SUCHODOLSKI BOGDAN (1903-92), filozof, pedagog, historyk nauki i kultury; 1938-39 prof. pedagogiki Uniw. Lwow., 1941-44 wykładał na tajnym Uniw. Warsz.; 1946-69 prof. Uniw. Warsz., 1958-68 dyr. Inst. Nauk Pedag. tamże; od 1945 czł. TNW, od 1946 — PAU, od 1952 — PAN; twórca i kier. (1958-73) Zakładu Historii Nauki i Techniki PAN, współtwórca Kom. Badań i Prognoz „Polska 2000”; od 1961 czł. Académie Internationale d'Histoire des Sciences, współzałożyciel i przewodn. (1969-73) Association Mondiale des Sciences de l'Education; uczestnik spotkania założycielskiego (1945) i ekspert UNESCO; 1962-70 przewodn. komitetu red. Wielkiej encyklopedii powszechnej PWN, inicjator i red. Historii nauki polskiej; 1983-90 przewodn. Nar. Rady Kultury; 1985-89 posel na sejm.
Badacz kultury pol. (Dzieje kultury polskiej 1980), autor licznych prac obejmujących problematykę człowieka i kultury rozumianej jako jedność i różnorodność twórczości ludzkiej w dziedzinie nauki, sztuki, techniki i form współżycia społ. (Przebudowa podstaw nauk humanistycznych 1928, Uspołecznienie kultury 1937, Skąd i dokąd idziemy 1943, pod pseud. R. Jadźwing, Nauka a świadomość społeczna 1974) oraz jako podstawa nieustannego samorozwoju ludzkiej osoby (Educazione permanente profondità 1992). Przedmiotem refleksji filoz. uczynił człowieka i dzieje idei człowieczeństwa (Narodziny nowożytnej filozofii człowieka 1963, Rozwój nowożytnej filozofii człowieka 1967, Kim jest człowiek 1974); stała się ona źródłem oryginalnych koncepcji pedagogicznych Suchodolskiego ( Wychowanie dla przyszłości 1947, O pedagogikę na miarę naszych czasów 1958, Wychowanie i strategia życia 1983, Wychowanie mimo wszystko 1990), akcentujących potrzebę wyjścia poza model wychowania adaptacyjnego, pielęgnowania wartości humanist. i twórczych postaw człowieka.
MUSZYŃSKI HELIODOR ANTONI (ur. 1931), pedagog i psycholog społ.; teoretyk i czołowy twórca pedagogiki socjalist.; prof. UAM w Poznaniu; 1987-89 czł. Kom. Ekspertów do spraw Edukacji Nar.; 1984-93 przewodn. Kom. Nauk Pedag. PAN; autor teoret. i ideologicznych podstaw reformowania pol. systemu oświat. w okresie PRL, w tym systemu wychowawczego szkół podstawowych; Podstawy wychowania społeczno-moralnego (1967), Ideał i cele wychowania (1972), Zarys teorii wychowania (1976), Rozwój moralny (1983)