Koncepcja wrodzonych predyspozycji do przestępstwa.
istnieje pewien odsetek ludzi, którzy mają wrodzone predyspozycję do przestępczości tak w wymiarze prawnym jak naturalnym i obyczajowym
Istnieją wrodzone cechy utrudniające niektórym ludziom przystosowanie społeczne oraz internalizację wartości i norm gwarantujące porządek społeczny.
idea łączenia cech fizycznych z zachowaniem ma odwieczną tradycję chociaż wątpliwe podstawy naukowe.
teoria wrodzonego przestępcy przetrwała w kryminologii pozytywnej i również dzisiaj wywiera znaczący wpływ na politykę społeczną wobec przestępczości.
Kara długoterminowa pozbawienia wolności wyrasta z (teori??) pozytywistycznej opartej na teorii urodzonego przestępcy
teorie socjologiczne przestępczości oparte są na poglądach o dziedzicznym charakterze przestępczości.
teorie typu somatycznego obecnie wykorzystywane w kryminologii klinicznej i odzwierciedlane w teorii wielo komunikacyjnej same w sobie są bez większego znaczenia.
„złe rodziny produkują złe dzieci”
system kar i nagród wychowania w rodzinie przenosi się na dorosłe życie gdzie człowiek oczekuję nagrody za dobre zachowanie i kary za złe
sumienie jako odruch warunkowy wyznaczony na bazie doświadczeń
przestępczość może być oczekiwana jeśli kontrola społeczna nie działa efektywnie w kierunku zapobiegania takiemu zachowaniu.
czynniki powstrzymujące do popełnienia przestępstwa dzielą się na dwie grupy społeczne i osobowościowe.
istotą szeroko rozumianych zachowań przestępczych jest to iż ich sprawcy nie biorą pod uwagę długoterminowych skutków swojego postępowania.
dzieci zaniedbywane wychowawczo bez norm i dyscypliny nie internalizują samokontroli.
Kluczowe zagadnienia w diagnozie.
Resocjalizacja to pytanie o człowieka. Kim jest człowiek, dlaczego i w jaki sposób staje się człowiekiem, co zaburza jego rozwój.
podstawowe pytanie pedagogiczne jest to możliwość bycia człowiekiem. Kim mógłby być gdyby mu na to pozwoliły warunki.
Człowiek to byt wielowymiarowy i ciągle tworzący się. Stawanie się to proces niedostosowana osoba nie zmieni się sama, nie jest w stanie sobie pomóc. Pomoc musi przyjść z zewnątrz.
Resocjalizacja to proces tożsamości człowieka
resocjalizacja to też zmiana środowiska w którym żyje jednostka w kierunku tworzenia konstruktywnych, sytuacji socjalizujących.
dla resocjalizacji nie jest obojętne to gdzie ona się odkrywa w jakich warunkach i w jakim klimacie społecznym
środowisko wychowawcze obiektywnie jest jednakowe dla wszystkich jednak dzięki tzw percepcji staje się ono jedynie indywidualne dla każdego człowieka.
Zmiany w rozwoju w człowieku możemy opisać przy pomocy następujących zmian:
- co rozwija się w człowieku
- po co człowiek się rozwija
- w jaki sposób jednostka się rozwija
- dlaczego się rozwija
9. podstawową kategorią w wychowaniu resocjalizacji jest rozwój
10. sytuacja życiowa jednostki i jej osobowość wpływa na jakość życia całego społeczeństwa
11. diagnoza resocjalizacji opiera się na idei humanistycznego spojrzenia na człowieka
12. rozwój człowieka to proces zatem diagnoza też jest procesem
13. w procesie rozwój człowieka zachodzą zmiany pozytywne i negatywne
14. Paradygmat humanistyczny w diagnozie wyraża się w: „Nadawaniu indywidualnych i subiektywnych znaczeń faktom występującym w życiu społecznym”
15. diagnoza resocjalizacyjna przyjmuje model biopsychospołeczny.
16 cykl diagnozy resocjalizacyjnej:
Diagnoza stanu (to co jest)
Projektowanie (co trzeba robić)
Monitorowanie działań (towarzyszenie)
Sprawdzanie efektów działania (ewoluacja)
17.Model diagnozy a model terapii:
Diagnoza identyfikacyjna
Terapia przyczynowa
Diagnoza różnicowa (identyfikacyjno - typologiczna)
Terapia objawowa
Diagnoza celowościowa
Terapia psychodynamiczna.