Notatki z Kornasia:

6 XI 2012

Krystian Lupa: ur w 1943, debiut reżyserski w wieku 34 lat, studiował fizykę, grafikę na ASP (1963-69), reżyserię w Łodzi, potem w Krakowie na PWST (1973-77), debiut: „Rzeźnia” Mrożka w Słowackim, 1977 dyplom „Nadobnisie i koczkodany”;

Jelenia Góra: aktorzy: Skiba, Maj, Ziemiański itp., Lupa wystawiał tam Witkacego : „Pragmatyści” (1981), „Bellatriks” (1986) - w formie realistycznej, psychologicznie umotywowanej;

Jung - podstawowe źródło filozoficznych i estetycznych odwołań;

spektakle oparte na tekstach Lupy: „Przezroczysty pokój” (1979) - Skiba - alter-ego artysty - i „Kolacja” (1980) - hermetyczne, rytualizacja działań, powtórzenia;

Stary Teatr: „Iwona, księżniczka Burgunda”; „Bezimienne dzieło” (1982) - apokaliptyczna wizja po katastrofie, obsesyjny rozpad świata, nawiązania polityczne (do stanu wojennego);

JUNG: indywiduacja - sięgnięcie do najgłębszych treści nieświadomości;

1985 „Siedem snów w państwie snu” Kubina w PWST, przeniesione jako „Miasto snu” do Teatru Starego, od 1984 Lupa był pedagogiem w PWST;

archetypiczne obrazy wyrażające tajemnicę świata -> literatura kręgu niemieckiego XX w. : Musil, Rilke, Bernhard, Broch; „Marzyciele”, „Szkice z Człowieka bez właściwości” (1990) w PWST; rzeczowość człowieka: „Bracia Karamazow” (1990) w Starym Teatrze - badanie różnorodności braci, intensyfikacja stanów; „Kalkwerk” (1992) - A. Chudziak i M. Hajewska - Krzysztofik, „Lunatycy” (1995), „Immanuel Kant” (1996), „Rodzeństwo” (1996), „Dama z jednorożcem” (1997), „Sztuka” (1997) - farsa wg Yasmine Rezy, w 1997 - konflikt w Teatrze Starym , bunt aktorów przeciw nowej dyrektorce - Krystynie Meissner, odwołano ją pomimo poparcia reżyserów, z których część (w tym Lupa, Jarocki, Wajda) wyjechała z Meissner do Wrocławia; 1999 „Powrót Odysa” w Teatrze Dramatycznym, „Prezydentki” we Wrocławiu, 1999 druga wersja „Braci Karamazow” w Starym Teatrze, „Wymazywanie” (2001), „Mistrz i Małgorzata” (2002), „Stosunki Klary” (2003) w TR, „Zaratustra” (2007), „Factory 2” (2008), „Persona. Marilyn”, „Ciało Simone”, „Poczekalnia”.

13 XI 2012

Teatr Rozmaitości: od 1948, trzeciorzędny, od lat 70. dyrektorem Andrzej Jarecki - wystawiano komedie Tyma, Osieckiej, recitale Młynarskiego, od 1985 - Ignacy Gogolewski, w 1988 pożar, 1990 - dymisja Gogolewskiego, 1991 SZULCZYŃSKI! premiera „Ślubu” -> dymisja, zarządzanie przez managera;

na Pradze w latach 90. powstaje grupa „Szwedzka 2/4” - grupa młodych reżyserów, „Do Damaszku” Jarmuszkiewicza - polska prapremiera całości,

1992/93 - najgorszy okres przemian, trudności finansowe

1995 - wyremontowano budynek Rozmaitości, dyrektorem art. Mariański, dyrektorem naczelnym - Słoński, po Mariańskim - Piotr Cieplak (1995): „Historyja o Chwalebnym Zmartwychwstaniu Pańskim”, reklamowanie teatru,

1997 - debiut Jarzyny „Bzik tropikalny”; 1998 dyrekcja Jarzyny w Teatrze Rozmaitości, przemiana zasad funkcjonowania zespołu aktorskiego, ofensywa młodego teatru: Brzoza (Studio), Augustynowicz (Teatr Współczesny we Wrocławiu), „młodsi zdolniejsi”: Augustynowicz, Cieplak, Brzoza, Sroka, Warlikowski, Jarzyna;

IV 1998 „Magnetyzm serc” -> konflikt Słońskiego i Jarzyny, który dostał wymówienie, jednak władze miasta zadecydowały o zwolnieniu Słońskiego, w jego miejsce: Jan Buchwal

1998 Towarzystwo Teatralne: założone przez Łysaka i Wodzińskiego, wynajem sali w Teatrze Rozmaitości, wprowadzenie nowej dramaturgii (brutaliści): „Shopping and Fucking” Ravenhilla, „Ogień w głowie”, „Zbombardowani” Kane, aktorzy byli nieprzystosowani do takiej dramaturgii, radni chcieli ukarać Teatr Rozmaitości za te spektakle -> w 2006 r. Łysak i Wodziński zaangażowani do Teatru Polskiego w Poznaniu (koniec konfliktu);

Jarzyna - ambicja wykształcenia nowego typu aktorstwa, zespół: Cielecka, Konieczna, Stenka, Ostaszewska, Poniedziałek, Chyra, satelici: Celińska, Hajewska - Krzysztofik, Szaflarska, Peszek; opozycja do teatru Grzegorzewskiego; Jarzyna zatrudnia Warlikowskiego: „Hamlet” (1999), „Bachantki” (2001), „Oczyszczeni” (2001), „Burza” (2003), „Anioły w Ameryce”,

Grzegorz Jarzyna: ur. w 1968, filozofia na UJ, PWST - opieka Krystiana Lupy, w 1995 asystent przy „Lunatykach” Lupy - kłótnie, powstał konkurencyjny spektakl Jarzyny „Mali lunatycy”, 1996 - dyplom, 1997 „Bzik tropikalny”, w Starym Teatrze „Iwona, księżniczka Burgunda”, spektakle pod pseudonimami, kreacja na postać medialną, 1998 „Niezidentyfikowane szczątki ludzkie” w Teatrze Dramatycznym w Warszawie, odejście od Krakowa, 1998 „Magnetyzm serca”, 1993 nagroda „Teatru”; „4.48 Psychosis”; rywalizacja Jarzyny i Warlikowskiego, spektakle wg Sary Kane, 2003/4 - remont, przedstawienia w różnych miejscach w Warszawie, praktyki studentów aktorstwa u Jarzyny, studium dramatopisarskie, zmiana nazwy na TR Warszawa w 2005, 2005 „TR PL” - nowa polska dramaturgia; „Macbeth”, „Medea” (2006) w Burgtheater w Wiedniu, w 2006 opera „Giovanni”.

---