy
Podczas przechowywania ładunku u odbiorcy.
NATURALNA I TECHNICZNA PODATNOŚĆ TRANSPORTOWA ŁADUNKÓW
Naturalna podatność - klasyfikowanie ładunków według tej podatności obejmuje tylko te materiały, których podatność transportowa jest istotnym utrudnieniem dla przewoźnika podczas transportu. Wymusza użycie specjalnych środków technicznych, wykwalifikowanej odpowiednio kadry pracowniczej oraz szczególnej ostrożności podczas procesów za jak i rozładunku. W rezultacie prowadzi to do podwyższenia kosztów.
Ładunki te dzielą się na dwie grupy:
Ładunki uciążliwe (niebezpieczne - wybuchowe, łatwo palne itp.)
Ładunki wrażliwe na czynniki zewnętrzne i warunki transportu (o małej odporności na zmiany temperatury, działanie wilgoci itp.)
Techniczna podatność - klasyfikowanie ładunków według tej podatności sprowadza się do określenia cech fizycznych materiałów. Wyróżnia się ładunki: stałe (stanowiące najliczniejszą grupę), płynne oraz lotne (gazowe)
Techniczna podatność transportowa wprowadza również klasyfikacje ze względu na sposób załadunku i wyładunku. Sposoby załadunku można sprowadzić do trzech podstawowych czynności:
Napełniania przestrzeni ładunkowej środka transportu (np. benzyna w cysternach)
Nasypywania lub narzucania ładunku na środek transportu (żwir, piasek)
Podnoszenia wtaczania lub wciągania połączonego z układaniem lub ustawianiem ładunku. (np. ładunki znajdujące się na zintegrowanych jednostkach ładunkowych takich jak paleta ładunkowa)
MECHANIZACJA ROBÓT ŁADUNKOWYCH
SWW (systematyczny wykaz wyrobów), który stanowi jednolitą klasyfikację wyrobów w kontekście mechanizacji robót ładunkowych. Głównym założeniem jest jednoznaczne nazewnictwo wyrobów z nazewnictwem ładunków. Wyróżnia się następujące cechy, według których mogą być zestawiane ładunki objęte systemem SWW:
Postać ładunku (opakowane i nieopanowane)
Stan skupienia
Forma ładunku (jednostkowe lub zbiorcze)
Rodzaj opakowania (ładunki podatne do opakowań transportowych do opakowań zbiorczych)
Wielkość ładunku (ładunki przekraczające i nie przekraczające skrajni samochodowej)
Masa własna ładunku
Masa objętościowa ładunku
Cechy szczególne ( takie jak wrażliwość na światło, temperaturę, itp.)
Możliwość piętrzenia
Przygotowanie ładunku do operacji zmechanizowanych
Sposób przygotowania ładunku do operacji ładunkowych zmechanizowanych
Sposób wykonania załadunku (nalewanie, narzucanie, itd.)
PODZIAŁ OPAKOWAŃ
Można się spotkać z bardzo różnymi definicjami pojęcia opakowanie jakkolwiek, aby słusznie określić pojęcie opakowania należy uwzględnić najistotniejsze jego cechy, takie jak:
Ochronę wyrobu w czasie jego magazynowania, transportu i użytkowania, (w niektórych przypadkach należy również uwzględnić ochronę otoczenia przed szkodliwymi skutkami oddziaływania ładunku)
Opakowanie powinno ułatwiać przemieszczanie ładunku.
Należy pamiętać, opakowanie jest również elementem działań marketingowych, przez co powinno ułatwiać sprzedaż, zaprezentowanie i użytkowanie wyrobów.
Powinno dostarczać odpowiednich informacji na temat wyrobu.
Definicja: Opakowanie - „gotowy wytwór, zazwyczaj posiadający odpowiednią konstrukcję, mający za zadanie ochronę opakowanego wyrobu przed szkodliwym oddziaływaniem czynników zewnętrznych (lub odwrotnie - ochronę otoczenia przed szkodliwym oddziaływaniem wyrobu), umożliwiający przemieszczanie wyrobów podczas magazynowania, transportu, sprzedaży i użytkowania, informujący o zawartości, dzięki swej estetyce oddziaływujący na kupującego oraz posiadający walory ekonomiczne.”
Opakowania mogą być wykonane z różnych materiałów według tej klasyfikacji dzielimy je na: papierowe, tekturowe, celofanowe, szklane, metalowe, z tworzyw sztucznych, ceramiczne, drewniane i tworzyw drzewnych, tkaninowe, z materiałów kompleksowych (uzyskanych przez np. laminowanie). Każdy z wymienionych materiałów cechuje się innymi właściwościami, które w mniejszym lub większym stopniu warunkują ich możliwość zastosowania do odpowiednich produktów i odpowiedniego rodzaju transportu czy magazynowania.
Z punktu widzenia logistyki w opakowaniach ważne są ich funkcje:
- magazynowe - które sprowadzają się do ułatwienia procesów przyjmowania, składowania, kompletowania i wydawania towarów.
- transportowe - są ściśle powiązane z optymalizacją przebiegów towaru (co jest jednym z podstawowych celów logistyki). Tutaj największe znaczenia ma stosunek wagi towaru do wagi opakowania, oraz wymiary i kształt opakowań, który powinien być tak zoptymalizowany, aby jak najlepiej wykorzystać przestrzeń ładunkową pojazdu.
- kompletacyjne - wiąże się bezpośrednio ze sporządzeniem zestawów asortymentowych i dostarczaniu do odbiorcy odpowiedniej ilości danego towaru przy uwzględnieniu wykorzystania maksymalnie przestrzeni ładunkowej pojazdu.
- informacyjne - stymuluje przepływ opakowanych towarów.
- logistyczne - z punktu widzenia logistyki ważne jest przestrzeganie zasady: opakowania tak mało, jak to możliwe, a równocześnie tyle, ile wynika z konkretnej potrzeby ochrony jakości produktu.”
Zależnie od spełnianych funkcji opakowania dzielimy na:
Jednostkowe - stanowią bezpośrednie opakowanie wyrobu w ilości, która najczęściej sprzedawana jest na rynku w ofercie detalicznej. Za główne zadanie stawia im się ochronę przed ubytkami ilościowymi)
Transportowe - chronią ładunek przed narażeniami mechanicznymi, klimatycznymi i biologicznymi podczas procesów transportowo-magazynowych. W opakowaniach tych ładunki mogą być przewożone w opakowaniach jednostkowych, zbiorczych lub luzem.
Zbiorcze - są pośrednim ogniwem pomiędzy opakowaniem jednostkowym a transportowym.
JEDNOSTKA ŁADUNKOWA Handlowa, zbiorcza lub transportowa.
Jest to jednostka umożliwiająca, dzięki uformowaniu ładunku w sposób zabezpieczający przed samoczynnym rozformowaniem, przemieszczanie przy użyciu urządzeń mechanicznych oraz ułatwiająca szybkie określenie ilości zawartych wyrobów bez konieczności jej rozformowania. Utworzona jest z mniejszych jednorodnych lub niejednorodnych wyrobów, które mogą być opakowane lub nie.
Zintegrowane jednostki ładunkowe podzielić możemy na:
Paletę ładunkową
Kontenery
Nadwozia wymienne
Naczepy siodłowe
Samodzielne pojazdy drogowe
Podstawową jednostką modularną jest prostopadłościan o wymiarach 800 x 1200 x 970 mm i masie brutto nie przekraczającej 1000 kg. (według norweskiego systemu wymiarowania)
STANDARYZACJA ŁADUNKÓW I SYSTEM WYMIAROWY.
Zwiększenie podatności transportowej ładunków to jeden z ważniejszych celów logistyki w dziedzinie transportu i magazynowania. Wymaga to koordynacji i wzajemnego dostosowania wielu parametrów technicznych i technologicznych.
Do podstawowych elementów, które podlegają unifikacji należą:
Powierzchnie magazynowe.
Drogi dojazdowe, bramy magazynów.
Urządzenia magazynowe.
Urządzenia transportu wewnętrznego i bliskiego.
Przestrzeń ładunkowa środków transportowych.
Palety ładunkowe.
Opakowania transportowe.
Opakowania zbiorcze i jednostkowe.
Maszyny pakujące
Wszystkie rodzaje opakowań i a co za tym idzie również jednostek ładunkowych są od siebie zależne. Opakowania transportowe są ściśle uzależnione od wymiarów pakowanego wyrobu bądź opakowań jednostkowych. Wymiary opakowań jednostkowych są z kolei zależne od wymiarów wyrobu, jego kształtu oraz możliwości maszyn pakujących.
PALETOWA JEDNOSTKA ŁADUNKOWA
Termin ten oznacza urządzenie, które ma na celu wspomaganie procesów magazynowo-transportowych dzięki któremu można formować jednostki ładunkowe. Za pomocą paletowej jednostki ładunkowej można swobodnie manipulować ładunkiem wykorzystując mechaniczne urządzenia przeładunkowe (takie jak wózki widłowe czy dźwigi) oraz przewozić ładunek środkami transportowymi w obrocie magazynowo-transportowym.
Wymiar palety ładunkowej znormalizowano już stosunkowo dawno. Rozróżniamy dwa podstawowe systemy w łańcuchy wymiarowym opakowań:
System norweski (obowiązujący w Polsce) - definiuje wymiar wewnętrzny opakowań. Podstawą łańcucha wymiarowego jest europaleta 800x1200 mm.
System szwajcarski - definiuje wymiar zewnętrzny opakowań. Bazą jest moduł podstawowy 400x600 mm.
Zalecenie normalizacyjne dotyczące koordynacji wymiarowej ustala:
Dla opakowań - wymiary palety 800x1200 mm pomniejszone o 5 % tj. wymiary 760x1140 mm.
Dla środków transportu i pomieszczeń magazynowych wymiary palety 800x1200 mm powiększone o luz manipulacyjny tj. 900x1300 mm (minimum 870x1270)
Najczęściej spotykaną paletą jest płaska czterowejściowa paleta drewniana służąca do formowania jednostek ładunkowych z materiałów o dużej wytrzymałości mechanicznej i zdolności piętrzenia. Często bywa, że materiały opakowane lub nie, cechują się niską wytrzymałością na ściskanie przez co mają małą zdolność do piętrzenia. W takich przypadkach do formowania paletowych jednostek ładunkowych stosowane są palety słupkowe (składane lub sztywne). Natomiast, jeżeli ładunki charakteryzują się nieregularnymi kształtami oraz niewielkimi gabarytami stosowane są palety skrzyniowe.
Palety skrzyniowe dzielimy na:
Pełne - ze ścianami oraz wiekiem wykonanym z blachy, drewna, tworzyw sztucznych itp.
Ażurowe ze ścianami oraz wiekiem wykonanym z siatki itp.
Nierozbieralne o konstrukcji sztywnej
Rozbieralne o konstrukcji umożliwiającej demontaż
Składane
Zdarza się również, że ładunek ma specyficzne kształty lub własności fizyczne, bądź chemiczne. W takich przypadkach wykorzystywane są palety specjalne, które możemy podzielić na:
Palety do wyrobów o dużych gabarytach nieregularnych kształtach
Palety do wyrobów prostopadłościennych
Palety do beczek i bębnów
Palety do zwojów (papier, wykładziny itp.)
Specyficzną odrębną grupę palet ładunkowych stanowią palety z tworzyw sztucznych. W zależności od użytego polimeru są one stosowane do użytku jedno lub wielorazowego. W niektórych przypadkach wymagane jest stosowanie palet z tworzyw sztucznych. Z powodów estetycznych czy sanitarnych w przemyśle przetwórstwa mięsnego stosuje się tylko palety z tworzyw sztucznych. Oprócz walorów estetycznych mają one inne cechy, którymi przewyższają tradycyjne palety drewniane: są lżejsze, łatwo można je myć i poddawać wtórnemu przetwórstwu. Warto również wspomnieć, że istnieją palety ze spienionego tworzywa sztucznego (polistyren spieniony - styropian).
Ponadto palety z tworzywa sztucznego dzielimy na:
- Palety lekkie - typ euro o wadze 8-10 kg oraz typ poleuro o wadze 5-6kg.
Nie nadają się do składowania wysokiego ich ładowność waha się od 100 do 200 kg.
- Normalne palety magazynowe - ich waga waha się od 12,5 do 15 kg a wymiary wynoszą 800x1200 lub 1000x1200 mm. Są stosowane tylko na rynku europejskim. Są stosowane najczęściej w przemyśle spożywczym do transportu żywności i warzyw.
- Palety ciężkie - waga od 18 - 25 kg. Są wyposażone w trzy płozy, które umożliwiają automatyzację systemów magazynowania. Najwięcej używa się ich w przemyślę mięsnym.
POJEMNIKI ŁADUNKOWE
Aby system normalizujący procesy transportowe i magazynowe był sprawny i przynosił zamierzony skutek przy projektowaniu lub wyborze odpowiedniego pojemnika ładunkowego należy uwzględniać moduł przestrzenny o wymiarach 800x1200x1000. Oznacza to że maksymalna pojemność pojemnika może mieć 0.96 m, a masa brutto nie powinna przekraczać zdecydowanie 1000 kg.
Pojemniki mogą występować w różnych kształtach i wymiarach. Do najpopularniejszych materiałów z których wykonywane są pojemniki zalicza się:
…blacha, drewno, tworzywo sztuczne.
-Blaszane pojemniki są najczęściej stosowane do składowania drobnych części metalowych, natomiast ażurowe pojemniki z drutu służą do przechowywania puszek z farbą i innych produktów chemii gospodarczej.
-Pojemniki z tworzywa sztucznego (najczęściej PEHD) są wykonywane w wersji składanej lub sztywnej. Mogą posiadać wieko do plombowania.
-Pojemniki drewniane lub z materiałów drewnopodobnych wykonywane są w wersji składanej lub nie. Służą najczęściej do pakowania artykułów technicznych.
Najczęściej stosowanymi modułami pojemników, szczególnie w handlu detalicznym są: 800x400x200, 800x400x400, 800x600x400. Takie a nie inne wymiary są narzucane, przez potrzebę paletyzacji na bazie europalet 800x1200.
Ważną rzeczą jest również ograniczenie masy brutto. Wynosi ono 70 kg a podyktowane jest przepisem o maksymalnej masie, jaką można załadować i rozładować ręcznie.
Typoszereg pojemników skrzynkowych typu KLT
(niem. Klein-LadungsTrager).
Wykonane są z polipropyleny barwionego na niebiesko. Służą, jak sama nazwa wskazuję, na ładunki małogabarytowe, takie jak śruby, nity, łożyska. Główna koncepcja tego systemu opiera się na zalecanych przez ISO modułach wymiarowych: 600x400 (seria KLT 64), 400x300 (seria KLT 43), 300x200 (seria KLT 32) i czterech podstawowych wysokości: 147,5 -174 - 213,75 - 280
System KLT umożliwia maksymalne wykorzystanie powierzchni paletowej. Aby było to możliwe 10 podstawowych wielkości typowymiarowych zostało ponadto uzupełnione dwoma uzupełniającymi. Specjalna konstrukcja spodu dna, wykorzystująca idee klocków Lego, zapewnia stateczność pojemników uformowanych na palecie do dopuszczalnej wysokości H=1000 mm.
PAKIETY ŁADUNKOWE
Pakietowe jednostki ładunkowe formowane są z takich materiałów jak: szkło taflowe, tarcica, rury stalowe, płyty pilśniowe, itp. Tak więc ładunków o dużo większych gabarytach niż wymiary paletowe.
Pakiet powinien być uformowany w taki sposób, aby umożliwiać formowanie w stosy. Do jego wiązania stosowane są różne metody a do najpopularniejszych z nich należą: jarzma, klamry, opaski a także taśmy i druty. Wysokość pakietu nie powinna przekraczać 1 m.
KONTENEROWE JEDNOSTKI ŁADUNKOWE
Według dyrektyw ISO kontener rozumiany jest jako urządzenie transportowe:
- o charakterze stałym i odpowiednio mocnej konstrukcji, aby mogło służyć do wielokrotnego użytku.
- skonstruowane aby ułatwić przemieszczanie ładunku za pomocą jednego lub więcej środków transportu (transport multimodalny)
- wyposażone w urządzenia ułatwiające jego przemieszczanie
- o budowie zapewniające jego łatwe napełnianie
- o pojemności nie mniejszej niż 1 m3.
Rozróżniamy wiele rodzajów kontenerów w zależności od ich zastosowania, główny jednak podział, który należałoby przedstawić i krótko scharakteryzować to:
- Kontenery małe: o masie brutto do 2,5 t i pojemności do 3m3. Przykładen kontenera tej klasy może być kontener PKP o pojemności do 2 m3 i ładowności do 1000 kg z ogumionymi kołami jezdnymi.
- Kontenery średnie: o masie brutto 2,5-10 t i pojemności 2-10 m3. Bardzo często stosowane w krajach o dobrze rozwiniętym transporcie. Bardzo dobrze spełniają swoją role zarówno w transporcie samochodowym jak i kolejowym.
- Kontenery wielkie: do tej klasy kontenerów zalicza się jednostki o masię większej niż 10 t. Zalicza się je do kontenerów serii ISO, które maja w większości taką samą szerokość i wysokość a różnią się tylko długością. Wymiary kontenerów przedstawiono na załączonych kartkach.
Szczególną grupę kontenerów specjalizowanych stanowią kontenery izotermiczne (chłodzone, ogrzewane, chłodzono-ogrzewane, kontenery termosy).
Istnieje również szeroka gama kontenerów specjalizowanych do przewozu zwierząt. Kontenery te mają boczne okna i specjalne pojemniki na pasze oraz ażurowe ściany ułatwiające obieg powietrza.
SYSTEM WYMIAROWY OPAKOWAŃ
Jak wiadomo zarówno opakowania jednostkowe, zbiorcze czy transportowe mają określone znormalizowane i zunifikowane wymiary.
Podstawową wyjściową systemu wymiarowego opakowań transportowych jest uprzywilejowana jednostka paletowa o wymiarach 800x1200. Przyjęto założenie teoretyczne, że grubość ścianek opakowania stanowi 5 % jego wymiaru liniowego. Powierzchnia ładunkowa palety powinna być wykorzystana w minimum 90 %. Natomiast przewisy muszą się zmieścić w luzach wynoszących 40 mm na każdy wymiar liniowy. Maksymalnym wymiarem liniowym opakowania jest powierzchnia ładunkowa palety pomniejszona o 5 %. Natomiast minimalnym granicznym wymiarem jest 190 mm.
Aby system ten spełniał swoje zadanie, co za tym idzie, aby możliwe było tworzenie jednostek ładunkowych należy prawidłowo układać ładunek na palecie. Pomocne w tym może okazać się wykorzystanie opracowanego nomogramu, który określa ile ładunków jednostkowych jest w stanie zmieścić się na palecie, wykorzystując maksymalnie jej powierzchnie.
Opracowywane są również metody graficzne, które pomagają ustalić możliwości ustawienia towaru na palecie. Coraz częściej również stosowane są komputerowe systemy (CAD) wspomagające projektowanie paletowych jednostek ładunkowych.
FUNKCJA IDENTYFIKACYJNA I INFORMACYJA OPAKOWAŃ
Bez odpowiedniego oznakowanie nie można sobie wyobrazić prawidłowo funkcjonowania transportu i łańcucha dostaw a umieszczenie przypadkiem niewłaściwego oznakowania może mieć bardzo złe konsekwencje.
Znak na opakowaniu jest umownym symbolem umieszczonym na zewnętrzej jego stronie, który informuje o odpowiednim sposobie manipulacji, właściwościach towaru, właściwościach opakowania, dopuszczalnych sposobach magazynowania i transportu, przeznaczenia towaru lub jego przynależności do odpowiedniej partii towaru. Znaki mogą być wyrażone w postaci napisy, litery, cyfry lub rysunku w barwie kontrastowej.
Zarówno opakowania jednostkowe jak i transportowe posiadają te same grupy znaków. Różnica polega jedynie na informacji przekazywanej znakiem.
Grupy znaków:
Zanki zasadnicze - w opakowaniach transportowych zapewniają identyfikacje op0akowania z zawartością i dostarczenie go do określonego odbiorcy. W opakowaniach jednostkowych umożliwiają identyfikacje wyrobu i wytwórcy.
Znaki informacyjne - w opakowaniach transportowych podają niektóre cech opakowania z zawartością, np. masa wymiary itp. Natomiast w opakowaniach jednostkowych informują o niektórych cechach wyrobów takich jak jakość, skład wyroby czy jego ilość opakowaniu.
Znaki niebezpieczeństwa - w opakowaniach transportowych jak i jednostkowych określają niebezpieczne dla ludzi i otoczenia właściwości wyrobu znajdującego się w opakowaniu
Znaki manipulacyjne - wskazują na określony sposób obchodzenia się z opakowaniem.
Poza wymienionymi powyżej rodzajami znaków, istniej również znaki związane z wymaganiami ekologicznymi mające na celu:
- identyfikacje materiału opakowaniowego
- wskazujące przydatność do ponownego przetwórstwa
- wskazujące możliwości do ponownego użytku
- określające zawartość materiału wtórnego
- określające przydatność do kompostowania
-określające przynależność do obowiązującego w danym kraju systemu organizacyjno prawnego.
W naszym kraju znaki uwzględniają:
Rodzaj materiału z którego wykonane jest opakowanie
Możliwość wielokrotnego użytku
Przydatność do recyklingu.
Coraz częściej wiele informacji na opakowaniach jednostkowych jak i również transportowych dotyczących omówionych powyżej problemów zawarte są w kodach kreskowych.
Przykłady znaków przedstawione są na załączonych kartkach.
DOBÓR OPAKOWANIA DO WYROBU I JEGO PROCESU TRANSPORTOWEGO
Zaprojektowanie i dobór odpowiedniego opakowania do danego produktu decyduje o sprawności i skuteczności procesów transportowo-magazynowych. Stosowanie nieodpowiednich opakowań może prowadzić do uszkodzeń mechanicznych a co za tym idzie do częściowej lub całkowitej utraty wartości ładunku. Źle dobrane opakowanie, które nie spełnia warunków systemu wymiarowania lub ma za dużą wagę (co uniemożliwia piętrzenie, lub utrudnia transport) prowadzi do poważnych zakłóceń w trybie pracy magazynu i ogólnie pojętego łańcucha dostaw. Wszystko to prowadzi do podniesienia kosztów transportu, magazynowania, a często w konsekwencji złego dobrania opakowania należy się liczyć z wysokimi odszkodowaniami.
Podstawową zasadą przy projektowaniu konkretnego opakowania jednostkowego, a później jego doborze, jest wybór odpowiedniego materiału opakowaniowego, prawidłowej formy konstrukcyjnej oraz odpowiedniej formy graficznej spełniającej zadanie marketingowe.
Przy doborze opakowania jednostkowego należy przede wszystkim brać pod uwagę własności produktu, takie jak:
Wrażliwość na wilgoć
Wrażliwość na tlen i promieniowanie elektromagnetyczne
Chłonność i wydzielanie zapachów
Podatność na uszkodzenia mechaniczne
Również należy uwzględnić:
Sposób, w jaki produkt będzie transportowany od producenta do użytkownika. Rodzaj środka transportu, rodzaju przeładunku itp.
Masę, konsystencje, kształt i wymiary produktu.
Czas transportu i magazynowania.
Warunki, w jakich produkt będzie magazynowany.
Względy ekonomiczne, które pilnują, aby koszt opakowania był proporcjonalny do wartości produktu.
Koszt opakowania a wartość produktu:
Tekstylia - 1%
Papier i towary drukowane - 3 %
Sprzęt elektroniczny - 8 %
Art., żywnościowe - 12 %
Kosmetyki i środki farmaceutyczne - 60 %
Upominki i rzeczy szczególne często nawet powyżej 100 %
Wybierając opakowanie transportowe, należy pamiętać o wszystkich czynnikach, którymi kierowaliśmy się przy wyborze opakowania jednostkowego. Liczba sztuk wyrobów w opakowaniu, jego masa i kształt decydują w znacznym stopniu od doboru odpowiedniego opakowania transportowego.
Należy przede wszystkim pamiętać, że opakowanie transportowe powinno zapewniać:
Wytrzymałość konstrukcji gwarantującą odpowiednią ochronę zapakowanych wyrobów,
Odpowiednie zamocowanie zawartości wewnątrz opakowania.
Odpowiednie zabezpieczenie od panujących warunków w obszarze transportu czynników atmosferycznych
Dostosowanie opakowania transportowego do dopuszczalnego systemu składowania opakowania jednostkowego
Maksymalne ograniczenie gabarytu opakowania i jego masy.
Bibliografia:
Korzeń Z. „Logistyczne systemy transportu bliskiego i magazynowania”.
Korzeniowski Andrzej, Skrzypek Mieczysław, Szyszka Grzegorz
„Opakowania w systemach logistycznych” . Wydanie drugie, Poznań 2001
Andrzej Korzeniowski, Mieczysław Skrzypek, Grzegorz Szyszka „Opakowania w systemach logistycznych”
4