Przeglądy RCD

sobota, 06 października 2012 21:46

5.6 Przeglądy wyłączników RCD Podstawowe wymagania dotyczące budowy i działania wyłączników różnicowoprądowych podane są w normach: - PN-EN 61008-1:2007/ISI:2008 Wyłączniki różnicowoprądowe bez wbudowanego zabezpieczenia nadprądowego do użytku domowego i podobnego (RCCB)--Część 1: Postanowienia ogólne oraz - PN-EN 61009-1:2008 Wyłączniki różnicowoprądowe z wbudowanym zabezpieczeniem nadprądowym do użytku domowego i podobnego (RCBO)--Część 1:Postanowienia ogólne, - PN-IEC 755+A1+A2:1996 Wymagania ogólne dotyczą /ce urządzeń ochronnych różnicowoprądowych. Przedmiotowe normy określają wymagania dotyczące budowy i działania wyłączników różnicowoprądowych oraz przeprowadzania prób i działania wyłączników o wyzwalaniu typu AC, A oraz B. Badania wyłączników typu AC przeprowadza się przy prądzie różnicowym sinusoidalnie zmiennym, typu A przy prądzie różnicowym sinusoidalnie zmiennym, a także przy prądach różnicowych jednokierunkowych o różnym kącie opóźnienia zapłonu. Wyłączniki o wyzwalaniu typu B przeprowadza się podobnie jak wyłączniki dla typu A oraz przy prądzie stałym o niedużym tętnieniu. Skuteczność funkcjonowania systemu ochrony przeciwporażeniowej w instalacji elektrycznej zależy w znacznej mierze od poprawności działania wyłączników ochronnych różnicowoprądowych (RCD). Przeglądy RCD przeprowadza się w trakcie okresowego przeglądu stanu ochrony przeciwporażeniowej instalacji elektrycznej. W zakresie przeglądu należy uwzględnić: 1) badanie stanu ochrony przeciwporażeniowej, w tym prawidłowości połączeń przewodów L, N, PE; 2) kontrolne sprawdzenie działania wyłącznika przyciskiem „T”; 3) sprawdzenie rzeczywistej wartości różnicowego prądu zadziałania RCD; 4) pomiar czasu wyłączania RCD; 5) sprawdzenie napięcia dotykowego dla wartości prądu wyzwalającego. 6.1. Sprawdzanie ochrony przeciwporażeniowej w układzie TN 1) Pomiar impedancji pętli zwarciowej w obwodzie z wyłącznikiem RCD Sprawdzenie stanu ochrony przeciwporażeniowej w instalacji TN z wyłącznikiem RCD należy wykonać po zbocznikowaniu wyłącznika (rys. 1). W szczególności należy sprawdzić: - czy działanie wyłącznika jest prawidłowe; - czy impedancja pętli zwarciowej L-PE ma wartość nie większą niż największa dopuszczalna dla badanego obwodu; - czy wszystkie części przewodzące dostępne podlegające ochronie są w sposób pewny przyłączone do przewodu PE. Rys. 1 Pomiar impedancji pętli zwarciowej w układzie TN-S Niektóre mierniki wielofunkcyjne, przystosowane są do pomiaru impedancji pętli zwarciowej prądem co najmniej równym lub mniejszym niż połowa znamionowego różnicowego prądu zadziałania, bez potrzeby bocznikowania wyłączników różnicowoprądowych w badanym obwodzie. Taki pomiar może być obarczony znaczącym błędem i w konsekwencji nie uzyska się pewnego potwierdzenia spełnienia warunków skuteczności ochrony przeciwporażeniowej. 2) Pomiar różnicowego prądu zadziałania RCD Pomiar różnicowego prądu zadziałania może dotyczyć: - prądu różnicowego sinusoidalnego dla wyłączników o wyzwalaniu typu AC, - prądu różnicowego jednokierunkowego pulsującego (wyzwalanie A). - prądu wyprostowanego o małym tętnieniu (wyzwalanie B). 3) Kontrolne sprawdzenie działania wyłącznika przyciskiem „T” Badanie wyłącznika rozpoczyna się w zasadzie od sprawdzenia jego działania przyciskiem kontrolnym „T” (TEST). Natychmiastowe zadziałanie wyłącznika potwierdza jego sprawność. W sytuacji, gdy po naciśnięciu przycisku „T” wyłącznik nie zadziała, wskazane jest zaprzestanie dalszych prób. Wyłącznik należy uznać za niesprawny, nie nadający się do dalszej eksploatacji. Sprawdzenie zadziałania wyłącznika po naciśnięciu przyciskiem „T” ogranicza się wyłącznie do spowodowania przepływu przez wyłącznik zmodelowanego prądu zwarcia, który w rzeczywistości może być kilkakrotnie większy od znamionowego różnicowego prądu zadziałania wyłącznika IΔn. Tego rodzaju próby należy wykonywać okresowo, zgodnie z instrukcją eksploatacji lub zgodnie ze wskazaniem producenta. 4) Sprawdzenie rzeczywistej wartości różnicowego prądu zadziałania: Dopuszcza się, aby rzeczywisty prąd różnicowy zadziałania wyłącznika mieścił się w granicach powyżej 0,5 IΔndo IΔn gdzie: IΔn - jest znamionowym prądem różnicowym. a) Badanie próbnikiem Jest to najprostszy ale nie wystarczający sposób badania poprawności działania wyłącznika. Pomiar próbnikiem (testerem) pozwala sprawdzić, czy prąd przy którym wyłącznik zadziałał, nie przekracza wartości znamionowego różnicowego prądu IΔn. Wartość różnicowego prądu zadziałania oraz prądu niezadziałania wyłącznika sprawdza się próbnikiem w sposób następujący: a) zwiększa się narastająco, w czasie ok. 5 s, prąd od wartości 0,3·IΔn do wartości 1,0 IΔn sprawdzając, czy wyłącznik zadziała, oraz b) przykłada się nagle, w czasie ok. 0,2 s, prąd o wartości 0,5·IΔn sprawdzając, czy wyłącznik nie zadziała. b) Pomiary miernikiem Pomiar rzeczywistego różnicowego prądu zadziałania miernikiem należy wykonać podobnie jak w pkt. a) lecz przy odłączonym obciążeniu, zwiększając płynnie wartość prądu od 0,3·IΔn do 1,3·IΔn. Wartość różnicowego prądu niezadziałania wyłącznika sprawdzamy przykładając nagle, prąd o wartości 0,5·IΔn. Rys. 2 Pomiar rzeczywistego różnicowego prądu zadziałania oraz badanie niezadziałania wyłącznika przy 0,5 IΔn 6.2. Badanie skuteczności ochrony przeciwporażeniowej w układzie TT Celem badania jest pomiar uziemienia uziomu ochronnego RA i napięcia dotykowego ULw układzie TT. Pomiar taki może być wykonany z uziomem lub bez uziomu pomocniczego (rys. 3 i 4) 1) Badanie skuteczności ochrony z użyciem uziomu pomocniczego Rys. 3 Zasada badania skuteczności ochrony z użyciem uziomu pomocniczego Ru (sondy napięciowej) Układ pomiarowy z uziomem pomocniczym Ru jest dokładniejszy lecz trudniejszy do wykonania, ze względu na potrzebę pogrążenia sondy w ziemi. Uziom pomocniczyRu powinien znajdować się poza zasięgiem leja potencjału uziomu ochronnego RA. Odległość między uziomami powinna być nie mniejsza niż 10÷20 m. Wykonanie pomiaru: - Zaleca się płynnie zmniejszać wartość rezystancji Rp do zadziałania wyłącznika RCD. - Mierzony jest prąd Ip = IΔ ,przy którym wyłącznik zadziałał. Prąd ten nie powinien być większy niż IΔn. - W tym czasie mierzone jest napięcie uziomowe UE między dostępną częścią przewodzącą dostępną a niezależną elektrodą pomocniczą, woltomierzem o rezystancji wewnętrznej Rv ≥ 40 kΩ, Na podstawie uzyskanych wyników wyznacza się: - rezystancję uziemienia: - napięcie dotykowe: 2) Badanie skuteczności ochrony bez uziomu pomocniczego Rys. 4 Zasada badania skuteczności ochrony bez użycia sondy pomiarowej napięciowej Wykonanie pomiaru: - Przy otwartym wyłączniku W odczytać napięcie fazowe U1. - Zamknąć wyłącznik W. - Płynnie zmniejszać wartość rezystancji RP do zadziałania wyłącznika. - Prąd Ip przy którym wyłącznik zadziałał nie powinien być większy niż IΔn. - W tym czasie, przy zamkniętym wyłączniku W, odczytać mierzone napięcie U2. Na podstawie uzyskanych wyników wyznacza się: - rezystancję uziemienia: - napięcie dotykowe: Uwaga: Zbyt mała różnica napięć U1 - U2może spowodować, że wynik pomiaru może być obarczony dużym błędem. Badanie skuteczności ochrony przed porażeniem prądem elektrycznym w układzie IT przeprowadza się podobnie jak w układzie TT pod warunkiem, że pętla zwarcia posiada odpowiednio małą impedancję. « poprzednia

Poprawiony: poniedziałek, 11 lutego 2013 18:26

---